Ang Pagsimba ba ug mga Relikyas Makapahimuot sa Diyos?
ANG dugo ni “San Gennaro,” nga kuno mahimong likido tulo ka beses sa usa ka tuig, maoy usa sa daghang relihiyosong mga relikyas. Maingon man usab ang Shroud of Turin, nga kuno maoy giliminan sa lawas ni Jesus. Apil sa mga relikyas nga gilangkit kang Jesus mao ang iya kunong kuna, (diha sa dakong simbahan sa Roma), ang iyang libro sa pagtitik, ug libolibong mga lansang nga kuno gigamit sa pagpatay kaniya! Apil sa relihiyosong mga relikyas mao usab ang daghang ulo ni Juan Bawtista ug, sa nagkalainlaing mga dapit sa Uropa, upat ka lawas nga mao kuno ang lawas ni “Santa Lucia.”
Apil sa mga siyudad nga ilado sa mga relikyas mao ang Trier, Alemanya, diin dinhi ang usa sa daghang “sagradong tunic”—walay tahi nga pang-ilalom nga sapot nga gisul-ob ni Jesu-Kristo—gitipigan. Sa Vatican City mismo adunay libolibong relihiyosong mga relikyas diha sa espesyal nga tipiganan. Sa literal libolibong relihiyosong mga relikyas ang gitipigan diha sa simbahan ni “Santa Ursula” sa Cologne, Alemanya. Ang listahan taas kaayo. Gani, sa Italya lamang, dunay 2,468 ka gitawag nga sagradong dapit nga may relihiyosong mga relikyas!
Ang masimbahong pagtagad sa mga relikyas gituohang nagsugod sukad pa sa ikaupat nga siglo sa atong Komung Panahon, ug sa pagsimba usab ug “mga santo.” Alang sa mga relihiyoso, ekonomikanhon, ug bisan politikanhong mga rason, ang ubay-ubayng mga relikyas anam-anam nga midaghan sa paglabay sa mga siglo, nga adunay libolibong naglungtad karong adlawa. Gipanghimatud-an pag-usab sa Ikaduhang Konselyo sa Batikano nga “sumala sa tradisyon, gisimba sa Iglesya ang mga santo ug gihimaya ang ilang tinuod nga mga relikyas ug ang ilang mga larawan.” (Constitution “Sacrosanctum Concilium” sulla sacra Liturgia, sa I Documenti del Concilio Vaticano II, 1980, Edizioni Paoline) “Ang iladong mga relikyas, ug maingon man niadtong gihimaya sa hilabihan ka daghang tawo,” gihisgotan diha sa Codex Iuris Canonici (Code of Canon Law) nga gimantala ni Juan Paulo II sa 1983. (Canon 1190) Ang mga Anglicano ug ang mga sakop sa mga simbahang Ortodokso nagahimaya usab sa mga relikyas.
Uban sa daghan kaayong mga lansang nga gigamit kuno sa paglansang ni Kristo ug sa mga ulo ni Juan Bawtista nga naglungtad, dayag nga ang relihiyosong mga relikyas mga mini. Pananglitan, napamatud-ang mini ang Shroud of Turin sa dihang gisusi ang petsa niini pinaagi sa radiocarbon. Makaiikag, sa dihang mainit nga gidebatehan kini sa 1988, ang iladong maniniid sa Batikano nga si Marco Tosatti nangutana: “Kon ang siyentipikanhong pagpanukiduki nga gigamit diha sa Shroud gamiton usab sa ubang mga butang nga popular nga gihatagag debosyon, unsa man kahay hukom?”
Dayag, walay tawong maalamon ang buot mosimbag usa ka mini nga relikyas. Apan mao ba lamang kana ang angay pagatagdon?
Unsay Gipamulong sa Bibliya?
Ang Bibliya wala mag-ingon nga ang giuyonang katawhan sa Diyos, ang karaang mga Israelinhon, nagsimba ug relihiyosong mga relikyas samtang naulipon sa Ehipto. Tinuod, ang patriarkang Jacob namatay sa Ehipto ug ang iyang patayng lawas gidala sa yuta sa Canaan aron ilubong ‘diha sa langob nga atua sa kapatagan sa Macpela.’ Ang iyang anak nga si Jose namatay usab sa Ehipto, ug ang iyang mga bukog sa ulahi gidala ngadto sa Canaan aron ilubong. (Genesis 49:29-33; 50:1-14, 22-26; Exodo 13:19) Apan, walay gihatag nga timailhan ang Kasulatan nga gisimba sa mga Israelinhon ang mga patayng lawas ni Jacob ug Jose ingong relihiyosong mga relikyas.
