Μια Θαυμαστή Ελπίδα

ΘΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ο θάνατος για πάντα να διεκδική θύματα και να προκαλή θλίψι; Ή μήπως υπάρχει καμμιά ελπίδα ότι ο θάνατος θα καταργηθή και ότι εκείνοι τους οποίους τώρα κρατά στη λαβή του θ’ απελευθερωθούν;

Αφού ο Ιεχωβά Θεός έδωσε ζωή στο πρώτο ανθρώπινο ζεύγος, τον Αδάμ και την Εύα, είναι λογικό επομένως να συμπεράνωμε ότι μπορεί επίσης να επαναφέρη στη ζωή εκείνους που τώρα κοιμούνται στον θάνατο. Αυτό ακριβώς πίστευε και ο αρχαίος πατριάρχης Ιώβ. Εξ αιτίας των τρομερών παθημάτων που υπέφερε, απηύθυνε αυτά τα λόγια στον Θεό: «Είθε να με έκρυπτες εν τω τάφω, . . . να προσδιώριζες εις εμέ προθεσμίαν, και τότε να με ενθυμηθής! . . . Θέλεις καλέσει, και εγώ θέλω σοι αποκριθή· θέλεις επιβλέψει εις το έργον των χειρών σου.»—Ιώβ 14:13-15.

Βάσις για Ελπίδα

Επειδή ο Θεός εδημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα και τους επροίκισε με την ικανότητα της αναπαραγωγής, οι άνθρωποι είναι ‘έργον των χειρών του Θεού.’ Ως απόγονοι του αμαρτωλού Αδάμ, είναι ατελείς και υπόκεινται στον θάνατο. Ο Θεός, όμως, δεν θέλει να δη ολόκληρη την ανθρώπινη οικογένεια να καταλήξη στο νεκρό χώμα από το οποίο δημιούργησε τον πρώτον άνθρωπο Αδάμ. Ποθεί και αποβλέπει στην ημέρα εκείνη που έχει αποφασίσει να επαναφέρη στη ζωή τα δισεκατομμύρια των νεκρών.

Ο Ιεχωβά Θεός κατά καιρούς έδωσε δύναμι σε ανθρώπους να το κάμουν αυτό ώστε να έχουμε εμπιστοσύνη στην ικανότητα του να αναστήση τους νεκρούς. Ενέπνευσε επίσης ανθρώπους να καταρτίσουν ένα αξιόπιστο υπόμνημα των αναστάσεων που έλαβαν χώρα στο παρελθόν. Αυτό το υπόμνημα περιέχεται στην Αγία Γραφή. Τι μαθαίνομε απ’ αυτό;

Ο Εβραίος προφήτης Ηλίας ανέστησε τον μοναδικό γυιο μιας χήρας που ζούσε στην πόλι Σαρεπτά. (1 Βασ. 17:21-23) Στο Σουνάμ στο βορειότερο τμήμα του Ισραήλ, ο διάδοχος του Ηλία, ο Ελισσαιέ, ανέστησε τον μοναδικό γυιο μιας γυναίκας που έγινε γνωστή για τη φιλοξενία της.—2 Βασ. 4:8, 32-37.

Πολλούς αιώνες αργότερα ο Ιησούς Χριστός έφερε μεγάλη ευτυχία σε πολλούς ανθρώπους που είχαν χάσει τα προσφιλή των πρόσωπα στον θάνατο. Ο Ιάειρος, αρχισυνάγωγος σε μια συναγωγή κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας, είχε τη χαρά να δη τη θυγατέρα του να εγείρεται από τον ύπνο του θανάτου. Μια χήρα στην πόλι Ναΐν, στο νοτιοδυτικό μέρος της θάλασσας της Γαλιλαίας, είδε τον μονάκριβο γυιο της να επανέρχεται στη ζωή ενώ βρισκόταν ακριβώς επάνω στο φέρετρο που μετέφεραν σ’ ένα μνήμα έξω από την πόλι. Η Μαρία και η Μάρθα από τη Βηθανία, κοντά στην Ιερουσαλήμ, έλαβαν πίσω τον αδελφό τους που ήταν νεκρός τέσσερις μέρες.—Μάρκ. 5:22, 35, 41-43· Λουκ. 7:11-17· Ιωάν. 11:38-45.

