Unsa ka Dugay nga Kita Mabuhi?

DAGHANG TAWONG buhi karong adlawa ang adunay kahigayonan alang sa mas taas nga kinabuhi. Bisan ang imortalidad karon daw posible.”

“Minilyong Buhi Karon Dili na Gayod Mamatay.”

Unsay kalainan tali niining duha ka pahayag? Ang una mao ang mga pulong ni Dr. Lawrence E. Lamb, medikal nga kolumnista ug propesor, diha sa iyang librong Get Ready for Immortality, nga gipatik niadtong 1975. Ang ikaduha mao ang ulohan sa usa ka pahayag publiko ug ang misunod nga libro ni J. F. Rutherford, ang ikaduhang presidente sa Watch Tower Society. Ang pahayag publiko unang gipahayag sa Los Angeles, California, niadtong 1918.

Ang duha ka managsama nga mga pahayag, hinunoa, dako kaayo ug kalainan sa pangatarongan ug panukiduki nga mitultol ngadto kanila. Ang mga pulong ni Dr. Lamb maoy tipikal taliwala sa daghang gitawag nga mga imortalista. Kining mga tawhana mibati nga ang kauswagan sa medikal nga siyensiya, apil ang panukiduki bahin sa pagkatigulang, sa dili madugay mosulbad sa misteryo kon nganong kita matigulang ug sa kataposan magbuntog sa kamatayon mismo. Apan, bisan pa sa mga kauswagan sa modernong siyensiya sa pagpalugway sa aberids sa gitas-on sa kinabuhi ug sa pagtabang sa daghan nga makapahimulos ug maayong kinabuhi, ang mga panagna sa imortalidad nagpabiling panagna gihapon​—malaomong mga panagna.

Si J. F. Rutherford, sa laing bahin, wala magtagna nga gibase diha sa siyensiya o sa medisina. Ang iyang gihisgotan gipasukad diha sa Bibliya. Iyang gipasundayag nga pinaagi sa katumanan sa mga tagna sa Bibliya ang kalibotan sa katawhan misulod na sa iyang “panahon sa kataposan.” (Daniel 12:4) Siya nagpunting dayon sa binase sa Bibliyang paglaom nga sama kang Noe ug sa iyang pamilya nga naluwas sa kataposan sa kalibotan sa ilang mga adlaw, ang minilyon makalingkawas unya sa kalaglagan niining kalibotana ug magpuyo ngadto sa usa ka matarong bag-ong kalibotan aron tagamtamon ang walay kataposang kinabuhi diha sa usa ka paraisong yuta.​—Mateo 24:37-39; Pinadayag 21:3, 4.

Alang sa kadaghanan niadtong naminaw kaniya, ang pakigpulong ni Rutherford maoy makapakurat. Bisan karong adlawa, nakita sa mga tawo nga nakadungog niadtong pulonga bahin sa pagkabuhing walay kataposan sa yuta ubos sa pagmando sa Gingharian sa Diyos nga dili-realistikanhon ug lisod tuohan. (Salmo 37:10, 11, 29) Apan ang giingon ba sa Bibliya bahin sa kon nganong kita matigulang ug mamatay sa pagkatinuod dili katuohan? Unsa man, sa pagkamatuod, ang giingon niana bahin sa ulohan?

Gibuhat Aron Mabuhi, Dili Aron Mamatay

Sa pagkamatuod, ang Bibliya nagbukas uban ang asoy sa sinugdanan sa tawhanong kinabuhi. Diha sa unang kapitulo sa Genesis, atong mabasa nga human nga gilalang ang unang tawhanong paris, “gipanalangin sila sa Diyos ug ang Diyos miingon kanila: ‘Sumanay ug dumaghan kamo ug pun-on ninyo ang yuta ug magagahom kamo niini, ug magbaton kamog pagbulot-an sa mga isda sa dagat ug sa mga langgam sa kalangitan ug ibabaw sa tanang buhing linalang nga nagalihok ibabaw sa yuta.’”​—Genesis 1:28.

Alang sa unang tawhanong paris, si Adan ug Eva, aron matuman kana nga buluhaton, kini nagpasabot nga sila kinahanglan mabuhi sa hataas kaayong panahon, ug mao man usab ang ilang mga anak. Apan unsa katas-a? Sa pagbasa diha sa Bibliya sa basahon sa Genesis, dili nato makita nga gihisgotan ang bisan unsang espisipikong gitas-on sa kinabuhi nga gibatbat alang kang Adan ug Eva. Bisan pa niana, adunay usa ka kondisyon nga angay nilang makab-ot kon buot nilang padayong mabuhi. Ang Diyos miingon kang Adan: “Apan mahitungod sa kahoy sa pag-ila sa maayo ug sa daotan ikaw dili magakaon gikan niana, kay sa adlaw nga ikaw mokaon niana ikaw gayod mamatay.”​—Genesis 2:17.

