Μπορείτε να Δεχθείτε Διαπαιδαγώγηση;

‘ΑΥΤΕΣ τις μέρες οι γονείς χτυπάνε μόνο το ταμ ταμ (τύμπανο για χορό), όχι τα παιδιά τους’. Αυτό το σχόλιο ακούστηκε από τα στόματα μερικών μαθητριών ενός κολεγίου στην Αφρική. Τι εννοούσαν; Ότι η διαπαιδαγώγηση είναι πια ξεπερασμένη. Οι γονείς δεν ήθελαν να την δώσουν και τα παιδιά ήταν αρκετά ευτυχισμένα να μην την λάβουν.

Είναι αυτή μια σωστή στάση; Σύμφωνα με ένα λεξικό, η διαπαιδαγώγηση είναι βασικά «εκπαίδευση που διορθώνει, διαπλάθει, ή τελειοποιεί τη διανοητική λειτουργία ή τον ηθικό χαρακτήρα». Μπορεί κανένας στην πραγματικότητα να τα καταφέρει χωρίς αυτό το είδος διαπαιδαγώγησης; Γιατί αυτές οι Αφρικανές μαθήτριες—και οι γονείς τους—νόμιζαν ότι μπορούσαν να τα καταφέρουν;

Στην πραγματικότητα, η αρνητική στάση για τη διαπαιδαγώγηση δεν περιορίζεται μόνο στις Αφρικανές μαθήτριες και στους γονείς τους. Φαίνεται ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα θεωρούν οποιαδήποτε συμβουλή ή διαπαιδαγώγηση σαν αδικαιολόγητη επέμβαση στην ελευθερία τους, σαν περιορισμό των δικαιωμάτων τους. Ωστόσο, μια τέτοια στάση δεν αποτελεί ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του 20ού αιώνα. Πριν από χιλιάδες χρόνια, ο Θεός ο ίδιος παρατήρησε ότι «ο λογισμός της καρδίας του ανθρώπου είναι κακός εκ νηπιότητος αυτού». (Γένεσις 8:21) Αναφορικά με τα τελικά αποτελέσματα χιλιάδων χρόνων μιας τέτοιας κακής τάσης, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι». (2 Τιμόθεον 3:2-4) Δεν είναι παράξενο λοιπόν το ότι η διαπαιδαγώγηση είναι αντιδημοτική!

Είναι η Διαπαιδαγώγηση Πραγματικά Τόσο Κακή;

Χρειάζεται ο Χριστιανός πραγματικά τη διαπαιδαγώγηση; Ο Ιησούς είπε ότι η οδός που φέρει στη ζωή είναι «τεθλιμμένη». (Ματθαίος 7:13, 14) Είναι εύκολο να αποπλανηθείτε απ’ αυτήν. Δεν θα ήταν λοιπόν σοφό να δεχθείτε διαπαιδαγώγηση, εκπαίδευση, όπως την ονομάζει το λεξικό; Εξετάστε την περίπτωση ενός ταξιδιώτη που απροσδόκητα παίρνει λάθος δρόμο και καταλήγει ανησυχητικά κοντά σε μια επικίνδυνη περιοχή. Αν κάποιος άγνωστος προσφερόταν να του δείξει πώς να ξαναβρεί το δρόμο του, πώς θα αντιδρούσε; Θα απέρριπτε με θυμό τη βοήθεια, επιμένοντας ότι είχε το δικαίωμα να πάει όπου επιθυμεί; Θα κατηγορούσε τον φιλικό άγνωστο ότι του καταπατούσε τα δικαιώματα; Καθόλου. Θα ήταν ευγνώμων για τη βοήθεια που του προσφέρθηκε.

Έτσι ο σοφός Χριστιανός είναι ευγνώμων όταν του προσφέρεται βοήθεια με τη μορφή στοργικής διαπαιδαγώγησης. Τα λόγια του προφήτη είναι αληθινά, ανεξάρτητα με το ποια μπορεί να είναι η ηλικία μας ή η πείρα στη ζωή: «Κύριε, γνωρίζω ότι η οδός του ανθρώπου δεν εξαρτάται απ’ αυτού· του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού». (Ιερεμίας 10:23) Επομένως, όλοι μας χρειαζόμαστε διαπαιδαγώγηση.

