Η Τίγρη της Σιβηρίας​—Θα Επιβιώσει;

ΑΠΟ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ

Μια ηλιόλουστη χειμωνιάτικη μέρα στο ανατολικό άκρο της Ρωσίας, ένα τεράστιο αιλουροειδές τρέχει πάνω στο αστραφτερό χιόνι καθώς καταδιώκεται από κάποιο ελικόπτερο. Καθώς ένας ικανότατος σκοπευτής γέρνει έξω από το ελικόπτερο με το τουφέκι στο χέρι, η τίγρη πηδάει σε ένα δέντρο και βρυχιέται δυνατά. Ο σκοπευτής πυροβολεί. Το ελικόπτερο προσγειώνεται και οι επιβάτες του πλησιάζουν προσεκτικά το χτυπημένο θηρίο.

ΜΗΠΩΣ αυτοί οι άνθρωποι είναι λαθροθήρες; Όχι, είναι ερευνητές που χρησιμοποιούν ηρεμιστικά βέλη. Έχουν έρθει για να μελετήσουν ένα από τα πλέον απειλούμενα ζώα της γης, τη δυσεύρετη τίγρη της Σιβηρίας.a

Μεγαλοπρεπές Πλάσμα

Οι τίγρεις της Σιβηρίας ζούσαν κάποτε στην Κορέα, στη βόρεια Κίνα, στη Μογγολία, καθώς και προς τα δυτικά μέχρι τη λίμνη Βαϊκάλη, στη Ρωσία. Αλλά κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, ο αριθμός τους μειώθηκε. Το τελευταίο τους καταφύγιο είναι μια απομονωμένη οροσειρά βόρεια του Βλαδιβοστόκ, στη Ρωσία, κοντά στη Θάλασσα της Ιαπωνίας.

Οι τίγρεις αναγνωρίζουν εύκολα η μία την άλλη από τη μυρωδιά τους, και αυτό δίνει τη δυνατότητα στα αρσενικά να αναζητούν τα θηλυκά τον καιρό του ζευγαρώματος. Τα τιγράκια γεννιούνται δύο ή τρία κάθε φορά, τυφλά και κουλουριασμένα. Ανόμοια με τα γατάκια, όμως, οι τίγρεις της Σιβηρίας ποτέ δεν μαθαίνουν να γουργουρίζουν. Βρυχιούνται ήπια, πίνοντας το γάλα της μητέρας τους επί πέντε ή έξι μήνες, ενώ μετά αρχίζουν να τρώνε κρέας. Αρχικά πηγαίνουν για κυνήγι με τη μητέρα τους, αλλά χρειάζεται να φτάσουν στο 18ο μήνα της ζωής τους για να είναι σε θέση να κυνηγήσουν μόνα τους. Τα νεαρά ζώα μπορεί να μείνουν μέχρι και δύο χρόνια με τη μητέρα τους. Έπειτα φεύγουν οριοθετώντας τη δική τους περιοχή.

Στο φυσικό τους περιβάλλον, μερικές από αυτές τις τίγρεις γίνονται πολύ μεγάλες. Τα αρσενικά μπορεί να φτάσουν τα 270 κιλά περίπου και να ξεπεράσουν σε μήκος τα τρία μέτρα, μαζί με την ουρά. Οι τίγρεις είναι καλά εξοπλισμένες για τους ψυχρούς, γεμάτους χιόνι χειμώνες. Παχιά γούνα καλύπτει το σώμα τους, ενώ τα τεράστια πόδια τους είναι επενδυμένα με γούνα που παίζει το ρόλο χιονοπέδιλου.

Οι τίγρεις της Σιβηρίας έχουν πορτοκαλί γούνα με σκούρες ραβδώσεις. Οι ραβδώσεις, που είναι μοναδικές σε κάθε τίγρη, καθιστούν αυτά τα ζώα τόσο ξεχωριστά το ένα από το άλλο όσο ξεχωριστούς καθιστούν τους ανθρώπους τα δακτυλικά αποτυπώματα. Στο δάσος, τα σημάδια και τα χρώματα της τίγρης την κάνουν συνήθως αόρατη όταν μείνει ακίνητη. Αλλά αν βγει στο ξέφωτο μέσα στο χειμώνα, διακρίνεται ξεκάθαρα πάνω στο χιόνι. Αυτή η ευκολία με την οποία γίνεται αντιληπτή το χειμώνα δεν διαφεύγει την προσοχή του μοναδικού κυνηγού της, του ανθρώπου.

