Εκκλησιαστής

2 Εγώ είπα μέσα στην καρδιά μου:+ «Έλα τώρα να σε δοκιμάσω με τη χαρά.+ Και απόλαυσε το καλό».+ Αλλά ορίστε! και αυτό επίσης ήταν ματαιότητα. 2 Είπα στο γέλιο: «Παραλογισμός!»+ και στη χαρά:+ «Τι προσφέρει αυτή;»

3 Ερεύνησα με την καρδιά μου ευφραίνοντας τη σάρκα μου με κρασί+—ενώ την καρδιά μου την οδηγούσα με σοφία+—για να κρατήσω την ανοησία ώσπου να δω τι καλό αποκόμιζαν οι γιοι των ανθρώπων από όσα έκαναν κάτω από τους ουρανούς όλες τις ημέρες της ζωής τους.+ 4 Καταπιάστηκα με μεγαλύτερα έργα.+ Έχτισα σπίτια για τον εαυτό μου·+ φύτεψα αμπέλια για τον εαυτό μου.+ 5 Έφτιαξα κήπους και πάρκα για τον εαυτό μου+ και φύτεψα μέσα σε αυτά καρποφόρα δέντρα κάθε είδους. 6 Έφτιαξα δεξαμενές νερού για τον εαυτό μου,+ για να ποτίζω από αυτές το δάσος το κατάφυτο από δέντρα.+ 7 Απέκτησα υπηρέτες και υπηρέτριες+ και γιους οικογενείς.+ Επίσης, είχα ζωντανά, βόδια και ποίμνια πολλά, περισσότερα από όλους όσους υπήρξαν πριν από εμένα στην Ιερουσαλήμ.+ 8 Επίσης, συσσώρευσα ασήμι και χρυσάφι για τον εαυτό μου,+ και περιουσία τέτοια που έχουν οι βασιλιάδες και οι διοικητικές περιφέρειες.+ Απέκτησα για τον εαυτό μου τραγουδιστές και τραγουδίστριες+ και την εξαίσια ευχαρίστηση+ των γιων των ανθρώπων, τη γυναίκα, και μάλιστα γυναίκες.+ 9 Και μεγαλύνθηκα και αυξήθηκα περισσότερο από κάθε άλλον που υπήρξε πριν από εμένα στην Ιερουσαλήμ.+ Επιπλέον, η σοφία μου παρέμεινε δική μου.+

10 Και ό,τι ζήτησαν τα μάτια μου δεν τους το στέρησα.+ Δεν εμπόδισα την καρδιά μου από κανένα είδος χαράς, γιατί η καρδιά μου ευφραινόταν με όλη τη σκληρή εργασία μου,+ και αυτό ήταν η μερίδα μου από όλη τη σκληρή εργασία μου.+ 11 Και εγώ στράφηκα προς όλα τα έργα μου τα οποία είχαν κάνει τα χέρια μου και προς τη σκληρή εργασία που είχα εργαστεί σκληρά να επιτελέσω,+ και ορίστε! τα πάντα ήταν ματαιότητα και κυνήγι του ανέμου+ και δεν υπήρχε τίποτα το πλεονεκτικό κάτω από τον ήλιο.+

12 Και εγώ στράφηκα να δω τη σοφία+ και την παραφροσύνη και την ανοησία·+ διότι τι μπορεί να κάνει ο χωματένιος άνθρωπος που έρχεται μετά το βασιλιά; Ό,τι έχουν ήδη κάνει οι άνθρωποι. 13 Και εγώ είδα ότι υπάρχουν περισσότερα πλεονεκτήματα στη σοφία από ό,τι στην ανοησία,+ ακριβώς όπως υπάρχουν περισσότερα πλεονεκτήματα στο φως από ό,τι στο σκοτάδι.+

