Pagkabanhaw—Dili-Takos nga Kalulot sa Diyos
ANG tagana sa pagkabanhaw alang sa katawhan sa pagkatinuod maoy dili-takos nga kalulot ni Jehova nga Diyos, kay siya dili obligado sa pagtagana sa pagkabanhaw. Ang gugma alang sa kalibotan sa katawhan maoy midasig kaniya sa paghatag sa iyang bugtong nga Anak aron ang milyonmilyon, oo, bisan libolibo ka milyon nga nangamatay nga walay tinuod nga kahibalo sa Diyos makabatog higayon sa pagkaila ug paghigugma kaniya, ug aron kadtong nahigugma ug nag-alagad kaniya makabaton niining paglaoma ug pagdasig ngadto sa matinumanon nga pagkamainantoson, bisan hangtod sa kamatayon. (Juan 3:16) Gilipay ni apostol Pablo ang kaubang mga Kristohanon pinaagi sa paglaom sa pagkabanhaw, nga misulat ngadto sa kongregasyon sa Tesalonica mahitungod niadtong sakop sa kongregasyon nga namatay ug nagbaton sa paglaom sa langitnong pagkabanhaw: “Dugang pa, mga igsoon, dili namo buot nga kamo mawalay-alamag mahitungod niadtong mga nangatulog sa kamatayon; aron kamo dili managsubo ingon sa uban usab nga mga walay paglaom. Kay kon ang atong pagtuo mao nga si Jesus namatay ug mibangon pag-usab, sa ingon, usab, kadtong mga nahikatulog sa kamatayon pinaagi ni Jesus dad-on sa Diyos uban kaniya.”—1 Tesalonica 4:13, 14.
Mao man usab, tungod niadtong nagmatinumanon sa Diyos nga namatay uban sa paglaom sa kinabuhi sa yuta ubos sa Mesiyasnong Gingharian sa Diyos, ug usab tungod sa ubang wala makadangat sa pagkaila sa Diyos, ang mga Kristohanon angay dili managsubo sama niadtong walay paglaom. Sa dihang buksan ang Sheol (Hades), kadtong atua didto mogula. Ang Bibliya naghisgot sa daghan nga nangadto didto, lakip ang katawhan sa karaang Ehipto, Asirya, Elam, Meshech, Tubal, Edom, ug Sidon.—Ezekiel 32:18-31.
Ang kadako ug kamasakopon sa gugma ug dili-takos nga kalulot sa Diyos sa paghatag sa iyang Anak aron ‘si bisan kinsa nga magtuo kaniya makabaton ug kinabuhi’ dili maglimite sa pagpadapat sa lukat ngadto lamang niadtong gipili sa Diyos alang sa langitnong pagtawag. (Juan 3:16) Sa pagkamatuod, ang halad lukat ni Jesu-Kristo dili bug-os nga mapadapat kon kini natapos na uban niadtong mahimong mga membro sa Gingharian sa langit. Kini mapakyas sa pagtuman sa bug-os nga katuyoan nga tungod niana gitagana kini sa Diyos, tungod kay ang katuyoan sa Diyos mao nga ang Gingharian magbaton ug yutan-ong mga sakop. Si Jesu-Kristo maoy Hataas nga Saserdote dili lamang ibabaw sa mga ubos nga saserdote nga kauban niya kondili alang usab sa kalibotan sa katawhan nga mabuhi sa dihang ang iyang mga kauban magamando usab ingong mga hari ug mga saserdote uban kaniya. (Pinadayag 20:4, 6) Siya “nasulayan sa tanang paagi sama kanato [iyang espirituwal nga mga igsoon], hinuon walay sala.” Busa siya makasimpatiya sa mga kahuyangan sa mga tawo nga binuotang nagatinguha sa pag-alagad sa Diyos; ug ang iyang kaubang mga hari ug mga saserdote nasulayan sa samang paagi. (Hebreohanon 4:15, 16; 1 Pedro 4:12, 13) Alang kang kinsa sila mahimong mga saserdote kon dili alang sa katawhan, lakip niadtong gibanhaw, sulod sa Usa ka Libo ka Tuig nga Pagmando ug sa yugto sa paghukom?