Απειλείται η Επιβίωσή Της

Για να επιβιώσει, η τίγρη της Σιβηρίας πρέπει να σκοτώνει μεγάλα ζώα, όπως ελάφια, άλκες και αγριογούρουνα. Αλλά τέτοια θηράματα έχουν γίνει σπάνια στην άγρια φύση της ανατολικής Σιβηρίας. Μια δασική έκταση 1.000 στρεμμάτων θα παρείχε επαρκή τροφή για μόλις τέσσερις ή πέντε τίγρεις. Έτσι λοιπόν, για να επιβιώσουν στο φυσικό τους περιβάλλον, οι τίγρεις της Σιβηρίας πρέπει να έχουν επαρκή χώρο.

Επί πολλά χρόνια, τα αχανή και απροσπέλαστα δάση της Σιβηρίας ήταν το ιδανικό περιβάλλον για αυτές τις μεγάλες τίγρεις. Οι άνθρωποι, οι οποίοι αποτελούν τη μόνη σοβαρή απειλή για την ύπαρξη αυτών των αιλουροειδών, σπάνια τολμούσαν να πάνε εκεί. Πρόσφατα, όμως, ξένες εταιρίες ξυλείας έχουν αποψιλώσει μεγάλες δασικές εκτάσεις.

Μαζί με τα δέντρα, εξαφανίζονται τα ελάφια, οι άλκες και τα αγριογούρουνα, αλλά και οι τίγρεις της Σιβηρίας. Για να ανακόψει τη μείωση του αριθμού τους, η ρωσική κυβέρνηση διατηρεί μεγάλα καταφύγια άγριας ζωής, όπως τον Εθνικό Δρυμό Σιχοτέ Αλίν. Ωστόσο, όταν οι τίγρεις περιφέρονται έξω από αυτές τις περιοχές, είναι εκτεθειμένες στους λαθροθήρες οι οποίοι ασχολούνται με το εμπόριο σπάνιων αναμνηστικών αντικειμένων. Τα δόντια, τα νύχια, τα οστά και το δέρμα των τίγρεων, καθώς και των μικρών τους, αποφέρουν πολλά χρήματα.

Διάσωση της Τίγρης

Οι προσπάθειες για τη διάσωση της τίγρης της Σιβηρίας έχουν ενταθεί, και οι ντόπιοι έχουν πάρει την πρωτοβουλία σε αυτό. Ως αποτέλεσμα, παρατηρείται μικρή ανάκαμψη στον πληθυσμό της. Μια καταμέτρηση που έγινε το 2005 αποκάλυψε ότι στη Σιβηρία ζουν 430 με 540 τίγρεις.

Από την άλλη πλευρά, οι τίγρεις της Σιβηρίας που ζουν σε αιχμαλωσία αναπαράγονται εύκολα και ο πληθυσμός τους διατηρείται σε ικανοποιητικά επίπεδα. Υπάρχουν περισσότερες από 500 τίγρεις της Σιβηρίας σε ζωολογικούς κήπους σε όλο τον κόσμο. Γιατί, λοιπόν, δεν απελευθερώνονται μερικές από αυτές ώστε να αυξηθεί ο αριθμός εκείνων που ζουν σε ελεύθερη κατάσταση; Οι επιστήμονες διστάζουν να το κάνουν αυτό. «Η απελευθέρωση ενός ζώου στο φυσικό του περιβάλλον δεν εξυπηρετεί κάποιον σκοπό», εξήγησε μια ερευνήτρια, «παρά μόνο αν μπορεί να διασφαλιστεί το μέλλον του».

Όλα τα ζωντανά πλάσματα, μεταξύ των οποίων και τα μεγάλα αιλουροειδή, αποτελούν απόδειξη της σοφίας και της δύναμης του Θεού, και εκείνος τα θεωρεί άξια της προσοχής και της φροντίδας του. (Ψαλμός 104:10, 11, 21, 22) Πολλοί άνθρωποι που εκτιμούν βαθιά τα έργα του Δημιουργού είναι πεπεισμένοι ότι θα έρθει ένας καιρός κατά τον οποίο η τίγρη της Σιβηρίας δεν θα απειλείται πια με εξαφάνιση.

[Υποσημείωση]

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 16, 17]

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΙΛΟΥΡΟΕΙΔΕΣ

Την τίγρη της Σιβηρίας την ξεπερνάει σε μέγεθος ο απόγονος του αρσενικού λιονταριού και της θηλυκής τίγρης (liger). Αυτό το ζώο μπορεί να έχει μήκος πάνω από 3 μέτρα και να ξεπερνάει σε βάρος τα 500 κιλά. Αναπαράγεται σε ζωολογικούς κήπους και σπανίως, αν όχι ποτέ, συναντάται σε ελεύθερη κατάσταση.

[Ευχαριστίες για την προσφορά των εικόνων στη σελίδα 16]

Top: © photodisc/​age fotostock; bottom: Hobbs, courtesy Sierra Safari Zoo, Reno, NV