Αργότερα, δύο από τους αποστόλους του Ιησού χρησιμοποιήθηκαν για να επαναφέρουν ανθρώπους σε ζωή. Ο απόστολος Πέτρος ανέστησε τη Δορκάδα (Ταβιθά) στη Μεσογειακή παραλιακή πόλι της Ιόππης. (Πράξ. 9:36-42) Και στην Τρωάδα, τη Ρωμαϊκή επαρχία της Ασίας, ο απόστολος Παύλος ανέστησε τον Εύτυχο.—Πράξ. 20:6-12.

Η σπουδαιότερη ανάστασις όλων των εποχών ήταν η ανάστασις του Ιησού Χριστού. Αυτή η ανάστασις έγινε πλήρως παραδεκτή ως γεγονός. Περισσότεροι από πεντακόσιοι μάρτυρες είδαν τον αναστημένο Ιησού. Τόσο συντριπτική ήταν η μαρτυρία, ώστε ο απόστολος Παύλος τόνισε ότι η άρνησις αυτής της αναστάσεως εσήμαινε άρνησιν ολοκλήρου της Χριστιανικής πίστεως. Είπε τα εξής: «Και εάν ανάστασις νεκρών δεν ήναι, ουδ’ ο Χριστός ανέστη· και αν ο Χριστός δεν ανέστη, μάταιον άρα είναι το κήρυγμα ημών, ματαία δε και η πίστις σας. Ευρισκόμεθα δε και ψευδομάρτυρες του Θεού, διότι εμαρτυρήσαμεν περί του Θεού ότι ανέστησε τον Χριστόν, τον οποίον δεν ανέστησεν, εάν καθ’ υπόθεσιν δεν ανασταίνονται νεκροί.»—1 Κορ. 15:13-15.

Είδη Αναστάσεων

Η ανάστασις του Ιησού Χριστού, όμως, ήταν πολύ διαφορετική από την ανάσταση όλων των άλλων που ανεστήθησαν στην διάρκεια του πρώτου αιώνος π.Χ. και προηγουμένως. Ο Ιησούς έλαβε πείρα μιας αλλαγής στη φύσι του. Η Αγία Γραφή μάς λέγει ότι «θανατωθείς μεν σαρκί ζωοποιηθείς δε πνεύματι.» (1 Πέτρ. 3:18) Μόνον εκείνοι που εκλέγονται από το ανθρώπινο γένος για να γίνουν συμβασιλείς μαζί του μετέχουν σε μια τέτοια ανάστασι—μια ανάστασι σε αθάνατη πνευματική ζωή στους ουρανούς. Σχετικά αυτούς, η Αγία Γραφή λέγει: «Μακάριος και άγιος, όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν· επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν, αλλά θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη.»—Αποκάλ. 20:6.

Παρατηρήστε ότι αυτό το είδος της αναστάσεως ονομάζεται ‘πρώτη ανάστασις.’ Επομένως, πρέπει να υπάρχη άλλη μια ανάστασις που θα περιλαμβάνη τα δισεκατομμύρια των νεκρών που θα έλθουν κάτω από τη διακυβέρνησι του Ιησού Χριστού και των συντρόφων του βασιλέων—ιερέων. Περιγράφοντας αυτή τη δεύτερη σε σειρά ανάστασι, όπως την είδε σε όραμα, ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Και έδωκεν η θάλασσα τους εν αυτή νεκρούς, και ο θάνατος και ο άδης [τάφος] έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς.»—Αποκαλ. 20:13.

Αλλά πού θ’ αναστηθούν όλοι αυτοί οι νεκροί; Θ’ αναστηθούν στη γη, όπως κι εκείνοι τους οποίους ανέστησαν οι Εβραίοι προφήτες, καθώς επίσης ο Ιησούς και οι απόστολοι του. Το γεγονός ότι θα γίνη ανάστασις σε επίγεια ζωή επιβεβαιώνεται επίσης από όσα απεκαλύφθησαν στον Ιωάννη σχετικά με τις αλλαγμένες συνθήκες που θα υπάρχουν στη γη μεταξύ των ανθρώπων. Διαβάζομε: «Ιδού, η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, . . . και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον διότι τα πρώτα παρήλθον.»—Αποκάλ. 21:3, 4.

