Τα Ταξίδια Αυξάνουν τη Μαρτυρία
Ο ΙΗΣΟΥΣ ήταν ένας ενεργητικός ταξιδιώτης. Ενεστάλαξε στις διάνοιες των ακολούθων του την ιδέα ότι πρέπει να ταξιδεύουν για να κηρύττουν τα αγαθά νέα. Αφού συνεπλήρωνε το έργον του σ’ έναν τόπο, «μετά ταύτα διήρχετο αυτός πάσαν πόλιν και κώμην, κηρύττων και ευαγγελιζόμενος την βασιλείαν του Θεού· και οι δώδεκα ήσαν μετ’ αυτού.» (Λουκάς 8:1) Πιθανόν να ενθυμήσθε ότι ενωρίτερα στη σταδιοδρομία του ο Ιησούς καθώρισε την πορεία που ήθελε ν’ ακολουθήση. Δεν εμάζεψε απλώς γύρω του μια μικρή ομάδα για να παραμείνη μαζί της πάντοτε· έδωσε σ’ αυτούς όλη την ευκαιρία ν’ ακούσουν τα αγαθά νέα και έπειτα συνέχισε σε νέους αγρούς, διότι είχε σταλή από τον Ιεχωβά να μαρτυρήση σε όλους τους απογόνους του Ισραήλ. Όταν τα πλήθη προσπάθησαν να τον κρατήσουν από το να πάη μακριά τους, είπε: «Και εις τας άλλας πόλεις πρέπει να ευαγγελίσω την βασιλείαν του Θεού· επειδή εις τούτο είμαι απεσταλμένος.»—Λουκάς 4:43.
Αν και στα ταξίδια του αντιμετώπισε την αντίρρησι ότι εκυβερνάτο από τους δαίμονας, λόγω των αγαθών του έργων, και μολονότι συνήντησε διωγμόν και επέρασε πολλές δοκιμασίες και ταλαιπωρίες, συνέχισε ωστόσο την περιοδεία του σε όλες τις πόλεις και τα χωριά. Καθώς εταξίδευε, πάντοτε έβλεπε πλήθη και «εσπλαγχνίσθη δι’ αυτούς, διότι ήσαν εκλελυμένοι και εσκορπισμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα. Τότε λέγει προς τους μαθητάς αυτού, Ο μεν θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι· παρακαλέσατε λοιπόν τον κύριον του θερισμού, δια να αποστείλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού.» (Ματθαίος 9:36-38) Κι έτσι ο Ιησούς Χριστός εξέλεξε δώδεκα αποστόλους για να κάμουν το ίδιο είδος έργου που έκανε και αυτός και τους εξαπέστειλε για να κηρύττουν. Αργότερα στη διάρκεια της διακονίας του απέστειλε εβδομήντα μαθητάς για να κηρύξουν, και στον κατάλληλο καιρό άνδρες και γυναίκες κατά εκατοντάδες, και κατά χιλιάδες ακόμη, ανέλαβαν να κηρύξουν το άγγελμα των αγαθών νέων κι εταξίδευαν ως τα πέρατα της γης. Τα ταξίδια των ήσαν εκείνα που εβοήθησαν πολύ στην αύξησι της μαρτυρίας.
Γιατί οι απόστολοι και οι πρώτοι Χριστιανοί ήσαν ενεργητικοί ταξιδιώτες όπως ο Κύριος των Ιησούς Χριστός; Η μόνη αιτία που το έκαναν αυτό ήταν να φροντίσουν για να εκπληρωθούν οι λόγοι του Ιησού, ο οποίος είπε ότι τα αγαθά νέα της Βασιλείας έπρεπε να κηρυχθούν σε όλο τον κόσμο ως μαρτυρία.
Σήμερα βλέπομε ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά ταξιδεύουν ακόμη. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς βρίσκονται στις χιλιάδες των πόλεων και χωριών σε όλο τον κόσμο και εργάζονται ως ευαγγελιζόμενοι ομάδων, πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι, από χωριό σε χωριό και από πόλι σε πόλι μέσα στην εδαφική έκτασι που τους έχει ανατεθή. Οι Θεοκρατικοί εκείνοι διάκονοι που βρίσκουν ότι μπορούν να εγκαταλείψουν το σπίτι τους, πηγαίνουν μακρύτερα και αναλαμβάνουν υπηρεσία σκαπανέως και ταξιδεύουν σε περιοχές όπου δεν έχουν φθάσει ευαγγελιζόμενοι ομάδων. Υπάρχουν κατόπιν και άλλοι που γίνονται ιεραπόστολοι και πηγαίνουν σε πολύ απομακρυσμένες χώρες, ακόμη ως τα άκρα της γης. Το να επισκεφθή κανείς αυτούς τους αδελφούς σε όλα τα μέρη της γης είναι ένα πάρα πολύ ευλογητό προνόμιο για οποιονδήποτε μέσα στην οργάνωσι του Ιεχωβά. Πολλοί από εκείνους που εταξίδευσαν ως τα πέρατα της γης συναθροίσθηκαν στο Στάδιο Γιάγκη της Νέας Υόρκης το καλοκαίρι του 1950 και απήλαυσαν τη συντροφιά αδελφών της ίδιας πολυτίμου πίστεως και έπειτα επέστρεψαν με ανανεωμένη δύναμι στις χώρες των για να ανακοινώσουν σε άλλους τις πείρες των και να τους μιλήσουν για το έργον της Βασιλείας που προοδεύει.
