Πρέπει η Επίσκεψις σε Σπίτια Χωρίς Πρόσκλησι να Απαγορευθή;

Από τον ανταποκριτή του Ξύπνα! στη Δανία

ΠΩΣ αισθάνεσθε για τους ανθρώπους που επισκέπτονται το σπίτι σας απρόσκλητοι; Αισθάνεσθε ότι αυτό είναι μια ελευθερία που μάλλον θα θέλατε να διαφυλαχθή μολονότι μπορεί να σας προκαλή κάποια ενόχλησι κατά καιρούς;

Ή αισθάνεσθε ότι θα σας άρεσε να ψηφίζονται νόμοι που ν’ απαγορεύουν σε οποιονδήποτε να επισκέπτεται τα σπίτια χωρίς προηγούμενη πρόσκλησι; Είναι αλήθεια ότι η ψήφισις τέτοιων νόμων θα απήλλασσε από ανεπιθύμητους επισκέπτες. Αλλά η επιβολή όλων των συνεπειών μιας τέτοιας απαγορεύσεως κάνει φανερό ότι αυτό δεν θα ήταν επιθυμητό.

Επί παραδείγματι, ένας γείτονας μπορεί να επισκεφθή απρόσκλητος για να δανεισθή ζάχαρι ή καφέ· αλλά έπειτα, θα μπορούσατε σεις να είσθε εκείνος που θέλει να δανεισθή αυτά τα είδη. Ένας οδηγός αυτοκινήτου που σταμάτησε από βλάβη ενός ελαστικού ή από ατύχημα μπορεί να θέλη να χρησιμοποιήση το τηλέφωνό σας· ή σεις μπορεί να είσθε εκείνος που χρειάζεται βοήθεια. Ίσως κάποιος στη γειτονιά θέλει βοήθεια λόγω ασθενείας, ή επειδή ένα μωρό μιας επιτόκου γυναίκας έφθασε ενωρίτερα από όσον ανεμένετο· ή δυνατόν να είναι η δική σας ασθένεια ή το μωρό σας να ήλθε νωρίτερα από ότι ανεμένετο και πρέπει να κάμετε την απρόσκλητη επίσκεψι.

Τι θα λεχθή, επίσης, για τους απροσδόκητους ξένους όπως είναι συγγενείς ή παλαιοί φίλοι που δεν προσκαλέσατε, αλλ’ οι οποίοι ταξιδεύοντας πέρασαν να σας δουν για λίγες στιγμές; Δεν το κάματε ποτέ αυτό; Έπειτα υπάρχουν πωληταί που προσφέρουν εμπορεύματα που δυνατόν να θέλετε, και που σας σώζουν από κούρσες στα καταστήματα. Άλλοι προσφέρουν υπηρεσίες μ’ αυτόν τον τρόπο, ή μαζεύουν διάφορα πράγματα, ίσως παληό ρουχισμό, εφημερίδες ή χρήματα για ελεημοσύνες. Θα μπορούσατε ακόμη να δεχθήτε έναν απρόσκλητο επισκέπτη που σας λέγει ότι το σπίτι σας πήρε φωτιά!

Έτσι μπορείτε να ιδήτε ότι όταν ένα άτομο επισκέπτεται ένα άλλο, μολονότι απρόσκλητο, υπάρχουν πλεονεκτήματα καθώς και μειονεκτήματα. Και ενώ δυνατόν να σκέπτεσθε κυρίως τα μειονεκτήματα όταν οι άλλοι επισκέπτωνται το σπίτι σας, βάλτε τον εαυτόν σας στη θέσι τους και θυμηθήτε ότι σεις δυνατόν να έχετε μια όμοια ανάγκη κάποτε. Αυτό θέτει το ζήτημα σ’ ένα διαφορετικό φως, έτσι δεν είναι;

Μια Αρχαία Μέθοδος

Οι επισκέψεις χωρίς πρόσκλησι είναι μια προαιώνια συνήθεια. Έχουν επιτραπή σχεδόν από κάθε πολιτισμένη κοινότητα σε όλη την ιστορία. Από χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι επεσκέπτοντο για να ζητήσουν βοήθεια, να πωλήσουν κάτι, ή να δώσουν ένα άγγελμα—πολιτικό, θρησκευτικό ή άλλο.

