Νίκη Εναντίον του Θανάτου — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Νίκη Εναντίον του Θανάτου

ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ άνθρωποι πολεμούν τον θάνατο με ακατάλληλα όπλα. Το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος διέπραξε σοβαρό σφάλμα διότι επεδίωξε να διατηρήση τη ζωή με παρακοή στον Θεό. Απορρίπτοντας την προειδοποίησι του Ιεχωβά ότι η παρακοή α’ αυτόν θα εσήμαινε θάνατο, η Εύα άκουσε την εισήγησι τού Σατανά ότι θ’ αποκτούσε θεοειδή ζωή εξασφαλισμένη από το θάνατο, αν έτρωγε από τον απαγορευμένο καρπό. Ο Αδάμ, αν και δεν απατήθηκε, ακολούθησε με αφροσύνη τη δίαιτα της γυναικός του, που, όπως αυτή υπέθετε, θα ωδηγούσε σε μια φωτισμένη ύπαρξι όπως των θεών. Αλλ’ αντί γι’ αυτό, άνοιξε τη θύρα του θανάτου, όχι μόνο για τον Αδάμ και την Εύα, αλλά και για όλους τους απογόνους των.—Γένεσις 2:17· 3:3-6, 19· 5:5· Ρωμαίους 5:12.

Ο Σατανάς είχε πει στην Εύα «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει» και «Θέλετε είσθαι ως θεοί»· η δε ψευδής θρησκεία, από τον καιρό της συστάσεώς της ως τώρα, έχει αναλάβει τα σατανικά αυτά ψεύδη ως την κυριώτερή της διαβεβαίωσι εναντίον του θανάτου. Οι θρησκευτικές διδασκαλίες της μετενσαρκώσεως και της αθανασίας της ανθρωπίνης ψυχής είναι τόσο ψευδείς όσο και το θεμέλιό των που ετέθη από τον Σατανά ή Διάβολο. Τέτοιες τις αποδεικνύουν τα επόμενα Γραφικά εδάφια: «Τις άνθρωπος θέλει ζήσει, και δεν θέλει ιδεί θάνατον; τις θέλει λυτρώσει την ψυχήν αυτού εκ της χειρός του άδου;» «Το πνεύμα αυτού εξέρχεται· αυτός επιστρέφει εις την γην αυτού· εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται.» «Το συνάντημα των υιών των ανθρώπων είναι και το συνάντημα του κτήνους· και έν συνάντημα είναι εις αυτούς· καθώς αποθνήσκει τούτο, ούτως αποθνήσκει και εκείνος· και η αυτή πνοή είναι εις πάντας· και ο άνθρωπος δεν υπερτερεί κατ’ ουδέν το κτήνος· διότι τα πάντα είναι ματαιότης, Τα πάντα καταντώσιν εις τον αυτόν τόπον· τα πάντα έγειναν εκ του χώματος, και τα πάντα επιστρέφουσιν εις το χώμα.» «Οι ζώντες γνωρίζουσιν ότι θέλουσιν αποθάνει· αλλ’ οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν, ουδέ έχουσι πλέον απόλαυσιν επειδή το μνημόσυνον αυτών ελησμονήθη. Πάντα όσα εύρη η χειρ σου να κάμη, κάμε κατά την δύναμίν σου· διότι δεν είναι πράξις, ούτε λογισμός, ούτε γνώσις, ούτε σοφία, εν τω άδη όπου υπάγεις.» «Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει.» «Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος.»—Ψαλμός 89:48· 146:4· Εκκλησιαστής 3:19, 20· 9:5, 10· Ιεζεκιήλ 18:4· Ρωμαίους 6:23.