Είναι καλό από καιρό σε καιρό, κάποιος από τα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας στο Μπρούκλυν να επισκέπτεται αυτές τις μακρινές εκκλησίες, τους ιεραποστολικούς οίκους και τα τμήματα για να τους βοηθή στην επίλυσι των προβλημάτων τους. Έτσι ο Ν. Ο. Νορρ, πρόεδρος της Εταιρίας, και ο Μ. Γ. Χένσελ, εκανόνισαν ένα άλλο ταξίδι για να επισκεφθούν εκείνους που βρίσκονται σε μακρινούς αγρούς και ασχολούνται στο μεγάλο έργον του θερισμού, δηλαδή της συνάξεως μερικών από τα «άλλα πρόβατα». Στη διάρκεια του ταξιδιού του ο Αδελφός Νορρ έστειλε εκθέσεις των πειρών του, τις οποίες η Σκοπιά έχει την ευχαρίστησι να δημοσιεύση εδώ.
Την Παρασκευή, 23 Φεβρουαρίου, ήταν ένα λαμπρό, ηλιοφώτιστο, διαυγές πρωινό στη Νέα Υόρκη. Είχαμε πρόγευμα με την οικογένεια του Μπέθελ και έπειτα μερικοί από τους συνεργάτας μας του κεντρικού γραφείου μας συνώδευσαν, τον αδελφό Χένσελ και εμέ, στο αεροδρόμιο Λαγκουάρντια, για ν’ αρχίσωμε το ταξίδι μας προς την Άπω Ανατολή. Επιβιβασθήκαμε σ’ ένα αεροπλάνο Κονστελαίισιον της TWA και απογειωθήκαμε στις 10 π.μ. Έπνεε μια καλή αύρα και αυτό εβοήθησε το αεροπλάνο ν’ απογειωθή γρήγορα. Επίσης απεμάκρυνε πολλή από την ομίχλη και τον καπνό που είναι κοινά στη Νέα Υόρκη, κι αυτό μας έδωσε μια εξαιρετικά ωραία θέα της μητροπολιτικής περιοχής της Νέας Υόρκης. Ο κυβερνήτης επέταξε δυτικά ώσπου επέρασε τον ποταμό Χώδσον, ύστερα έστρεψε προς νότον κι επέταξε πάνω από την Ιερσέη. Μπορούσαμε να ιδούμε όλους τους περίφημους ουρανοξύστας της πόλεως, καθώς και το λιμάνι, τους ποταμούς και τις γέφυρες που έτεμναν τους ποταμούς. Τα αυτοκίνητα και οι σιδηρόδρομοι ήσαν ορατά αν και ήμεθα μερικές χιλιάδες πόδια ψηλά. Είδαμε καθαρά τον οίκον Μπέθελ και έπειτα τους ραδιοφωνικούς πύργους τού σταθμού WBBR της Εταιρίας, που ανυψώνονταν στον ουρανό της Στάτεν Άιλαντ. Ύστερ’ απ’ το ειδικό αυτό πέρασμα—τεραστία απόλαυσι για τα μάτια—προχωρήσαμε δυτικά προς το Σικάγο. Επετάξαμε πάνω από το Σέμπουρυ της Πενσυλβανίας, ακολουθώντας την πορεία του ταξιδιού μας, και δεν είδαμε σύννεφα ώσπου εφθάσαμε στο Οχάιο. Το τραχύ, καστανό λόγω της χειμερινής εποχής έδαφος της Πενσυλβανίας ήταν διάστικτο εδώ κι εκεί με χιονοσκέπαστα κομμάτια γης, ενώ κάθε τόσο μια παγωμένη λίμνη σπινθηροβολούσε στο λαμπρό ηλιακό φως. Μεγάλοι και μικροί ποταμοί ακολουθούσαν την οφιοειδή τους πορεία μέσα από τις κοιλάδες. Μερικά ανθρακωρυχεία έγιναν ορατά με τους πελώριους σωρούς μελανωπής σκουριάς, και τα σκοτεινά ξύλινα κτίρια. Πετούσαμε με ταχύτητα πάνω από 200 μιλίων την ώρα κι έτσι πολύ σύντομα εχάσαμε τη θέα του εδάφους και αντ’ αυτού εβλέπαμε την ηλιοφώτιστη θάλασσα των χνουδωτών λευκών νεφών που εξετείνοντο τόσο μακριά όσο και ο ορίζων. Βυθισθήκαμε κάτω μέσ’ από τα σύννεφα όταν επλησιάσαμε στο Σικάγο και προσγειωθήκαμε εκεί είκοσι λεπτά νωρίτερα.
