Θαυμάσια Πλασμένοι για Ζωή κι Όχι για Θάνατο

ΤΙ ΚΑΛΑ που θα ήταν να αργούσε ο ερχομός των γηρατειών! Λαχταράτε να γίνει μια τέτοια εντυπωσιακή ανακάλυψη; Μα, και βέβαια. Ποιος δεν θα ήθελε να γλιτώσει τις ρυτίδες, τα άσπρα μαλλιά, τα εύθραυστα κόκαλα, την απώλεια του σφρίγους, την τάση να ξεχνάει, την ευπάθεια στις αρρώστιες και τελικά το θάνατο;

Το εμπορικό σύστημα γνωρίζει πώς νιώθουν οι άνθρωποι για τα γηρατειά, γι’ αυτό και οι διάφορες διαφημίσεις κάνουν έκκληση στην επιθυμία που υπάρχει να καλυφτούν ή να αναβληθούν τα επακόλουθά τους. Συχνά το θέμα αυτό παρουσιάζεται σε άρθρα περιοδικών ή σε βιβλία. Μερικά απ’ αυτά κάνουν εκπληκτικούς ισχυρισμούς. Το The Complete Book of Longevity (Πλήρες Βιβλίο της Μακροβιότητας) αρχίζει ως εξής:

«Ορισμένοι από εσάς που διαβάζετε αυτά τα λόγια μπορεί να είστε ανάμεσα στους πρώτους αθάνατους. Εφόσον οι ασθένειες των γηρατειών—και ο μηχανισμός του ίδιου του θανάτου—πρόκειται σύντομα να καταρριφτούν από τα επελαύνοντα στρατεύματα της επιστήμης, το ερώτημα δεν είναι αν θα γίνει πράγματι η εντυπωσιακή ανακάλυψη της αθανασίας . . . αλλά πώς θα παραμείνετε ζωντανοί μέχρις ότου γίνει».

Έπειτα απ’ όσα έχει ήδη κατορθώσει η επιστήμη, υπάρχει ουσιαστική βάση για τέτοια αισιοδοξία;

Έχει Αυξήσει η Επιστήμη τη Διάρκεια της Ανθρώπινης Ζωής;

Αυτόν τον αιώνα, στις αναπτυγμένες χώρες του κόσμου έχει σημειωθεί εντυπωσιακή αύξηση στην υπολογιζόμενη διάρκεια ζωής. Για παράδειγμα, το έτος 1900 η κατά μέσο όρο υπολογιζόμενη διάρκεια ζωής των αντρών στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν 46 χρόνια. «Από το 1900 ως το 1980 η υπολογιζόμενη διάρκεια ζωής των αντρών, από τη γέννησή τους και μετά, αυξήθηκε κατά 51%, φτάνοντας τα 69,9 χρόνια», δηλώνει το αμερικανικό Journal of Gerontology (Περιοδικό Γεροντολογίας). Τώρα είναι 71,8 χρόνια για τους άντρες και 78,8 χρόνια για τις γυναίκες. Αρκετές άλλες χώρες έχουν ακόμα μεγαλύτερη υπολογιζόμενη διάρκεια ζωής· η Ιαπωνία έχει τη μεγαλύτερη—74,2 χρόνια για τους άντρες και 79,8 χρόνια για τις γυναίκες. Αποδεικνύει αυτό ότι η διάρκεια της ανθρώπινης ζωής έχει επιμηκυνθεί;

Οι εντυπωσιακές αυξήσεις που σημειώνονται παραπάνω οφείλονται κατά μεγάλο μέρος στο χαμηλότερο ποσοστό της βρεφικής θνησιμότητας. Σήμερα επιζούν και φτάνουν στην ενηλικίωση περισσότερα μωρά απ’ ό,τι στους περασμένους αιώνες. «Η πρόοδος στον ιατρικό τομέα», εξηγεί το The Body Book (Βιβλίο του Σώματος), «έχει αυξήσει την κατά μέσο όρο υπολογιζόμενη διάρκεια ζωής, αλλά δεν έχει αυξήσει τη μέγιστη διάρκεια ζωής». Ο Μπράιαν Στέιμπλφορντ, βιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Ρίντινγκ της Αγγλίας, εκφράζει την ίδια σκέψη στο βιβλίο του Future Man (Ο Μελλοντικός Άνθρωπος): «Από τους Βιβλικούς χρόνους, η διάρκεια της ζωής μας υπολογιζόταν ότι ήταν 70 χρόνια, και παρ’ όλο που η επιστημονική πρόοδος των δύο χιλιάδων ετών έχει καταστήσει δυνατό σε πολύ περισσότερους ανθρώπους να φτάσουν αυτό το όριο, οι επιστήμονες δεν έχουν κάνει τίποτα μέχρι τώρα για να το επιμηκύνουν».