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΥΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Αλλά η ψευδής θρησκεία στους αρχαίους χρόνους είχε να προσφέρη περισσότερα από το ψεύδος του Σατανά ότι ο θάνατος ήταν ακριβώς η θύρα προς την πνευματική αθανασία. Επεδίωκε να θεραπεύη με την άσκησι της ιατρικής, από τους αρχαίους δε χρόνους οι ιερείς των ειδωλολατρικών θρησκειών ήσαν οι δόκτορες και ιατροί και ισχυρίζοντο ότι κατείχαν υπερφυσικές δυνάμεις για να θεραπεύουν και το σώμα και την ψυχή. Επίστευαν ότι η ασθένεια ήταν έργον ενός πονηρού πνεύματος ή επίσκεψις από μια θεότητα, η δε συνταγή περιελάμβανε μαγεία ή απόκρυφη μαντεία. Αν το νόσημα προήρχετο από δαίμονα, ο ασθενής υπεβάλλετο σε τρομερή νοσηλεία με την πεποίθησι ότι αν το κατοικητήριο του δαίμονος, το σώμα του ασθενούς, εγίνετο αρκετά ελεεινό, ο δαίμων δεν θα μπορούσε να παραμείνη και θα έφευγε. Αυτοί λοιπόν οι ιατρομάντεις δημιουργούσαν εκκωφαντικούς θορύβους και έπαιρναν όψι τρομερή, ενώ ο ασθενής υπέφερε από πυρετό ή άλλη ταλαιπωρία και εισέπνεε αηδιαστικές μυρωδιές. Οι θρησκευτικοί αυτοί δόκτορες είχαν τρόπους εντελώς κλινικούς.

Μερικοί Ιουδαίοι που εξέπεσαν από τη λατρεία του Θεού χρησιμοποιούσαν ως φάρμακα χολή ψαριού, σάλιο, κόπρον αγελάδος, ούρον, και αίμα νυχτερίδας. Οι Κινέζοι ιατρομάντεις παρεσκεύαζαν προληπτικές συνταγές με αγυρτεία και μαύρη μαγεία. Τα κονιοποιημένα χελωνόστρακα έδιναν μακροζωία, κόκκαλα τίγρεων εμποτισμένα με κρασί έδιναν δύναμι τίγρεως, το αίμα του γορίλλα ήταν για γυναικείες αρρώστειες, το κονιοποιημένο δέρμα φιδιών για τους ρευματισμούς, το κονιοποιημένο δέρμα σαύρας για στομαχική διαταραχή και λόξυγγα. Βότανα εχρησιμοποιούντο ως ένα βαθμό, ιδιαίτερα από τους Εβραίους και τους Αιγυπτίους, οι δε δεύτεροι είχαν αποκτήσει μια αμυδρά γνώσι ανατομίας και είχαν παραγάγει μερικά χειρουργικά όργανα. Οι Έλληνες συνεδύαζαν τις προλήψεις της Βαβυλώνος και της Περσίας με την ιατρική παιδεία των Αιγυπτίων, και είχαν ιδρύσει ιατρικές σχολές, μία των οποίων αποδίδεται στον Ιπποκράτη, που λέγεται πατέρας της ιατρικής.

Η ιατρική γνώσις για την καταπολέμησι του θανάτου ήταν προχωρημένη, αλλά με την ίδρυσι της παπικής δικτατορίας από μια θρησκευτική οργάνωσι στους Σκοτεινούς Αιώνας, η πρόοδος αυτή ανεστάλη και ωπισθοδρόμησε. Η επικρατούσα θρησκεία του καιρού εκείνου αντετίθετο στη διείσδυσι των ιατροφιλοσόφων μέσα στον θεραπευτικό τομέα, ήταν εναντίον της καταπατήσεως των βοσκών που εξουσίαζαν επί πολύν καιρό οι ιερείς. Εξεδηλώθη εναντίωσις κατά της χειρουργικής και της σωματικής καθαριότητος και των άλλων μέτρων υγείας, αντ’ αυτών δε ετηρούντο προλήψεις όπως το να φέρουν καρπούς ιπποκαστανέας στην τσέπη για τη θεραπεία των ρευματισμών, η τοποθέτησις μικρών ψαριών στα βλέφαρα για τη θεραπεία της επιληψίας, το να φέρουν φυλακτά και θρησκευτικά μετάλλια για τη θεραπεία των πάντων, ακόμη δε και το φάγωμα σελίδων της Αγίας Γραφής που μιλούσαν για θαύματα, εφηρμόζετο για θαυματουργικές θεραπείες. Αλλά σ’ όλους αυτούς τους καιρούς οι ιερατικοί ιατρομάντεις των ψευδοθρησκειών αυτών δεν εκέρδισαν τη νίκη εναντίον του θανάτου.

Η ΝΕΩΤΕΡΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΝΙΚΗΝ

Μετά τη Μεταρρύθμισι η γνώσις της Ιατρικής επροχώρησε, στον ατομικόν δε αυτόν αιώνα οι ανακαλύψεις της προωθούνται με υπερηχητική ταχύτητα. Οι επιθέσεις εναντίον του εχθρού θανάτου προέρχονται από πολλά πολεμικά μέτωπα—από γιατρούς, χειρούργους, βοτανολόγους, διαιτολόγους, χειροπράκτορας, οστεοπαθολόγους, κλπ. ακόμη δε και από μερικούς θρησκευομένους οι οποίοι λέγουν ότι η διάτρησις της σκωληκοειδούς αποφύσεώς σας ή οι χολόλιθοι σας βρίσκονται μόνο στο κεφάλι σας. Παρ’ όλα όμως αυτά, ο εχθρός θάνατος εξακολουθεί να καταβάλλη τόσο τον άρρωστο όσο και τον θεραπευτή. Εναντίον της ποινής του θανάτου κατευθύνεται η όλη δύναμις των όσα οι άνθρωποι χαιρετίζουν ως λαμπρά κατορθώματα της επιστήμης, όπως λ.χ. διαφόρων ειδών γιατροί μαλάσσουν μυώνας, μετακινούν οστά, κεντούν με τις βελόνες των, εγχύνουν τους ορρούς των, σας πικραίνουν τη γλώσσα με καταπότια, σας αδυνατίζουν, σας παχύνουν, σας κρατούν νηστικούς, σας τρέφουν, σας εκγυμνάζουν, και σας σχίζουν ακόμη με το νυστέρι του χειρουργού για να ρίξουν ως ειρηνική προσφορά στον εχθρό θάνατο μια σκωληκοειδή απόφυσι, μια αμυγδαλή, ένα νεφρό, ένα πόδι ή ένα χέρι—αλλά ακόμη και η απελπισμένη αυτή υποχώρησις μπροστά στην ασθένεια φθάνει σύντομα σ’ έναν πέτρινο τοίχο, καθώς πλήττεται κάποιο ζωτικό όργανο και παίρνει ο θάνατος τη λεία του.

Μην παρεξηγείτε τα πράγματα. Οι γιατροί σήμερα παρέχουν ανακούφισι από πολλές παθήσεις, παρατείνουν τη ζωή πολλών, προσφέρουν αξιέπαινες υπηρεσίες στην ανθρωπότητα, και αξίζει να τους αναγνωρισθή το καλό που κάνουν. Το σημείο όμως που τονίζεται είναι ότι ο πόλεμός των εναντίον του θανάτου αποτελεί μόνο μια επιβραδυντική ενέργεια, όχι οριστική νίκη. Κάθε απελευθέρωσις που πραγματοποιούν από την ασθένεια, παραδίδει απλώς τον άρρωστο στην αρπάγη του παλαιού αιώνος. Η επιβραδυντική ενέργεια δεν αποτελεί παρά βραχεία αναβολή, ο δε θάνατος είναι πολύ υπομονητικός και ο τάφος μπορεί να περιμένη. Ποτέ όμως δεν θα χρειασθή να περιμένη πολύ, και αν ακόμη φθάση ο άνθρωπος στο Γραφικό όριο ζωής των «εβδομήκοντα ετών» ή «ογδοήκοντα ετών». (Ψαλμός 90ός 10) Και υπό τις πιο ευνοϊκές συνθήκες, η ζωή του ανθρώπου επάνω στη γη είναι παροδική. Όπως είπε ο Ιώβ: «Άνθρωπος γεγεννημένος εκ γυναικός είναι ολιγόβιος, και πλήρης ταραχής· αναβλαστάνει ως άνθος, και κόπτεται· φεύγει ως σκιά, και δεν διαμένει.»—Ιώβ 14:1, 2· Ψαλμός 102:11· 144:4· Ησαΐας 40:6, 7.