Ο Ιησούς Χριστός χρησιμοποίησε επίσης αυτή τη μέθοδο πάνω από 1.900 χρόνια πριν. Επεσκέπτετο ανθρώπους χωρίς προηγούμενη πρόσκλησι, ενθαρρύνοντάς τους ν’ ακούσουν το μεγαλειωδέστερο άγγελμα που η πάσχουσα ανθρωπότης είχε ποτέ ακούσει. Αυτή είναι η μέθοδος που δίδαξε τους ακολούθους του να χρησιμοποιούν. Τους παρήγγειλε να κάνουν συστηματική κάλυψι πόλεων και χωριών με το να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι, επισκεπτόμενοι όλους τους κατοίκους μιας περιοχής, και αυτό χωρίς προηγούμενες προσκλήσεις.—Ματθ. 10:11-14.

Μ’ αυτόν τον τρόπο, από σπίτι σε σπίτι, η γνώσις της Χριστιανοσύνης διαδόθηκε στο μεγαλύτερο μέρος της περιοχής της Μεσογείου στο διάστημα μιας περίπου γενεάς. Εκείνοι που φιλόξενα δέχθηκαν τους αγγελιοφόρους της ελευθερίας και της ζωής ανταμείφθηκαν πλούσια για τη φιλοξενία τους.

Όταν λοιπόν οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά επισκέπτωνται το σπίτι σας, χρησιμοποιούν τη μέθοδο που ο Ιησούς κατηύθυνε τους ακολούθους του να μιμούνται.

Η Κίνησις από Σπίτι σε Σπίτι, στη Δανία

Εσχάτως η επαφή με ανθρώπους στα σπίτια τους ήλθε στο προσκήνιο με έναν άλλο τρόπο. Στη Δανία, στις αρχές του 1971 παρετηρήθη η έναρξις μιας εκστρατείας γνωστής ως η ‘κίνησις από σπίτι σε σπίτι.’

Η εφημερίς Πολίτικεν αφιέρωσε αξιόλογο χώρο στην κίνησι αυτή, χρησιμοποιώντας επικεφαλίδες όπως «ΠΩΣ ΘΑ ΧΤΥΠΟΥΜΕ ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ ΜΑΣ,» και «50.000 ΕΝΩΜΕΝΟΙ Σ’ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΑΠΟ ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΣΠΙΤΙ.» Αυτή η εκστρατεία ωργανώθηκε για ν’ ανταποκριθή σε μια ωρισμένη ανάγκη που πολλοί άνθρωποι έχουν ιδιαίτερα σε μεγαλουπόλεις, μια ανάγκη για την οποία γενικά η κοινότης δεν έχει φροντίσει. Ποια είναι αυτή;

Σχετίζεται με τα πολλά ολομόναχα άτομα στις μεγαλουπόλεις. Σε πυκνοκατοικημένες περιοχές πόλεων πολλοί άνθρωποι τείνουν να απομονωθούν λόγω ηλικίας, ασθενείας, ντροπαλότητος, ή για άλλους λόγους. Γίνονται ξένοι ακόμη και στους στενούς των γείτονες. Αυτό συμβαίνει πολύ συχνότερα σε μεγάλες πόλεις παρά στα χωριά ή στις μικρές πόλεις. Έτσι, αυτά τα άτομα πραγματικά δεν απολαμβάνουν πολλά από τη ζωή. Έχουν μικρές ευκαιρίες να επικοινωνούν και ν’ απολαμβάνουν τη συντροφιά άλλων ανθρώπων.

