Εβραίους
9 Η μεν προγενέστερη [διαθήκη], λοιπόν, είχε διατάξεις ιερής υπηρεσίας και τον επίγειο άγιο χώρο [της]. 2 Διότι κατασκευάστηκε ένα πρώτο [τμήμα] της σκηνής στο οποίο βρισκόταν ο λυχνοστάτης καθώς και το τραπέζι και η παρουσίαση των ψωμιών· και αυτό ονομάζεται «τα Άγια». 3 Αλλά πίσω από τη δεύτερη κουρτίνα ήταν το [τμήμα] της σκηνής που ονομαζόταν «τα Άγια των Αγίων». 4 Αυτό είχε ένα χρυσό θυμιατήρι και την κιβωτό της διαθήκης επιχρυσωμένη ολόγυρα, μέσα στην οποία βρισκόταν η χρυσή στάμνα που είχε το μάννα και το ραβδί του Ααρών που βλάστησε και οι πλάκες της διαθήκης· 5 αλλά από πάνω της ήταν τα ένδοξα χερουβείμ που επισκίαζαν το εξιλεωτικό [κάλυμμα]. Τώρα όμως δεν είναι καιρός να μιλήσουμε με λεπτομέρειες για αυτά.
6 Αφότου αυτά κατασκευάστηκαν με αυτόν τον τρόπο, οι ιερείς μπαίνουν στο πρώτο [τμήμα] της σκηνής πάντοτε για να εκτελέσουν τις ιερές υπηρεσίες· 7 αλλά στο δεύτερο [τμήμα] μπαίνει μόνο ο αρχιερέας μία φορά το χρόνο, όχι χωρίς αίμα, το οποίο προσφέρει για τον εαυτό του και για τις αμαρτίες [που διαπράττει] από άγνοια ο λαός. 8 Έτσι λοιπόν, το άγιο πνεύμα δείχνει καθαρά ότι η οδός προς τον άγιο χώρο δεν είχε φανερωθεί ακόμη ενόσω στεκόταν η πρώτη σκηνή. 9 Αυτή ακριβώς [η σκηνή] είναι παραβολή για τον προσδιορισμένο καιρό που έχει έρθει τώρα, και σε αρμονία με αυτήν προσφέρονται και δώρα και θυσίες. Ωστόσο, αυτά δεν μπορούν να κάνουν εκείνον που προσφέρει ιερή υπηρεσία τέλειο όσον αφορά τη συνείδησή του, 10 αλλά έχουν να κάνουν μόνο με τροφές και ποτά και διάφορα βαφτίσματα. Αυτά ήταν νομικές απαιτήσεις που είχαν σχέση με τη σάρκα και επιβλήθηκαν μέχρι τον προσδιορισμένο καιρό που θα τακτοποιούνταν τα ζητήματα.
11 Ωστόσο, όταν ο Χριστός ήρθε ως αρχιερέας των καλών πραγμάτων που έχουν πραγματοποιηθεί, μέσω της μεγαλύτερης και τελειότερης σκηνής η οποία δεν είναι φτιαγμένη από χέρια, δηλαδή, δεν είναι από αυτή τη δημιουργία, 12 μπήκε, όχι με το αίμα τράγων και μοσχαριών, αλλά με το δικό του αίμα, μία φορά για πάντα στον άγιο χώρο και εξασφάλισε αιώνια απελευθέρωση [για εμάς]. 13 Διότι αν το αίμα τράγων και ταύρων και η στάχτη δαμαλίδας με την οποία ραντίζονται εκείνοι που έχουν μολυνθεί αγιάζει μέχρι του σημείου να καθαρίζεται η σάρκα, 14 πόσο μάλλον το αίμα του Χριστού, ο οποίος μέσω αιώνιου πνεύματος πρόσφερε τον εαυτό του χωρίς ψεγάδι στον Θεό, θα καθαρίσει τη συνείδησή μας από νεκρά έργα για να αποδίδουμε ιερή υπηρεσία προς τον ζωντανό Θεό;
15 Να γιατί, λοιπόν, αυτός είναι μεσίτης μιας νέας διαθήκης, ώστε, επειδή έχει συμβεί θάνατος για την απελευθέρωσή [τους] με λύτρο από τις παραβάσεις κάτω από την προγενέστερη διαθήκη, να λάβουν εκείνοι που έχουν κληθεί την υπόσχεση της αιώνιας κληρονομιάς. 16 Διότι όπου υπάρχει διαθήκη, χρειάζεται να παρασχεθεί ο θάνατος του [ανθρώπινου] διαθέτη. 17 Διότι μια διαθήκη επικυρώνεται με νεκρά [θύματα], επειδή δεν ισχύει ποτέ ενόσω ζει ο [ανθρώπινος] διαθέτης. 18 Συνεπώς, ούτε η προγενέστερη [διαθήκη] εγκαινιάστηκε χωρίς αίμα. 19 Διότι αφού κάθε εντολή σύμφωνα με το Νόμο ειπώθηκε από τον Μωυσή σε όλο το λαό, αυτός πήρε το αίμα των μοσχαριών και των τράγων μαζί με νερό και κατακόκκινο μαλλί και ύσσωπο και ράντισε το ίδιο το βιβλίο και όλο το λαό, 20 λέγοντας: «Αυτό είναι το αίμα της διαθήκης την οποία σας έχει αναθέσει ο Θεός ως υποχρέωση». 21 Και παρόμοια ράντισε με το αίμα τη σκηνή και όλα τα σκεύη της δημόσιας υπηρεσίας. 22 Ναι, σχεδόν τα πάντα καθαρίζονται με αίμα σύμφωνα με το Νόμο, και αν δεν χυθεί αίμα δεν γίνεται συγχώρηση.
23 Γι’ αυτό, ήταν αναγκαίο οι συμβολικές απεικονίσεις των πραγμάτων που είναι στους ουρανούς να καθαρίζονται με αυτά τα μέσα, αλλά τα ίδια τα ουράνια πράγματα με θυσίες που είναι καλύτερες από τέτοιες θυσίες. 24 Διότι ο Χριστός μπήκε, όχι σε κάποιον άγιο χώρο φτιαγμένο από χέρια, ο οποίος είναι αντίγραφο της πραγματικότητας, αλλά στον ίδιο τον ουρανό, για να εμφανιστεί τώρα μπροστά στο πρόσωπο του Θεού για εμάς. 25 Ούτε προκειμένου να προσφέρει τον εαυτό του συχνά, όπως μάλιστα μπαίνει ο αρχιερέας στον άγιο χώρο από χρόνο σε χρόνο με αίμα που δεν είναι δικό του. 26 Αλλιώς, θα έπρεπε να υποφέρει συχνά από τη θεμελίωση του κόσμου. Τώρα όμως έχει φανερωθεί μία φορά για πάντα στην τελική περίοδο των συστημάτων πραγμάτων για να καταργήσει την αμαρτία μέσω της θυσίας του εαυτού του. 27 Και όπως επιφυλάσσεται στους ανθρώπους να πεθάνουν μία φορά για πάντα, αλλά ύστερα από αυτό κρίση, 28 έτσι και ο Χριστός προσφέρθηκε μία φορά για πάντα για να βαστάξει τις αμαρτίες πολλών· και τη δεύτερη φορά που θα εμφανιστεί θα είναι χωρίς αμαρτία και σε εκείνους που αποβλέπουν ένθερμα σε αυτόν για τη σωτηρία [τους].