Οι σημερινοί γιατροί μπορεί να μη βάζουν κανένα ψάρι στο κεφάλι σας για να θεραπεύσουν την επιληψία, ή να μη σας δίνουν κονιοποιημένο σαυρόδερμα για τον λόξυγγα, αλλά με όλες τις επιστημονικές των προόδους δεν είναι πλησιέστερα σε μια πραγματική νίκη εναντίον του θανάτου από όσο ήταν ο μάγος γιατρός της αρχαιότητος. Τι σημαίνει αν η επιστήμη έφερε ένα χείμαρρο λαμπρών ιατρικών όπλων στο μέτωπο για την καταπολέμησι του θανάτου; Ο θάνατος εξακολουθεί να βαδίζη περήφανα μέσ’ από τα εδάφη της ανθρωπότητος κι αφήνει στο πέρασμά του σειρές από πτώματα. Πολλές αιτίες μπορούν να παρατεθούν ως συντελεστικές στην αύξησι του φόρου του θανάτου, αλλά οι δύο ζωτικές αιτίες είναι ο συνεχιζόμενος εκφυλισμός του ανθρώπου και οι προφητευμένες Σατανικές «ουαί» των πολέμων και συμφορών, λιμών και λοιμών τώρα στις έσχατες ημέρες του πονηρού αυτού κόσμου.—Ματθαίος 24:3, 7· Αποκάλυψις 12:12.

ΠΩΣ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΝΙΚΗ

Η πλημμύρα όμως αυτή των θανατηφόρων «ουαί» δεν αποτελεί λόγον αποκαρδιώσεως και κατηφείας, διότι ο Χριστός Ιησούς αφού έκαμε την πρόρρησι των πραγμάτων αυτών είπε: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας· διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας.» (Λουκάς 21:28) Απολύτρωσις από τα δεινά, τις ασθένειες και τον θάνατο με το τέλος τον κόσμου τούτου και την έναρξι ενός δικαίου νέου κόσμου. Από τίνος όμως το χέρι έρχεται η απολύτρωσις από τον θάνατο; Από ανθρώπους; Ο Ψαλμός 49:7, 14, 15 απαντά όχι! «Ουδείς δύναται ποτέ να εξαγοράση αδελφόν, μηδέ να δώσει εις τον Θεόν λύτρον δι’ αυτόν. Ως πρόβατα εβλήθησαν εις τον άδην· θάνατος θέλει ποιμάνει αυτούς· και οι ευθείς θέλουσι κατακυριεύσει αυτούς τα πρωί· η δε δύναμις αυτών θέλει παλαιωθή εν τω άδη, αφού έκαστος αφήση την κατοικίαν αυτού. Αλλ’ ο Θεός θέλει λυτρώσει την ψυχήν μου εκ χειρός άδου.»

Ο Ιεχωβά Θεός λυτρώνει τους ανθρώπους εκπληρώνοντας την απαίτησι του νόμου για αντίλυτρο με την αποστολή του Ιησού στη γη για ‘να δώση την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών’. (Λευιτικόν 17:11· Δευτερονόμιον 19:21· Ματθαίος 20:28, Κείμενον) Και πώς έρχεται πρακτικά η νίκη αυτή εναντίον του θανάτου μέσω του Ιησού Χριστού; Με ανάστασι των νεκρών! Με το άνοιγμα των τάφων, την εκκένωσί τους, την ελευθέρωσι απ’ αυτούς των αναριθμήτων ανθρωπίνων νεκρών που συνεσώρευσε η ποινή του θανάτου στα περασμένα χιλιάδες χρόνια! Η Γραφική μαρτυρία είναι άφθονη πάνω σ’ αυτό το σημείο. «Διότι επειδή ο θάνατος ήλθε δι’ ανθρώπου, ούτω και δι’ ανθρώπου η ανάστασις των νεκρών. Επειδή καθώς πάντες αποθνήσκουσιν εν τω Αδάμ, ούτω και πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν τω Χριστώ.» «Μέλλει να γείνη ανάστασις νεκρών, δικαίων τε και αδίκων.» «Έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού· και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής· οι δε πράξαντες τα φαύλα, εις ανάστασιν κρίσεως.» (1 Κορινθίους 15:21, 22· Πράξεις 24:15· Ιωάννης 5:28, 29) Όσοι λοιπόν υπακούουν, θα ζήσουν αιώνια, διότι για κείνον ακριβώς τον καιρό της αναστάσεως είπε ο Ιησούς, «Πας όστις ζη και πιστεύει εις εμέ, δεν θέλει αποθάνει εις τον αιώνα.»—Ιωάννης 11:23-26.