Ο Στέιμπλφορντ αναφερόταν στα λόγια που καταγράφτηκαν πριν από 3.500 χρόνια από τον Ισραηλίτη Μωυσή των αρχαίων χρόνων: «Αι ημέραι της ζωής ημών είναι καθ’ εαυτάς εβδομήκοντα έτη, και εάν εν ευρωστία, ογδοήκοντα έτη· πλην και το καλήτερον μέρος αυτών είναι κόπος και πόνος». (Ψαλμός 90:10) Αλλά ίσως αναρωτιέστε: ‘Γιατί δεν έχει κατορθώσει η σύγχρονη ιατρική επιστήμη να αλλάξει αυτό το γεγονός της ζωής;’

Γηρατειά—Σύμφωνα με την Επιστήμη

Τα γηρατειά είναι τόσο κοινή εμπειρία ώστε ελάχιστοι άνθρωποι απορούν για την ύπαρξή τους. Ωστόσο χρόνια ολόκληρα, αποτελούν μυστήριο για τους επιστήμονες. Γιατί; «Φαίνεται να έρχονται σε αντίθεση με την έμφυτη τάση για επιβίωση, τάση που βρίσκεται κάτω από τις περισσότερες λειτουργίες του σώματος», εξηγεί το βιβλίο τού Καρλ Σάμπαγκ The Living Body (Το Ζωντανό Σώμα). Κατά πόσο έχουν πλησιάσει οι επιστήμονες στην κατανόηση της αιτίας των γηρατειών;

«Δεν υπάρχει ούτε μία θεωρία που να εξηγεί όλα τα φαινόμενα των γηρατειών».—The New Encyclopædia Britannica.

«Ο σύγχρονος μελετητής των γηρατειών βρίσκεται αντιμέτωπος με θεωρίες περισσότερες από τα πόδια της σαρανταποδαρούσας».—Δρ Γκέρντνερ Μόμεντ, ομότιμος καθηγητής βιολογικών επιστημών.

«Πολλοί γεροντολόγοι θα συμφωνήσουν ότι αυτοί οι καιροί είναι πολύ μπερδεμένοι για εμάς. Ούτε ποιος είναι ο μηχανισμός που κρύβεται πίσω από τα γηρατειά γνωρίζουμε, ούτε το ποσοστό της γήρανσης είμαστε σε θέση να υπολογίσουμε, με ακριβείς βιοχημικούς όρους».—Journal of Gerontology, Σεπτέμβριος 1986.

«Η παραβολή του τυφλού ανθρώπου που προσπαθεί να περιγράψει έναν ελέφαντα δείχνει επίσης τα προβλήματα που έχουν οι ερευνητές σχετικά με τα γηρατειά».—Δρ Κ. Ε. Φιντς, καθηγητής βιολογίας και γεροντολογίας.

Σύμφωνα με το βιβλίο The Living Body, ένας τρόπος που προσφέρει κάποια εξήγηση για τα γηρατειά είναι το ότι τα κύτταρα έχουν «ένα ενσωματωμένο ρολόι», που τους επιτρέπει να αναπαράγονται ώσπου «να έρθει ο καιρός να σταματήσουν». Όμως, τι μπορούμε να πούμε για τα κύτταρα του εγκεφάλου, τα οποία δεν αναπαράγονται μετά τη γέννηση; Οι περισσότεροι νευρώνες διατηρούνται από τη γέννηση του ατόμου μέχρι και τη γεροντική του ηλικία. Έτσι, στην περίπτωση ενός αιωνόβιου, οι ίδιοι νευρώνες λειτουργούν επί εκατό χρόνια.