Palandonga, usab, kon unsay nahitabo sa kaso ni propetang Moises. Ubos sa pagtultol sa Diyos, siya ang nangulo sa mga Israelinhon sulod sa 40 ka tuig. Unya, sa edad 120, siya mitungas sa Bukid sa Nebo, gilantaw ang Yutang Saad, ug siya namatay. Si Miguel nga arkanghel nakiglalis sa Yawa labot sa lawas ni Moises, ug napakyas si Satanas sa tanang paningkamot sa paggamit niini aron lit-agon ang mga Israelinhon sa pagsimba sa relikyas. (Judas 9) Bisan tuod nga nagbangotan sila sa kamatayon ni Moises, wala gayod nila simbaha ang iyang patayng lawas. Gani, wala gayod itugot ni Jehova nga mahitabo kana pinaagi sa paglubong kang Moises diha sa usa ka walay-timaang lubong diha sa usa ka lugar nga walay tawo ang nahibalo.—Deuteronomio 34:1-8.
Ang ubang mga tigpasiugda sa pagsimba sa mga relikyas mokutlo sa 2 Hari 13:21, nga nagaingon: “Ug nahitabo nga sa naglubong pa sila ug usa ka tawo, ania karon, sila nakakita sa usa ka panon. Ug ilang gilunod dihadiha ang tawo sa lubnganan ni Eliseo [ang propeta] ug nanglakaw. Sa diha nga ang tawo nadapat sa bukog ni Eliseo, siya nabuhi ug mitindog.” Kadto maoy usa ka milagro nga nalangkit ang walay-kinabuhing mga bukog sa usa sa mga propeta sa Diyos. Apan patay na si Eliseo ug “walay kalibotan sa bisan unsa” sa panahon sa milagro. (Ecclesiastes 9:5, 10) Busa, kini nga pagkabanhaw nagagikan sa nagahimog-milagro nga gahom ni Jehova nga Diyos, nga nagbuhi niana pinaagi sa iyang balaang espiritu, o aktibong gahom. Maayong tagdon usab nga ang Kasulatan wala mag-ingon nga ang mga bukog ni Eliseo gisimba.
Ang uban diha sa Kakristiyanohan mopasiugda sa pagsimba sa mga relikyas tungod nianang gipamulong diha sa Buhat 19:11, 12, nga dinhi atong mabasa: “Ang Diyos nagpadayon sa paghimo ug tagsaong mga milagro pinaagi sa mga kamot ni [apostol] Pablo, nga bisag ang mga panapton ug mga tapis nga nahidapat sa lawas ni Pablo gidala ngadto sa mga masakiton, ug nangaayo ang ilang mga balatian, ug mibiya kanila ang daotang mga espiritu.” Palihog matikdi nga ang Diyos mao ang naghimo sa maong mga milagro pinaagi kang Pablo. Ang apostol wala magkinaugalingon sa paghimo sa maong mga milagro, ug siya wala gayod magpasimba sa kang bisan kinsa nga tawo.—Buhat 14:8-18.
Supak sa mga Pagtulon-an sa Bibliya
Sa pagkatinuod, ang debosyon alang sa relihiyosong mga relikyas supak sa ubay-ubayng mga pagtulon-an sa Bibliya. Pananglitan, ang dili-ikasalikway nga hinungdan sa maong debosyon mao ang pagtuo nga ang kalag sa tawo dili-mamatay. Minilyon sa debotadong mga sakop sa simbahan nagtuo nga ang mga kalag sa tanang gideklarar nga santo ug gisimba ingong “santo” mga buhi didto sa langit. Kining sinserong mga tawo nagasimba sa maong “mga santo,” nangaayo sa ilang panalipod ug mohangyo nga sila maoy mangatubang sa Diyos alang kanila. Sa pagkamatuod, sumala sa usa ka eklesiastikal nga basahon, gituohan sa mga Katoliko nga ang mga relikyas “maoy gahom sa Santo sa pagpangatubang sa Diyos.”
Apan, sumala sa Bibliya, ang kalag sa tawo mamatay. Ang mga tawo walay mga kalag sa sulod nila nga dili-mamatay ug mabuhi nga bulag gikan sa lawas inigkamatay. Hinunoa, ang Kasulatan nag-ingon: “Giumol ni Jehova nga Diyos ang tawo gikan sa abog sa yuta ug gihuypan ngadto sa mga buho sa iyang ilong ang gininhawa sa kinabuhi, ug ang tawo nahimong kalag nga may kinabuhi.” (Genesis 2:7) Inay nagatudlo nga ang tawo adunay dili-mamatay nga mga kalag, ang Bibliya nag-ingon: “Ang kalag nga makasala—kini mamatay.” (Ezekiel 18:4) Kini aplikado sa tanang tawo—apil niadtong gideklarar sa ulahi ingong “mga santo”—kay kitang tanan nakapanunod sa sala ug kamatayon gikan sa unang tawo, si Adan.—Roma 5:12.
Ang debosyon sa “mga santo” kinahanglang likayan tungod kay sila wala gayod hatagig gahom nga maoy mangatubang sa Diyos alang kang bisan kinsa. Si Jehova nga Diyos nagsugo nga ang iyang Anak, si Jesu-Kristo, lamang ang makahimo niini. Si apostol Pablo miingon nga si Jesus “dili lamang namatay alang kanato—siya nabanhaw gikan sa patay, ug didto sa tuong kamot sa Diyos siya nagbarog ug nangaliyopo alang kanato.”—Roma 8:34, The Jerusalem Bible; itandi ang Juan 14:6, 14.
