EPAFRODITO

[gikan sa lintunganayng pulong nga nagkahulogang “nagbula”].

Usa ka kasaligang membro sa kongregasyon sa Filipos, Macedonia, kinsa gipadala nga may gasa ngadto kang Pablo, nga nianang panahona nabilanggo sa Roma (mga 59-61 K.P.). (Flp 2:25; 4:18) Samtang didto sa Roma, si Epafrodito ‘nasakit nga nag-ungaw sa kamatayon; apan ang Diyos naluoy kaniya.’ Ang balita bahin sa iyang pagkasakit nakaabot sa mga taga-Filipos ug sila, tingali, mabalak-ong nagpakisayod. Sanglit si Epafrodito nangandoy nga makigkita sa mga taga-Filipos ug naguol nga sila nasayod bahin sa iyang pagkasakit, gihunahuna ni Pablo nga maayong ipadala gilayon pagbalik si Epafrodito inigkaayo niya ug gitugyanan siya sa iyang sulat ngadto sa kongregasyon sa Filipos. Gidasig ni Pablo ang mga igsoon nga ihatag kang Epafrodito “ang naandang pagdawat diha sa Ginoo” ug ‘mahalon kanunay ang ingon nianang matanga sa mga tawo.’ Tungod sa buluhaton sa Ginoo, si Epafrodito nagladlad sa iyang kaugalingon sa kapeligrohan ug nag-ungaw sa kamatayon. (Flp 2:​25-30) Si Epafrodito dili angayng pakasaypon nga mao si Epafras nga taga-Colosas.