Παγκόσμια Κυβέρνηση—Ποια Είναι τα Εμπόδια;

ΜΕΣΑ στην ιστορία βρίσκονται υφασμένες χιλιάδες ιδέες σχετικά με το τι θα πρέπει να αντιπροσωπεύει μια σωστή κυβέρνηση, από τη Λι (την ορθολογισμένη κοινωνική διάταξη) του Κομφούκιου ως τις απόψεις που προώθησε η Διάσκεψη στο Ντάμπαρτον Όουκς της Ουάσινγκτον D.C., απ’ όπου ξεπήδησε ο ΟΗΕ. Όμως τίνος οι ιδέες σχετικά με κυβέρνηση μπορούν να τεθούν σε εφαρμογή σε παγκόσμια κλίμακα;

Ο κόσμος αποτελείται από περισσότερα από 150 έθνη, που το καθένα έχει τη δική του μορφή κυβέρνησης. Πολλές από τις κυβερνήσεις αυτές είναι ευθυγραμμισμένες με τη μια ή με την άλλη από τις δυο μεγάλες πολιτικές ιδεολογίες που ανταγωνίζονται για την παγκόσμια κυριαρχία. Ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων, ωστόσο, έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους και στις δυο αυτές. Καμιά από τις δυο δεν έχει λύσει τα μεγάλα προβλήματα του κόσμου. Μάλλον, εξαιτίας του ανταγωνισμού τους, ο κόσμος έχει γίνει πιο ασταθής και πιο τρομακτικός. Η διαστημική τεχνολογία έχει συμβάλει πάρα πολύ στην ανησυχία.

Μια Αλληλοεξαρτούμενη Κοινωνία

Αν η διαστημική τεχνολογία μάς έχει διδάξει μονάχα ένα πράγμα σχετικά με τον πλανήτη μας Γη, το πράγμα αυτό είναι το εξής: Η ζωή είναι αλληλοσυνδεδεμένη, από το πιο μικροσκοπικό μονοκύτταρο πλάσμα μέχρι το πιο σύνθετο· πρακτικά το καθετί σχετίζεται με καθετί άλλο. Ο Αλεξάντερ Πόουπ, ο φημισμένος Άγγλος ποιητής, στο έργο του Ένα Δοκίμιο για τον Άνθρωπο (1733-34), περιέγραψε τη σχέση αυτή ανάμεσα σε όλα τα πράγματα σαν μια «Απέραντη αλυσίδα Όντων! τα οποία ξεκίνησαν από τον Θεό».

Η αρχή αυτή αληθεύει και για τα έθνη επίσης. Είναι αλληλοεξαρτούμενα. Ίσως δεν υπάρχει καμία χώρα, ούτε ακόμη και νησί, που να μπορεί να ζήσει ανεξάρτητα από τον συρρικνωμένο σημερινό κόσμο. Οι απαιτήσεις τής μιας χώρας σε πετρέλαιο, για παράδειγμα, εξαρτώνται από την ικανότητα μιας άλλης χώρας να παράγει πετρέλαιο για εξαγωγή. Και, σαν μια αλυσιδωτή αντίδραση, το να έχει ή το να μην έχει μια χώρα πετρέλαιο συχνά κάνει μερικές βιομηχανίες που φαινομενικά φαίνονται άσχετες—τα προϊόντα αισθητικής, τα πλαστικά, τα φαρμακευτικά προϊόντα—να προσλαμβάνουν ή να απολύουν εργάτες.

Ή παραβάλλετε τα βιομηχανοποιημένα έθνη του «βορρά» με τα λιγότερο αναπτυγμένα έθνη του «νότου». Ο «βορράς» αυτός έχει το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού, όμως έχει στην κατοχή του τα εννέα δέκατα των κατασκευαστικών βιομηχανιών και πληρώνεται με τα τέσσερα πέμπτα του παγκόσμιου εισοδήματος. Ωστόσο, οι οικονομίες του κόσμου είναι συνδεδεμένες. Για παράδειγμα, σε μια και μόνη χώρα, στις ΗΠΑ, η μία εργασία στις 20 συνδέεται με την παροχή αγαθών για χώρες του «νότου». Ο «βορράς» εξαρτάται από τον «νότο» για τις πρώτες ύλες που χρησιμοποιεί στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, στα ραδιόφωνα, στις τηλεοράσεις, και στον στρατιωτικό εξοπλισμό. Αλλά οι βασικές ανάγκες για τρόφιμα, νερό, στέγαση, εργασίες, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εκπαίδευση και εγκαταστάσεις υγιεινής είναι περισσότερο προσιτές στον «βορρά» απ’ όσο είναι στις περισσότερες χώρες του «νότου».

