KORMORAN

[Heb., sha·lakhʹ].

Usa ka dakong langgam sa tubig nga ang tiil samag-itik nga manikop ug isda pinaagi sa pagsalom. Kini nga langgam makita lamang diha sa talaan sa mahugaw nga mga langgam ubos sa Moisesnong Balaod, usa ka talaan nga nagdili sa pagkaon sa mga langgam nga ang kadaghanan niini maoy mga mandadagit ug mga tigkaon ug patayng lawas sa hayop. (Lev 11:17; Deu 14:17) Gituohan sa mga maghuhubad sa Gregong Septuagint nga ang maong langgam mao ang ka·tar·raʹktes, ang Gregong ngalan alang sa kormoran, samtang ang Latin nga Vulgate naggamit sa mergulus (ang “tigsalom”) sa pagpaila sa maong langgam. Ang kormoran (Phalacrocorax) komon kaayo sa Palestina, ilabina ubay sa Kabaybayonan sa Mediteranyo ug usab sa katubigan sa ilayang dapit sama sa Dagat sa Galilea. Ang kormoran maoy kabanay sa mga langgam sa pamilyang pelikano. Sagad tag-as ug lawas ug itom ang bulok, ang kormoran tulin ug abtik sa paglihoklihok diha sa tubig, nga nagalangoy ilalom sa tubig ginamit ang samag-itik nga mga tiil niini. Ang hait, samag kaw-it nga sungo niini naghimo niining maayong mangisda, ug sukad sa karaang mga panahon ang mga kormoran gibansay sa mga mangingisda sa Sidlakan ug sa mga bahin sa India sa pagpangisda alang sa mga tag-iya niini, usa ka laso ang medyo luag nga gihigot palibot sa tutonlan sa langgam aron kini dili makatulon ug bisan unsa gawas lamang sa gagmay kaayong isda.