Διανοητική Κατάθλιψη—«Η Δύναμη της Αρρώστιας»
ΚΑΠΟΙΟΣ που υπέφερε από κατάθλιψη επισκέφθηκε ένα γιατρό για βοήθεια. Η ιστορία λέει ότι μετά από προσεκτική εξέταση ο γιατρός του είπε: «Χρειάζεσαι διασκέδαση· πήγαινε ν’ ακούσεις τον κωμικό Γκριμάλντι· θα σε κάνει να γελάσεις, και αυτό θα είναι καλύτερο για σένα από οποιοδήποτε φάρμακο.» Κοιτάζοντας ακόμη πιο απελπισμένα, ο άνθρωπος απάντησε, «Εγώ είμαι ο Γκριμάλντι!»
Ναι, κανένας δεν είναι απρόσβλητος από την κατάθλιψη! Και όποιος την έχει γευθεί ξέρει ότι δεν είναι καθόλου αστείο το ζήτημα. Όλοι περνάμε περιόδους που αισθανόμαστε συναισθηματική κατάπτωση, ίσως από λύπη, απογοήτευση ή κούραση. Αλλά, συνήθως, σε σύντομο χρονικό διάστημα συνερχόμαστε. Όμως, μερικές φορές, η κατάθλιψη χρονίζει. Μπορεί ακόμη να γίνει και καταστροφική.
Παραδείγματος χάρη, η Αϊρήν αγωνιζόταν τρία χρόνια μ’ αυτή τη διαταραχή που λέγεται ότι προξενεί «περισσότερο πόνο απ’ οποιαδήποτε άλλη αρρώστια.» Σε μια στιγμή πλήρους απελπισίας σκότωσε τα παιδιά της και μετά αυτοκτόνησε. Ένας ραββίνος, προσπαθώντας να εξηγήσει τι συνέβη σ’ αυτή την πρώην αφοσιωμένη μητέρα, είπε στην κηδεία της: «Φταίει η αρρώστια που σύντριψε κι αυτή και τη ζωή της.» Μετά έκανε ένα συγκλονιστικό ερώτημα: «Ποιος μπορεί να καταλάβει τη δύναμη αυτής της αρρώστιας;»
Αυτό από το οποίο υπέφερε ήταν βαριά κατάθλιψη—μια συνεχής, καταστροφική διάθεση που δημιουργεί επίσης και σωματικά συμπτώματα. Ο Δρ Λέοναρντ Κάμμερ αναφέρει:
«Κατάθλιψη μπορεί να πιάσει τον καθένα—μια νοικοκυρά, έναν οδηγό ταξί, έναν επιχειρηματία, ένα δάσκαλο, ένα χαρτοπαίχτη, μια ηθοποιό, ένα χτίστη, μια πωλήτρια . . . κλπ. Και παρουσιάζεται σε ισορροπημένα και σε ώριμα άτομα, όπως και σε νευρωτικούς, οικονομικής, κοινωνικής ή διανοητικής κλίμακας, και σε κάθε είδος και παιδιά. Επιπλέον, μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε επίπεδο προσωπικότητας.»—«Ανάνηψη από Κατάθλιψη.»
Θα μπορούσε αυτό να επηρεάσει εσάς ή αγαπημένα σας πρόσωπα; Οι υπολογισμοί δείχνουν ότι κάθε χρόνο ένας στους 10 ανθρώπους αντιμετωπίζει κατάθλιψη που χρειάζεται κλινική θεραπεία. Στους σημερινούς «κακούς καιρούς», μια έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας διαπίστωσε ότι σ’ όλη τη γη, 200 εκατομμύρια άτομα, υποφέρουν απ’ αυτήν την «αρρώστια.»—2 Τιμ. 3:1
Αν και η συντριπτική πλειονότητα των πασχόντων ποτέ δεν φτάνουν στο σημείο της Αϊρήν, πολλοί συμφωνούν με μια πρώην παθούσα που εξηγεί πώς αισθανόταν προτού βρει ανακούφιση: «Τίποτα δεν ήταν ευχάριστο. Αισθανόμουν παγιδευμένη σ’ έναν τρομερό εφιάλτη χωρίς καμιά ελπίδα αλλαγής. Αισθανόμουν σαν να κρεμόμουν μ’ όλη τη δύναμή μου από την προσφιλή ζωή κάθε λεπτό κάθε μέρας. Δεν ήθελα να πεθάνω, αλλά δεν ήθελα και να ζήσω κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες.»
Τι προξενεί τέτοιο πόνο; Μήπως είναι μόνο θέμα διανοίας;