Τα Στολίδια του Αφρικανικού Ουρανού

Από τον ανταποκριτή του Ξύπνα! στην Κένυα

Η ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗ σαβάνα είναι μια ξερή καστανόχρωμη έκταση, καμένη από το δυνατό ήλιο του ισημερινού. Με κόπο ανοίγουμε δρόμο ανάμεσα στα αγκιστρωτά αγκάθια των τζιτζιφιών και άλλων αγκαθωτών θάμνων.

Εντελώς ξαφνικά, σταματάμε. Την προσοχή μας τράβηξε μια ιριδίζουσα λάμψη. Ένα πουλάκι ήρθε να ξεκουραστεί στο ανθισμένο κλαδί μιας ακακίας, και τα χρώματά του είναι τόσο λαμπερά λες και ο ίδιος ο ήλιος κρύφτηκε μέσα στα μικροσκοπικά φτερά του. Αυτό το φτερωτό κόσμημα ονομάζεται νεκταρινία, ή πουλί του ήλιου στην αγγλική γλώσσα.

Μεταλλικοί Καθρέφτες

Οι νεκταρινίες περιλαμβάνουν πάνω από εκατό είδη. Τα περισσότερα ζουν στην τροπική Αφρική, αλλά μπορούν επίσης να βρεθούν στην Ασία, στην Αυστραλία, ακόμα και στα νησιά του Ειρηνικού. Οι νεκταρινίες, των οποίων η ομορφιά συναγωνίζεται την ποικιλομορφία τους, αντανακλούν τον ήλιο σαν μικροσκοπικοί μεταλλικοί καθρέφτες, αποκαλύπτοντας ένα ουράνιο τόξο αστραφτερών χρωμάτων: ιριδίζοντα κόκκινα, κίτρινα, γαλάζια και πράσινα, καθώς και ανταύγειες στο χρώμα του χαλκού.

Τις νεκταρινίες συνήθως τις συγκρίνουν με τα αμερικανικά κολίβρια. Όπως τα κολίβρια, έτσι και αυτές έχουν υπέροχα χρώματα και τρέφονται με νέκταρ. Ωστόσο, είναι μεγαλύτερες από τα κολίβρια και δεν έχουν την ικανότητα πτήσης που έχουν οι βορειοαμερικανοί σωσίες τους.

Συνήθως όταν η νεκταρινία θέλει να ρουφήξει το νέκταρ, κάθεται πάνω σε ένα άνθος και χρησιμοποιεί το μακρύ, καμπυλωτό ράμφος της για να φτάσει βαθιά μέσα στο λαιμό των λουλουδιών. Αλλά αν δεν μπορεί να φτάσει σε κάποιο χοανοειδές λουλούδι επειδή είναι πολύ μακρύ, η νεκταρινία μπορεί να τρυπήσει τη βάση του λουλουδιού και να του αποσπάσει το πολύτιμο περιεχόμενό του. Επίσης, οι νεκταρινίες τρώνε τα έντομα που βρίσκουν πάνω στα λουλούδια και στη γύρω βλάστηση.

Τα αρσενικά είναι και ταλαντούχοι τραγουδιστές. Το ρεπερτόριό τους κυμαίνεται από το λεπτό, μεταλλικό τσσπ της νεκταρινίας της μεγαλοπρεπούς μέχρι το όμορφο τσικ-τσικ-τσικ-τσικ-τσιτ τρι-τρι-τερρρ της κατακόκκινης λοφιοφόρας νεκταρινίας του Τζόνσον που ζει στην ανατολική Αφρική. Πολλές φορές, το τραγούδι τους είναι εκείνο που φανερώνει ότι υπάρχουν νεκταρινίες μέσα στους πυκνούς θάμνους. Ωστόσο, από τη στιγμή που θα τις εντοπίσετε, είναι εύκολο να τις παρακολουθείτε στο ξερό, καστανόχρωμο φόντο της αφρικανικής υπαίθρου.

