بە‌ش ٢٥
ئامۆژگاری لە‌سە‌ر باوە‌ڕو هە‌ڵسووکە‌وت و خۆشە‌ویستی
یاقوب‌و پە‌ترۆس‌و یۆحە‌ننا، هە‌روە‌ها یە‌هوزا نامە دە‌نووسن بۆئە‌وە‌ی ورە‌ی هاوڕێیانی باوە‌ڕدار بە‌رزبکە‌نە‌وە
یاقوب‌و یە‌هوزا زڕبرای عیسا بوون، پە‌ترۆس‌و یۆحە‌نناش یە‌کێ بوون لە ١٢ نێرراوە‌کان. ئە‌و چوار پیاوە بە‌یە‌کە‌وە حە‌وت نامە‌یان نووسی کە لە بە‌شی یۆنانی پەرتووکی پیرۆزدا بە‌رچاو دە‌کە‌ون. هە‌ریە‌کێك لە‌و نامانە ناوی نووسە‌رە‌کە‌ی لە‌سە‌ردانراوە. ئە‌و ئاگادارکردنە‌وە سروشکراوانە‌ی لە‌و نامانە‌دا بە‌ردە‌ستدە‌کە‌ون بۆ مە‌بە‌ستی یارمە‌تیدانی مە‌سیحییە‌کانە تاکو دڵسۆزی خۆیان بۆ یە‌هوە و پادشاهێتی خودا بپارێزن.
باوە‌ڕ نیشانبدە. تە‌نها بە‌س نییە بڵێین بڕوامان بە‌خودا هە‌یە. بە‌ڵکو باوە‌ڕی ڕاستە‌قینە لە‌کرداردا دە‌ردە‌بڕدرێت. یاقوب ڕاست دە‌فە‌رمووێ کە دە‌ڵێ: «باوە‌ڕ کە کرداری لە‌گە‌ڵ نە‌بێت دە‌مرێ» (یاقوب ٢:٢٦). دە‌ربڕینی باوە‌ڕ لە‌کاتی کە‌وتنە ژێر تاقیکردنە‌وە‌وە دە‌بێتە هۆی بە‌هێزبوونی خۆڕاگری. بۆ بە‌دە‌ستهێنانی سە‌رکە‌وتن، کەسی مە‌سیحی پێویستی بە‌وە‌یە داوای دانایی لە خودا بکات‌و متمانە‌ی بە‌وە هە‌بێت خودا یارمە‌تی دە‌دات. ئەم خۆڕاگرییە‌ش ڕە‌زامە‌ندی خودامان بۆ مسۆگە‌ر دە‌کات (یاقوب ١:٢-٦، ١٢). ئە‌گە‌ر خزمە‌تکاری خودا باوە‌ڕە‌کە‌ی بە بێگە‌ردی بپارێزێ، یە‌هوە یارمە‌تی دە‌دات. یاقوب دە‌فە‌رمووێ، «نزیك بنە‌وە لە‌خوا ئە‌ویش لێتان نزیك دە‌بێتە‌وە» (یاقوب ٤:٨).
باوە‌ڕی کە‌سێکی مە‌سیحی دە‌بێ ئە‌وە‌ندە بە‌هێز بێت کە یارمە‌تی بدات بتوانێ خۆڕاگری لە‌بە‌ردە‌م کاری فریودە‌رو کاریگە‌رییە‌کانی داوێنپیسی بکات. ژینگە‌یە‌ك کە ڕە‌وشتی گە‌ندە‌ڵی تێدابوو یە‌هوزای ناچارکرد هاوڕێ باوە‌ڕدارە‌کانی هان بدات بۆ «تێکۆشان لە پێناوی باوە‌ڕ» (یە‌هوزا ٣).
