Ελληνικές Τοποθεσίες στην Αγία Γραφή

ΧΙΟΣ

Είναι ένα από τα μεγαλύτερα νησιά του Αιγαίου Πελάγους και χωρίζεται από τη δυτική ακτή της Μικράς Ασίας με έναν πορθμό 8 χιλιομέτρων ή και πιο πλατύ. Το μήκος του νησιού είναι κάπου 51,5 χιλιόμετρα (Β προς Ν) και το πλάτος ποικίλλει από 12,9 ως 29 χιλιόμετρα (Α προς Δ).

Η Χίος αναφέρεται στην αφήγηση των Πράξεων στο κεφάλαιο 20, σχετικά με το ταξίδι επιστροφής του Παύλου στην Ιερουσαλήμ στο τέλος του τρίτου ιεραποστολικού ταξιδιού του, την άνοιξη του 56 μ.Χ. Το πλοίο με το οποίο ταξίδευε ο Παύλος έφυγε από τη Μυτιλήνη (εδ. 14) που βρίσκεται κάπου 96,5 χιλιόμετρα προς τα ΒΑ, πιθανόν το πρωί, και έφτασε «αντικρύ Χίου» (εδ. 15), ίσως το ηλιοβασίλεμα. Μετά, την άλλη μέρα, το ταξίδι συνεχίστηκε για τη Σάμο, περίπου 104,6 χιλιόμετρα μακριά.

Αυτό το ταξίδι μπορεί να φαίνεται αργό με τα σύγχρονα ταξιδιωτικά καθιερωμένα· ωστόσο, η αφήγηση του αυτόπτη μάρτυρα Λουκά συμφωνεί με τη γεωγραφία της περιοχής και τους ναυτιλιακούς κανονισμούς εκείνης της εποχής. Η πολύπλοκη διαπόρθμευση από τα νερά του Αιγαίου θα απαιτούσε τόσο φως όσο χρειαζόταν για ασφαλή ναυσιπλοΐα. Λέγεται ότι ο πλους τη νύχτα ήταν επικίνδυνος επειδή, ακόμη κι όταν ο ουρανός δεν ήταν συννεφιασμένος, το φεγγάρι δεν βρισκόταν στη λαμπερότερη φάση του και έδυε σύντομα μετά τα μεσάνυχτα, όταν ήταν περίπου τριών εβδομάδων μετά την πανσέληνο ή σχεδόν πανσέληνο του Πάσχα. (Εδ. 6, 7, 13-15) Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι έχει παρατηρηθεί πως οι άνεμοι στο Αιγαίο αυτή περίπου την εποχή του έτους πνέουν γενικά από Β στη διάρκεια της μέρας και σαν ήρεμο νότιο αεράκι τη νύχτα. Έτσι, είναι ευνόητο ότι ένα πλοίο που ταξίδευε προς νότο πιθανόν να σήκωνε άγκυρα με τη δύση του ήλιου και να απόπλεε με την πρώτη πνοή Β ανέμου την επόμενη μέρα.

Την εποχή που ταξίδευε ο Παύλος στη Χίο, η Χίος θεωρούνταν μια ελεύθερη πόλη-κράτος της Ρωμαϊκής επαρχίας της Ασίας, και διατήρησε το γόητρό της μέχρι τη βασιλεία του Αυτοκράτορα Βεσπασιανού (69-79 μ.Χ.). Τόσο το νησί, όσο και η κύρια πόλη του έχουν σήμερα το όνομα Χίος.