Busa, ang kamatayon moabot lamang kanila kon sila mosupak sa sugo sa Diyos. Kon sila dili mosupak, sila adunay paglaom nga mabuhing walay kataposan diha sa yutan-ong Paraiso nga gitawag Eden. Tin-aw, ang mga tawo gibuhat aron mabuhi, dili aron mamatay.

Ang asoy sa Genesis nagpadayon sa pagsugid, hinunoa, nga ang unang tawhanong paris mipili sa pagsalikway sa tin-awng pagkasulting sugo sa Diyos ug busa nakasala. Ang ilang dalan sa pagkamasukolon naghatag kanila, ug unya diha sa ilang mga kaliwatan, ug silot sa kamatayon. Sa mga kasiglohan sa ulahi, si apostol Pablo nagbatbat: “Pinaagi sa usa ka tawo ang sala misulod sa kalibotan ug ang kamatayon pinaagi sa sala, ug busa ang kamatayon mikuyanap sa tanang mga tawo tungod kay silang tanan nakasala man.”​—Roma 5:12.

Ingon niini ang balaod sa pagpanunod nga sa ingon napasa ni Adan ug Eva ngadto sa ilang mga anak kanang ilang nabatonan mismo. Sumala sa pagkalalang, sila makaarang sa pagpasa sa hingpit, walay kataposang kinabuhi sa umaabot nga mga kaliwatan. Apan karon ang ilang kaugalingong kinabuhi nadaot sa sala ug kamatayon, sila dili na makahatag nianang dakong kabilin. Ang sala, pagkadili-hingpit, ug kamatayon nahimong bahin na sa tanang katawhan sukad niadto, bisan pa sa mga paningkamot sa pagpalugway sa gitas-on sa tawhanong kinabuhi.

Sa usa ka diwa, kini nahisamag usa ka programa sa kompiyuter diin adunay depekto, o bug. Gawas kon ang bug kuhaon ug ayohon, ang programa dili moobrag maayo, ug ang mga resulta mahimong peligroso. Ang tawo dili makaarang sa pagkuha, ilabinang dili makaayo, sa napanunod nga depekto nga moresultag dili maayong pag-obra sa atong tawhanong mga lawas, nga mosangpot sa pagkatigulang ug kamatayon. Bisan pa niana, ang maglalalang sa tawo, si Jehova nga Diyos, nagahimog mga kahikayan sa pag-ayo niana. Unsay iyang gihimo?

Ang Diyos mitaganag usa ka hingpit tawhanong kinabuhi sa iyang Anak, si Jesu-Kristo, “ang kataposang Adan,” nga maoy mipuli, usab, sa orihinal nga Adan ingong atong amahan ug maghahatag ug kinabuhi. Busa, inay nga silotan sa kamatayon ingong mga anak sa makasasalang Adan, ang masinundanong mga tawo pagaisipong takos sa pagdawat sa kinabuhing walay kataposan ingong mga anak sa “Walay Kataposang Amahan,” si Jesu-Kristo. Si Jesus mismo miingon: “Kini mao ang kabubut-on sa akong Amahan, nga ang matag usa nga makakita sa Anak ug motuo kaniya makabaton sa kinabuhing dayon.”​—1 Corinto 15:45; Isaias 9:6; Juan 3:16; 6:40.

Sa kataposan sa iyang yutan-ong ministeryo, diha sa pag-ampo ngadto sa iyang langitnong Amahan, gipahayag ni Jesu-Kristo ang pangunang kinahanglanon sa pagkab-ot niining dakong ganti sa kinabuhi sa pag-ingon: “Kini ang kinabuhing walay kataposan, ang ilang pagkuhag kahibalo kanimo, ang bugtong matuod nga Diyos, ug sa usa nga imong gipadala, si Jesu-Kristo.”​—Juan 17:3.

“Sama sa mga Adlaw sa Usa ka Kahoy”

Hunahunaa ang pagtanom ug usa ka liso sa sequoia ug nagtan-aw niana samtang kini mitubo ngadto sa gatosan ka tiil sa kahanginan, gikalipayan ang iyang pagtubo sa tibuok niyang kinabuhi. Unya palandonga nga nabuhi kana ug nagtanom ug laing kahoy libolibo ka tuig sa ulahi ug usab nalipay sa iyang pagtubo ug katahom.

