Алла Һүҙе — хазина

1. Бер китаптың бөтә биттәренән дә

Өмөт, шатлыҡ, яҡты нур һибелә.

Ғәйәт көскә эйә бар һүҙҙәре лә,

Тере шишмә кеүек, йәшәү бөркә.

Был ҡиммәтле китап — Изге Яҙма ул,

Алла унда зирәк һүҙҙәр һалған.

Уны яҙған бөтә пәйғәмбәргә лә

Ул мул итеп изге рухын биргән.

2. Алла Һүҙен уҡып шуны беләбеҙ:

Хоҙай ерҙә ожмах хасил иткән.

Тәү кешеләр, ҡайғы-хәсрәт белмәйсә,

Унда рәхәтләнеп ғүмер иткән.

Тик, Алланың данын һанға һуҡмайса,

Бер фәрештә уға ҡаршы сыҡҡан.

Бар донъяны гонаһ баҫып алһа ла,

Изге Алла тормош юлын асҡан.

3. Бик шатлыҡлы мәлдә бөгөн йәшәйбеҙ:

Әле Ғайса Мәсих — Батша күктә.

Батшалыҡҡа оло өмөт бағлайбыҙ,

Тиҙҙән ул ер йөҙөн ожмах итә.

Эйе, Изге Яҙма — ҙур хазина ул,

Саф шишмәләй, йәнгә сихәт бирә.

Уны уҡып өгөт-кәңәш алабыҙ,

Рухи яҡтан беҙҙе ул бай итә.