Laing rason sa paglikay sa paghatag ug debosyon sa “mga santo” ug relihiyosong mga relikyas nga nalangkit kanila mao ang gipamulong sa Bibliya bahin sa pagsimbag mga diyosdiyos. Ang usa sa Napulo ka Sugo nga gihatag ngadto sa mga Israelinhon nag-ingon: “Dili ka maghimo ug mga linilok nga larawan bisan sa dagway sa bisan unsang butang nga atua sa itaas sa langit, kun dinhi sa ilalom sa yuta, kun sa anaa sa tubig sa ilalom sa yuta. Dili mo iyukbo ang imong kaugalingon kanila ni mag-alagad kanila, kay ako si Jehova nga imong Diyos mao ang Diyos nga nagapangayo ug eksklusibong debosyon.” (Exodo 20:4, 5) Sa milabay ang mga siglo, gisultihan ni apostol Pablo ang isigka-Kristohanon: “Mga hinigugma, likayi ninyo ang pagsimba ug mga diyosdiyos.” (1 Corinto 10:14) Sa susama, si apostol Juan misulat: “Mga anak, likayi ninyo ang mga diyosdiyos.”—1 Juan 5:21.
Busa, ang pagdeboto sa gideklarar nga “mga santo” ug relihiyosong mga relikyas, wala suportahi sa Bibliya. Apan, ang ubang mga tawo gusto nga magbaton ug usa ka butang nga gilantaw nga balaan nga makita ug mahikap ug nga kuno adunay gahom sa pagluwas. Ngani, giisip sa kadaghanan ang relihiyosong mga relikyas nga usa ka makitang nagsumpay nga talikala tali sa langit ug yuta. Palihog palandonga kining puntoha sa makadiyut.
Dili pinaagi sa pagtan-aw ug paghikap sa relihiyosong mga relikyas nga ang tawo nagalihok nga nahiuyon sa mga pulong ni Jesus bahin sa pagsimba nga maoy gitinguha sa Diyos. Si Jesus miingon: “Ang takna taliabot, ug karon mao na, nga ang tinuod nga mga magsisimba magasimba sa Amahan diha sa espiritu ug sa kamatuoran, kay kini ang ginapangita sa Amahan nga maoy managsimba kaniya. Ang Diyos maoy usa ka Espiritu, ug ang mga magasimba kaniya kinahanglan magasimba kaniya diha sa espiritu ug sa kamatuoran.” (Juan 4:23, 24) Si Jehova nga Diyos maoy “usa ka Espiritu,” dili-makita sa tawhanong mga mata. Ang pagsimba kaniya “diha sa espiritu” nagkahulogan nga ang atong balaang pag-alagad sa Diyos ginapalihok sa usa ka kasingkasing nga puno sa gugma ug pagtuo. (Mateo 22:37-40; Galacia 2:16) Kita dili makasimba sa Diyos ‘diha sa kamatuoran’ pinaagi sa pagsimba sa mga relikyas kondili pinaagi lamang sa pagsalikway sa kabakakan sa relihiyon, pagtuon sa iyang kabubut-on sumala sa gipadayag diha sa Bibliya, ug sa pagtuman niana.
Busa, dili ikahibulong nga ang eskolar nga si James Bently midawat nga ‘dili batasan sa karaang mga Hebreohanon ang pagsimba sa mga relikyas.’ Siya miingon usab nga sa panahon sa upat ka siglo tali sa kamatayon ni Esteban ug sa pagkalot ni Lucian sa iyang lubong, ang tinamdan sa mga Kristohanon labot sa mga relikyas bug-os nausab. Sa ikalimang siglo K.P., hinunoa, ang apostatang Kakristiyanohan mihunong na sa pagsunod sa matin-aw nga mga pagtulon-an sa Bibliya mahitungod sa pagsimbag mga diyosdiyos, sa kahimtang sa patay, ug ang bahin ni Jesu-Kristo ingon nga mao ang usa nga “mangaliyopo alang kanato.”—Roma 8:34; Ecclesiastes 9:5; Juan 11:11-14.
Kon buot nato nga ang atong pagsimba makapahimuot sa Diyos, kinahanglan tinoon nato nga kini wala malangkit sa bisan unsang porma sa pagsimbag mga diyosdiyos. Aron madawat, ang atong pagsimba kinahanglang ipatumong sa Maglalalang, si Jehova nga Diyos, dili sa bisan unsang relikyas o linalang. (Roma 1:24, 25; Pinadayag 19:10) Kinahanglan magkuha usab kita ug kahibalo sa Bibliya ug tukoron ang malig-on nga pagtuo. (Roma 10:17; Hebreohanon 11:6) Ug kon kita magalakaw sa dalan sa matuod nga pagsimba, kita molihok nga nahiuyon sa hilabihan ka daghang pamatuod nga ang pagdeboto sa mga relikyas dili makapahimuot sa Diyos.
[Hulagway sa panid 5]
Ang mga bukog ni Eliseo wala simbaha bisag kini nalangkit diha sa usa ka pagkabanhaw