ƝANMIƐN NDƐ’N NUN NINNGE KPAKPA WIE MUN | EZAI 52–57
E ti’n, Klist wunnin ɲrɛnnɛn
“Sran’m be yoli i finfin, be kacili be sin sili i. [...] E liɛ’n e waan wuun Nyanmiɛn su tu i fɔ, e waan wuun ɔ su guɛ i nyin ase”
Be yoli Zezi i finfin kpɛkun be waan ɔ saci Ɲanmiɛn dunman. Sran wie’m be buli i kɛ Ɲanmiɛn yɛ ɔ su tu i fɔ-ɔ. Naan i fɔ tulɛ sɔ’n ti kɛ tukpacɛ tɛ wie yɛ Ɲanmiɛn fa yili i su sa.
“Anannganman bɔbɔ klun su i waan afɛ tɔ́ i su [...] yɛ i yɛ ɔ́ yía Anannganman i klun sa’n i nuan-an”
Kɛ Zoova wunnin kɛ be su kun i Wa’n, e si kɛ ɔ yoli i ya. Sanngɛ kɛ ɔ wunnin kɛ i Wa’n w’a kpɔcimɛn i lele ɔ fa wuli’n, ɔ yoli i fɛ dan. Satan kpɛli akplowa kun ba. I waan sɛ Ɲanmiɛn i sufuɛ’m be sa mian’n, bé kpɔ́ci i. Zezi i wie’n kpɛli ndɛ’n nun. I ti’n, sran nga be kacili be nzuɛn’n, be wun sa yoli ye. I sɔ’n yoli maan “Anannganman i klun sa’n” i nuan yiali.