Εργατικές Αλλά Όχι Εκθαμβωτικές

Ενώ είναι σκέτη απόλαυση να βλέπεις και να ακούς την αρσενική νεκταρινία, η θηλυκή είναι μικρότερη και έχει μάλλον μουντά χρώματα. Γι’ αυτό, τις περισσότερες φορές την παραμελούν οι παρατηρητές πουλιών και οι φωτογράφοι. Στην πραγματικότητα, συνήθως την προσέχουν μόνο όταν είναι παρέα με κάποιο αρσενικό. Αλλά ό,τι λείπει από τη θηλυκή σε χρώματα σίγουρα το αναπληρώνει η εργατικότητά της.

Συνήθως η θηλυκή είναι εκείνη που χτίζει τη φωλιά και επιτελεί το μεγαλύτερο μέρος της ουσιαστικής ανατροφής των μικρών της. Ενώ εκείνη κάνει δουλειές στη φωλιά, το αρσενικό στέκεται φρουρός, έτοιμο να εκδιώξει τους εισβολείς από την περιοχή της φωλιάς.

Κρεμαστές Φωλιές

Εντούτοις, οι φωλιές που φτιάχνουν οι νεκταρινίες κάθε άλλο παρά όμορφες είναι. Πολλές φορές μοιάζουν με σκουπίδια που τα μάζεψε ένας περαστικός άνεμος και τα έριξε πάνω στα αγκάθια μιας ακακίας. Η φωλιά της νεκταρινίας θυμίζει κρεμασμένη κάλτσα σε σχήμα δροσοσταλίδας και είναι φτιαγμένη από πλεγμένες ή ανακατεμένες ίνες φυτών οι οποίες ενώνονται με ιστούς αράχνης. Το εξωτερικό της φωλιάς είναι επιδέξια διακοσμημένο με κλαδάκια, νεκρά φύλλα, κομμάτια από λειχήνες, και πολλές φορές έχει κρεμασμένα ένα ή δύο περικάρπια για επιστέγασμα.

Εσωτερικά, η φωλιά είναι επενδυμένη με χνουδωτά φυτά, μαλακό γρασίδι, πούπουλα και άλλα απαλά υλικά. Η είσοδος είναι μια μικρή τρύπα που υπάρχει στη μια πλευρά, κοντά στην κορυφή. Η θηλυκή συχνά επωάζει τα αβγά μόνη της. Όταν κάθεται μέσα στην αχλαδόσχημη φωλιά της μπορεί συνήθως να δει κανείς το μακρύ, καμπυλωτό ράμφος της να προεξέχει από την τρύπα της φωλιάς. Γεννάει ένα ή δύο αβγά, τα οποία εκκολάπτονται σε 14 μέρες περίπου. Όταν τα μικρά φεύγουν από τη φωλιά, έχουν πάντοτε το ίδιο μουντό χρώμα με τη μητέρα τους. Ωστόσο, καθώς τα αρσενικά ωριμάζουν, αρχίζουν να αναπτύσσουν το λαμπερό φτέρωμά τους το οποίο κάποια μέρα θα τα κάνει να ξεχωρίζουν και να είναι τα πουλιά του ήλιου.

Η νεκταρινία είναι ένα ακόμα παράδειγμα της αφθονίας και της ποικιλίας που προμηθεύει ένας νοήμων Σχεδιαστής. Τα όμορφα χρώματά τους και η ενστικτώδης συμπεριφορά τους μας υποκινούν να εκτιμήσουμε ακόμα περισσότερο τον Δημιουργό τους. Συνεπώς, οι νεκταρινίες είναι ανάμεσα σε εκείνα τα πλάσματα στα οποία η Αγία Γραφή δίνει την εντολή: «Αινείτε τον Ιεχωβά από τη γη, εσείς . . . τα ερπετά και τα φτερωτά πουλιά». «Καθετί που έχει πνοή ας αινεί τον Γιαχ». (Ψαλμός 148:7, 10· 150:6) Αυτά τα στολίδια του αφρικανικού ουρανού πρέπει να υποκινούν όλους εμάς να αινούμε τον στοργικό Δημιουργό που τα σχεδίασε.