Απέρριψαν τη Διαπαιδαγώγηση

Ένας που απέρριψε τη διαπαιδαγώγηση ήταν ο Κάιν, ο οποίος ζήλευε τον αδελφό του, τον Άβελ. Βλέποντας ότι ο Κάιν είχε αρχίσει να αποπλανάται από το σωστό δρόμο, ο Ιεχωβά ο ίδιος τον νουθέτησε, ρωτώντας τον: «Δια τι ηγανάκτησας; και δια τι εκατηφίασε το πρόσωπόν σου; αν συ πράττης καλώς, δεν θέλεις είσθαι ευπρόσδεκτος; και εάν δεν πράττης καλώς, εις την θύραν κείται η αμαρτία. Αλλ’ εις σε θέλει είσθαι η επιθυμία αυτού (αυτής, ΜΝΚ ), και συ θέλεις εξουσιάζει επ’ αυτού (και εσύ, από μέρους σου, θα μπορέσεις να την υπερνικήσεις; ΜΝΚ )». (Γένεσις 4:6, 7) Ο Κάιν δεν άκουσε και σκότωσε τον αδελφό του Άβελ και έτσι εισήγαγε το φόνο στην ανθρώπινη ιστορία.—Γένεσις 4:8-16.

Στις ημέρες του Σαμουήλ, οι γιοι του Ηλεί επίσης αρνήθηκαν να δεχτούν διαπαιδαγώγηση. Ο πατέρας τους ήταν αρχιερέας στο θυσιαστήριο του Ιεχωβά, αλλά οι γιοι του εκμεταλλεύονταν τη θέση τους για να κλέβουν από τις προσφορές και να παρασύρουν τις γυναίκες να διαπράττουν ανηθικότητα μαζί τους. Ο πατέρας τους τούς επέπληξε—μ’ έναν μάλλον αδύναμο τρόπο—αλλά αυτοί δεν άκουσαν. Το αποτέλεσμα; Η απόρριψη της διαπαιδαγώγησης από μέρους τους, οδήγησε στο να φονευθούν στη μάχη, και η μεγάλη ταραχή όταν έφεραν τα νέα προξένησε τον θάνατο του ίδιου του Ηλεί.—1 Σαμουήλ 2:12-17, 22-25· 3:11-18· 4:1-4, 10-18.

Μερικοί Άκουσαν

Άλλοι, ωστόσο, δέχτηκαν διαπαιδαγώγηση. Ο Δαβίδ, ένας βασιλιάς και άντρας πολέμου, διέπραξε ένα τρομερό έγκλημα όταν προξένησε το θάνατο του Ουρία, του άντρα με του οποίου τη γυναίκα ο Δαβίδ είχε διαπράξει μοιχεία. Αλλά ο Δαβίδ δέχτηκε την επίπληξη που του έστειλε ο Θεός μέσω του προφήτη του Νάθαν, και έτσι ο Ιεχωβά δεν τον απέρριψε τελείως. (2 Σαμουήλ 12:1-14) Ναι, η διαπαιδαγώγηση μπορεί να μας βοηθήσει να συνέλθουμε ακόμη και από πολύ σοβαρά αμαρτήματα.

Στον Ιώβ δόθηκε συμβουλή από τον νεαρό άντρα Ελιού και μπορούσε να την είχε απορρίψει με οργή. Αν και ο Ιώβ είχε υποφέρει τρομερά στα χέρια του Σατανά, είχε αρνηθεί να ‘βλασφημήσει τον Θεό και να πεθάνει’. Έχοντας ένα τέτοιο ιστορικό, θα μπορούσε να θεωρήσει ότι δεν είχε λόγους για να ακούσει στη συμβουλή αυτού του νέου άντρα. Ο Ιώβ, άκουσε, όμως, και έμαθε ότι, παρά την ακεραιότητά του, η στάση του χρειαζόταν κάποια προσαρμογή. Ύστερα είχε το προνόμιο να λάβει συμβουλή από τον ίδιο τον Ιεχωβά και τελικά αμείφθηκε με πολλές ευλογίες. (Ιώβ 2:9, 10· 32:6· 42:12-16) Έτσι, η διαπαιδαγώγηση μπορεί να βοηθήσει ακόμη και εκείνους που έχουν ένα περίφημο ιστορικό υπομονής και πιστότητας.