Αλλά μήπως η απομάκρυνσις του θανάτου από το ανθρώπινο γένος θα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα λόγω υπερπληρώσεως της γης; Όχι. Γιατί όχι; Διότι ο αρχικός σκοπός του Θεού ήταν να γεμίση η γη, όχι να πυκνοκατοικηθή. (Γέν. 1:28) Έτσι, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι Εκείνος που έχει την ικανότητα να επαναφέρη τους νεκρούς στη ζωή, δεν θα δυσκολευθή καθόλου να φροντίση ώστε αυτή η γη να συνεχίση ν’ αποτελή ευχάριστη κατοικία για το ανθρώπινο γένος.

Τι Θα Αναστηθή;

Η ανάστασις των νεκρών είναι πράγματι ένα καταπληκτικό θαύμα. Επειδή αυτό που είναι οι άνθρωποι σαν άτομα φαίνεται ότι είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο με τα φυσικά των σώματα, πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να κατανοήσουν πώς είναι δυνατόν να γίνη ανάστασις. Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν παραμένει τίποτα από τον σωματικό οργανισμό του νεκρού. Ίσως το πτώμα να έχη καή ή να έχη κατασπαραχθή από τα πτηνά, τα ψάρια ή τα θηρία. Επομένως, πώς μπορούν εκείνοι που ανασταίνονται να είναι πράγματι τα ίδια άτομα που πέθαναν;

Η δημιουργία του Αδάμ δείχνει ότι εκείνο που τον έκαμε να γίνη ένα άτομο ήταν αυτό που έκαμε ο Θεός. Τα στοιχεία από τα οποία έγινε ο Αδάμ δεν είχαν προσωπικότητα. Όταν, όμως, ο Ιεχωβά Θεός έθεσε ενέργεια στο χωρίς ζωή σώμα που αποτελείτο από στοιχεία του εδάφους, ο Αδάμ έγινε ένα άτομο με ξεχωριστή προσωπικότητα. Το πνεύμα της ζωής, που ο Θεός έθεσε στο χωρίς ζωή σώμα όταν το έθεσε σε ενέργεια, έκαμε τον Αδάμ μια ζώσα ψυχή.—Παράβαλε Γένεσιν 1:21, 24 σχετικά με την «ψυχή.»

Αυτά που κάνει τους απογόνους του Αδάμ τις προσωπικότητες που είναι δεν είναι η ουσία από την οποία αποτελούνται τα σώματα τους, αλλά η κληρονομική κατάστασις που μεταβιβάζεται μέσα σ’ αυτή την ουσία—η κληρονομικότης που περιλαμβάνει τις ιδιότητες, τα χαρακτηριστικά και τις ικανότητες που κάνουν τους κατόχους των να διακρίνωνται από τα άλλα άτομα. Επί πλέον, ακόμη και όταν βρίσκεται στη ζωή, το ανθρώπινο σώμα υφίσταται αλλαγές. Τα μόρια από τα οποία αποτελείται το σώμα ενός ανθρώπου σήμερα δεν είναι τα ίδια μ’ εκείνα από τα οποία αποτελείτο το σώμα του πριν από επτά χρόνια. Εν τούτοις, μολονότι οι ουσίες του σώματος είναι διαφορετικές ως προς τα μόρια, το άτομο παραμένει το ίδιο. Γιατί; Διότι τα όργανα του σώματος και τα χαρακτηριστικά παραμένουν ακόμη εκεί πάρα τη βαθμιαία αλλαγή των μορίων ακόμη και τα δακτυλικά αποτυπώματα παραμένουν τα ίδια.

