LAKING OSA

[Heb., ʼai·yalʹ].

Usa ka gulang nga osa. Ang pulahon nga osa (Cervus elaphus), ang bulaw nga osa (Dama mesopotamica), ug ang binaw (Capreolus capreolus) maoy tulo ka matang sa osa nga kanhi lumad sa Palestina.

Kay nagapangusap sa kinaon ug pikas ang kuko, ang laking osa, sumala sa Balaod, mahimong kan-on kon, sama sa ubang mga linalang, ang dugo niini iyabo sa yuta. (Deu 12:​15, 16, 22, 23; 14:4-6; 15:​22, 23) Ang unod sa laking osa maoy lakip sa mga karne nga gitagana alang sa lamesa ni Haring Solomon.​—1Ha 4:​22, 23.

Ang ubang mga paghisgot sa Kasulatan bahin sa laking osa maoy masambingayon. Ang Sulamita nagtandi sa iyang hinigugma nga magbalantay sa usa ka nati nga laking osa ug gihisgotan ang katulin niini nga hayop. (Aw 2:​9, 17; 8:14) Ang katakos sa laking osa nga daling makakatkat diha sa titip nga mga dapit gigamit aron iilustrar ang hingpit nga pagkaayo sa mga tawong bakol. (Isa 35:6; itandi ang Heb 12:​12, 13.) Sa dihang gilikosan sa mga Babilonyanhon, ang mga prinsipe sa Zion nahisama sa mga laking osa nga hinay kaayong modagan tungod sa kawalay pagkaon.​—Lam 1:6.