Οι Νεαροί Ρωτούν . . .

Πώς Μπορώ να Ικανοποιήσω τους Γονείς Μου;

Η ΜΗΤΕΡΑ του Γουάλλυ πιστεύει ότι πρέπει να δαπανάει περισσότερο χρόνο στην εργασία που κάνει για το σχολείο του. Ο Γουάλλυ, ωστόσο, λέει «Εργάζομαι σκληρά στο σχολείο και όταν έρχομαι σπίτι, περιμένω να χαλαρώσω λιγάκι. Να πάω να επισκεφθώ μερι­κούς φίλους, ή οτιδήποτε. Αλλά εκείνη μου λέει, ‘Δεν πρόκειται να βγεις από το σπίτι’».

‘Κάνε με να αισθάνομαι περήφανος για σένα!’ ‘Βάλε τα δυνατά σου!^’ ‘Να πετύχεις!^’ Αυτές είναι οι γνωστές παροτρύνσεις των γονέων. Και ενώ μερικοί νεαροί ενθαρρύνονται και βάζουν τα δυνατά τους με αυτά τα λόγια, πιθανόν εσύ να τα απεχθάνεσαι τα λόγια αυτά. Όχι ότι θέλεις να σε αγνοούν οι δικοί σου, αλλά, κατά και­ρούς, η συνεχής προσοχή τους γίνεται ακατα­νόητη για σένα. ‘Πώς μπορώ να τους ικανοποιή­σω;^’ αναρωτιέσαι.

Γιατί οι Γονείς Περιμένουν Πολλά

Πρώτα, ας αναγνωρίσουμε ένα σημαντικό γε­γονός: Οι καλοί γονείς αισθάνονται ευθύνη απέ­ναντι στα παιδιά τους. Και, όπως λέει το εδάφιο Παροιμίαι 10:1, «Υιός σοφός ευφραίνει πατέρα· υιός δε άφρων είναι λύπη της μητρός αυτού». Έτσι το μόνο φυσιολογικό για τους γονείς σου είναι να θέλουν να τα πηγαίνεις καλά. Εσύ είσαι αντανάκλαση του εαυτού τους. Το πιο σημαντι­κό, ωστόσο, είναι ότι αυτοί φροντίζουν πολύ για εσένα. Όπως λέει η Δρ Τζόαν Λάιπτσικ, «Συχνά, οι προσδοκίες των γονέων βασίζονται πάνω στην επιθυμία να μην αναγκαστεί το παιδί να κάνει τα ίδια πράγματα που έκαναν οι γονείς όταν ήταν στην ίδια ηλικία».

Έτσι όταν ο Μπαμπάς ή η Μαμά σού λέει να μείνεις στο σπίτι και να τελειώσεις τα μαθήματα σου δεν είναι κατ’ ανάγκη παράλογος (ή παρά­λογη). Γνωρίζουν ότι, για να επιζήσεις σαν ενήλικος, χρειάζεται να αναπτύξεις ορισμένες δε­ξιότητες και ικανότητες, δεξιότητες που απο­κτούνται μόνο μέσω της σκληρής εργασίας. Και αν είναι Χριστιανοί, θέλουν επίσης να σε βοηθή­σουν να φτάσεις να αναπτύξεις πλήρως τις πνευ­ματικές σου δυνάμεις. (Παράβαλε Εφεσίους 4:13.) Ναι, πίσω από την ενθάρρυνση των γονέων σου για να πάρεις καλούς βαθμούς ή τις απαιτή­σεις τους για να παρακολουθείς τις Χριστιανικές συναθροίσεις, κλπ., υπάρχει πολλή αγάπη. Ό­πως τοποθετεί το θέμα ένας νεαρός που ονομά­ζεται Γκάρυ: «Ασφαλώς, οι γονείς μου θέτουν υψηλούς στόχους για μένα. Στο τέλος-τέλος, θυσίασαν στοργικά το χρόνο και τα χρήματα τους για μένα. Εγώ ήμουν το ‘βραβείο’ που διέθεταν».