14 Του σοφού τα μάτια βρίσκονται στο κεφάλι του·+ αλλά ο άφρονας προχωρεί μέσα σε απόλυτο σκοτάδι.+ Και εγώ επίσης γνώρισα ότι μία είναι η κατάληξη όπου καταλήγουν όλοι.+ 15 Και είπα εγώ μέσα στην καρδιά μου:+ «Στην κατάληξη που θα έχει ο άφρονας+ θα καταλήξω και εγώ, ναι εγώ».+ Τότε, γιατί έγινα σοφός, και μάλιστα τόσο πολύ,+ εκείνον τον καιρό; Είπα, λοιπόν, μέσα στην καρδιά μου: «Και αυτό επίσης είναι ματαιότητα». 16 Διότι στον αιώνα δεν υπάρχει περισσότερη ενθύμηση για τον σοφό από ό,τι για τον άφρονα.+ Στις ημέρες που ήδη έρχονται, όλοι ξεχνιούνται· και πώς θα πεθάνει ο σοφός; Μαζί με τον άφρονα.+

17 Και μίσησα τη ζωή,+ επειδή το έργο που έχει γίνει κάτω από τον ήλιο έφερε συμφορά κατά τη γνώμη μου,+ γιατί τα πάντα ήταν ματαιότητα και κυνήγι του ανέμου.+ 18 Και εγώ μίσησα όλη τη σκληρή εργασία την οποία έκανα καθώς εργαζόμουν σκληρά κάτω από τον ήλιο+ και την οποία θα άφηνα πίσω για τον άνθρωπο που θα ερχόταν έπειτα από εμένα.+ 19 Και ποιος ξέρει αν αυτός θα αποδειχτεί σοφός ή ανόητος;+ Ωστόσο θα αναλάβει τον έλεγχο όλης της σκληρής εργασίας την οποία έκανα καθώς εργάστηκα σκληρά και στην οποία έδειξα σοφία κάτω από τον ήλιο.+ Και αυτό επίσης είναι ματαιότητα. 20 Και εγώ στράφηκα στο να κάνω την καρδιά μου να απελπιστεί+ για όλη τη σκληρή εργασία που είχα κάνει καθώς είχα εργαστεί σκληρά κάτω από τον ήλιο. 21 Διότι υπάρχει άνθρωπος του οποίου η σκληρή εργασία έγινε με σοφία και γνώση και επιτηδειότητα,+ αλλά η μερίδα εκείνου θα δοθεί σε κάποιον άνθρωπο που δεν εργάστηκε σκληρά για κάτι τέτοιο.+ Και αυτό επίσης είναι ματαιότητα και μεγάλη συμφορά.+

22 Διότι τι έχει τελικά ο άνθρωπος για όλη τη σκληρή εργασία του και για ό,τι κυνηγάει η καρδιά του, καθώς εργάζεται σκληρά σε αυτά κάτω από τον ήλιο;+ 23 Διότι όλες τις ημέρες του οι ασχολίες του συνεπάγονται πόνους και δυσφορία,+ και τη νύχτα η καρδιά του δεν κοιμάται.+ Και αυτό επίσης δεν είναι παρά ματαιότητα.

24 Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για έναν άνθρωπο από το να τρώει και να πίνει και να κάνει την ψυχή του να απολαμβάνει το καλό λόγω της σκληρής εργασίας του.+ Και αυτό επίσης έχω δει εγώ ότι είναι από το χέρι του αληθινού Θεού.+ 25 Διότι ποιος τρώει+ και ποιος πίνει καλύτερα από ό,τι εγώ;+

26 Διότι στον άνθρωπο που είναι αγαθός ενώπιόν του+ αυτός έχει δώσει σοφία και γνώση και χαρά,+ αλλά στον αμαρτωλό έχει δώσει ως ασχολία το να συγκεντρώνει και να μαζεύει μόνο και μόνο για να δίνει σε εκείνον που είναι αγαθός ενώπιον του αληθινού Θεού.+ Και αυτό επίσης είναι ματαιότητα και κυνήγι του ανέμου.+