Η εφημερίς Πολίτικεν περιέγραψε ένα επεισόδιο για να τονίση τι μπορεί να γίνη με άτομα που δεν έχουν επαφή με άλλους. Έγραψε για ένα άτομο ηλικίας 80 ετών, που δεν μπορούσε ν’ αποφασίση να χτυπήση το κουδούνι ενός γείτονά του μολονότι είχε κλειδωθή έξω από το σπίτι του και η θερμοκρασία έξω ήταν περίπου στους δέκα βαθμούς. Περιπλανάτο μιάμιση ώρα εωσότου ένας αστυφύλαξ ήλθε σε βοήθειά του και εκάλεσε έναν κλειδαρά. Δεν είναι αυτό λυπηρό;

Εκείνο που τα μέλη της εκστρατείας από σπίτι σε σπίτι παρακινούν είναι όπως οι άνθρωποι επισκέπτωνται τους γείτονές των σ’ ένα μεγαλύτερο βαθμό και επικοινωνούν μαζί τους. Ένα μέλος της κινήσεως αυτής είπε: «Γνωρίζω ότι εκείνοι που ζουν μόνοι σε κάθε όροφο θα ήσαν ειδικά ευτυχείς από την επικοινωνία.» Βεβαίως αυτό είναι αληθινό για πολλά ολομόναχα άτομα, ειδικά τα ηλικιωμένα και άρρωστα.

«Οι κλειστές πόρτες κάνουν τους ανθρώπους ασθενείς,» ισχυρίσθηκε ένα άλλο άρθρο στην Πολίτικεν το 1971. Ο γιατρός της κομητείας Βαν Κρίστενσεν είπε: «Αυτό έχει ως αποτέλεσμα χρονίως κουρασμένα παιδιά, τα οποία τόσο πολύ δεν ενδιαφέρονται για το περιβάλλον των ώστε η ανάπτυξίς των επιβραδύνεται . . . Για τους ενηλίκους, οι κλειστές πόρτες μπορούν να είναι η αιτία μεγάλης νοσηρότητος. Γίνονται άρρωστοι οι άνθρωποι τη στιγμή που τους αφαιρείτε την υπηρεσία, τη σημασία και την επαφή.»

Έτσι, στο διάστημα ολίγων μηνών, περίπου 50.000 άτομα στη Δανία έγιναν μέλη της κινήσεως από σπίτι σε σπίτι για να βοηθούν απομονωμένα άτομα. Μερικοί ισχυρίσθηκαν ότι τα μέλη πλησίαζαν τις 75.000. Απαγόρευσις κατά των απρόσκλητων επισκέψεων σε σπίτια θα συντελούσε αμέσως εναντίον του σκοπού αυτής της εκστρατείας από σπίτι σε σπίτι. Θα επηρέαζε δυσμενώς τις κοινότητες να είναι υγιέστερες.

Μερικοί Θέλουν την Απαγόρευσι

Στην εφημερίδα Μπρόνσοζ-Χούσουμ Νιους της 23 Οκτωβρίου 1969, εδίδοντο οδηγίες για το πώς μπορούσαν να χρησιμοποιούνται οι κανονισμοί της αστυνομίας της Κοπεγχάγης από τους κατοίκους για να εμποδίζουν τους επισκέπτας. Έλεγε ότι μπορούσε κανείς να τοποθετήση μια πινακίδα στη θύρα που να λέγη: «Απρόσκλητες επισκέψεις ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ!»

Εν τούτοις, μερικοί προχώρησαν πολύ περισσότερο ότι πρέπει η κυβέρνησις να εκδώση ειδικόν νόμο που ν’ απαγορεύη τις επισκέψεις στα σπίτια. Ισχυρίζονται ότι τέτοιες επισκέψεις παραβιάζουν την ειρήνη τους και την ησυχία τους. Αλλά σχετικά μ’ αυτό, η παράγραφος 263 του ποινικού κώδικος της Δανίας λέγει: «Τιμωρείται με πρόστιμο ή φυλάκισι όποιος παραβιάζει την ειρήνη ενός άλλου ατόμου 1) με το ν’ ανοίγη μια επιστολή ή με άλλο τρόπο να παίρνη ένα κλειστό μήνυμα προς έναν άλλον ή με το να εμποδίζη την παράδοσί του, 2) με το να μη έχη ελεύθερη είσοδο στα προσωπικά πράγματα ενός άλλου ατόμου χωρίς εύλογη αιτία, 3) με το να δημοσιεύη την ιδιωτική και οικογενειακή ζωή ενός άλλου, 4) με το να δημοσιεύη άλλα μέρη της ιδιωτικής ζωής ενός άλλου,» και άλλα όμοια.

