Μια Ανεκτική Κοινωνία—Πού Οδηγεί;
Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ κοινωνία γίνεται σήμερα όλο και πιο ανεκτική. Σε ολοένα περισσότερες χώρες πολλές ενέργειες, που κάποτε θεωρούντο εγκληματικές, είναι τώρα νόμιμες ή απλώς δεν διώκονται.
Η χαρτοπαιξία (με άδεια ή χωρίς άδεια,) η πορνεία, οι ομοφυλόφιλες σχέσεις, η πώλησις πορνογραφικών εντύπων, το ποτό σε σημείο μέθης, η χρήσις ναρκωτικών, η γυμνότης στο θέατρο, στην οθόνη και στις δημόσιες ακτές, η ενδυμασία ανδρών σαν να είναι γυναίκες και το αντίστροφο—όλ’ αυτά γίνονται με ολοένα ελαττούμενες πιθανότητες συλλήψεως ή διώξεως.
Μερικοί πιστεύουν ότι αυτή η τάσις είναι στην πραγματικότητα για το καλό της ανθρώπινης κοινωνίας. Πράγματι, πιστεύουν ότι όλες οι ενέργειες που αναφέρθηκαν θα έπρεπε να θεωρούνται ότι δεν είναι ‘καθόλου δουλειά’ των οργάνων της τάξεως. Πώς συμβαίνει αυτό;
Τα Επιχειρήματα για την Ανεκτικότητα
Παρουσιάζουν πολλά επιχειρήματα. Αλλά το κεντρικό θέμα είναι ότι αυτά είναι «εγκλήματα χωρίς θύματα.» «Ποιος,» ρωτούν, «είναι το θύμα στην πορνεία; Ο άνδρας είχε τις σεξουαλικές σχέσεις που ζητούσε και η γυναίκα πήρε τα χρήματα που επεδίωκε. Ποιος, λοιπόν είναι το θύμα;»
Το ίδιο συμβαίνει και με τη χαρτοπαιξία, που πολλοί την θεωρούν ως απλή «διασκέδασι.» Αν και απαγορεύεται από τον νόμο, όταν και τα δύο μέρη παίζουν το παιγνίδι σύμφωνα με τους κανόνες, ποιος είναι το θύμα; Είναι αλήθεια ότι ένα άτομο μπορεί να χάση χρήματα, αλλά πριν λάβη μέρος στο παιγνίδι ήξερε ότι αυτό θα μπορούσε να συμβή, κι όμως προτίμησε να παίξη. Πού είναι λοιπόν, το έγκλημα;
Συνεπώς, σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις, ο βασικός ισχυρισμός είναι ότι αφού εκείνοι που περιλαμβάνονται συμμετέχουν με τη δική τους ελεύθερη θέλησι, τότε τα όργανα της τάξεως δεν θα έπρεπε να παρεμβαίνουν.
Με πιο σαφή λόγια, λέγουν ότι ‘ένα όργανο της τάξεως, δεν θα έπρεπε να ανακατεύεται στην ηθική των άλλων, να χώνη τη μύτη του στις ιδιωτικές υποθέσεις των ανθρώπων.’ Αν εγερθή θέμα σχετικά με την πιθανή βλάβη που μπορεί να προκαλέσουν μερικές ενέργειες στην προσωπική υγεία του ατόμου ή στην οικονομική του κατάστασι, εκείνοι που ευνοούν μια πιο ανεκτική κοινωνία μπορεί ν’ απαντήσουν παραθέτοντας από τα λόγια του Τζων Στούαρτ Μιλλ, ενός Άγγλου φιλοσόφου και οικονομολόγου, ο οποίος έγραψε:
«Ο μόνος σκοπός για τον οποίον μπορεί ορθά ν’ ασκηθή εξουσία σε οποιοδήποτε μέλος μιας πολιτισμένης κοινότητος, παρά τη θέλησί του, είναι για να εμποδισθή βλάβη στους άλλους. Το δικό του καλό, σωματικό ή ηθικό, δεν είναι αρκετή δικαιολογία.»