Είναι αλήθεια ότι μερικοί γονείς το παρακά­νουν βάζοντας στην καρδιά τους το να υπο­χρεώνουν το παιδί τους να αποκτάει εργασία με υψηλό μισθό, γόητρο, ή ακόμη και φήμη. Ο μπαμπάς και η μαμά του Μπίλλυ, για παράδειγ­μα, ονειρεύονταν να γίνει ο γιος τους πρωταθλη­τής. Όταν τέλειωσε το σχολείο, ο πατέρας του τον έγραψε σε μαθήματα μπάσκετ μπωλ. Ο Μπίλλυ, ωστόσο, δεν είναι αυτό που θα μπο­ρούσε να ονομαστεί αθλητής.

Σημείωσε τι είπε ο Ιησούς, ωστόσο, όταν η μητέρα δυο αποστόλων του προσπάθησε να εξασφαλίσει θέσεις γοήτρου για τους γιους της στη Βασιλεία του Χριστού—‘Ο ένας στα δεξιά του και ο άλλος στα αριστερά του’. Το ότι ήθελε οι γιοι της να υπηρετούν τους άλλους μαζί με τον Ιησού ήταν καλό. Αλλά ίσως υπήρχε κάποιο ίχνος κακού κίνητρου στην αίτηση της. Σε κάθε περίπτωση, ο Ιησούς διόρθωσε οποιαδήποτε ιδέα πιθανόν είχαν αυτή και οι γιοι της σχετικά με το ‘να αποκτήσουν εξουσία σαν μεγάλοι άνθρωποι’. Το να προσπαθούν να είναι οι πρώτοι δεν ήταν ο σωστός τρόπος ανάμεσα σε Χριστια­νούς. (Ματθαίος 20:21-26) Παρόμοια σήμερα, εκείνο που αληθινά μετράει είναι η σχέση σου με τον Θεό. (1 Κορινθίους 1:31) Ο ανήλεος αντα­γωνισμός και η αδιάκοπη προσπά­θεια να συσσωρεύει κανείς υλικά αγαθά είναι μάταιο ‘κυνήγι πίσω από τον άνεμο’.—Εκκλησιαστής 4:4· βλέπε επίσης Γαλάτας 5:26 και 1 Ιωάννου 2:16.

Παρ’ όλ’ αυτά, μερικοί γονείς δεν καταφέρνουν να το καταλά­βουν αυτό. Ίσως σπρώχνουν τα παιδιά τους στο να υπερέχουν—μερικές φορές και πέρα από τις ικανότητες τους. Ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα; Όπως υπο­στηρίζει μια αυθεντία: «Οι ακα­τόρθωτες προσδοκίες από μέρους των γονέων, των δασκάλων, και των συνομηλίκων πιθανόν να προ­ξενούν μεγαλύτερα προβλήματα που συνδέονται με την ένταση ανά­μεσα στους νεαρούς απ’ ό,τι οποια­δήποτε άλλη πηγή».

Ευτυχώς, οι γονείς που έχουν υπερβολική φιλοδοξία και υπερ­βολικές απαιτήσεις είναι μειονότη­τα. Έτσι οι απαιτήσεις των δικών σου πιθανόν να είναι πολύ λογικές. Αλλά υπάρχουν πολλά που μπο­ρείς να κάνεις—και να μάθεις—για να στρέψεις τις προσδοκίες τους προς όφελος σου!

Μαθαίνοντας να Κάνεις το Καλύτερο!

