Ένα Αρχαίο Κέντρο του Ελληνισμού

ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ. Η Φιλαδέλφεια (αδελφική αγάπη) ήταν μια πόλη στα δυτικά της Μικράς Ασίας, όπου βρισκόταν μια Χριστιανική εκκλησία προς την οποία γράφτηκε μια από τις εφτά επιστολές που περιέχονται στην Αποκάλυψη. (Αποκάλυψις 1:11· 3:7-13) Ανήκε στην περιοχή της Λυδίας και ήταν χτισμένη σ’ ένα υψίπεδο, νότια του ποταμού Κόγαμου, περίπου 48 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά των Σάρδεων και 80 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Λαοδίκειας. Χτίστηκε το δεύτερο αιώνα π.Χ., από τον Ευμένη Β΄, το βασιλιά της Περγάμου, ή από τον αδελφό του, τον Άτταλο Β΄ (τον Φιλάδελφο), από τον οποίο πήρε και το όνομά της. Η πόλη βρισκόταν στην αρχή μιας μεγάλης κοιλάδας που έφτανε, μέσω των Σάρδεων, ως τα παράλια, στη Σμύρνη. Διάφοροι δρόμοι τη συνέδεαν με τα παράλια, με την Πέργαμο στα βόρεια και με τη Λαοδίκεια στα νοτιοανατολικά. Η πόλη χρησίμευε ως πέρασμα για να πάει κανείς στο κέντρο της Φρυγίας.

Η Φιλαδέλφεια ήταν ακμάζον κέντρο μιας οινοπαραγωγικής περιοχής, και ο κύριος θεός της ήταν ο Διόνυσος, ο θεός του κρασιού. Στην περιοχή εκείνη γίνονταν πολλοί σεισμοί, και ένας απ’ αυτούς κατέστρεψε τη Φιλαδέλφεια, το 17 π.Χ. Με την οικονομική βοήθεια της Ρώμης, η πόλη ξαναχτίστηκε και ονομάστηκε Νεοκαισάρεια και αργότερα Φλαβία. Σήμερα, βρίσκεται εκεί η πόλη Αλασεχίρ. Η αρχαία πόλη αποτελούσε κέντρο από το οποίο εξαπλώθηκε ο ελληνισμός στη Μικρά Ασία.

Προφανώς υπήρχαν Ιουδαίοι εκεί, διότι το εδάφιο Αποκάλυψις 3:9 αναφέρει «τους εκ της συναγωγής του Σατανά, οίτινες λέγουσιν εαυτούς ότι είναι Ιουδαίοι». Ίσως αυτοί να εργάζονταν ενάντια στους πιστούς Χριστιανούς της πόλης, προσπαθώντας να μεταστρέψουν πάλι τους Χριστιανούς που ήταν Ιουδαίοι στην καταγωγή ή να τους πείσουν να συνεχίσουν ή να ξαναρχίσουν να τηρούν ορισμένες απαιτήσεις του Μωσαϊκού νόμου. Αυτή η προσπάθεια δεν είχε επιτυχία, διότι διαβάζουμε ότι ο Ιησούς επαίνεσε τους Χριστιανούς για την εγκαρτέρησή τους. Τους παρότρυνε να ‘κρατήσουν εκείνο το οποίο είχαν’.—Αποκάλυψις 3:9-11.