Ang mga alagad sa Diyos maikagong nagpanan-aw sa adlaw sa dihang ang pagkabanhaw magahuman sa buluhaton niini. Sa pagpalampos sa iyang mga katuyoan, ang Diyos nagtakda ug tinong panahon alang niini, nga niana ang iyang kaalam ug hataas-nga-pailob bug-os nga mabindikar. (Ecclesiastes 3:1-8) Siya ug ang iyang Anak, kay makaarang ug andam mohimo sa pagkabanhaw, magtapos niana sa maong gitakdang panahon.
Si Jehova ug ang iyang Anak magpaabot gayod sa bug-os nga pagkatuman sa maong buluhaton uban sa dakong kalipay. Gipakita ni Jesus ang maong kaandam ug tinguha sa dihang ang usa ka sanlahon nangaliyupo kaniya: “‘Kon buot mo lamang, mapahinlo mo ako.’ Niana gitukmod [si Jesus] sa kaluoy, ug iyang gituy-od ang iyang kamot ug mihikap kaniya, ug miingon kaniya: ‘Buot ko. Mamahinlo ka.’ Ug dihadiha ang sanla nahanaw gikan kaniya, ug nahinlo siya.” Kining makapahinuklog nga hitabo nga nagapasundayag sa mahigugmaong-kalulot ni Kristo alang sa katawhan gitala sa tulo sa mga magsusulat sa Ebanghelyo. (Marcos 1:40-42; Mateo 8:2, 3; Lucas 5:12, 13) Ug mahitungod sa gugma ug kaandam ni Jehova sa pagtabang sa katawhan, ato na usab mahinumdoman ang mga pulong sa matinumanong si Job: “Kon ang usa ka tawong kusgan mamatay mabuhi pa ba siya pag-usab? . . . Ikaw motawag, ug ako mismo motubag kanimo. Kay sa buhat sa imong mga kamot ikaw magbaton sa pangandoy.”—Job 14:14, 15.
Ang Pipila Dili Pagabanhawon
Bisan pag tinuod nga ang halad lukat ni Kristo gihatag alang sa katawhan sa katibuk-an, gipaila ni Jesus nga ang aktuwal nga pagpadapat niini limitado hinuon sa miingon siya: “Maingon nga ang Anak sa tawo mianhi, dili aron alagaran, kondili sa pag-alagad ug sa paghatag sa iyang kalag nga usa ka lukat baylo sa daghan.” (Mateo 20:28) Si Jehova nga Diyos adunay katungod sa pagdumili sa pagdawat ug lukat alang kang bisan kinsa nga gihukom niyang dili takos. Ang lukat ni Kristo nagtabon sa mga sala nga nabatonan sa usa ka indibiduwal tungod sa pagkaanak sa makasasalang si Adan, apan ang usa ka tawo makadugang niana pinaagi sa iyang kaugalingong tinuyo, kinabubut-ong dalan sa pagpakasala, ug sa ingon siya mahimong mamatay tungod nianang salaa nga dili na matabonan sa lukat.
Si Jesu-Kristo miingon nga ang usang nakasala batok sa balaang espiritu dili mapasaylo sa sistema sa mga butang karon ni nianang umaabot. (Mateo 12:31, 32) Ang usa ka tawo nga gihukman sa Diyos nga nakasala batok sa balaang espiritu sa sistema sa mga butang karon sa ingon dili makabatog kaayohan pinaagi sa pagkabanhaw, sanglit ang iyang mga sala dili gayod mapasaylo, nga naghimo sa pagkabanhaw nga walay pulos alang kaniya. Si Jesus mipahayag sa paghukom batok kang Judas Iskariote sa pagtawag kaniyang “ang anak sa kalaglagan.” Ang lukat dili mapadapat kaniya, ug kay ang iyang pagkalaglag maoy natino nang paghukom, dili siya makadawat sa pagkabanhaw.—Juan 17:12.