Ang maong ideya ba realistikanhon? Realistikanhon gayod, kay kana gipasukad sa saad sa Maglalalang sa tawo, si Jehova nga Diyos, kinsa nag-ingon: “Sama sa mga adlaw sa usa ka kahoy mao man usab ang mga adlaw sa akong katawhan.” (Isaias 65:22) Kining saara motabang sa pagtubag sa pangutana, Unsa ka tas-a nga mabuhi ang tawo? Ang tubag mao: ngadto sa walay kinutobang umaabot, oo, sa pagkatinuod walay kataposan.​—Salmo 133:3.

Ang pagdapit gipaabot pa karon, nga mao: “‘Umari ka!’ Ug siya nga nagapatalinghog paingna: ‘Umari ka!’ Ug ang giuhaw paaria; ang may tinguha paimna sa walay bayad nga tubig nga nagahatag sa kinabuhi.” (Pinadayag 22:17) Kini mao ang pagdapit nga gipaabot ni Jehova nga Diyos sa tanang tim-os ug kasingkasing nga mga tawo. Ang pagdapit maoy sa pagpahimulos sa espirituwal nga mga tagana alang sa kinabuhing walay kataposan diha sa usa ka paraisong yuta.

Imo bang pilion nga dawaton kini nga pagdapit? Ang imong kalaoman alang sa hataas nga kinabuhi, walay kataposang kinabuhi, nagadepende sa imong pagpili karon!

[Kahon sa panid 7]

ANG GITAS-ON SA KINABUHI

Ang tawo nga gihimugso sa kataposan sa ika-18ng siglo sa Amerika del Norte o sa Kasadpang Uropa naglaom nga mabuhing 35 o 40 anyos ang panuigon. Karong adlawa, ang mga lalaki ug mga babaye sa Tinipong Bansa makalaom nga mabuhing duolan sa 71 ug 78, ug ang susamang kauswagan nahimo sa ubang kanasoran. Kita mas dugang nakaamgo sa atong katakos kon bahin sa gitas-on sa kinabuhi. Apan wala bay utlanan kon ngadto sa unsang gidugayona mapatas-an ang kinabuhi sa tawo?

Walay usa diha sa modernong kasaysayan ang nabuhi o gilaomang mabuhi sa 500, 300, o bisan 200 ka tuig. Bisan pa sa kauswagan sa medikal nga siyensiya, ang gitas-on sa kinabuhi karon maoy ubos gihapon sa 80. Gani adunay mga taho bahin sa mga tawong nabuhing 140 o kapin pa sa 150 ka tuig ang edad. Ug sa kapanahonan sa Bibliya, ang mga tawo nabuhi sa mga gatosan ka tuig ang edad. Kana ba tumotumo o kasugiran lamang?

Makaiikag, ang The New Encyclopœdia Britannica miingon nga “ang eksaktong gidugayon sa tawhanong kinabuhi wala mahibaloi.” Ingon sa gipatin-aw sa artikulo, tugotan ta nga ang pipila ka tawo nabuhi sa 150 ang panuigon, “walay igong katarongan nga isalikway ang posibilidad nga ang ubang mga tawo tingali mabuhi sa 150 ka tuig ug usa ka minuto. Ug kon ang 150 ka tuig ug usa ka minuto pagadawaton, nganong dili ang 150 ug duha ka minuto, ug sobra pa?” Ang artikulo nagpadayon: “Pinasukad sa naglungtad nga kahibalo bahin sa gitas-on sa kinabuhi, ang tukma nga ihap alang sa gitas-on sa tawhanong kinabuhi dili ikahatag.”

Unsay atong mahukom gikan niini? Kon unsay nakat-onan sa medikal nga siyensiya bahin sa pagkatigulang ug kamatayon kini gipasukad lamang sa tawhanong kahimtang sumala sa atong makita karong adlawa. Ang hinungdanon kaayong pangutana mao kon ang tawhanong kahimtang kanunay bang mao ra gihapon o kon magpabilin bang mao ra gihapon. Ang saad sa Diyos mao: “Tan-awa! Ginabag-o ko ang tanang butang.” Diha sa nagakaduol na nga bag-ong kalibotan, “siya magapahid sa tanang luha gikan sa ilang mga mata, ug ang kamatayon mawala na, wala na unyay pagminatay ni paghilak ni kasakit. Kay ang unang mga butang nangagi na.”​—Pinadayag 21:4, 5.

[Hulagway sa panid 8, 9]

‘Ang suba sa tubig nga nagahatag ug kinabuhi, matin-aw samag kristal, nga nagaagos gikan sa trono sa Diyos.’​—Pinadayag 22:1