Όχι μόνον αυτό, αλλά επιμένουν επίσης ότι οι νόμοι που προσπαθούν να επιβάλουν την ηθική σε ζητήματα όπως είναι το σεξ, το ποτό, η χρήσις ναρκωτικών ή η χαρτοπαιξία, είναι βασικώς ανεφάρμοστοι και θα έπρεπε να καταργηθούν. Πράγματι, ισχυρίζονται ότι τέτοιοι νόμοι συμβάλλουν ακόμη και στην αύξησι «πιο σοβαρών» εγκλημάτων. Πώς συμβαίνει αυτό;
Επειδή απασχολούν την προσοχή των αστυνομικών δυνάμεων τόσο πολύ ώστε τους εμποδίζουν να συγκεντρωθούν σε εγκλήματα όπως είναι οι βίαιες επιθέσεις ή οι κλοπές. Αναφέρεται ότι σχεδόν οι μισές συλλήψεις που έγιναν στις Ηνωμένες Πολιτείες ήσαν σχετικά με τα λεγόμενα «εγκλήματα χωρίς θύματα.» Από την αστυνομία διαβιβάζονται στα δικαστήρια. Σε μια Εθνική διάσκεψι σχετικά με τα κακουργοδικεία, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών είπε:
«Πρέπει να βρούμε τρόπους ν’ απαλλάξωμε τα δικαστήρια από το ατέλειωτο ρεύμα των ‘εγκλημάτων χωρίς θύματα’ που εμποδίζουν τη σοβαρή σκέψι για τα σοβαρά εγκλήματα.»
Εν συντομία, λοιπόν, πολλοί σήμερα λέγουν ότι ο αγώνας εναντίον της χαρτοπαιξίας, της μαριχουάνας, των σεξουαλικών καταχρήσεων και ασελγειών, και της μέθης είναι μάταιος και φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα. ‘Απαλλάξτε την αστυνομία και τα δικαστήρια ώστε να μπορούν ν’ αναχαιτίσουν την παλίρροια των επιθέσεων κατά της ζωής των ανθρώπων, του ατόμου και της ιδιοκτησίας,’ συνιστούν.
Τι λέγουν οι θρησκευτικοί ηγέτες για όλ’ αυτά; Μερικοί λαμβάνουν μια παρόμοια θέσι, ιδιαιτέρως όσο αφορά τις αρχές του σεξ. Ολοένα περισσότεροι απ’ αυτούς λέγουν ότι δεν βλέπουν κανένα σοβαρό κίνδυνο ή σφάλμα στην ομοφυλοφιλία και στις προγαμιαίες σχέσεις. Η άποψις πολλών θρησκευτικών ηγετών μοιάζει πολύ με τη στάσι μιας ηθοποιού παλαιοτέρας εποχής που είπε: «Δεν έχει σημασία τι κάνετε στην κρεββατοκάμαρά σας εφόσον δεν το κάνετε στο δρόμο και δεν προκαλείτε.» Σ’ έναν καιρό που, ακόμη και μεταξύ των νυμφευμένων ατόμων, οι σεξουαλικές διαστροφές (όπως οι σεξουαλικές σχέσεις δια του στόματος ή του πρωκτού) γίνονται όλο και πιο κοινές, ο κλήρος προσφέρει λίγη ή και καμμιά συμβουλή ή προειδοποίησι.