Στις Παροιμίες 30:15, 16 αποκαλύπτεται ότι ο «άδης» (τάφος) είναι ένα από τα πράγματα εκείνα που ποτέ δεν λέγουν «Αρκεί». Επί αιώνες έχει παραφάγει και παραγεμισθή, αλλ’ ο άπληστος άδης θα εκκενωθή με την ανάστασι των νεκρών, ο δε «δεύτερος θάνατος» της Γεέννης θ’ αποφευχθή με την αιώνια υπακοή εκείνων που φθάνουν στον νέο κόσμο του Ιεχωβά. Και γιατί εκείνοι που θα επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα και οι αναστημένοι που θ’ αποδεικνύωνται πιστοί δεν θ’ αποθάνουν τελικά καν πάλι; Διότι η αμαρτία και ο εκφυλισμός που κληρονομήθηκαν από τον Αδάμ θα εξαλειφθούν με το αντίλυτρον, και διότι ο Διάβολος που έχει το κράτος του θανάτου θα καταστραφή. (Εβραίους 2:14· Αποκάλυψις 20:10) Στη μάχη του Αρμαγεδδώνος, που είναι μάχη του Ιεχωβά, ο Σατανάς είναι εκείνος που θα στρωθή χάμω και δεν θ’ αναζήση επί χίλια χρόνια, και τότε δε, μόνο ένα μικρό διάστημα θα παρέλθη ώσπου ν’ ανατραπή για πάντα και να καταστραφή από τον Χριστό Ιησού. Ό,τι έσπειρε ο Σατανάς, εκείνο και θα θερίση. Έσπειρε αμαρτία και θα θερίση καταστροφή για τον εαυτό του. Όταν θα εξοντωθή, δεν θα γίνη κηδεία, δεν θα υπάρξουν πενθούντες, ούτε δάκρυα, αλλά μόνο χαρά κι ευτυχία.

ΖΩΗ ΑΙΩΝΙΑ ΣΕ ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ

Στον νέο εκείνο κόσμο, με τους κατοίκους της γης ελευθερωμένους από τον επικυρίαρχο Σατανά και κατάλληλα ωργανωμένους κάτω από τη διακυβέρνησι της βασιλείας του Ιησού Χριστού, ο θάνατος που ερήμωσε επί τόσον καιρό την ανθρωπότητα, θα έχη καταργηθή, ‘καταποθή εν νίκη’. Ο πόλεμος δεν θα λαβαίνη πια ως φόρο ανθρώπινη ζωή. Θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.» (Ησαΐας 2:4) Ούτε λιμός θα υφίσταται, διότι τότε «η γη θέλει δίδει τον καρπόν αυτής» τόσο άφθονα ώστε «ο αροτρεύς θέλει φθάσει τον θεριστήν», ο οποίος λόγω πολυκαρπίας θα εξακολουθή να συγκομίζη προϊόντα όταν θα είναι πια καιρός για τον σπορέα να προετοιμάση το έδαφος για την εσοδεία της επομένης εποχής. (Ψαλμός 67:6· Αμώς 9:13) Και οι ασθένειες τότε; Ο Ιεχωβά υπόσχεται ότι θα θεραπεύση όλες τις ασθένειες, θα φέρη υγεία και ίασι, και ότι ποτέ πια δεν θα πη ο άνθρωπος, «Ητόνησα». (Ψαλμός 103:3· Ησαΐας 33:24· Ιερεμίας 33:6) Το γήρας; Δεν θα υπάρχη, διότι ο Ιώβ 33:24, 25 λέγει: «Λύτρωσον αυτόν από του να καταβή εις τον λάκκον· εγώ εύρηκα εξιλασμόν. Η σαρξ αυτού θέλει είσθαι ανθηροτέρα νηπίου· θέλει επιστρέψει εις τας ημέρας της νεότητος αυτού.» Με λίγα λόγια, τίποτε δεν θα επιφέρη βλάβη ούτε θα καταστρέφη στον ατελεύτητο εκείνο νέο κόσμο.—Ησαΐας 11:9· Εφεσίους 3:21.

