Συζητάτε Εσείς Θρησκευτικά Θέματα;
«Σας παρακαλώ, ας αλλάξουμε θέμα. Δύο πράγματα δεν συζητώ ποτέ—τη θρησκεία και την πολιτική!»
«Η θρησκεία είναι για τις γυναίκες και τα παιδιά».
«Δεν θέλω να συζητήσω για τη θρησκεία τώρα. Μόλις γύρισα από την εκκλησία».
ΣΑΣ φαίνονται γνωστά αυτά τα σχόλια; Μερικοί προτιμούν να μη συζητούν για τη θρησκεία επειδή θεωρούν ότι αυτό είναι κάτι που αφορά εκείνους και τον Θεό. Ο ίδιος ο Ιησούς είπε: «Όταν προσεύχεσαι, πήγαινε μέσα στο ιδιαίτερο δωμάτιό σου και, αφού κλείσεις την πόρτα σου, προσευχήσου στον Πατέρα σου, ο οποίος είναι στα κρυφά· τότε ο Πατέρας σου, ο οποίος βλέπει στα κρυφά, θα σου ανταποδώσει».—Ματθαίος 6:6.
Από την άλλη μεριά, ο Ιησούς και οι μαθητές του δεν πίστευαν ότι κάθε πτυχή της θρησκείας έπρεπε να είναι ιδιωτική. Συζητούσαν ελεύθερα και ανοιχτά για ποικιλία πνευματικών θεμάτων, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εξαπλωθούν οι διδασκαλίες τους σε όλο τον κόσμο. (Πράξεις 1:8· Κολοσσαείς 1:23) Ασφαλώς, δεν ήταν όλοι διατεθειμένοι να μιλήσουν μαζί τους, και μερικοί οι οποίοι μίλησαν συνέχισαν να έχουν σκεπτικιστική στάση.
Σήμερα, επίσης, οι απόψεις όσον αφορά τις συζητήσεις γύρω από θρησκευτικά θέματα διαφέρουν από άτομο σε άτομο και από πολιτισμό σε πολιτισμό. Σε πολλές Δυτικές χώρες, για παράδειγμα, οι άνθρωποι τείνουν να ασχολούνται κυρίως με κοσμικά ζητήματα—την εκπαίδευση, την επαγγελματική απασχόληση, τα αθλήματα, τους κομπιούτερ, την τηλεόραση, και ούτω καθεξής. Σε άλλους πολιτισμούς, οι άνθρωποι είναι πιο πρόθυμοι να κουβεντιάζουν για τις πεποιθήσεις τους. Εντούτοις, ανεξάρτητα από το παρελθόν των ανθρώπων, συμβαίνουν κάποια πράγματα στη ζωή τους τα οποία υποκινούν μερικούς που προηγουμένως δεν ενδιαφέρονταν για τη θρησκεία να επανεκτιμήσουν την πνευματική τους ανάγκη.
Η Μισαλλοδοξία Αποθαρρύνει Πολλούς
Εκείνοι που αρνούνται να συζητήσουν θρησκευτικά θέματα ίσως έχουν δει ή ίσως έχουν συμμετάσχει σε κάποια συζήτηση η οποία κατέληξε σε έντονη λογομαχία. «Οι θρησκευτικές διαφορές προξενούν περισσότερους καβγάδες από ό,τι οι πολιτικές διαφορές», είπε ένας φημισμένος ομιλητής. Επίσης, ο Ρίτσαρντ Μ. Τζόνσον, ένας από τους πρώτους Αμερικανούς αντιπροέδρους, παρατήρησε: «Ο θρησκευτικός ζήλος ενεργοποιεί τις πιο ισχυρές προκαταλήψεις του ανθρώπινου νου· και, όταν ακολουθήσει εσφαλμένη κατεύθυνση, διεγείρει τα χειρότερα πάθη της φύσης μας με την απατηλή πρόφαση ότι προσφέρουμε υπηρεσία στον Θεό».