Που Οδηγεί Αυτή η Τάσις;
Μήπως αυτή η τάσις της ανεκτικότητος φέρνει καλό στους ανθρώπους; Θα συμβάλη, στην πραγματικότητα, για να κάμη τη ζωή, το άτομο και την ιδιοκτησία πιο ασφαλή; Είναι λογικό να σκέπτεσθε ότι, εφόσον οι πράξεις σας δεν βλάπτουν σωματικά κάποιον άλλον ή δεν επηρεάζουν την ιδιοκτησία του, δεν έχει στην πραγματικότητα σημασία το τι κάνετε;
Κανείς δεν μπορεί ν’ αρνηθή ότι οι κυβερνήσεις και τα αστυνομικά των όργανα σήμερα πιέζονται πολύ από ένα παλιρροιακό κύμα βίαιου εγκλήματος και κλοπής. Και, τελικά, αυτές πρέπει ν’ αποφασίζουν τι ακριβώς μπορούν να κάμουν ή να μη κάμουν ως προς την επιβολή ωρισμένων κανόνων διαγωγής και ποια πράγματα νομίζουν ότι χρειάζονται προτεραιότητα για το δημόσιο όφελος. Αυτές ομολογουμένως αντιμετωπίζουν πολύ ακανθώδη προβλήματα, και η περασμένη ιστορία του ανθρωπίνου γένους τούς δίνει λίγη ενθάρρυνση ως προς την επιτυχία που μπορούν να έχουν οι πολιτικές κυβερνήσεις στην προαγωγή υψηλών κανόνων ηθικής.
Αλλ’ άσχετα με το τι αναγκάζονται οι πολιτικές κυβερνήσεις να κάμουν λόγω των περιστάσεων, μπορεί ποτέ η ανεκτικότης να φέρη μονίμως βελτιωμένες συνθήκες; Ή μήπως αποδεικνύεται ένα πρόσκαιρο μέτρο, στο οποίο καταφεύγουν εν όψει, της επικείμενης ήττας ή ακόμη και συμφοράς;
Οποιαδήποτε φαινομενικά οφέλη μπορεί να φέρη η ανεκτικότης είναι μικράς διαρκείας. Με το ν’ αγνοούμαι τις κακές συνθήκες δεν θα τις απομακρύνωμε. Και δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι αν ‘κλείνωμε τα μάτια’ στα πολλά «εγκλήματα χωρίς θύματα»—όπως τα αποκαλούν—θα περιορισθούν πιο εύκολα τα εγκλήματα βίας ή εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας των ανθρώπων.
Όταν ένας άνθρωπος χαρτοπαίζη και χρεώνεται πολύ, πού θα στραφή για να ξεχρεώση; Είναι γνωστό ότι πολλές γκαγκστερικές οργανώσεις που διευθύνουν «τοκογλυφικές» επιχειρήσεις βρίσκουν πολλούς πελάτες μεταξύ ανθρώπων που χρεώνονται χαρτοπαίζοντας. Πολλές καταχρήσεις σε τράπεζες και επιχειρήσεις προέρχονται από την ίδια πηγή.
Αν γίνονταν τα ναρκωτικά προσιτά σε χαμηλή τιμή για τους τοξικομανείς, θα μπορούσαν να σταματήσουν μερικοί απ’ αυτούς να καταφεύγουν σε κλοπές για να πληρώσουν τη δαπανηρή συνήθεια των ναρκωτικών. Αλλά τίποτε δεν μας βεβαιώνει ότι, ενώ βρίσκονται υπό την επήρεια τέτοιων ναρκωτικών, δεν θα διέπρατταν παράλογες και επιβλαβείς πράξεις.
Είναι αποδεδειγμένο γεγονός ότι οι πιο βίαιες επιθέσεις και φόνοι συμβαίνουν—όχι μεταξύ εντελώς αγνώστων—αλλά μεταξύ ατόμων που γνωρίζουν ο ένας τον άλλον. Πολλή βία προέρχεται από ερωτικές αντιζηλίες και φιλονεικίες. Μήπως η κατάργησις ολοένα περισσότερων περιορισμών στη σεξουαλική ανηθικότητα θα εμείωνε ή θα ηύξανε την ατμόσφαιρα στην οποία εκκολάπτονται τέτοια βίαια ‘ερωτικά εγκλήματα’; Στην πραγματικότητα, το ένα—το «έγκλημα χωρίς θύμα» όπως αποκαλείται—γεννά συχνά το άλλο—το ‘έγκλημα με θύμα.’