Ωστόσο, εκατομμύρια νευρώνες πεθαίνουν κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου, και το ποσοστό θανάτου των νευρώνων αυξάνεται ανάλογα με την ηλικία. Άλλη μια θεωρία, που λέγεται σχετικά με τα γηρατειά, είναι ότι τα κύτταρα με την πάροδο του χρόνου λειτουργούν λιγότερο αποτελεσματικά, εξαιτίας της φθοράς. «Όμως εφόσον τα συστήματα των ζωντανών οργανισμών μπορούν να αυτοεπιδιορθωθούν και να αυτοανακατασκευαστούν, γιατί δεν χρησιμοποιούνται πλήρως αυτές οι δυνατότητες για να τακτοποιήσουν τη φθορά;» ρωτάει ο Δρ Ρίτσαρντ Κάτλερ στο βιβλίο The Biology of Aging (Η Βιολογία των Γηρατειών). «Άλλη μια δυσκολία με την υπόθεση της φθοράς», προσθέτει, «είναι το πώς να εξηγήσουμε το ευρύ φάσμα της διάρκειας ζωής, το οποίο χαρακτηρίζει τα διάφορα είδη θηλαστικών».

Η υπολογιζόμενη διάρκεια ζωής των χιμπατζήδων είναι 40 χρόνια και του γορίλα, που είναι μεγαλύτερος, μόνο 30 χρόνια. Γιατί οι άνθρωποι ζουν τόσο πολύ περισσότερο, αν τα γηρατειά οφείλονται στη φθορά; Γιατί ορισμένα ερπετά, όπως η γιγάντια χελώνα, ζουν περισσότερο από τον άνθρωπο; Και γιατί ορισμένες μορφές ζωής φαίνεται να ζουν επ’ αόριστο;

Μάθημα από το Μικρότερο και από το Μεγαλύτερο

Σκεφτείτε, για μια στιγμή, τον οργανισμό που λέγεται αμοιβάδα. «Αυτό το μονοκύτταρο πρωτόζωο», δηλώνει το περιοδικό Science Digest, «δεν πεθαίνει, μιλώντας από την άποψη της φυσικής. Το ένα του κύτταρο διαιρείται σε δύο, και τα δυο μισά μέρη είναι πιο ζωντανά απ’ ό,τι ήταν όταν αποτελούσαν μονάδα». Η αμοιβάδα δεν αποτελεί εξαίρεση ανάμεσα στους μονοκύτταρους οργανισμούς. Όπως τονίζει η Δρ Τρέισι Σόνεμπορν στο βιβλίο The Biology of Aging: «Πολλές κατώτερες μορφές ζωής . . . δεν υφίστανται φυσική γήρανση ή θάνατο· μπορούν να συνεχίσουν να ζουν, να αναπτύσσονται και να αναπαράγονται για πάντα με πλήρη ενεργητικότητα».

Τι μπορούμε να πούμε για ανώτερες μορφές ζωής που αποτελούνται από πολλά κύτταρα; Τα δέντρα που ονομάζονται σεκόγιες είναι τα μεγαλύτερα ζωντανά πράγματα στη γη. Οι φωτιές θανατώνουν τις μικρές σε ηλικία σεκόγιες, αλλά μερικές επιζούν και γίνονται οι γίγαντες του δάσους. Καθώς χοντραίνει ο κοκκινωπός φλοιός τους, αυτές γίνονται πιο ανθεκτικές στην απειλή της φωτιάς. Μάλιστα, ο ανθεκτικός στη φωτιά φλοιός τους μπορεί να φτάσει σε πάχος τα 0,6 μέτρα.

Μερικές φορές η φωτιά διαπερνάει το φλοιό και πλήττει τον κορμό κάποιας σεκόγιας. Τα δέντρα που εξασθενίζουν εξαιτίας αυτού του γεγονότος μπορεί να πέσουν από το μεγάλο τους βάρος. Άλλος ένας κίνδυνος είναι το μαλακό χώμα ή η διάβρωση του χώματος, πράγματα τα οποία μπορεί να κάνουν τη σεκόγια να γύρει προς τη μια πλευρά. Ωστόσο, για να κρατηθεί το δέντρο ίσιο, ένας εκπληκτικός μηχανισμός προκαλεί επιπλέον αύξηση του κορμού και των κλαδιών από την αντίθετη πλευρά. Αν αποτύχει αυτό, μπορεί το δέντρο να καταρρεύσει ξαφνικά στο έδαφος. Αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει σημειωθεί θάνατος από μεγάλη ηλικία.

