Birinci əsrdəki rəhbərlik şurası sünnət məsələsini həll etdikdən sonra da özlərini məsihi adlandıran bəzi şəxslər inadla bu məsələni bağlamırdılar ki bağlamırdılar. Həvari Bulus onları «Məsih haqqındakı müjdəni təhrif etmək» istəyən «yalançı qardaşlar» adlandırmışdı (Qal. 1:7; 2:4; Tit. 1:10).
Görünür iudaizmin tərəfdarları belə etməklə istəyirdilər ki, yəhudiləri sakitləşdirsinlər, bununla da onların məsihiliyə amansız müqavimətlərinin qarşısını alsınlar (Qal. 6:12, 13). İudaizm tərəfdarları iddia edirdilər ki, yemək, sünnət və yəhudi bayramları kimi məsələlərdə Musanın qanununa riayət etməklə saleh sayılmaq mümkündür (Kol. 2:16).
Aydın məsələdir ki, bu cür fikirlərlə razılaşanlar qeyri-yəhudilərdən olan dindaşlarının yanında özlərini narahat hiss edirdilər. Təəssüf ki, yəhudilərdən olan hətta bir neçə nüfuzlu məsihi də bu tora düşmüşdü. Məsələn, Yerusəlim yığıncağından gələn qardaşlar Antakyadakı yığıncaqlara baş çəkəndə qeyri-yəhudi qardaşlardan uzaq dururdular. Hətta o vaxta kimi qeyri-yəhudilərlə çəkinmədən ünsiyyət edən Butrus da onlardan uzaq durmağa, onlarla yemək belə yeməməyə başladı. Bəli, o, əvvəllər müdafiə etdiyi prinsipləri tapdaladı. Nəticədə, Bulus Butrusa ciddi məsləhət verməli oldu (Qal. 2:11—14).