Ο σκοπός αυτού του νόμου είναι, μεταξύ άλλων, να προστατεύη τους ανθρώπους από το να κατασκοπεύωνται ή να δημοσιεύωνται πράγματα που ανήκουν στην ιδιωτική τους ζωή. Αυτός ο νόμος δεν έχει πράγματι καμμιά σχέσι με απρόσκλητους επισκέπτες σε σπίτια.

Ακόμη μια άλλη άποψις αυτού του ποινικού κώδικος, παράγραφος 264, λέγει τα εξής σχετικά με την οικογενειακή ειρήνη ενός ατόμου: «Όποιος παραβιάζει την οικογενειακή ειρήνη με το να εισέρχεται διά της βίας μέσα στο σπίτι ενός άλλου, στο δωμάτιο ή στο πλοίο ή σε άλλον τόπο που δεν είναι προσιτός δημοσία, θα τιμωρήται με πρόστιμο ή φυλάκισι. Η ίδια τιμωρία θα επιβάλλεται σ’ εκείνον που αρνείται να εγκαταλείψη το οίκημα ενός άλλου ατόμου, όταν του το ζητήσουν.»

Αλλ’ αυτό δεν σημαίνει παραβίασι όταν κάποιος επισκεφθή το σπίτι ενός άλλου και χτυπήση το κουδούνι της θύρας χωρίς προηγούμενη πρόσκλησι. Μόνον όταν κανείς αρνήται να φύγη, παραβιάζει τον νόμο.

Η Γνώμη της Επιτροπής

Εκείνο που φέρνει αυτό το ζήτημα στο προσκήνιο τώρα είναι η σύστασις μιας επιτροπής που διωρίσθηκε από το Δανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης το 1968. Κατά τη γνώμη της επιτροπής, που δημοσιεύθηκε το 1970, τα μέλη της εισηγήθηκαν όπως απαγορευθή διά νόμου σε άτομα να κάνουν εκείνο που ωνόμασαν «απρόσκλητες προσωπικές επισκέψεις σε ιδιωτικά σπίτια.»

Η γνώμη εστρέφετο πρωταρχικά στην απαγόρευσι επισκέψεων εμπορικής φύσεως, για να προστατευθούν οι αγορασταί από ανέντιμους πωλητάς. Αλλ’ αν ο νόμος διατυπωθή με τέτοιον τρόπο, ώστε να κάμη αδύνατη, επί παραδείγματι, την ιδέα τής από σπίτι σε σπίτι κινήσεως στο να βοηθήση τους ολομόναχους, τότε ο νόμος θα είναι πολύ ευρύτερος από τον σκοπό που εξετέθη.

Εκτός αυτού ο προτεινόμενος νόμος εκφράζει μια τάσι που θα έπρεπε να είναι μια αιτία ανησυχίας για νοήμονα άτομα. Πράγματι λέγει ότι η κυβέρνησις πρέπει ν’ αποφασίζη ποιος επιτρέπεται ή δεν επιτρέπεται να επισκέπτεται το σπίτι σας. Αλλά είναι αλήθεια ότι τόσο πολλοί άνθρωποι είναι ανίκανοι να λαμβάνουν αυτή την απόφασι; Δεν μπορούν αυτοί, ως ενήλικοι, απλώς να λέγουν στους ανεπιθύμητους επισκέπτες, «Όχι»; Και, ένας τέτοιος νόμος δεν ρίχνει υποψία στον καθένα που επισκέπτεται ένα σπίτι απρόσκλητος;

Το Νορβηγικό συμβούλιο των καταναλωτών ευνοεί «τις πωλήσεις από σπίτι σε σπίτι» επειδή τα σπίτια είναι πολύ διασκορπισμένα στα περισσότερα μέρη της χώρας εκείνης. Δεν θα εφηρμόζετο το ίδιο σε ωρισμένες περιοχές της Δανίας επίσης; Και τι θα πούμε για τις πωλήσεις περιοδικών ή βιβλίων; Πολλοί βρίσκουν πολύ ευκολώτερο να εγγραφούν συνδρομηταί σ’ ένα περιοδικό ή ν’ αγοράσουν βιβλία, όπως είναι μια σειρά εγκυκλοπαιδειών, στο σπίτι παρά να υποστούν την ταλαιπωρία να πάνε σ’ ένα κατάστημα ή να γράψουν γράμματα στους εκδότες.

