İsa peyğəmbər bundan sonra başqa nümunə çəkir. O izah edir ki, onların qəbahəti yalnız Allaha xidmət etməmələrində deyil. Onlar həm də bədniyyət insanlardır. Məsih deyir: «Bir adam üzüm bağı saldı. Bağı çəpərlədi, üzüm sıxmaq üçün çala qazdı, bir qüllə tikdi və bağı bağbanlara icarəyə verib başqa ölkəyə yollandı. Məhsul yığımı mövsümündə o, öz nökərini göndərdi ki, bağbanlar ona bağın barından versinlər. Bağbanlar isə nökəri qamarlayıb döydülər və əliboş geri qaytardılar. Bağın sahibi onların yanına başqa bir nökər göndərdi, lakin bağbanlar onun başını yardılar, onu alçaltdılar. O, bir nökərini də göndərdi, bağbanlar onu öldürdülər. Bağ sahibi ora çoxlu nökər göndərdi, lakin bağbanlar bəzilərini döydülər, bəzilərini öldürdülər» (Mark 12:1—5).

İsa peyğəmbəri dinləyənlər bu nümunənin məğzini başa düşürlər? Yəqin, Əşiya peyğəmbərin tənqidi onların yadındadır. O demişdi: «Ordular Allahı Yehovanın üzüm bağı İsrail evidir, mehr saldığı meynəlik Yəhuda xalqıdır. O, ədalət gözləyirdi» (Əşiya 5:7). İsa peyğəmbərin məsəli də buna bənzərdir. Mülkədar Yehova Allahdır, üzüm bağı isə Allahın qanunu ilə hasarlanıb müdafiə olunan İsrail xalqıdır. Bu xalqa təlim-tərbiyə vermək və yaxşı bəhrə gətirməsinə kömək etmək üçün Yehova Allah peyğəmbərlərini göndərirdi.

Bu rəhbərlər öz dilləri ilə özlərini məhkum edirlər. Axı onlar da Yehova Allahın «üzüm bağı» olan İsrail xalqının «bağbanları» arasındadırlar. Yehova Allah bu bağbanlardan bəhrə, yəni Onun Oğluna — Məsihə iman gətirmələrini gözləyir. İsa Məsih din xadimlərinin birbaşa üzünə deyir: «Məgər bu sözləri oxumamısınız: “Bənnaların rədd etdikləri daş küncün əsas daşı oldu. Bunu edən Yehovadır, biz buna heyran qalmışıq”?» (Mark 12:10, 11). Sonra o, fikrini açıq deyir: «Buna görə də eşidin və agah olun, Allahın Padşahlığı sizdən alınacaq və onun bəhrəsini gətirən xalqa veriləcək» (Mətta 21:43).