Ο απόστολος Πέτρος, επίσης, έλαβε διαπαιδαγώγηση. Θα θυμάστε ότι ο Πέτρος ήταν ένας απόστολος του Ιησού Χριστού, ένας μάρτυρας στη μεταμόρφωση του Ιησού και εκείνος στον οποίο ο Χριστός εμπιστεύθηκε «τα κλειδία της βασιλείας». (Ματθαίος 16:18, 19) Ωστόσο, σε μια περίπτωση ο απόστολος Παύλος, ένας σχετικά νέος ακόλουθος του Ιησού, έδωσε δημόσια διαπαιδαγώγηση στον Πέτρο για τη διαγωγή του στην εκκλησία της Αντιόχειας. Ο Πέτρος προφανώς δέχτηκε τη διαπαιδαγώγηση, γιατί αργότερα μίλησε για τον ‘αγαπητό αδελφό Παύλο’. (2 Πέτρου 3:15· Γαλάτας 2:11-14) Επομένως, ένας Χριστιανός που απολαμβάνει πολλά προνόμια μπορεί επίσης να αναμένει να λάβει διαπαιδαγώγηση.

Οι Σύγχρονοι Χριστιανοί και η Διαπαιδαγώγηση

Στην εκκλησία, δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε όταν λάβουμε συμβουλή από οποιοδήποτε ώριμο πρόσωπο. Αλλά εκείνοι στους οποίους έχει συγκεκριμένα ανατεθεί η ευθύνη να φροντίζουν για τα συμφέροντά μας είναι οι διορισμένοι πρεσβύτεροι. Είναι γι’ αυτούς τους πνευματικούς ποιμένες που η Γραφή μάς λέει: «Πρόσεχε να γνωρίζης την κατάστασιν των ποιμνίων σου, και επιμελού καλώς τας αγέλας σου».—Παροιμίαι 27:23.

Μπορεί να βοηθηθούμε να δεχτούμε διαπαιδαγώγηση αν κατανοήσουμε ότι χρειάζεται πραγματική αγάπη και θάρρος, για να δώσουν οι πρεσβύτεροι συμβουλή. Οι πρεσβύτεροι συχνά αντιμετωπίζουν αντιδράσεις όταν προσπαθούν να βοηθήσουν. Για παράδειγμα, ένας Αφρικανός πρεσβύτερος μίλησε σε μια παλιά Χριστιανή, προειδοποιώντας την ότι είχε αρχίσει να μπλέκεται σε κάτι που δεν ήταν Χριστιανικό. Ήταν δύσκολο να δώσει αυτή τη συμβουλή και η κατάσταση δεν διευκολύνθηκε όταν αυτή προσβλήθηκε. Τελικά, η συμβουλή απορρίφθηκε, και το άτομο στο οποίο είχε δοθεί διέκοψε όλες τις επαφές με τον πρεσβύτερο που είχε προσπαθήσει να την βοηθήσει. Πόσο πιο σοφή θα ήταν αν είχε θυμηθεί ότι «πληγαί φίλου είναι πισταί»!—Παροιμίαι 27:6.

Η διαπαιδαγώγηση μπορεί να μας βοηθήσει να εφαρμόσουμε άλλη μια Βιβλική παροιμία: «Ο φρόνιμος προβλέπει το κακόν και κρύπτεται· οι άφρονες όμως προχωρούσι και τιμωρούνται». (Παροιμίαι 22:3) Αυτά τα λόγια θα είχαν βοηθήσει έναν Χριστιανό άντρα στην ίδια χώρα. Αυτός απέκτησε την συνήθεια να πηγαίνει στα δημόσια εστιατόρια χωρίς τη γυναίκα του και το παιδί του. Αυτό ενόχλησε μερικούς, γιατί σ’ αυτή την περιοχή οι σερβιτόρες σε πολλά από τα εστιατόρια ήταν στην πραγματικότητα πόρνες που έψαχναν για πελάτες. Οι τοπικοί πρεσβύτεροι μίλησαν σ’ αυτό το άτομο για το ζήτημα αρκετές φορές. Αλλά απέρριψε τη συμβουλή, συχνά με αρκετή σφοδρότητα. Τελικά, έπεσε στην παγίδα της ανηθικότητας. Πόσο πιο σοφό θα ήταν να είχε ακούσει την καλοπροαίρετη συμβουλή!

Εάν ξεχάσουμε τη δική μας άποψη για μια στιγμή και προσπαθούμε να δούμε τα πράγματα όπως τα βλέπει ο Ιεχωβά, θα δεχτούμε διαπαιδαγώγηση με μεγαλύτερη προθυμία. Είναι αλήθεια, ότι η διαπαιδαγώγηση μπορεί να είναι μια ανεπιθύμητη υπενθύμιση των ατελειών μας. Ίσως να μας κάνει να ταπεινωθούμε λιγάκι. Αλλά σκεφθείτε πόσο ευαρεστείται ο Ιεχωβά όταν οι δούλοι του ενεργούν σοφά και αποφεύγουν τη διάπραξη αμαρτίας. «Υιέ μου, γίνου σοφός», μας λέει ο Λόγος του, «και εύφραινε την καρδίαν μου, δια να έχω τι να αποκρίνωμαι προς τον ονειδίζοντά με». (Παροιμίαι 27:11) Εάν μπορούμε να υπερνικήσουμε την περηφάνια μας και να δεχτούμε τη διαπαιδαγώγηση που μας προσφέρεται, θα είμαστε ανάμεσα σ’ εκείνους που δίνουν στον Ιεχωβά μια απάντηση για τις προκλήσεις του Σατανά.

Η Διαπαιδαγώγηση Παράγει Καλό Καρπό

Όπως είδαμε, η διαπαιδαγώγηση είναι για όλους μας. Χρειάζεται για άντρες και γυναίκες, νέους και ηλικιωμένους, εκείνους που έχουν στην αλήθεια πολύ καιρό και για τους πιο νέους. Άρα, πρέπει να αναμένουμε τη διαπαιδαγώγηση, ακόμη και να τη ζητούμε. Μελετάτε το Λόγο του Θεού και παρατηρείτε τι λέει που είναι συμβουλή για σας. (2 Τιμόθεον 3:16, 17) Παρακολουθείτε τις συναθροίσεις και ακούτε προσεκτικά για να δείτε τι εφαρμόζεται σε σας. (Εβραίους 10:24, 25) Αν σας προσφερθεί στοργική Γραφική διαπαιδαγώγηση σε προσωπική βάση, δεχθείτε την οπωσδήποτε σύμφωνα με το πνεύμα με το οποίο σας δόθηκε. Επωφεληθείτε από κάθε διορθωτική εκπαίδευση που έρχεται από τον Ιεχωβά.

Ο Παύλος είπε στους Εβραίους: «Πάσα δε παιδεία (διαπαιδαγώγηση, ΜΝΚ ) προς μεν το παρόν δεν φαίνεται ότι είναι πρόξενος χαράς, αλλά λύπης, ύστερον όμως αποδίδει εις τους γυμνασθέντας δι’ αυτής καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης». (Εβραίους 12:11) Έτσι, αν και η διαπαιδαγώγηση μπορεί να μας πληγώνει κατά καιρούς, φέρνει καλά αποτελέσματα. Το να δεχτούμε διαπαιδαγώγηση μπορεί να μας βοηθήσει να είμαστε ανάμεσα σ’ εκείνους που ευαρεστούν τον Ιεχωβά. Η διαπαιδαγώγηση θα μας βοηθήσει να ‘περιπατούμε με ακεραιότητα και να εργαζόμεθα δικαιοσύνη και να λαλούμε αλήθεια στην καρδιά μας’. (Ψαλμός 15:1, 2) Γι’ αυτό, είθε όλοι μας να δεχόμαστε διαπαιδαγώγηση.