Ναι, καθώς συγκεντρώνει κανείς την προσοχή του τόσο πολύ στα εγκλήματα που έχουν φανερά «θύματα,» αγνοεί τις βασικές αιτίες αυτών των εγκλημάτων. Όπως ακριβώς η οκνηρία, παραδείγματος χάριν, γεννά τη φτώχεια και η υπερηφάνεια παράγει προστριβές και διχόνοιες, το ίδιο συμβαίνει και με τη χαρτοπαιξία, τη μέθη, τη σεξουαλική ανηθικότητα, την πορνογραφία και την ασέλγεια αυτά τα πράγματα δεν είναι «ανεξάρτητα» ή «στατικά.» (Παροιμ. 24:30-34) Είναι σχεδόν πάντοτε η πηγή άλλων ειδών αδικοπραγίας. Αληθεύει η Βιβλική αρχή ότι «ότι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει· διότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού, θέλει θερίσει εκ της σαρκός φθοράν.» (Γαλ. 6:7, 8) Όταν αγνοή κανείς αυτό, σημαίνει ότι αγνοεί τα γεγονότα της ζωής.
Μερικές αδικίες, όπως ο φόνος, παράγουν αμέσως ορατά αποτελέσματα. Άλλες είναι σαν τον καρκίνο, που μπορεί να έχουν μια αργή, ύπουλη και, για ένα διάστημα, ανώδυνη ανάπτυξι. Αλλά τα τελικά αποτελέσματα τέτοιων αδικιών μπορεί να είναι τόσο καταστρεπτικά όσο και μια δολοφονική επίθεσις. Αυτό μπορεί ν’ αληθεύη όχι μόνον για άτομα αλλά και για μια ολόκληρη κοινωνία, όπως εύστοχα παρετήρησε ο απόστολος Παύλος: «Ολίγη ζύμη κάμνει όλον το φύραμα ένζυμον.» (1 Κορ. 5:6) Όταν το νήμα της ηθικής εξασθενή, η ηθική ασθένεια δεν είναι μακρυά.
Ποια Προσωπική Εκλογή Μπορείτε να Κάμετε;
Οι Χριστιανοί που κατευθύνονται ειλικρινά από την Αγία Γραφή θα εκτιμήσουν τον βαθμό στον οποίον οι ανθρώπινες κυβερνήσεις υπηρετούν ως ‘εκδικηταί διά να εκτελούν την οργήν κατά του πράττοντος το κακόν.’ (Ρωμ. 13:4, 5) Αλλά δεν θ’ αναμένουν από τις πολιτικές κυβερνήσεις αυτού του κόσμου να φέρουν ένα κλίμα πνευματικής υγείας και ηθικής. Δεν είναι κατάλληλα εφωδιασμένες να το κάμουν αυτό, επειδή τους λείπει η γνώσις και η κατανόησις του Λόγου του Θεού και των σκοπών του, καθώς επίσης η δύναμις να εξαλείψουν τη διαφθορά. Εκτός αυτού, τα ενδιαφέροντα των πολιτικών κυβερνήσεων κατευθύνονται φανερά προς άλλες κατευθύνσεις. Μόνον η αντικατάστασις της πολιτικής διακυβέρνησε ως της γης από τη διακυβέρνησι της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού θα φέρη ένα τέτοιο ηθικώς καθαρό και υγιές κλίμα.—Δαν. 2:44.
«Όπου δεν υπάρχει όρασις, ο λαός διαφθείρεται· είναι δε μακάριος ο φυλάττων τον νόμον,» λέγουν οι Παροιμίες 29:18. Μόνον η ελπίδα ζωής στη νέα τάξι δικαιοσύνης του Θεού μπορεί να δώση μια καθαρή και βεβαία δράσι του μέλλοντος. Αν έχωμε πίστι στις υποσχέσεις του Θεού, αυτό θα μας προστατεύση από το να ολισθήσουμε στην πορεία ασυδοσίας που αυξάνει τώρα μεταξύ των ανθρώπων του κόσμου που δεν έχουν καμμιά βεβαία δράσι ή ελπίδα όσον αφορά το μέλλον. Θα εκτιμήσωμε και θα εφαρμόσωμε τη συμβουλή του εδαφίου Παροιμίαι 4:25-27:
«Οι οφθαλμοί σου ας βλέπωσιν ορθά, και τα βλέφαρά σου ας κατευθύνονται έμπροσθέν σου. Στάθμιζε το βάδισμα των ποδών σου, και πάσαι αι οδοί σου θέλουσι κατευθυνθή. Μη εκκλίνης δεξιά ή αριστερά· απόστρεψαν τον πόδα σου από κακού.»