«Θύμωσα, απογοητεύθηκα και τρομοκρατήθηκα», θυμάται ένα 16χρονο κορίτσι, που οι γονείς της τής ζήτησαν να παραμείνει σε ένα τμήμα για προχωρημένους σπουδαστές. «Σύμφωνα με τη γνώμη μου, δεν ήμουν αρκετά έξυπνη». Αλλά της ζητούσαν στ’ αλήθεια οι δικοί της πάρα πολλά πράγματα, προτείνοντας της να εργαστεί πιο εντατικά; Διό­λου. Τέλειωσε με μεγάλους βαθμούς και τώρα βλέπει την όλη πείρα σαν «κάτι που κέρδισα ατομικά».—Περιοδικό Τήην.

Οι νεαροί συχνά υποτιμούν τις ικανότητες τους. Έτσι, αν οι γονείς σου σε ενθαρρύνουν να βελτιωθείς σε κάποιον τομέα—βαθμούς, για πα­ράδειγμα—τότε θα κερδίσεις, αν εξετάσεις τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν εκείνοι τα πράγματα. «Υπάκουε εις τον πατέρα σου, όστις σε εγέννησε· και μη καταφρόνει την μητέρα σου, όταν γηράση», λέει το εδάφιο Παροιμίαι 23:22. Η πείρα τους στη ζωή μπορεί να σε εξαρτίσει να εκτιμήσεις τις ικανότητες σου πιο ρεαλιστικά. Στο βιβλίο της Τσάιλντστρες! η Μαίρη Σούζαν Μίλλερ γράφει: «Θέλω να τονίσω το γεγονός ότι οι γονείς και οι δάσκαλοι θα πρέπει να έχουν προσδοκίες για τα παιδιά τους . . . χωρίς αυτές, λείπει από τα παιδιά η αυτοπεποίθηση που προέρχεται όταν οι ενήλικοι πιστεύουν σ’ αυτά».

Προσπάθησε, λοιπόν, να ανταποκριθείς στις λογικές προσδοκίες των γονέων σου.

Να Επικοινωνείς! Να Επικοινωνείς!

Τι θα συμβεί, όμως, αν νομίζεις ότι οι απαιτή­σεις των γονέων σου σού επιβάλλουν πάρα πολ­λή πίεση; Ή τι θα συμβεί αν οι στόχοι τους είναι αντίθετοι από τις επιθυμίες σου; Η ανάγκη να επικοινωνείς—εποικοδομητικά, μπαίνοντας στη θέση των άλλων—είναι ένα θέμα που ακούγεται συχνά από τους νεαρούς που αντιμετώπισαν πετυχημένα αυτή την κατάσταση. Η Βερόνικα, για παράδειγμα, λέει: «Κάτσε κάτω μαζί με τους γονείς σου, όταν κανείς δεν είναι εκνευρισμένος και δώσε τους να καταλάβουν πώς βλέπεις εσύ τα πράγματα». Ο Δαβίδ προσθέτει: «Αν είχα αρχίσει νωρίτερα στη ζωή να μιλάω για την πίεση που αισθανόμουν, θα ήταν ευκολότερο όχι μόνο για μένα, αλλά επίσης και για τους γονείς μου».

Επικοινωνία σημαίνει να ακούς, καθώς και να μιλάς. Αυτά που ζητούν οι γονείς σου μπορεί να είναι σαφή. Αλλά εσύ ξέρεις πραγματικά γιατί τα ζητούν; Να θυμάσαι, «Το να απαντάς σε μια ερώτηση [ή σε μια απαίτηση] προτού να έχεις ακούσει, είναι και ανόητο και προσβλητι­κό». (Παροιμίαι 18:13, Η Νέα Αγγλική Βίβλος) «Η επικοινωνία», ισχυρίζεται ο Τόμ Κέννον, επιμελητής στο ψυχιατρικό τμήμα του Πανεπι­στημίου της Καλιφόρνιας, «είναι το κλειδί . . . Αυτό που προκύπτει είναι μια νέα αυτογνωσία από μέρους του έφηβου—καθώς και από μέρους των γονέων». Δυο πράγματα μπορούν να βοη­θήσουν στην επικοινωνία αυτή.

