Πράξεις
4 Ενώ, λοιπόν, οι [δύο] μιλούσαν στο λαό, οι πρωθιερείς και ο διοικητής του ναού και οι Σαδδουκαίοι όρμησαν προς αυτούς, 2 ενοχλημένοι επειδή εκείνοι δίδασκαν το λαό και διακήρυσσαν καθαρά την ανάσταση από τους νεκρούς στην περίπτωση του Ιησού· 3 και έβαλαν τα χέρια τους πάνω τους και τους έθεσαν υπό κράτηση μέχρι την επόμενη ημέρα, γιατί ήταν ήδη βράδυ. 4 Ωστόσο, πολλοί από εκείνους που είχαν ακούσει την ομιλία πίστεψαν, και ο αριθμός των αντρών έγινε περίπου πέντε χιλιάδες.
5 Την επόμενη ημέρα έγινε στην Ιερουσαλήμ η συγκέντρωση των αρχόντων και των πρεσβυτέρων και των γραμματέων τους 6 (επίσης ο Άννας, ο πρωθιερέας, και ο Καϊάφας και ο Ιωάννης και ο Αλέξανδρος και όσοι ήταν από τους συγγενείς του πρωθιερέα), 7 και τους έβαλαν να σταθούν ανάμεσά τους και άρχισαν να ρωτούν: «Με ποια δύναμη ή σε τίνος όνομα το κάνατε αυτό;» 8 Τότε ο Πέτρος, αφού γέμισε άγιο πνεύμα, τους είπε:
«Άρχοντες του λαού και πρεσβύτεροι, 9 αν εμείς σήμερα εξεταζόμαστε, με βάση μια καλή πράξη προς έναν άρρωστο άνθρωπο, όσον αφορά το μέσω τίνος αυτός ο άνθρωπος έχει γίνει καλά, 10 ας είναι γνωστό σε όλους σας και σε όλο το λαό Ισραήλ ότι στο όνομα του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, τον οποίο εσείς κρεμάσατε στο ξύλο, αλλά τον οποίο ο Θεός ήγειρε από τους νεκρούς, μέσω εκείνου στέκεται εδώ μπροστά σας αυτός ο άνθρωπος υγιής. 11 Εκείνος είναι ‘η πέτρα που εσείς οι οικοδόμοι μεταχειριστήκατε ως μηδαμινή, η οποία έχει γίνει η κεφαλή της γωνίας’. 12 Επιπλέον, δεν υπάρχει σωτηρία μέσω κανενός άλλου, γιατί δεν υπάρχει άλλο όνομα κάτω από τον ουρανό που να έχει δοθεί μεταξύ των ανθρώπων, μέσω του οποίου πρέπει να σωθούμε».
13 Όταν είδαν, λοιπόν, την παρρησία του Πέτρου και του Ιωάννη και αντιλήφτηκαν ότι ήταν άνθρωποι αγράμματοι και συνηθισμένοι, άρχισαν να απορούν. Και άρχισαν να τους αναγνωρίζουν ότι ήταν με τον Ιησού· 14 και καθώς κοίταζαν τον άνθρωπο που είχε θεραπευτεί να στέκεται μαζί τους, δεν είχαν τίποτα να αντιπαραθέσουν. 15 Τους διέταξαν, λοιπόν, να βγουν από την αίθουσα του Σάνχεδριν και άρχισαν να συνεννοούνται μεταξύ τους, 16 λέγοντας: «Τι να κάνουμε με αυτούς τους ανθρώπους; Επειδή, πραγματικά, ένα αξιοπρόσεκτο σημείο έχει γίνει μέσω αυτών, το οποίο είναι φανερό σε όλους τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ· και δεν μπορούμε να το αρνηθούμε. 17 Παρ’ όλα αυτά, για να μη διαδοθεί περισσότερο μεταξύ του λαού, ας τους απειλήσουμε να μη μιλούν πια με βάση αυτό το όνομα σε κανέναν απολύτως».