Ngadto sa mga magsusupak kaniya, ang Hudiyong mga pangulo sa relihiyon, si Jesus miingon: “Unsaon ba ninyo pagkalagiw gikan sa paghukom sa Gehenna [usa ka simbolo sa walay-kataposang kalaglagan]?” (Mateo 23:33) Ang iyang mga pulong nagpailang kining mga tawhana, kon dili sila molihok aron moliso ngadto sa Diyos sa dili pa sila mamatay, makabaton ug walay-kataposang daotang paghukom nga ipahamtang batok kanila. Kon mao, ang pagkabanhaw walay mahimo alang kanila. Mopatim-aw nga matuod usab kini sa “ang tawo sa kalapasan.”—2 Tesalonica 2:3, 8.
Si Pablo naghisgot niadtong nahibalo sa kamatuoran, mga nakaambit sa balaang espiritu, ug unya nahulog, ingong nahulog sa kahimtang diin dili na mahimo “sa pagpabalik kanila pag-usab ngadto sa paghinulsol, tungod kay ilang gilansang pag-usab ang Anak sa Diyos alang sa ilang kaugalingon ug nagapakaulaw kaniya sa dayag.” Ang lukat dili na makatabang kanila; busa dili sila makadawat sa pagkabanhaw. Ang apostol nagpadayon sa pagtandi kanila ngadto sa usa ka uma nga nagpatubo lamang sa mga tunok ug sampinit ug busa gisalikway ug misangpot sa pagkasunog. Kini naghulagway sa ilang umaabot: ang hingpit nga pagkapuo.—Hebreohanon 6:4-8.
Si Pablo nag-ingon usab mahitungod niadtong “magapakasala human makadawat sa tukmang kahibalo sa kamatuoran, [nga] wala nay bisan unsang halad alang sa sala nga nahibilin, apan adunay usa ka makahahadlok nga pagpaabot sa paghukom ug adunay usa ka nagadilaab nga pangabugho nga magaut-ot niadtong mga nagasupak.” Unya siya nag-ilustrar: “Ang bisan kinsang tawo nga wala-manumbaling sa balaod ni Moises sa walay pagkamabination mamatay, sa panghimatuod sa duha o tulo. Unsa pa ka mas grabeng silot, sa inyong hunahuna, ang isipong takos alang sa tawo nga nagyatak sa Anak sa Diyos ug kinsa nag-isip ingon nga ordinaryog bili ang dugo sa kasabotan nga pinaagi niini siya gibalaan, ug kinsa nagpasipala sa espiritu sa dili-takos nga kalulot uban ang pagtamay? . . . Maoy makahahadlok nga butang nga mahulog ngadto sa mga kamot sa buhing Diyos.” Ang paghukom mas grabe sa pagkaaging sila dili lamang mamatay ug ilubong sa Sheol, ingong mga maglalapas sa Balaod ni Moises. Kini sila moadto sa Gehenna, nga gikan niana wala nay pagkabanhaw.—Hebreohanon 10:26-31.
Si Pedro misulat ngadto sa iyang mga igsoon, nga nagpunting nga sila, ingong “ang balay sa Diyos,” ginahukman, ug unya siya mikutlo gikan sa Proverbio 11:31 (Septuagint) nga nagpasidaan kanila sa kapeligrohan sa pagkadili-masinugtanon. Dinhi iyang gipasabot nga ang ilang paghukom karon mahimong mosangpot sa paghukom sa walay-kataposang kalaglagan alang kanila, sumala sa gisulat ni Pablo.—1 Pedro 4:17, 18.
Si apostol Pablo mihisgot usab bahin sa pipila nga “makaagom sa hudisyal nga silot sa kalaglagang walay-kataposan gikan sa atubangan sa Ginoo ug gikan sa himaya sa iyang kusog, sa panahon nga siya moabot aron pagahimayaon may kalabotan sa iyang mga balaan.” (2 Tesalonica 1:9, 10) Busa kini sila dili maluwas ngadto sa Usa ka Libo ka Tuig nga Pagmando ni Kristo, ug sanglit ang ilang pagkalaglag maoy “walay kataposan,” sila dili makadawat ug pagkabanhaw.