Δεν θα ‘καμφθούμε’ από το πανούργο επιχείρημα ότι «όλα είναι εν τάξει όταν δεν βλάπτης κανένα,» ή, ότι εφόσον και τα δυο μέρη ενασχολούνται με τη θέλησί τους σε μια πράξι, «δεν υπάρχει θύμα.» Η άμεση σωματική βλάβη δεν είναι η μεγαλύτερη ζημιά που μπορεί να υποστή κανείς, ούτε η μεγαλύτερη απώλεια είναι να χάση κανείς σε υλικά πράγματα. Η βλάβη της καρδιάς και της διανοίας και η απώλεια της καλής φήμης, της τιμής, της ακεραιότητος και μιας καλής σχέσεως με τον Θεό είναι από τις πιο σοβαρές συνέπειες και προξενούν τη μεγαλύτερη ζημιά.
Ο Χριστός Ιησούς έδειξε πόσο ζωτικό είναι να προστατεύωμε την καρδιά μας, όταν είπε: «Τα δε εξερχόμενα εκ του στόματος, εκ της καρδίας εξέρχονται, και εκείνα μολύνουσι τον άνθρωπον. Διότι εκ της καρδίας εξέρχονται διαλογισμοί πονηροί, φόνοι, μοιχείαι, πορνείαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίας βλασφημίαι.» (Ματθ. 15:18, 19) Αν μολύνωμε τον εαυτό μας ή κάποιον άλλον με διάπραξι ανηθικότητος, ακόμη κι αν αυτό γίνεται με αμοιβαία συγκατάθεσι, δείχνομε ή χονδροειδή άγνοια ή χονδροειδή έλλειψι αγάπης και ενδιαφέροντος για τον πλησίον, καθώς επίσης έλλειψι αγάπης για τον Θεό.—Ρωμ. 13:8-10.
Είμεθα όλοι ατελή πλάσματα, επιρρεπή στην αδικοπραγία. Αλλά δεν βοηθούμεθα αν ικανοποιούμε τις ανθρώπινες αδυναμίες μας ή παρασύρωμε άλλους να ενδώσουν στις δικές τους. Είναι αλήθεια ότι οι ανθρώπινες κυβερνήσεις δεν μπορούν ποτέ με τον νόμο να θέσουν τη δικαιοσύνη στις καρδιές των ανθρώπων, αλλά το να υποχωρούν στην ανεκτικότητα μπορεί να οδηγήση σε ηθική αναρχία.
Δεν μπορείτε να σταματήσετε την τάσι προς την ανεκτικότητα που αυξάνει στον κόσμο. Αλλά υπάρχει κάτι που μπορείτε να κάμετε. Μπορείτε να βοηθηθήτε, και να βοηθήσετε και άλλους, όταν προφυλάσσετε την καρδιά σας από το ‘να σκληρυνθή δια της απάτης της αμαρτίας.’ (Εβρ. 3:13) Η σκλήρυνσις που οδηγεί στη διαφθορά δεν έρχεται σε μια νύχτα. Είναι μια απατηλά προοδευτική πορεία που συχνά έχει μικρή αρχή. Ο μόνος τρόπος ν’ αποφύγωμε να ολισθήσωμε στην ισχυρή της λαβή είναι να είμαστε προσκολλημένοι στους κανόνες διαγωγής που βρίσκονται στον Λόγο του Θεού και ν’ αφήνωμε τη σοφία του να μας εκπαιδεύη προς δικαιοσύνη.