Ζωτικές Ελευθερίες Τίθενται σε Κίνδυνο

Αν οι προσωπικές επισκέψεις στις θύρες των ανθρώπων χωρίς προηγούμενη πρόσκλησι θα έπρεπε ν’ απαγορευθούν διά νόμου, αυτό θα μπορούσε να εφαρμοσθή εναντίον πολλών πραγμάτων που θα έθεταν σε κίνδυνο την ελευθερία. Παραδείγματος χάριν, θα μπορούσε να εφαρμοσθή εναντίον της μεθόδου κηρύγματος που είχε χρησιμοποιηθή από τον Ιησού Χριστό και τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνος.

Έτσι, ένας τέτοιος νόμος μπορούσε να εφαρμοσθή σήμερα εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά. Αλλ’ όχι μόνον αυτών. Μπορούσε να εφαρμοσθή εναντίον όλων των θρησκευτικών και φιλανθρωπικών έργων που χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο. Θα έπληττε τους κληρικούς εκείνους της Εθνικής Λουθηρανικής Εκκλησίας της Δανίας που κάνουν επισκέψεις κατ’ οίκον. Ναι, ένας τέτοιος νόμος θα έπληττε σκληρά τη θρησκευτική ελευθερία. Θα εμιμείτο μερικά από τα χειρότερα χαρακτηριστικά του Κομμουνισμού, του Ναζισμού και του Φασισμού.

Ο μελετώμενος νόμος θα έπληττε επίσης σκληρά την ελευθερία της εκφράσεως. Επί παραδείγματι, το Δανικόν σύνταγμα λέγει: «Ο καθένας μπορεί να δημοσιεύη τις σκέψεις του δι’ εντύπου ή γραπτού τρόπου και διά του προφορικού λόγου μολονότι είναι νομικώς υπεύθυνος. Η λογοκρισία και άλλοι περιορισμοί παρακωλύσεως δεν δύνανται να επιβάλλωνται με κανένα τρόπον.»

Αλλά το να έχη κανείς απλώς το δικαίωμα ν’ ακουσθή είναι απατηλό, αν το μέσον για να ενεργήση έτσι αφαιρήται. Και ένα μέσον είναι οι απρόσκλητες επισκέψεις στα σπίτια των ανθρώπων. Έτσι, η ελευθερία της εκφράσεως περιλαμβάνει το δικαίωμα όλων των ανθρώπων, που δεν μπορούν ν’ ακούωνται από το ραδιόφωνο, την τηλεόρασι ή μέσω των εφημερίδων και οι οποίοι πρέπει να ακουσθούν με άλλον τρόπον, να κάνουν επισκέψεις από σπίτι σε σπίτι. Η ελευθερία εκφράσεως δεν θα έπρεπε ν’ απαγορεύεται σ’ εκείνους που δεν έχουν τα μεγάλα χρηματικά ποσά που απαιτούνται για να χρησιμοποιούν εκείνες τις άλλες μεθόδους επικοινωνίας.

Με το δικαίωμα να εκφράζεται κανείς ελεύθερα συμβαδίζει το δικαίωμα διανομής εντύπου ύλης. Αν ένα άτομο θέλη να πλησιάση πολλούς ανθρώπους, δεν μπορεί να περιορίση τη διανομή στα βιβλιοπωλεία μόνον. Εκτός αυτού, ένας ιδιοκτήτης βιβλιοπωλείου δυνατόν να είναι προκατειλημμένος και να κρατή ωρισμένες εκδόσεις αθέατες. Και όλοι οι άνθρωποι δεν πηγαίνουν στα βιβλιοπωλεία.

Επίσης, αφού η δημοσίευσις τέτοιας εντύπου ύλης στοιχίζει πολλά, το δικαίωμα της ελευθερίας της εκφράσεως πρέπει να περιλαμβάνη το δικαίωμα του εκδότου να καλύψη τις δαπάνες του. Αν αυτό δεν επιτραπή, τότε η ελευθερία του τύπου θα περιωρίζετο στους πλουσίους. Αυτός είναι ο λόγος γιατί στη Σουηδία εξεφράσθη η σκέψις ότι μια απαγόρευσις των προσωπικών επισκέψεων «πιθανώς θα ήταν σε αντίθεσι προς τη διάταξι της ελευθερίας του τύπου η οποία είναι συνταγματικού χαρακτήρος.»