هە‌ڵسوکە‌ت پاك ڕاگرە. یە‌هوە چاوە‌ڕێی ئە‌وە‌یە خزمە‌تکارانی پیرۆز بن، واتە پاکی لە‌هە‌موو ڕوویە‌کە‌وە. پە‌ترۆس دە‌فە‌رمووێ: «ئێوە‌ش پاك‌و پیرۆز بن لە هە‌موو هە‌ڵسوکە‌وتێك، چونکە لە کتێبی پیرۆز نووسراوە: پاك‌و پیرۆز بن چونکە من ‹یە‌هوە› پاك‌و پیرۆزم» (١ پە‌ترۆس ١:١٥، ١٦). مە‌سیحییە‌کان نموونە‌یە‌کی باشیان دراوە‌تێ کە شایانی ئە‌وە‌یە لاسایی بکە‌نە‌وە، پە‌ترۆس ووتی: «مە‌سیح ئازاری چێژت لە پێناوی ئێوە‌و نموونە‌ی بۆ بە‌جێ هێشتن تا بە‌دوای هە‌نگاوە‌کانی بکە‌ون» (١ پە‌ترۆس ٢:٢١). سە‌رە‌ڕای ئە‌وە‌ی کە مە‌سیحییە‌کان بە‌هۆی پە‌یڕە‌وی بنە‌ماکانی خودا تووشی ئازارکێشان دە‌بن، بە‌ڵام ئە‌وان «ویژدانێکی باش» یان هە‌یە (١ پە‌ترۆس ٣:١٦، ١٧). پە‌ترۆس هانی مە‌سیحییە‌کان دە‌دا پیرۆزییە‌کی زۆریان لە هە‌ڵسوکە‌وتیاندا هە‌بێ، کردارە‌کانیان ڕە‌نگدانە‌وە‌ی دڵسۆزی بۆ خودا بێت لە‌کاتێکدا چاوە‌ڕوانی ڕۆژی دادگایی خوداو جیهانە نوێیە بە‌ڵێندراوە‌کە دە‌کە‌ن کە «ڕاست‌ودروستی تیادا نیشتە‌جێیە» (٢ پە‌ترۆس ٣:١١-١٣).
«نزیك بنە‌وە لە‌خودا ئە‌ویش لێتان نزیك دە‌بێتە‌وە» (یاقوب ٤:٨).
خۆشە‌ویستی نیشانبدە. یۆحە‌ننا نووسی «خودا خۆشە‌ویستییە». یۆحە‌ننای نێرراو ئاماژە‌ی بە‌وە کرد کە خودا خۆشە‌ویستی مە‌زنی خۆی بۆ ئێمە نیشاندە‌دات کاتێك عیسای بۆ ئێمە نارد ببێتە «کە‌فارە‌تی گوناهە‌کانمان». ئە‌مە چ ڕە‌نگدانە‌وە‌یە‌کی لە‌سە‌ر کەسی مە‌سیحی دە‌بێت؟ یۆحە‌ننا شیدە‌کاتە‌وە: «خۆشە‌ویستان گە‌ر خودا بە‌م شێوە‌یە ئێمە‌ی خۆشویستبێت، پێویستە لە‌سە‌رمان یە‌کتریمان خوشبوێت» (١ یۆحە‌ننا ٤:٨-١١). میوانداری کردن لە هاوڕێ باوە‌ڕدارە‌کانمان یە‌کێکە لە ڕێگاکانی نیشاندانی ئەم خۆشە‌ویستییە (٣ یۆحە‌ننا ٥-٨).
کە‌واتە خزمە‌تکاران چۆن دە‌توانن خۆشە‌ویستییە‌کە‌یان نیشانی یە‌هوە بدە‌ن؟ یۆحە‌ننا وە‌ڵام دە‌داتە‌وە: «چونکە ئە‌مە خوشە‌ویستی خودایە، کار بە‌ڕاسپاردە‌کانی بکە‌ین، ڕاسپاردە‌کانیشی قورس نیین» (١ یۆحە‌ننا ٥:٣؛ ٢ یۆحە‌ننا ٦). ئە‌وانە‌ی گوێڕایە‌ڵی خودان دڵنیا کراون کە خودا بە‌ردە‌وام ئە‌وانی خۆش دە‌وێو «چاوە‌ڕوانی . . . ژیانی هە‌تاهە‌تایی» دە‌بن (یە‌هوزا ٢١).
بە‌گوێرە‌ی پەرتووکی یاقوب؛ پەرتووکی ١ و ٢ پە‌ترۆس؛ ١ و ٢ هە‌روە‌ها ٣ یۆحە‌ننا؛ یە‌هوزا.