Για να λειτουργήσει μια παγκόσμια κυβέρνηση, πρέπει να κατανοεί ότι πράγματα όπως είναι η φτώχεια, η ανεργία, η μόλυνση και το πυρηνικό δίλημμα είναι σαν πολλά μικρά κομματάκια σ’ ένα παιχνίδι συναρμολόγησης κομματιών. Δεν μπορούν να λυθούν το καθένα χωριστά. Είτε πρέπει να λυθούν όλα μαζί, είτε καθόλου. Ο ιστορικός Γουίλιαμ ΜακΝήλ παρατήρησε: «Το πιο σοβαρό ζήτημα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα είναι το πότε και το αν θα γίνει μια μετάβαση από το σύστημα των κρατών σε μια παγγήινη αυτοκρατορία».

Ωστόσο τα περισσότερα έθνη ενεργούν σαν να ήταν μεμονωμένες φυλές που κυβερνιούνται από φυλάρχους, χωρίς αληθινά πρακτικές-εφαρμόσιμες απόψεις παγκόσμιας ευθύνης για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη. Ο Βίλλυ Μπραντ, τέως καγκελάριος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, δήλωσε πρόσφατα στο περιοδικό Γουέρλντ Πρες Ρηβιού: «Στον σύγχρονο κόσμο μας, η μαζική πείνα, η οικονομική στασιμότητα, η περιβαλλοντολογική καταστροφή, η πολιτική αστάθεια, και η τρομοκρατία δεν μπορούν να περιοριστούν μέσα στα όρια ενός και μόνο κράτους». Πράγματι, τα προβλήματα του ενός έθνους μπορούν να επηρεάσουν τη σταθερότητα ολόκληρου του κόσμου.

Τι Χρειάζεται

Για να λειτουργήσει μια παγκόσμια κυβέρνηση θα πρέπει να είναι ικανή να κινητοποιεί τους φυσικούς και ανθρώπινους πλουτοπαραγωγικούς πόρους του κόσμου για να αντιμετωπίσει τις ανάγκες των πιο φτωχών ανθρώπων στον κόσμο. Σ’ ένα αριθμό χωρών, η συντριπτική ανησυχία των ανθρώπων είναι το κυνήγι για τροφή, νερό και στέγη αποκλειστικά και μόνο για μια μέρα. Χωρίς να έχουν ικανοποιηθεί οι βασικές ανάγκες του ατόμου, το σώμα και η διάνοια είναι σαν να βρίσκονται μέσα σ’ ένα πολύ στενό μανδύα και το πνεύμα απογυμνώνεται από τον αυτοσεβασμό.

Προκειμένου να λειτουργήσει μια παγκόσμια κυβέρνηση, θα πρέπει να είναι ικανή να μειώσει το χάσμα που υπάρχει στο επίπεδο ζωής ανάμεσα στις πλούσιες και στις φτωχές χώρες. «Υπάρχει αρκετός πλούτος για όλους», λέει ο φημισμένος Γάλλος εκδότης Αντρέ Φονταίν, «αρκεί μόνο να τον χρησιμοποιήσουμε προς όφελος του ανθρώπινου γένους». Ο πλούτος των εθνών που ευημερούν δεν κύλησε στα φτωχά έθνη. Οι φτωχοί έχουν γίνει φτωχότεροι. Σημειώστε από το παρακάτω σχεδιάγραμμα πόσοι άνθρωποι από τον πληθυσμό της γης δεν έχουν τις βασικές ανάγκες.

Για να λειτουργήσει μια κυβέρνηση πρέπει να είναι δίκαιη και να μην ευνοεί τους ανθρώπους που ζουν σ’ ένα μέρος του κόσμου σε βάρος εκείνων που ζουν σ’ ένα άλλο μέρος του κόσμου. Σε ποιον μπορούμε να στραφούμε για έναν παγκόσμιο κυβερνήτη που να μπορεί και να υπηρετεί για όφελος όλου του ανθρώπινου γένους; Σε ανθρώπους;

[Πίνακας στη σελίδα 6]

Άνθρωποι Που Τους Λείπουν Οι Βασικές Ανάγκες

—Υποσιτιζόμενοι 510 εκατομμύρια

—Αναλφάβητοι Ενήλικοι 800 εκατομμύρια

—Παιδιά που δεν Πηγαίνουν στο Σχολείο 250 εκατομμύρια

—Χωρίς Καθόλου Ιατροφαρμακευτική Περίθαλψη 1.500 εκατομμύρια

—Υπολογιζόμενη Διάρκεια Ζωής Κάτω από 60 Έτη 1.700 εκατομμύρια

—Ανεπαρκής Οικισμός 1.030 εκατομμύρια

—Λιγότερο από 90 δολάρια (ΗΠΑ) Ετήσιο Εισόδημα 1.300 εκατομμύρια

Πηγή: Χρονικά της Αμερικανικής Ακαδημίας Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών