Άσμα Ασμάτων

7 «Πόσο όμορφα έχουν γίνει τα βήματά σου με τα σανδάλια σου,+ πρόθυμη+ κόρη! Οι καμπύλες των μηρών σου είναι σαν στολίδια,+ έργο χεριών τεχνίτη. 2 Στρογγυλή κούπα ο ομφαλός σου. Ας μην της λείψει το ανάμεικτο κρασί.+ Σωρός από σιτάρι η κοιλιά σου, περιφραγμένος με κρίνα.+ 3 Τα δυο σου στήθη είναι σαν δύο μικρά, τα δίδυμα γαζέλας.+ 4 Ο λαιμός+ σου σαν πύργος από ελεφαντόδοντο. Τα μάτια+ σου σαν τις δεξαμενές στην Εσεβών,+ κοντά στην πύλη της Βαθ-ραββίμ. Η μύτη σου σαν τον πύργο του Λιβάνου, που βλέπει προς τη Δαμασκό. 5 Το κεφάλι σου στέκεται πάνω σου σαν τον Κάρμηλο+ και τα λυτά μαλλιά+ του κεφαλιού σου σαν μαλλί βαμμένο πορφυροκόκκινο.+ Από τους κυματισμούς τους είναι δεμένος ο βασιλιάς.+ 6 Πόσο όμορφη και πόσο ευάρεστη είσαι, κοπέλα αγαπημένη, ανάμεσα σε αυτά που φέρνουν εξαιρετική ευχαρίστηση!+ 7 Αυτό σου το ανάστημα μοιάζει με φοίνικα,+ και με τσαμπιά από χουρμάδες τα στήθη+ σου. 8 Είπα: “Θα ανεβώ στο φοίνικα να πιάσω τους μίσχους των χουρμάδων”.+ Και ας γίνουν, παρακαλώ, τα στήθη σου σαν τα τσαμπιά στο κλήμα και η ευωδιά της μύτης σου σαν μήλα, 9 και ο ουρανίσκος σου σαν το καλύτερο κρασί+ που κατεβαίνει ευχάριστα+ για τον αγαπημένο μου, που ρέει απαλά στα χείλη εκείνων που κοιμούνται».

10 «Εγώ είμαι του αγαπημένου μου+ και εμένα λαχταράει εκείνος.+ 11 Έλα, αγαπημένε μου, ας πάμε στον αγρό·+ ας μείνουμε ανάμεσα στα φυτά της χένας.+ 12 Ας σηκωθούμε νωρίς να πάμε στα αμπέλια για να δούμε αν βλάστησε το κλήμα,+ αν άνοιξε το άνθος,+ αν άνθισαν οι ροδιές.+ Εκεί θα σου χαρίσω τις εκδηλώσεις της τρυφερότητάς μου.+ 13 Οι μανδραγόρες+ αναδίδουν την ευωδιά τους, και στις εισόδους μας είναι όλων των ειδών οι εκλεκτότεροι καρποί.+ Τους καινούριους και τους παλιούς, αγαπημένε μου, εγώ τους φύλαξα για εσένα.