Job

17 “Ang akong espiritu nahugno, ang akong mga adlaw natapos;

Ang lubnganan nagpaabot kanako.+

 2 Gilibotan ko sa mga mabiaybiayon,+

Ug ang akong mata kanunayng makakita sa ilang rebelyosong tinamdan.

 4 Kay ang ilang kasingkasing imong gihikawan sa pagsabot;+

Mao nga dili nimo sila tugotang modaog.

 5 Iyang tanyagan ang iyang mga higala sa iyang mga nabatonan,

Samtang ang panan-aw sa iyang mga anak midulom sa kagutom.

 6 Gihimo ko niyang talamayon* atubangan sa mga tawo,+

Mao nga ilang giluwaan ang akong nawong.+

 7 Ang akong mata nalubog sa kagul-anan,+

Ug ang akong lawas sama na ka niwang sa anino.

 8 Ang mga tawong matarong nagtan-aw niini sa kahibulong,

Ug bisan ang inosente masuko sa tawong walay Diyos.*

 9 Ang matarong padayong mosubay sa iyang dalan,+

Ug ang inosente magkakusgan.+

10 Apan, ari kamo ug ipadayon ang inyong mga argumento,

Sanglit wala koy nakitang maalamon taliwala kaninyo.+

11 Natapos na ang akong mga adlaw;+

Nahugno ang akong mga plano, ang mga tinguha sa akong kasingkasing.+

12 Ilang ginahimong adlaw ang gabii,

Nga nagaingon, ‘Tingali duol na ang kahayag kay ngitngit na man.’

13 Kon magpaabot ko, ang Lubnganan* mahimong akong puy-anan;+

Akong buklaron ang akong higdaanan diha sa kangitngitan.+

16 Kini* manaog ngadto sa mga trinangkahang ganghaan sa Lubnganan*

Ako manaog sa abog uban niini.”+