Το βιβλίο Giant Sequoias (Οι Γιγάντιες Σεκόγιες) δηλώνει: «Τα μεγαλύτερα σε μέγεθος δέντρα, καθώς κι αυτά που φαίνονται να είναι τα πιο γέρικα, εξακολουθούν να μεγαλώνουν με προφανή ενεργητικότητα, αποδίδοντας κάθε χρόνο καταβολάδες, των οποίων ο όγκος είναι περίπου ο ίδιος όπως στους περασμένους αιώνες. Τα δέντρα εκείνα που εξακολουθούν να μην έχουν υποστεί βλάβη από φωτιά και τα οποία παραμένουν ίσια μπορεί κάλλιστα να φτάσουν τις πολύ μεγάλες ηλικίες που μερικές φορές προβλέπονται γι’ αυτά».

Συγκρίνετέ το αυτό με τα φυτά που κάθε χρόνο ανθίζουν και μετά πεθαίνουν. «Τα μονοετή φυτά», παρατηρεί ο Δρ Καρλ Λίοπολντ, ειδικός στις έρευνες σχετικά με τα φυτά, «είναι προγραμματισμένα να πεθάνουν, έπειτα από την ανάπτυξή τους σε μια και μοναδική εποχή, ενώ άλλα είδη μπορεί να διατηρούνται για ασυνήθιστα μακρά χρονικά διαστήματα. Περίφημες για τη μακροβιότητά τους είναι οι σεκόγιες, οι οποίες έχουν διάρκεια ζωής μέχρι και 3.000 χρόνια».

Αν οι σεκόγιες είναι σχεδιασμένες να ζουν τόσο πολύ, γιατί να μη συμβαίνει το ίδιο και με τον άνθρωπο; Αν οι μονοκύτταροι οργανισμοί μπορούν και εξακολουθούν να αναπαράγονται χωρίς να γερνάνε, γιατί να μη συμβαίνει το ίδιο και με τα κύτταρα του ανθρώπινου σώματος; Και αν το ανθρώπινο σώμα μπορεί να διατηρεί για εκατό χρόνια κύτταρα τα οποία δεν αναπαράγονται, όπως οι νευρώνες, γιατί να μην το κάνει αυτό για πάντα;

Ενώ οι επιστήμονες αγωνίζονται να ανακαλύψουν την αιτία των γηρατειών, πολλοί έχουν βρει απάντηση από μια άλλη πηγή. Η Αγία Γραφή είναι βιβλίο το οποίο διατείνεται ότι είναι εμπνευσμένο από τον Δημιουργό του ανθρώπου, τον Ιεχωβά Θεό. (2 Τιμόθεον 3:16) Αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε η Αγία Γραφή θα πρέπει να προμηθεύει μια ικανοποιητική απάντηση στο ερώτημα που προβληματίζει τους ανθρώπινους επιστήμονες. Το κάνει αυτό;

Γηρατειά—Σύμφωνα με την Αγία Γραφή

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ο άνθρωπος δημιουργήθηκε τέλειος, με την προοπτική να ζει για πάντα. Αυτή την προοπτική, την είχε μπροστά του ως αμοιβή σε περίπτωση που θα περνούσε μια απλή δοκιμή υπακοής. Οι πρώτοι μας γονείς έλαβαν την εντολή να μη φάνε από τον καρπό ενός συγκεκριμένου δέντρου, που λεγόταν ‘ξύλο [δέντρο (ΜΝΚ)] της γνώσεως του καλού και του κακού’. Το δέντρο εκείνο χρησίμευε γι’ αυτούς ως στοργική υπενθύμιση της αόρατης παρουσίας του Θεού και της εξουσίας που είχε να αποφασίζει εκείνος τι ήταν καλό και τι κακό για τα πλάσματά του. Ο Ιεχωβά Θεός τούς προειδοποίησε καθαρά: «Καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει».—Γένεσις 2:16, 17· 3:3.

Δυστυχώς, ο πρώτος άντρας και η πρώτη γυναίκα στασίασαν και έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό. Ο Δημιουργός τους, ως Θεός της αλήθειας, ήταν υποχρεωμένος να κρατήσει το λόγο του, κι έτσι τους καταδίκασε σε θάνατο. Η Αγία Γραφή δεν περιέχει τις βιολογικές λεπτομέρειες σχετικά με το πώς το έκανε αυτό ο Θεός. Όμως αυτό που ξέρουμε είναι ότι ο Αδάμ και η Εύα μετέδωσαν αυτή τους την αμαρτωλή κατάσταση στους απογόνους τους. Όπως εξηγεί η Αγία Γραφή: «Δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον».—Ρωμαίους 5:12.

