Η Άποψη της Αγίας Γραφής
Δικαιολογείται ο Τρόπος με τον Οποίο Χρησιμοποιεί ο Θεός τη Δύναμή Του;
ΕΝΑ μόνιμο χαρακτηριστικό της ιστορίας του ανθρώπου είναι η καταστροφική άσκηση δύναμης. Με βάση κάποιον υπολογισμό, τον 20ό αιώνα πιθανότατα έχουν δολοφονηθεί 170.000.000 άτομα από τα πολιτικά καθεστώτα του τόπου τους. Όπως τονίζει η Αγία Γραφή τόσο εύστοχα, οι άνθρωποι συνεχώς εξουσιάζουν άλλους ανθρώπους προς βλάβη τους.—Εκκλησιαστής 8:9.
Έχοντας υπόψη τη βίαιη δύναμη που ασκεί καταχρηστικά ο άνθρωπος, κάποιοι μπορεί να προβάλλουν αντιρρήσεις όσον αφορά το αν πρέπει να χρησιμοποιεί ο Θεός τη δύναμή του για να καταστρέφει τους εχθρούς του. Δεν επιτέθηκαν οι Εβραίοι στους Χαναναίους κατοίκους της Υποσχεμένης Γης και δεν τους σκότωσαν, υπό τις σαφείς οδηγίες του Θεού; (Δευτερονόμιο 20:16, 17) Και δεν λέει ο ίδιος ο Θεός ότι θα συντρίψει και θα βάλει τέλος σε όλες τις κυβερνήσεις που του εναντιώνονται; (Δανιήλ 2:44) Μερικά ειλικρινή άτομα αναρωτιούνται αν είναι πάντα δικαιολογημένος ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί ο Θεός τη δύναμή του.
Κατάχρηση Δύναμης
Είναι ζωτικό να καταλάβουμε ότι η ικανότητα άσκησης δύναμης αποτελεί σημαντικό στοιχείο της διακυβέρνησης. Η κυβέρνηση που δεν μπορεί να επιβάλλει τους νόμους της είναι, στην ουσία, αδύναμη. Λόγου χάρη, παρά το γεγονός ότι έχουν αναφερθεί καταχρήσεις από μέρους της αστυνομίας, πόσοι θα ήταν πρόθυμοι να απορρίψουν την προστασία που παρέχει η αστυνομική δύναμη; Και ποιος λογικός άνθρωπος θα αρνούνταν την αναγκαιότητα της ύπαρξης ενός αυστηρού δικαστικού συστήματος;
Ο Μοχάντας Γκάντι, ο οποίος είναι γνωστό ότι αποστρεφόταν τη βία, είπε κάποτε: «Υποθέστε ότι κάποιος παθαίνει αμόκ και εξοργισμένος, κρατώντας ένα σπαθί, σκοτώνει οποιονδήποτε βρίσκει μπροστά του, και κανένας δεν τολμάει να τον πιάσει ζωντανό. Οποιοσδήποτε σκοτώσει αυτόν τον παράφρονα θα κερδίσει την ευγνωμοσύνη της κοινωνίας και θα θεωρείται φιλάνθρωπος». Ναι, ακόμη και ο Γκάντι διέκρινε την ανάγκη για άσκηση δύναμης κάτω από ορισμένες περιστάσεις.
Προφανώς, η δυνατότητα χρήσης δύναμης είναι απαραίτητο στοιχείο για κάθε σταθερή κοινωνία. Γενικά, όταν οι άνθρωποι αντιτίθενται στην άσκηση δύναμης, στην πραγματικότητα επικρίνουν την κατάχρηση δύναμης.—Εκκλησιαστής 4:1-3.
«Όλες οι Οδοί του Είναι Δικαιοσύνη»
Η ιστορία δεν παρέχει καμία ένδειξη ότι ο Θεός έκανε ποτέ κατάχρηση της δύναμής του. Αυτός δεν κυβερνάει ασκώντας αυταρχικά τη δύναμή του. Θέλει να τον λατρεύουμε επειδή τον αγαπάμε. (1 Ιωάννη 4:18, 19) Στην πραγματικότητα, ο Θεός δεν χρησιμοποιεί δύναμη αν υπάρχει δίκαιος τρόπος να το αποφύγει αυτό. (Ιερεμίας 18:7, 8· 26:3, 13· Ιεζεκιήλ 18:32· 33:11) Και όταν επιλέγει να χρησιμοποιήσει δύναμη, πάντα προειδοποιεί επαρκώς ώστε όποιος θέλει να μπορεί να κάνει βήματα για να διορθωθεί. (Αμώς 3:7· Ματθαίος 24:14) Είναι αυτές ενέργειες που χαρακτηρίζουν κάποιον αυταρχικό, αμείλικτο Θεό;
Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί ο Θεός τη δύναμή του δεν έχει καμία σχέση με την αδικαιολόγητη κατάχρηση δύναμης που κάνουν οι άνθρωποι. «Όλες οι οδοί του είναι δικαιοσύνη», λέει ο Μωυσής για τον Ιεχωβά, «Θεός πιστότητας, στον οποίο δεν υπάρχει αδικία». (Δευτερονόμιο 32:4) Ανόμοια με τις κυβερνήσεις των ανθρώπινων δυναστών, η κυβέρνηση του Θεού δεν βασίζεται στο ποιος έχει τη μεγαλύτερη εξουσία. Σε κάθε περίπτωση ο Θεός ασκεί τη δύναμή του σε αρμονία με την τέλεια αγάπη, σοφία και δικαιοσύνη του.—Ψαλμός 111:2, 3, 7· Ματθαίος 23:37.
