Ρωμαίους
5 Έχοντας, λοιπόν, ανακηρυχτεί δίκαιοι ως αποτέλεσμα πίστης,+ ας απολαμβάνουμε ειρήνη+ με τον Θεό μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, 2 μέσω του οποίου έχουμε πετύχει και την πρόσβασή+ μας με πίστη σε αυτή την παρ’ αξία καλοσύνη στην οποία στεκόμαστε τώρα· και ας αγαλλόμαστε, βασιζόμενοι στην ελπίδα+ της δόξας του Θεού. 3 Και όχι μόνο αυτό, αλλά ας αγαλλόμαστε ενώ βρισκόμαστε σε θλίψεις,+ αφού γνωρίζουμε ότι η θλίψη παράγει υπομονή,+ 4 η δε υπομονή επιδοκιμασμένη κατάσταση,+ η δε επιδοκιμασμένη κατάσταση ελπίδα·+ 5 και η ελπίδα δεν οδηγεί σε απογοήτευση·+ επειδή η αγάπη του Θεού+ έχει εκχυθεί μέσα στις καρδιές+ μας μέσω του αγίου πνεύματος,+ το οποίο μας έχει δοθεί.
6 Διότι πράγματι ο Χριστός, ενώ εμείς ήμασταν ακόμη αδύναμοι,+ πέθανε για ασεβείς ανθρώπους στον προσδιορισμένο καιρό.+ 7 Διότι μετά δυσκολίας θα πεθάνει κανείς για έναν δίκαιο·+ για τον αγαθό+ ίσως και να τολμάει κανείς να πεθάνει.+ 8 Αλλά ο Θεός συστήνει τη δική του αγάπη+ σε εμάς με το ότι, ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για εμάς.+ 9 Πολύ περισσότερο, λοιπόν, αφού έχουμε ανακηρυχτεί δίκαιοι τώρα με το αίμα του,+ θα σωθούμε μέσω εκείνου από την οργή.+ 10 Διότι αν, όταν ήμασταν εχθροί,+ συμφιλιωθήκαμε με τον Θεό μέσω του θανάτου του Γιου του,+ πολύ περισσότερο, τώρα που έχουμε συμφιλιωθεί, θα σωθούμε μέσω της ζωής του.+ 11 Και όχι μόνο αυτό, αλλά αγαλλόμαστε επίσης σε σχέση με τον Θεό μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μέσω του οποίου έχουμε λάβει τώρα τη συμφιλίωση.+
12 Γι’ αυτό, όπως μέσω ενός ανθρώπου+ μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος,+ και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει+—. 13 Διότι μέχρι το Νόμο η αμαρτία υπήρχε στον κόσμο, αλλά η αμαρτία δεν καταλογίζεται σε κανέναν όταν δεν υπάρχει νόμος.+ 14 Παρ’ όλα αυτά, ο θάνατος βασίλεψε από τον Αδάμ μέχρι τον Μωυσή,+ ακόμη και σε εκείνους που δεν είχαν αμαρτήσει κατά την ομοιότητα της παράβασης του Αδάμ,+ ο οποίος μοιάζει με εκείνον που επρόκειτο να έρθει.+
15 Αλλά δεν συμβαίνει με το δώρο ό,τι συνέβη με το παράπτωμα. Διότι αν με το παράπτωμα ενός πέθαναν πολλοί, η παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού και η δωρεά του με την παρ’ αξία καλοσύνη από τον έναν άνθρωπο,+ τον Ιησού Χριστό, αφθόνησαν πολύ περισσότερο σε πολλούς.+ 16 Επίσης, δεν συμβαίνει με τη δωρεά+ ό,τι συνέβη με τα αποτελέσματα που προέκυψαν μέσω του ενός που αμάρτησε.+ Διότι η κρίση+ είχε ως αποτέλεσμα, από ένα παράπτωμα, καταδίκη,+ αλλά το δώρο είχε ως αποτέλεσμα, από πολλά παραπτώματα, ανακήρυξη δικαιοσύνης.+ 17 Διότι αν με το παράπτωμα του ενός+ βασίλεψε ο θάνατος+ μέσω αυτού του ενός, πολύ περισσότερο εκείνοι που λαβαίνουν την αφθονία της παρ’ αξία καλοσύνης+ και της δωρεάς+ της δικαιοσύνης θα βασιλέψουν+ με ζωή μέσω του ενός, του Ιησού Χριστού.+
18 Άρα λοιπόν, όπως μέσω ενός παραπτώματος το αποτέλεσμα για ανθρώπους κάθε είδους ήταν καταδίκη,+ παρόμοια και μέσω μιας πράξης δικαίωσης+ το αποτέλεσμα για ανθρώπους κάθε είδους+ είναι το ότι ανακηρύσσονται δίκαιοι για ζωή.+ 19 Διότι όπως μέσω της ανυπακοής του ενός ανθρώπου πολλοί+ καταστάθηκαν αμαρτωλοί, παρόμοια και μέσω της υπακοής+ του ενός πολλοί+ θα κατασταθούν δίκαιοι.+ 20 Ο δε Νόμος+ μπήκε παράλληλα για να αφθονήσουν τα παραπτώματα.+ Αλλά όπου αφθόνησε η αμαρτία,+ αφθόνησε ακόμη περισσότερο η παρ’ αξία καλοσύνη.+ 21 Για ποιο σκοπό; Ώστε, όπως η αμαρτία βασίλεψε με το θάνατο,+ παρόμοια και η παρ’ αξία καλοσύνη+ να βασιλέψει μέσω δικαιοσύνης με προοπτική την αιώνια ζωή+ μέσω του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας.