Θερίζουμε Πνευματικά Ό,τι Έχουμε Σπείρει

Ποια στάση απέναντι στα υλικά πράγματα, απαιτεί το ‘να σπείρωμεν εις το πνεύμα’;”

Ένας Χριστιανός που έχει οικογένεια οφείλει να προμηθεύει τ’ αναγκαία υλικά πράγματα για τη ζωή. Αν δεν το κάνει, αυτό σημαίνει ότι αρνείται την πίστη και αυτό θα τον έκανε χειρότερο από ένα άπιστο άτομο. (1 Τιμόθεον 5:8) Εντούτοις, δεν θα έπρεπε ν’ αφήσει, τον εαυτό του να δυσαρεστηθεί μ’ αυτά που έχει ή να επιθυμεί ή να ζηλοτυπεί γι’ αυτά που έχουν άλλοι. Δεν πρέπει να ‘ορέγεται’ τα υλικά πράγματα. Μάλλον, είναι φρόνιμος αν τοποθετεί αυτά τα πράγματα στην ορθή τους θέση με το να ‘ζητεί πρώτον τη βασιλεία τον Ιεχωβά, και τη δικαιοσύνη Αυτού’, και να πιστεύει ότι όλα τα αναγκαία θα προστεθούν σ’ αυτόν, όπως ακριβώς υποσχέθηκε ο Ιησούς. (Ματθαίος 6:32, 33) Μ’ αυτό τον τρόπο μπορεί να ελπίζει ότι θα θερίσει πνευματικά ό,τι έχει σπείρει στο πνεύμα, μάλιστα όπως αναφέρει ο απόστολος Παύλος στο εδάφιο Γαλάτας 6:8: «Ο σπείρων εις το πνεύμα, θέλει θερίσει εκ του πνεύματος ζωήν αιώνιον.»a

Γιατί εκείνοι που σπέρνουν και θερίζουν στο πνεύμα οφείλουν να φυλάγονται από τις ακατάλληλες σεξουαλικές επιθυμίες;

Σήμερα από κάθε κατεύθυνση συσσωρεύονται πάνω στον Χριστιανό και ειδικά σ’ αυτούς που βρίσκονται στην προ-εφηβική ηλικία, δελεασμοί για ακατάλληλες σεξουαλικές επιθυμίες. Ρομαντικά μυθιστορήματα και κακής ποιότητας εικονογραφημένα περιοδικά καθιστούν θελκτική την πορνεία και τη μοιχεία κάτω από το ένδυμα της «πραγματικής αγάπης». Οι κινηματογραφικές ταινίες, κατά γενικό κανόνα, ενθαρρύνουν τις διεστραμμένες τάσεις της πλειονότητας χάρη του κέρδους, και το ίδιο κάνουν και πολλές προβολές της τηλεοράσεως. Επίσης, οι συζητήσεις στις συναναστροφές στο σχολείο ή στην κοσμική εργασία, συχνά περιστρέφονται γύρω από περιπέτειες με το αντίθετο φύλο, πραγματικές ή φανταστικές.—Εφεσίους 5:3, 4.

Αν ο Χριστιανός δεν είναι προσεκτικός, σπόροι κακών επιθυμιών μπορούν να ριζώσουν και ν’ αυξήσουν, καταλήγοντας σε ‘πνεύμα της σαρκός’, που σημαίνει έχθρα με τον Θεό και απώλεια της ζωής. (Ρωμαίους 8:6-8) Πρέπει επομένως να είναι κανείς πολύ άγρυπνος για να είναι σίγουρος ότι ‘περιπατεί’ σοφά και όχι άσοφα, ειδικά εξαιτίας των κακών καιρών στους οποίους ζούμε.—Εφεσίους 5:15, 16.

Γιατί πρέπει να προσέχουν τα ελατήριά τους εκείνοι που σπέρνουν στο πνεύμα;

Οι πραγματικοί Χριστιανοί είναι πολυάσχολος λαός· «περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου». (1 Κορινθίους 15:58) Προσκαλούν και άλλους να συμμετάσχουν μαζί τους στο έργο κηρύγματος των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού. Κάθε φορά προτού ενασχοληθούν στη διακονία του αγρού ζητούν την ευλογία του Ιεχωβά στη δράση τους. Αλλ’ αυτή η δράση μπορεί να μην είναι κατ’ ανάγκη σπορά στο πνεύμα, γιατί μερικοί πιθανόν να ενασχολούνται σ’ αυτή μ’ εσφαλμένο ελατήριο. Αν οι πράξεις τους αποσκοπούν στην αυτοδικαίωση, στον αυτοέπαινο ή γίνονται από πνεύμα ανταγωνισμού ή ζηλοτυπίας, τότε τα καλά τους έργα δεν θα είναι άξια της υποσχεμένης αμοιβής, και θα έχουν σαν αποτέλεσμα τη διαφθορά της πνευματικής τους ζωής. Οτιδήποτε πράττουν πρέπει να το πράττουν ολοψύχως όπως στον Ιεχωβά και όχι σε ανθρώπους.—Παροιμίαι 14:30· Φιλιππησίους 2:3· Κολοσσαείς 3:23, 24.

Από ποιες παγίδες πρέπει να φυλαχτεί κανείς για να εξακολουθεί να σπέρνει στο πνεύμα;

Ανάμεσα στις παγίδες, από τις οποίες πρέπει να φυλάγονται οι ώριμοι Χριστιανοί διάκονοι αν επιθυμούν να σπείρουν στο πνεύμα και να θερίσουν αιώνια ζωή από το πνεύμα, είναι: Η τάση να βλέπουν τους αδελφούς τους κατά σάρκα και ίσως ακόμη να καλλιεργούν αντιπάθεια εξ αιτίας κάποιας διαφωνίας. Το αίσθημα της ζηλοτυπίας αν κάποιος έχει παραμεριστεί όσον αφορά την προαγωγή στην εκκλησία λόγω εύνοιας προς κάποιον άλλον. Η απέχθεια για τη διόρθωση, τη συμβουλή και την ενθάρρυνση που προσφέρονται από ωρίμους ομοίους μ’ εμάς Χριστιανούς. Η τάση της σάρκας να μην κάνει το καλό· το να αφήνει κανείς το ζήλο του να γίνεται χλιαρός αντί να παραμένει φλογερά θερμός.—Αποκάλυψις 3:16.

Για λεπτομέρειες βλέπε Η Σκοπιά 1ης Δεκεμβρίου 1968.