Τώρα μπορεί να εκπλήττεσθε γι’ αυτό που θ’ ακούσετε, αλλά είναι αληθές ότι όταν μερικοί άνθρωποι μαθαίνουν για ένα νέο κόσμο δικαιοσύνης όπου βασιλεύει χαρά και ευτυχία, χωρίς καμμιά αντιξοότητα και χωρίς παθήματα, λέγουν πως δεν τους μέλει να ζήσουν σ’ έναν τέτοιο κόσμο, διότι θα καταντούσε ανιαρός και μονότονος. Αναμφιβόλως θα έχετε ακούσει ανθρώπους να λέγουν ότι είναι τόσο κουρασμένοι, τόσο άρρωστοι, τόσο θλιμμένοι ή τόσο δυστυχισμένοι, ώστε θα ήθελαν να είχαν πεθάνει. Αλλά ακούσατε ποτέ κανέναν να λέγη πώς είναι τόσο ευτυχισμένος ώστε θα ήθελε να είχε πεθάνει; Άφησε ποτέ κανένας που αυτοκτόνησε σημείωμα που να λέγη ότι περνούσε τόσο καλά ώστε δεν μπορούσε πια να υποφέρη; Όχι, βέβαια. Κανείς ποτέ δεν θα βαρεθή τη ζωή του σ’ ένα νέο κόσμο όπου ούτε θλίψις, ούτε ασθένειες, ούτε θάνατος θα σκιάζουν την ευτυχισμένη ύπαρξι, αλλά όλοι θ’ απολαμβάνουν το έργον που θα δοθή τότε στα χέρια τους από τον Δημιουργό τους.—Ησαΐας 65:22· Αποκάλυψις 21:1-5.

Για να συνοψίσουμε, ο θάνατος έχει επικρατήσει επί 6.000 χρόνια περίπου. Σε λίγο η ζωή θα επικρατή για πάντα. Ο θάνατος εκέρδισε πολλές μάχες, αλλά στο τέλος θα χάση τον πόλεμο. Δεν θα τον πατάξουν άνθρωποι. Δεν θα τον πλήξουν οι θρησκευτικές διδασκαλίες περί αθανάτων ψυχών. Η μετενσάρκωσις δεν θα καταγάγη τη νίκη. Ούτε η πενικιλλίνη ούτε τα καταπότια ούτε οι κονιοποιημένες σαύρες δεν θα μπορέσουν να βάλουν πόδι επάνω στο πτώμα του εχθρού θανάτου για ν’ αφήσουν να ξεσπάση κραυγή νίκης. Ο θάνατος κατανικάται μόνο από τον Ιεχωβά Θεό μέσω της βασιλείας του Χριστού. Ο τρόπος για να έχη κανείς μερίδα στους καρπούς της νίκης αυτής εναντίον του θανάτου, είναι ν’ ακολουθήση τώρα τον δρόμο της ζωής. Θα θέλατε να έχετε και σεις μερίδιο στα λάφυρα της νίκης, δηλαδή, ζωή αιώνια; Τότε δώστε προσοχή στη θεία εντολή για ζωή: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν, και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.»—Ιωάννης 17:3.