Είναι φανερό λοιπόν ότι η ανάστασις δεν εξαρτάται από τη διατήρησι των ιδίων μορίων. Το αναστημένο άτομο μπορεί στην πραγματικότητα ν’ αποτελήται ακόμη και από διαφορετική ουσία, όπως συμβαίνει στην περίπτωσι εκείνων που ανασταίνονται σε πνευματική ζωή στους ουρανούς. Σχετικά με την ουράνια ανάστασι, ο απόστολος Παύλος έγραψε τα εξής: «Εκείνο το οποίον συ σπείρεις, δεν ζωογονείται εάν δεν αποθάνη· και εκείνο το οποίον σπείρεις, δεν σπείρεις το σώμα το οποίον μέλλει, να γείνη, αλλά γυμνόν κόκκον, σίτου τυχόν ή τινός των λοιπών· ο δε Θεός δίδει εις αυτό σώμα καθώς ηθέλησε, και εις έκαστον των σπερμάτων το ιδιαίτερον αυτού σώμα . . . Είναι και σώματα επουράνια και σώματα επίγεια· πλην άλλη μεν η δόξα των επουρανίων, άλλη δε η των επιγείων. . . . Ούτω και η ανάστασις των νεκρών. Σπείρεται εν φθορά, ανίσταται εν αφθαρσία· σπείρεται εν ατιμία, ανίσταται εν δόξη· σπείρεται εν ασθενεία, ανίσταται εν δυνάμει· σπείρεται σώμα ζωικόν, ανίσταται σώμα πνευματικόν.» (1 Κορ. 15:36-44) Όμως για να είναι οι αναστημένοι τα ίδια άτομα, πρέπει να φέρουν την προσωπική ταυτότητα της προηγουμένης ζωής των.

Εκείνο το αστάθμητο πράγμα—τα χαρακτηριστικά και οι ιδιότητες που κάνουν την ωργανωμένη ύλη ξεχωριστό άτομο ανήκει στον Θεό και Αυτός έχει την ικανότητα να θέση αυτή την αναλλοίωτη προσωπικότητα μέσα στο αναστημένο σώμα. Γι’ αυτό, το αναστημένο άτομο δεν είναι απλώς ένα αντίγραφο. Είναι το ίδιο το άτομο, που κατέχει κάθε διανοητικό και συναισθηματικό χαρακτηριστικό που το έκανε να είναι ό,τι ήταν πριν από τον θάνατο του.

Έτσι εξηγείται γιατί ο Ιησούς είπε στους μαθητάς του: «Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι· φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη.» (Ματθ. 10:28) Είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι μπορεί ν’ αφαιρέσουν τη ζωή, κι έτσι να νεκρώσουν το σώμα. Αλλά δεν μπορούν ν’ αφαιρέσουν το θεόδοτο δικαίωμα τον ατόμου να είναι ζώσα ψυχή. Δεν μπορούν ν’ αποκλείσουν κανένα άτομο από την πρόβλεψι που έκαμε ο Θεός για τους νεκρούς να εγερθούν από τον ύπνο του θανάτου. Μόνον ο Θεός μπορεί να ματαιώση την ευκαιρία ενός ατόμου να ζήση πάλι σαν μια ψυχή. Όταν συμβή αυτό, το άτομο έχει ολοκληρωτικά καταστραφή. Ακόμη κι αν μπορούσαν να συγκεντρωθούν τα απαράλλαχτα μόρια που αποτελούν το σώμα ενός ατόμου, δεν θα είχαν καμμιά αξία χωρίς το θεόδοτο δικαίωμα που έχει το άτομο να ζήση πάλι. Μόνον ο Θεός μπορεί να δώση αυτή την αναγκαία δύναμι της ζωής.

Συνεπώς, η ανάστασις των νεκρών είναι δυνατή μόνον επειδή υπάρχει ο Θεός. Μολονότι δεν λέγει λεπτομέρειες, η Αγία Γραφή δίνει αρκετές πληροφορίες ώστε να έχη κανείς μια βάσι για σταθερή πίστι στην ανάστασι. Μπορείτε κι εσείς προσωπικά να επωφεληθήτε απ’ αυτή τη θαυμαστή ελπίδα και τώρα και στο μέλλον. Πώς;

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Πόσο μεγαλειώδες θα είναι όταν τα μέλη της οικογενείας ενός ατόμου επιστρέψουν από τους νεκρούς!