Εναντίον όλου αυτού μερικοί επιχειρηματολογούν ότι αν ένα άτομο θέλη να γνωρίζη ωρισμένα πράγματα μπορεί να λάβη την πρωτοβουλία και να πλησιάση τους ευαγγελιζομένους. Αλλ’ αυτό το επιχείρημα δεν είναι λογικό. Πώς μπορούν οι άνθρωποι να ενημερωθούν για ωρισμένα ζητήματα αν αυτά δεν φερθούν υπό την προσοχήν των; Πώς θα γνώριζαν πού να πάνε για να φωτισθούν σε διάφορα ζητήματα αν δεν τους εδίδετο η ευκαιρία να τα προσέξουν;

Επί πλέον, ένας τέτοιος προτεινόμενος νόμος θα περιώριζε την πολιτική ελευθερία. Εκείνος που έχει σχέσι με πολιτικά ζητήματα, όπως είναι το να συνάξη υπογραφές για μια αίτησι, γνωρίζει ότι μια προσωπική επίσκεψις είναι αναγκαία. Πηγαίνει για να μπορή να δώση μια εξήγησι, και να χρησιμοποιήση κάποια πειστικότητα.

Τι Μπορεί να Κάμη το Άτομο;

Η ελευθερία έχει το τίμημά της. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνη κάποια ενόχλησι. Μπορεί επίσης να περιλαμβάνη τον κίνδυνο ν’ απατηθή από έναν ανέντιμο πωλητή. Οι νόμοι που απαγορεύουν μια τέτοια απάτη είναι αναγκαίοι, αλλά δεν μπορούν ν’ απαγορεύουν όλες τις εμπορικές συναλλαγές ακριβώς επειδή αυτές συνάπτονται στο σπίτι.

Θα απαγορεύατε όλες τις εμπορικές συναλλαγές σε καταστήματα και αγορές μόνον επειδή μερικοί καταστηματάρχες είναι ανέντιμοι; Γιατί ν’ απαγορεύεται μια μορφή πωλήσεων και όχι η άλλη; Είναι φανερό ότι ένας νόμος εναντίον της μιας μορφής και όχι της άλλης είναι σε μεγάλο βαθμό μεροληπτικός και πλήττει το ίδιο το θεμέλιο της ελευθερίας.

Είναι αλήθεια ότι η ελευθερία να επισκέπτεται κανείς χωρίς προηγούμενη πρόσκλησι σημαίνει ότι μερικές επισκέψεις μπορεί να γίνωνται σε ακατάλληλες ώρες και να διαταράσσουν την εργασία που εκτελεί ο οικοδεσπότης. Αλλά δεν αξίζει αυτό το τίμημα για να διαφυλαχθούν οι βασικές ελευθερίες; Είναι τόσο τρομερά δύσκολο πράγμα ν’ ανοίγη κανείς τη θύρα και να λέγη σ’ εκείνον που κάνει επίσκεψι «Δεν είναι εύκολο τώρα,» ή, «Δεν ενδιαφέρομαι να μιλήσω μαζί σας»; Είναι αυτό ένα πολύ μεγάλο τίμημα να πληρώσουμε για την πολύτιμη ελευθερία ν’ αποφασίζουμε μόνοι μας ποιον θα δεχώμεθα ή όχι στα σπίτια μας;

Σκεφθήτε γι’ αυτό την επόμενη φορά που κάποιος θα έλθη στην πόρτα χωρίς πρόσκλησι. Ρωτήστε τον εαυτό σας αν δεν είναι καλύτερα να υποστήτε μια μικρή ενόχλησι με καλή διάθεσι μάλλον παρά να ζήτε σε μια δικτατορική χώρα. Θα έπρεπε να χαίρεστε αν ζήτε σε μια χώρα που σας δίνει το δικαίωμα ν’ αποφασίζετε τίνος την επίσκεψι θα δέχεσθε, καθώς επίσης που σας δίνει το δικαίωμα να κάνετε ο ίδιος μια τέτοια επίσκεψι.