Αυτή είναι μια κρίση την οποία κανένας ανθρώπινος επιστήμονας δεν μπορεί να ακυρώσει. Όμως, ο Ιεχωβά Θεός, Εκείνος που έφτιαξε το ανθρώπινο σώμα, ξέρει πώς να το κάνει αυτό. Από αγάπη, προμήθευσε τον Γιο του, τον Ιησού Χριστό, για να απολυτρώσει τους απογόνους του Αδάμ και της Εύας. Όλοι όσοι δείχνουν εκτίμηση γι’ αυτή την προμήθεια θα απελευθερωθούν τελικά από τα γηρατειά και το θάνατο.—Ιωάννης 3:16.

Μπορείτε να Απολαύσετε Ζωή για Πάντα στον Παράδεισο

Το γεγονός ότι οι πρώτοι μας γονείς πλάστηκαν για να ζουν κι όχι για να πεθαίνουν είναι κάτι θαυμάσιο για να το σκέφτεται κάποιος. Είναι κάτι που μας βοηθάει να κατανοήσουμε την ακόλουθη συγκινητική υπόσχεση: «Η πλάσις θα ελευθερωθή από την δουλείαν εις την φθοράν, δια να μπη εις την ένδοξην ελευθερίαν των παιδιών του Θεού».—Ρωμαίους 8:21, ΚΔΤΚ.

Άρα λοιπόν, αυτό που έχασαν ο Αδάμ και η Εύα θα αποκατασταθεί τελικά σε πολλούς από τους απογόνους τους. Σκεφτείτε τι μπορεί να σημαίνει αυτό για εσάς. Οι πρώτοι μας γονείς ζούσαν στο πιο όμορφο περιβάλλον που έχει υπάρξει ποτέ στη γη. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ‘εφύτευσε Ιεχωβά ο Θεός παράδεισον εν τη Εδέμ κατά ανατολάς και έθεσεν εκεί τον άνθρωπον, τον οποίον έπλασε. Και Ιεχωβά ο Θεός έκαμε να βλαστήση εκ της γης παν δένδρον ωραίον εις την όρασιν και καλόν εις την γεύσιν’.—Γένεσις 2:8, 9.

Φέρτε στο νου σας όλα αυτά τα μαγευτικά δέντρα που ικανοποιούσαν την όρασή τους, και την ποικιλία των ελκυστικών καρποφόρων δέντρων που ικανοποιούσαν τη γεύση τους. Προσθέστε σ’ αυτό την ποικιλία των άγριων ζώων—μια αστείρευτη πηγή για συναρπαστική έρευνα. Όπως λέει η Αγία Γραφή: ‘Έπλασε δε Ιεχωβά ο Θεός εκ της γης πάντα τα ζώα του αγρού και πάντα τα πετεινά του ουρανού, και έφερεν αυτά προς τον Αδάμ, δια να ίδη πώς να ονομάση αυτά· και ό,τι όνομα ήθελε δώσει ο Αδάμ εις παν έμψυχον, τούτο να ήναι το όνομα αυτού’.—Γένεσις 2:19.

Εκτός απ’ όλα αυτά, δόθηκε στον Αδάμ και στην Εύα ένας ικανοποιητικός σκοπός στη ζωή. Επρόκειτο να κάνουν μια μεγάλη οικογένεια. Κατόπιν, καθώς θα μεγάλωνε η οικογένειά τους, θα καθυπέτασσαν την υπόλοιπη γη, μεταμορφώνοντάς τη σε γήινο παράδεισο. Αυτό όμως το τεράστιο σχέδιο θα μπορούσε να εκτελεστεί με επιτυχία μονάχα αν αυτοί υποτάσσονταν στην κατεύθυνση του ουράνιου Δημιουργού.—Γένεσις 1:26.