18 Τότε τους κάλεσαν και τους παρήγγειλαν να μη μιλούν πουθενά ούτε να διδάσκουν με βάση το όνομα του Ιησού. 19 Αλλά, απαντώντας, ο Πέτρος και ο Ιωάννης τούς είπαν: «Αν είναι δίκαιο στα μάτια του Θεού να ακούμε εσάς μάλλον παρά τον Θεό, κρίνετέ το μόνοι σας. 20 Αλλά όσο για εμάς, εμείς δεν μπορούμε να σταματήσουμε να μιλάμε για αυτά που είδαμε και ακούσαμε». 21 Αφού, λοιπόν, τους απείλησαν και άλλο, τους ελευθέρωσαν, εφόσον δεν έβρισκαν καμιά βάση να τους τιμωρήσουν και εξαιτίας του λαού, επειδή όλοι δόξαζαν τον Θεό για αυτό που είχε γίνει· 22 διότι ο άνθρωπος στον οποίο είχε γίνει αυτό το σημείο της θεραπείας ήταν πάνω από σαράντα χρονών.
23 Αυτοί, αφού ελευθερώθηκαν, πήγαν στους δικούς τους και ανέφεραν όσα τους είχαν πει οι πρωθιερείς και οι πρεσβύτεροι. 24 Όταν το άκουσαν αυτό, εκείνοι ύψωσαν σύσσωμοι τη φωνή τους στον Θεό και είπαν:
«Υπέρτατε Κύριε, εσύ είσαι Αυτός ο οποίος έκανε τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα και όλα όσα υπάρχουν σε αυτά, 25 και ο οποίος μέσω αγίου πνεύματος είπε με το στόμα του προπάτορά μας, του Δαβίδ, του υπηρέτη σου: ‘Γιατί γέμισαν τα έθνη ταραχή και οι λαοί συλλογίστηκαν κενά πράγματα; 26 Οι βασιλιάδες της γης πήραν τη στάση τους και οι άρχοντες συγκεντρώθηκαν σαν ένας άνθρωπος εναντίον του Ιεχωβά και εναντίον του χρισμένου του’. 27 Μάλιστα, τόσο ο Ηρώδης όσο και ο Πόντιος Πιλάτος συγκεντρώθηκαν στην πραγματικότητα σε αυτή την πόλη μαζί με εθνικούς και με λαούς του Ισραήλ εναντίον του αγίου υπηρέτη σου, του Ιησού, τον οποίο εσύ έχρισες, 28 για να κάνουν αυτά που το χέρι και η βουλή σου είχαν προορίσει να γίνουν. 29 Και τώρα, Ιεχωβά, δώσε προσοχή στις απειλές τους, και επίτρεψε στους δούλους σου να εξακολουθήσουν να αναγγέλλουν το λόγο σου με κάθε τόλμη, 30 ενώ απλώνεις το χέρι σου για θεραπεία και ενώ παρουσιάζονται σημεία και θαυμαστά προμηνύματα μέσω του ονόματος του αγίου υπηρέτη σου, του Ιησού».
31 Και αφού έκαναν δέηση, ο τόπος στον οποίο ήταν συγκεντρωμένοι σείστηκε· και όλοι ανεξαιρέτως γέμισαν με το άγιο πνεύμα και ανάγγελλαν το λόγο του Θεού με τόλμη.
32 Επιπλέον, το πλήθος εκείνων που είχαν πιστέψει είχε μία καρδιά και ψυχή, και ούτε ένας δεν έλεγε ότι κάποιο από τα πράγματα που είχε στην κατοχή του ήταν δικό του· αλλά είχαν τα πάντα κοινά. 33 Επίσης, με μεγάλη δύναμη οι απόστολοι συνέχισαν να μεταδίδουν τη μαρτυρία σχετικά με την ανάσταση του Κυρίου Ιησού· και παρ’ αξία καλοσύνη σε μεγάλο βαθμό ήταν πάνω σε όλους τους. 34 Στην πραγματικότητα, δεν υπήρχε ανάμεσά τους κανείς που είχε ανάγκη· διότι όλοι όσοι ήταν κάτοχοι αγρών ή σπιτιών τα πουλούσαν και έφερναν το αντίτιμο αυτών που είχαν πουληθεί 35 και το έβαζαν στα πόδια των αποστόλων. Κατόπιν γινόταν διανομή στον καθένα, ανάλογα με την ανάγκη που είχε. 36 Ο Ιωσήφ, λοιπόν, που επονομάστηκε Βαρνάβας από τους αποστόλους, το οποίο όταν μεταφράζεται σημαίνει Γιος Παρηγοριάς, ένας Λευίτης που καταγόταν από την Κύπρο 37 και ο οποίος είχε στην κατοχή του ένα κομμάτι γης, το πούλησε και έφερε τα χρήματα και τα έβαλε στα πόδια των αποστόλων.