1 Το Θεϊκό Όνομα στις Εβραϊκές Γραφές και στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές

Το όνομα «Ιεχωβά» (εβρ. יהוה, ΓΧΒΧ), το προσωπικό όνομα του Θεού, εμφανίζεται πρώτη φορά στο εδάφιο Γε 2:4. Το θεϊκό όνομα είναι ρήμα—το εβραϊκό ρήμα הוה (χαβάχ, «γίνομαι») στην έμμεση ενεργητική διάθεση και στη μη τετελεσμένη κατάσταση. Επομένως, το θεϊκό όνομα σημαίνει «Αυτός Κάνει να Γίνεται». Παρουσιάζει τον Ιεχωβά ως Αυτόν που, με προοδευτικές ενέργειες, κάνει τον εαυτό του να γίνεται ο Εκπληρωτής υποσχέσεων, Αυτόν που πάντοτε πραγματοποιεί τους σκοπούς του.

Η μεγαλύτερη απρέπεια που έχουν διαπράξει οι σύγχρονοι μεταφραστές εναντίον του Θεϊκού Συγγραφέα της Αγίας Γραφής είναι η αφαίρεση ή η απόκρυψη του ιδιαίτερου, προσωπικού του ονόματος. Στην πραγματικότητα, το όνομά του εμφανίζεται στο εβραϊκό κείμενο 6.828 φορές ως יהוה (ΓΧΒΧ), που γενικά αναφέρεται ως Τετραγράμματο (δηλαδή λέξη που έχει τέσσερα γράμματα). Χρησιμοποιώντας το όνομα «Ιεχωβά», προσκολληθήκαμε στενά στα κείμενα της πρωτότυπης γλώσσας και δεν ακολουθήσαμε την τακτική της αντικατάστασης του θεϊκού ονόματος, του Τετραγράμματου, με τίτλους όπως «Κύριος», «ο Κύριος», «Αδονάι» ή «Θεός».

Το όνομα «Ιεχωβά» εμφανίζεται 6.973 φορές στο κείμενο των Εβραϊκών Γραφών της Μετάφρασης Νέου Κόσμου. Στην πραγματικότητα, το Τετραγράμματο εμφανίζεται 6.828 φορές στο εβραϊκό κείμενο, περιλαμβανομένων τριών σύνθετων ονομασιών (Γε 22:14· Εξ 17:15· Κρ 6:24) και έξι περιπτώσεων στις επιγραφές των Ψαλμών (7· 18 [3 φορές]· 36· 102). Αποδώσαμε το Τετραγράμματο ως «Ιεχωβά» σε όλες τις 6.828 περιπτώσεις, εκτός από το εδάφιο Κρ 19:18, όπου προτιμήθηκε η αντωνυμία «μου» (πρώτο ενικό πρόσωπο), αντί του θεϊκού ονόματος. Επιπλέον, με βάση τις αποδόσεις της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα, αποκαταστήσαμε το Τετραγράμματο στα εδάφια Δευ 30:16· 2Σα 15:20 και 2Χρ 3:1. Αποκαταστήσαμε επίσης το θεϊκό όνομα και στα εδάφια Ησ 34:16 και Ζαχ 6:8, όπου έπρεπε να λέει «Ιεχωβά» αντί της αντωνυμίας «μου» (πρώτο ενικό πρόσωπο). Αποκατάσταση του θεϊκού ονόματος έγινε σε 141 ακόμη περιπτώσεις, όπου οι Σοφερείμ το άλλαξαν με τις λέξεις ’Αδονάι ή ’Ελοχίμ.

Προκειμένου να μην υπερβούμε τα όρια του μεταφραστή και υπεισέλθουμε στο χώρο της ερμηνείας, ήμασταν πάρα πολύ προσεκτικοί στην απόδοση του θεϊκού ονόματος στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, ανατρέχοντας πάντοτε με επιμέλεια στις Εβραϊκές Γραφές. Για επιβεβαίωση της απόδοσής μας, ψάξαμε στις διαθέσιμες εβραϊκές μεταφράσεις των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών ώστε να βρούμε ποιες συμφωνούν με την απόδοσή μας.

Το Τετραγράμματο με εβραϊκούς χαρακτήρες (יהוה) χρησιμοποιούνταν τόσο στο εβραϊκό κείμενο όσο και στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα, στην ελληνική. Επομένως, είτε ο Ιησούς και οι μαθητές του διάβαζαν τις Γραφές στην εβραϊκή είτε στην ελληνική, συναντούσαν το θεϊκό όνομα. Στη συναγωγή της Ναζαρέτ, όταν ο Ιησούς σηκώθηκε και έλαβε το βιβλίο του Ησαΐα και διάβασε τα εδάφια 61:1, 2 όπου χρησιμοποιείται το Τετραγράμματο, πρόφερε το θεϊκό όνομα. Αυτό συμφωνούσε με την αποφασιστικότητα με την οποία γνωστοποίησε το όνομα του Ιεχωβά, όπως φαίνεται από την προσευχή που έκανε στον Πατέρα του: «Έχω φανερώσει το όνομά σου στους ανθρώπους που μου έδωσες από τον κόσμο. . . . Τους έχω γνωστοποιήσει το όνομά σου και θα το γνωστοποιήσω».—Ιωα 17:6, 26.

Αποδώσαμε το θεϊκό όνομα 237 φορές στο σύνολο της μετάφρασής μας των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Οι διάφορες εβραϊκές μεταφράσεις έχουν προμηθεύσει επιβεβαίωση για καθεμιά από αυτές τις 237 περιπτώσεις αποκατάστασης του θεϊκού ονόματος στο κυρίως κείμενο.