Για παράδειγμα, ο Θεός κατέστρεψε τους πονηρούς στον Κατακλυσμό αφού πρώτα τους προειδοποιούσε επί πολλά χρόνια. Οποιοσδήποτε ήθελε θα μπορούσε να επωφεληθεί από την προμήθεια της κιβωτού και να επιβιώσει. Μόνο οχτώ άτομα το έκαναν αυτό. (1 Πέτρου 3:19, 20· 2 Πέτρου 2:5) Στις ημέρες του Ιησού του Ναυή, ο Ισραήλ εκτέλεσε την κρίση του Θεού πάνω στους διεφθαρμένους Χαναναίους, μια κρίση που είχε εξαγγελθεί 400 και πλέον χρόνια νωρίτερα! (Γένεση 15:13-21) Όλο αυτόν τον καιρό, οι Χαναναίοι είναι αδύνατον να μην έμαθαν από τις δυναμικές αποδείξεις ότι οι Ισραηλίτες ήταν ο εκλεκτός λαός του Θεού. (Ιησούς του Ναυή 2:9-21· 9:24-27) Ωστόσο, κανένα χαναανιτικό έθνος εκτός από τους Γαβαωνίτες δεν επιζήτησε έλεος ούτε επωφελήθηκε από την ευκαιρία να ζητήσει ειρήνη. Αντίθετα, οι Χαναναίοι επέλεξαν να σκληρύνουν τις καρδιές τους απέναντι στον Θεό.—Ιησούς του Ναυή 11:19, 20.
Ο Θεός Έχει την Εξουσία
Όταν προσπαθούμε να καταλάβουμε τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιεί ο Θεός τη δύναμή του, πρέπει να αρχίζουμε με μια βασική αλήθεια σχετικά με τη θέση μας απέναντι στον Θεό. «Εμείς είμαστε ο πηλός και εσύ ο Αγγειοπλάστης μας», αναγνώρισε ταπεινά ο προφήτης Ησαΐας. (Ησαΐας 64:8) Προφανώς, ως ο Δημιουργός του σύμπαντος, ο Θεός μπορεί να χρησιμοποιήσει τη δύναμή του με όποιον τρόπο θέλει. Σε αναγνώριση της εξουσίας του Θεού μπορούμε, σαν τον Σολομώντα, να πούμε: «Ο λόγος του βασιλιά είναι η δύναμη της εξουσίας· και ποιος μπορεί να του πει: “Τι είναι αυτό που κάνεις;”»—Εκκλησιαστής 8:4· Ρωμαίους 9:20, 21.
Εφόσον ο Θεός είναι ο πανίσχυρος Δημιουργός, η επίγεια ζωή είναι δική του και μπορεί να τη δίνει και να την παίρνει. Πράγματι, οι άνθρωποι δεν έχουν την πλήρη εικόνα ώστε να αμφισβητούν δικαιολογημένα και ενσυνείδητα τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιεί ο Θεός τη δύναμή του. Ο άνθρωπος πρέπει να μάθει να προσαρμόζει τη σκέψη του με τη σκέψη του Θεού. «Δεν είναι οι δικές σας οδοί αυτές που δεν είναι διευθετημένες σωστά;» ρωτάει ο Ιεχωβά.—Ιεζεκιήλ 18:29· Ησαΐας 45:9.
Η αίσθηση δικαιοσύνης του Ιεχωβά και η αγάπη του για τους ανθρώπους είναι αυτά που θα τον υποκινήσουν να απαλλάξει τη γη από εκείνους που κάνουν κατάχρηση δύναμης και καταπατούν βίαια τα δικαιώματα των άλλων. Χάρη σε αυτή τη δυναμική ενέργεια, θα επικρατήσουν στη γη ιδανικές συνθήκες για όλους τους ειρηνόφιλους ανθρώπους που το επιθυμούν. (Ψαλμός 37:10, 11· Ναούμ 1:9) Έτσι λοιπόν, η κυβέρνηση του Θεού θα είναι δικαιολογημένη και θα δικαιωθεί για πάντα.—Αποκάλυψη 22:12-15.