Μήπως σας φαίνεται περίεργο το γεγονός ότι κάτι που έχει τόσες δυνατότητες να εξυψώνει και να εξευγενίζει, όπως είναι οι διδασκαλίες της Αγίας Γραφής, χρησιμοποιείται εσφαλμένα για να προωθεί τη μισαλλοδοξία, την αδιαλλαξία και το μίσος; Στην πραγματικότητα, δεν είναι αυτές καθαυτές οι διδασκαλίες της Αγίας Γραφής που κάνουν πολλούς να μη συμπαθούν τη θρησκεία. Αντίθετα, είναι η αλλοίωση που έχουν υποστεί αυτές οι διδασκαλίες. Πάρτε για παράδειγμα τη Χριστιανοσύνη.
Με τα λόγια του και με το παράδειγμά του, ο Ιδρυτής της Χριστιανοσύνης, ο Ιησούς Χριστός, ενθάρρυνε την αγάπη για τον Θεό και για τον πλησίον, όχι τη μισαλλοδοξία και το φανατισμό. Τα μέσα που χρησιμοποίησαν ο Χριστός και οι ακόλουθοί του στη διακονία τους ήταν η λογική και η πειθώ. (Ματθαίος 22:41-46· Πράξεις 17:2· 19:8) Επίσης, προσεύχονταν για τους εχθρούς τους και για τους διώκτες τους.—Ματθαίος 5:44· Πράξεις 7:59, 60.
Η αληθινή θρησκεία διαφωτίζει το νου και την καρδιά και ενώνει τους ανθρώπους. Για τους ειλικρινείς εκζητητές της αλήθειας, λοιπόν, οι αξιοπρεπείς θρησκευτικές συζητήσεις μπορούν να είναι πολύ καρποφόρες, όπως θα δούμε.
[Πλαίσιο στη σελίδα 3]
ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΠΕΙ ΕΞΕΧΟΥΣΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ
«Αν ο Ιησούς είναι ο δρόμος που οδηγεί στον Θεό, τότε είναι επιτακτικό να μεταδίδουν οι ακόλουθοι του Ιησού αυτή την πληροφορία σε άλλους ανθρώπους».—Μπεν Τζόνσον, καθηγητής ευαγγελιστικού έργου στη Θεολογική Σχολή Κολούμπια.
«Ο Ιησούς δίδαξε τους μαθητές του να μεταδώσουν το ευαγγέλιο στους ανθρώπους. Η Μεγάλη Αποστολή απαιτεί να πάμε σε όλο τον κόσμο. Ο Κύριος έδωσε στους ακολούθους του την εντολή να πάνε παντού».—Κένεθ Σ. Χέμφιλ, διευθυντής του Κέντρου των Νότιων Βαπτιστών για την Ανάπτυξη της Εκκλησίας.
«Αν δεν είμαστε μάρτυρες, δεν μπορούμε να είμαστε γνήσιοι Χριστιανοί. . . . Κάθε Χριστιανός καλείται να είναι ιεραπόστολος και μάρτυρας».—Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄.
«Πάρα πολλοί κήρυκες . . . ενδιαφέρονται περισσότερο για την αύξηση του εκκλησιάσματος, για τα εκκλησιαστικά οικοδομικά προγράμματα και για τον επόμενο ποιμαντικό τους διορισμό παρά για το κήρυγμα του ασυμβίβαστου και, για ορισμένους, ενοχλητικού αγγέλματος που περιέχεται στο Ευαγγέλιο».—Καλ Τόμας, συγγραφέας και αρθρογράφος.
«Πρέπει να χτυπάμε τις πόρτες . . . Όπως οι Μάρτυρες (του Ιεχωβά) και μερικοί άλλοι, πρέπει να βγούμε έξω και να διακηρύξουμε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού».—Τόμας Β. Ντέιλι, Καθολικός επίσκοπος.