Η συνεργασία: «Ανακάλυψα ότι ήταν σημα­ντικό να φεύγω από τον τρόπο που ενεργούσα, να υποχωρώ», λέει ο Γκάρυ. Παραδέχεται ότι αυτό «δεν είναι πάντοτε εύκολο». Εύκολο ή όχι, η Βίβλος δείχνει ότι είναι σωστό: «Να υπακούς στους γονείς σου, γιατί είναι σωστό να υπα­κούς». (Εφεσίους 6:1, Η Νέα Αγγλική Βίβλος) Το να τους περιφρονείς απλά σε αποξενώνει από αυτούς. Η Βερόνικα, την οποία αναφέραμε προηγουμένως, προσθέτει ότι μια τέτοια συνερ­γασία «σε κάνει τελικά καλύτερο άτομο».

Το να δείχνεις σεβασμό: Ο σεβασμός μπορεί μόνο να βελτιώσει τις οικογενειακές σου σχέ­σεις. Σου επιτρέπει ακόμη να εκφράζεις τα αι­σθήματα σου, χωρίς να προσβάλλεις τους άλ­λους. Έτσι αν νομίζεις ότι οι γονείς σου σού ζητάνε περισσότερα απ’ όσα μπορείς να κάνεις, παρουσίασε τις απόψεις σου ήρεμα και με βαθύ σεβασμό.—Παράβαλε 1 Πέτρου 3:15.

Για παράδειγμα, ένας Χριστιανός που ονομα­ζόταν Έντουαρντ είχε μια αντίθεση με τους γονείς του σχετικά με τους στόχους της καριέρας του. Πώς τους ικανοποίησε στη λεπτή αυτή περίσταση; Ο Έντουαρντ λέει, «Είχα καλά απο­τελέσματα, όταν τους εξήγησα με σεβασμό, γιατί ήθελα να επιδιώξω μάλλον τη Χριστιανική δια­κονία παρά την καριέρα που είχαν διαλέξει για μένα. Περίμενα μεγάλη μάχη, ιδιαίτερα από τη Μητέρα, αλλά απεναντίας ανταποκρίθηκε ήρε­μα».

Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι μετά από χρόνια ο Έντουαρντ έγινε μέλος του προσωπι­κού των κεντρικών γραφείων των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Πρόσφατα η μητέρα του έγραψε: «Είναι αλήθεια ότι αναστατωθήκαμε όταν απο­φάσισες να πας [εκεί]. Ωστόσο, το δεχόμαστε αυτό και πιστεύουμε ότι πιθανόν ήταν η καλύ­τερη απόφαση για σένα. Φαίνεται να είσαι ευτυ­χισμένος εκεί και αυτό είναι εκείνο που μετράει. Δεν μπορούμε να δεχτούμε τον τρόπο της θρη­σκευτικής σου σκέψης, αλλά αυτό το γεγονός δεν κάνει τον τρόπο της σκέψης σου ούτε σωστό ούτε εσφαλμένο».

Έτσι μάλλον αντί να ερεθίζεσαι από τις πα­ροτρύνσεις των γονέων σου, γιατί να μη θεωρή­σεις τις ελπίδες των γονέων σου για σένα σαν μια έκφραση της εμπιστοσύνης που σου έχουν; Και είτε οι δικές τους είτε οι δικές σου προσδοκίες χρειάζονται προσαρμογή, άφησε το σεβασμό σου να φαίνεται όταν τις συζητάς.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 15]

«Κάτσε κάτω μαζί με τους γονείς σου, όταν κανείς δεν είναι εκνευρισμένος και δώσε τους να καταλάβουν πώς βλέπεις εσύ τα πράγματα», συστήνει ένας νεαρός

[Εικόνες στη σελίδα 16]

Μήπως πιστεύεις ότι οι γονείς σου σού προκαλούν ένταση επειδή σχεδιάζουν ζωή σου;