Bir axşam səhəngini doldurandan sonra yaşlı bir kişi onun qabağına qaçıb dedi: «Qızım, ver səhəngindən bir qurtum su içim». Onun səsində mülayimlik, həlimlik duyulurdu! Rəfəqə bu kişinin uzaq yoldan gəldiyini sezdi. Buna görə də çiynindəki səhəngi cəld endirib kişiyə bir qurtum yox, doyunca sərin su verdi. O həmçinin diqqət yetirdi ki, kişinin yaxınlıqda yerə yatan on dəvəsi var və dəvələri sulamaq üçün suvat boşdur. Rəfəqə hiss eləyirdi ki, kişi mehriban baxışlarla onu diqqətlə izləyir, buna görə də o, əlindən gəldiyi qədər kişiyə yaxşılıq etmək istəyirdi. Beləcə, Rəfəqə dedi: «İndi dəvələrin üçün də su çəkərəm, doyunca içərlər» (Yaradılış 24:17—19).

Gəlin Rəfəqənin dəvələri doyunca sulamağa hazır olmasına diqqət yetirək. Əgər dəvə çox susayarsa, 95 litrə qədər su içə bilər. Belə olan halda, Rəfəqəyə dayanmadan saatlarla su çəkmək lazım gələrdi. Amma dəvələr sən deyən, elə də susamamışdılara. Fəqət Rəfəqə bunu bilmirdi. Ancaq buna baxmayaraq, köməyini təklif etdi. O, tanımadığı bu yaşlı kişiyə qonaqpərvərlik göstərmək üçün əlindən gələni etməyə hazır idi. Kişi onun köməyini qəbul etdi. Rəfəqə dəfələrlə quyunun yanına qaçıb-gəldi, səhəngini doldurub-boşaldaraq suvata su yığdı. Bu vaxt ərzində kişi diqqətlə onu izləyirdi (Yaradılış 24:20, 21).