Ματιές στον Κόσμο—Β΄

Αυτοί Δεν Συμβιβάζονται

◆ «Τα μέλη του Φρελίμο, οι χθεσινοί μαχηταί υπέρ της ελευθερίας, μεταμορφώνονται σιγά σιγά σε ολοκληρωτικό καθεστώς» στη Μοζαμβίκη, αναφέρει η εφημερίς Δη Γκάρντιαν του Λονδίνου της Αγγλίας. «Τα λαϊκά δικαστήρια, πλήρη με δημόσιες καταγγελίες και επικρίσεις εναντίον ξυπόλητων μαύρων και λευκών που κατηγορούνται ότι παρεξέκλιναν από την ορθή γραμμή του κόμματος, αποτελούν ένα νέο χαρακτηριστικό του δικαστικού συστήματος της Μοζαμβίκης. . . . Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, που αρνούνται ν’ ακολουθήσουν τη γραμμή του κόμματος ή να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις και στον χαιρετισμό του κόμματος . . . έχουν πολλούς από τους οπαδούς των στη φυλακή ή σε στρατόπεδα αναμορφώσεως.» Επί πλέον, η εφημερίδα Σάντεη Τάιμς του Λονδίνου λέγει ότι «η ζωή για τους Αφρικανούς Χριστιανούς έχει γίνει πολύ πιο χειρότερη απ’ ό,τι ήταν ποτέ προηγουμένως κάτω από το καθεστώς των Πορτογάλων, σύμφωνα με εκθέσεις μερικών Μαρτύρων που διέφυγαν—εκθέσεις που γίνονται δεκτές από τους διπλωματικούς παρατηρητάς.»

Η Εγκληματολογία του Χονγκ Κονγκ

◆ «Χωρίς αμφιβολία, το 99 τοις εκατό του τοπικού πληθυσμού πιστεύουν ειλικρινά ότι η εσχάτη των ποινών είναι το πιο αποτελεσματικό προληπτικό μέτρο για τους Κινέζους κατά της διαπράξεως βίαιου εγκλήματος,» λέγει ο Νομοθετικός Σύμβουλος του Χονγκ Κονγκ, Δρ. Τσουνγκ Τσε-γιουέν. Εν τούτοις, από τα ενενήντα πέντε άτομα που καταδικάσθηκαν σε θάνατο από τον καιρό του τελευταίου απαγχονισμού που έγινε εκεί το 1966, κανένα άτομο δεν έχει εκτελεσθή, κυρίως λόγω της Βρεταννικής επιδράσεως. Ο Δρ. Τσουνγκ παρατηρεί ότι η φυλάκισις στο Χονγκ Κονγκ είναι αμφισβητήσιμη ως τιμωρία, διότι οι συνθήκες διαβιώσεως στη φυλακή είναι συχνά ανώτερες απ’ εκείνες που δοκιμάζουν οι έγκλειστοι στα σπίτια τους.