Εφόσον εκείνοι διάλεξαν να ενεργήσουν ανεξάρτητα από τον Θεό, ήρθαν σαν αποτέλεσμα χιλιάδες χρόνια γεμάτα δυστυχία, οι αρρώστιες, τα γηρατειά και ο θάνατος. Αλλά πριν ο Ιεχωβά Θεός οδηγήσει τους πρώτους μας γονείς έξω από εκείνον τον κήπο του Παραδείσου, έκανε μια δήλωση η οποία καταγράφτηκε για το δικό μας όφελος: ‘Ιδού, έγεινεν ο Αδάμ [άνθρωπος (ΜΝΚ)] ως εις εξ ημών, εις το γινώσκειν το καλόν και το κακόν· και τώρα μήπως εκτείνη την χείρα αυτού, και λάβη και από του ξύλου [δέντρου (ΜΝΚ)] της ζωής, και φάγη, και ζήση αιωνίως· Όθεν Ιεχωβά ο Θεός εξαπέστειλεν αυτόν εκ του παραδείσου της Εδέμ’.—Γένεσις 3:22, 23.

Αν οι πρώτοι μας γονείς είχαν αποδειχτεί υπάκουοι κάτω από δοκιμή, θα τους είχε επιτραπεί να φάνε από το ‘δέντρο της ζωής’, ως σύμβολο της αμοιβής της αιώνιας ζωής που θα τους έδινε ο Θεός. Αυτό λοιπόν, είναι επιπρόσθετη απόδειξη ότι ο άνθρωπος ήταν φτιαγμένος να ζει, κι όχι να πεθαίνει.

Ο σκοπός του Θεού δεν έχει αλλάξει. (Ησαΐας 55:11) Ο Ιησούς το επιβεβαίωσε αυτό την ημέρα του θανάτου του. Ο Ιησούς υποσχέθηκε σ’ έναν μετανοημένο κλέφτη ο οποίος πέθανε δίπλα του: «Θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω παραδείσω». (Λουκάς 23:42, 43) Ο Ιησούς Χριστός σύντομα, στη διάρκεια της διακυβέρνησης που θα ασκήσει από τον ουρανό, θα φροντίσει σίγουρα να μεταμορφωθεί η γη σε παράδεισο. Τότε, εκείνος ο κλέφτης, μαζί με δισεκατομμύρια άλλους νεκρούς, θα αναστηθεί στη ζωή. Αν αυτοί οι αναστημένοι ‘κάνουν αγαθά’ πράγματα, δεν θα ξαναπεθάνουν ποτέ· η ανάστασή τους θα αποδειχτεί ‘ανάσταση ζωής’.—Ιωάννης 5:28, 29.

Όμως η Αγία Γραφή μιλάει επίσης για έναν ‘όχλο πολύ . . . εκ παντός έθνους’, ο οποίος δεν θα χρειαστεί ουδέποτε την ανάσταση. Αυτοί είναι άνθρωποι που ζουν σήμερα, οι οποίοι ασκούν πίστη στον Ιεχωβά Θεό και στον Γιο του, τον Ιησού Χριστό. Αυτοί θα επιζήσουν στη γη, όταν ο Θεός θα καταστρέψει όλη την πονηρία στη διάρκεια της επερχόμενης «θλίψεως της μεγάλης». Από εκεί κι έπειτα, θα εξακολουθήσουν να καθοδηγούνται «εις ζώσας πηγάς υδάτων»—ναι, ατέλειωτη ζωή στην παραδεισένια γη.—Αποκάλυψις 7:9, 10, 14, 17.

Ήδη αυτός ο διεθνής ‘πολύς όχλος’ ανέρχεται σε εκατομμύρια. Μπορείτε κι εσείς να συμπεριληφθείτε σ’ αυτόν. Πώς; Με το να εμπιστευτείτε στον Ιεχωβά Θεό και στην προμήθεια που έχει κάνει για σωτηρία. Έπειτα, αν εξακολουθείτε να τηρείτε αυτά που είναι καταγραμμένα στα εδάφια Παροιμίαι 3:5, 6 (ΜΝΚ) και Ιωάννης 3:16, θα αποκτήσετε προσωπική πείρα του γεγονότος ότι ο άνθρωπος πλάστηκε για να ζει κι όχι να πεθαίνει.—Αποκάλυψις 21:3-5.

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Ποιος δεν θέλει να γλιτώσει τα επακόλουθα των γηρατειών;

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Εκατομμύρια που ζουν σήμερα θα αποκτήσουν προσωπική πείρα του γεγονότος ότι ο άνθρωπος πλάστηκε για να ζει κι όχι να πεθαίνει

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Οι καταστροφικές συνέπειες της γήρανσης θα ακυρωθούν στο νέο κόσμο του Θεού