Αντί να νοιώθετε ότι δεσμεύεσθε και περιορίζεσθε ως προς το τι μπορείτε να κάμετε, αυτή η προσκόλλησις στη θεία εκπαίδευσι θα σας δώση ένα μεγάλο αίσθημα ελευθερίας, ελευθερίας να κάμετε εκείνα τα πράγματα που φέρνουν αληθινή ευτυχία στη ζωή. Ναι, θα ‘σε εμβιβάση εις τρίβους ευθείας. Όταν περιπατής, τα βήματά σου δεν θέλουσιν είσθαι εστενοχωρημένα’ και όταν τρέχης, δεν θέλεις προσκόψει. Δράξον την παιδείαν, μη αφήσης αυτήν φύλαττε αυτήν, διότι είναι η ζωή σου.’—Παροιμ. 4:11-13.
Οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν διαπιστώσει ότι αυτό είναι αληθινό. Επισκεφθήτε μια από τις Αίθουσες Βασιλείας των και δοκιμάστε το υγιές ηθικό κλίμα που μπορούν να φέρουν οι ενδυναμωτικές και εποικοδομητικές αρχές του Λόγου του Θεού.»
[Πλαίσιο στη σελίδα 4]
ΜΙΑ ΚΥΡΙΑ ΑΙΤΙΑ
Ο Γερουσιαστής Τζων Α. ΜακΛέλαν, που δαπάνησε πολλά έτη στην έρευνα του εγκλήματος και της διαφθοράς, είπε, όπως αναφέρεται από «Γιουνάιτεντ Στέητς Νιους εντ Ουώρλντ Ρηπόρτ»: «Φαίνεται ότι υπάρχει έλλειψις καταλλήλου σεβασμού και εκπαιδεύσεως από σπίτι. Και στα σχολεία σήμερα υπάρχει βέβαια μεγάλη έλλειψις εκπαιδεύσεως. Και νομίζω ότι αυτό συμβαίνει, επίσης, και στις εκκλησίες. Κατά τη γνώμη μου, μερικές εκκλησίες δεν απαιτούν πια ένα αληθινά υψηλό επίπεδο ακεραιότητος και ηθικής σήμερα. Δεν έχουν τα ίδια ιδεώδη Χριστιανικής ζωής που παρετηρούντο και εφηρμόζοντο στο παρελθόν.»
[Πλαίσιο στη σελίδα 5]
ΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΣ—ΜΟΝΟΝ ΣΤΗ ΔΥΣΙ;
Σ’ένα άρθρο που κάνει πολύ ευνοϊκά σχόλια για τις εμπορικές ικανότητες της Σοβιετικής Ενώσεως, το περιοδικό «Δη Ατλάντικ» του Δεκεμβρίου 1974 λέγει επίσης: «Οι Ρώσοι κυβερνητικοί παραδέχονται κατ’ ιδίαν ότι έχουν προβλήματα με τη νέα γενεά. Ένας Ρώσος κυβερνητικός είπε ότι χρειάσθηκε να σταματήση μια δεκατετράχρονη απ’ το σχολείο για να την παντρέψη λόγω της εγκυμοσύνης. Άλλοι κατ’ ιδίαν εκφράζουν την ανησυχία των για την επιδείνωσι που προκαλεί η μανία των νεαρών για τους χορούς ροκ, τα πανταλόνια ‘τζην’ και τα μαλλιά που έχουν οι νέοι της Δύσεως, αν και τα ναρκωτικά δεν αποτελούν γενικά πρόβλημα . . . Αλλά πολλοί κυβερνητικοί ικανοποιούν αυτές τις ιδιοτροπίες των νέων.»
[Εικόνα στη σελίδα 3]
Η σύγχρονη γενεά ρωτά: «Γιατί πρέπει ο καθένας να προσπαθή να επιβάλη έναν ηθικό κώδικα σε άλλους;»