Μερικοί επιβάται βγήκαν από το αεροπλάνο στο Σικάγο και άλλοι κατέλαβαν τις θέσεις των. Δεν πέρασε πολλή ώρα ώσπου και πάλι πετούσαμε ψηλά πάνω από τις Ηνωμένες Πολιτείες προς το Λος Άντζελες. Στις συγχρονισμένες εναέριες μεταφορές είναι εύκολο να διαβάζη κανείς και να γράφη όταν ο καιρός δεν είναι ανώμαλος, κι έτσι ελάβαμε φροντίδα για λίγη ασυμπλήρωτη αλληλογραφία και άλλη εργασία που είχαμε πάρει μαζί μας από το γραφείο. Επήραμε κατεύθυνσι προς νότον, περνώντας πάνω από το Κάνσας Σίτυ και την Άλμπουκερκ. Είδαμε το ηλιοβασίλεμα καθώς πλησιάζαμε στον ποταμό Κολοράντο, ο καιρός δε ήταν λίγο βαρύς πάνω από την Καλιφόρνια. Στο σκοτάδι μπορούσαμε να ιδούμε τα φώτα μιας πόλεως κάτω και παρετηρήσαμε ότι τα ίδια φώτα μπορούσαμε να τα βλέπουμε από καιρό σε καιρό. Για να κρατήση πληροφορημένους τους επιβάτας ο κυβερνήτης ανήγγειλε ότι πάρα πολλά αεροπλάνα προσπαθούσαν να προσγειωθούν στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Λος Άντζελες και ότι διεγράφαμε κύκλους πάνω από το τμήμα της πόλεως προς την πλευρά του ποταμού. Αυτό διήρκεσε περίπου πέντε λεπτά και ύστερα ήλθε ειδοποίησις από το αεροδρόμιο ότι ήταν ασφαλές να πλησιάσωμε στο Λος Άντζελες. Αλλά πάνω από το Λος Άντζελες ήταν πάλι αναγκαίο να διαγράφωμε κύκλους πάνω από την πόλι και ν’ αναμένωμε περαιτέρω οδηγίες. Εδαπανήσαμε μεταξύ δεκαπέντε και είκοσι λεπτών της ώρας στην περιήγησί μας πάνω από την πόλι διατηρώντας το ίδιο ύψος έτσι ώστε να μη συγκρουσθούν με το δικό μας αεροπλάνο άλλα που ήσαν επίσης στην περιφέρεια αυτή. Επτά ή οκτώ φορές είδαμε τα ίδια μέρη, θέατρα και εμπορικά κέντρα και αρχίσαμε να αισθανώμεθα πώς είμεθα κρεμασμένοι στον ουρανό για ώρες. Ήταν σαν μια γλυκειά μουσική όταν ακούσαμε το θόρυβο του μηχανισμού προσγειώσεως, διότι ξέραμε ότι έγινε το ξεκαθάρισμα για την προσγείωσι.
ΣΤΑΘΜΕΥΣΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ
Όταν εφθάσαμε στο έδαφος βρήκαμε γιατί τα πράγματα ήσαν τόσο δύσκολα στο αεροδρόμιο. Ο ήλιος της Καλιφορνίας είχε δαπανήσει μια πολυάσχολη μέρα τραβώντας υδρατμούς από τον Ειρηνικό ωκεανό και, τώρα που είχε έλθει το σκοτάδι, μπορούσε να πέση λίγη βροχή χωρίς να την αντιληφθή το Εμπορικό Επιμελητήριο. Όταν το αεροπλάνο σταμάτησε κοντά στα κύρια οικοδομήματα, είδαμε έναν άνθρωπο ντυμένο μ’ ένα αδιάβροχο και με μια κουκούλα πάνω από το κεφάλι του να σπεύδη προς την κλίμακα και ν’ ανεβαίνη προς τη θύρα του αεροπλάνου. Είχε περίπου σαράντα κοκκινόμαυρες ομπρέλλες μαζί του και όταν άνοιξε τη θύρα και μπήκε μέσα, ήλθε σε φως η ταυτότης ενός γνησίου Καλιφορνίου, διότι είπε: «Καλώς ωρίσατε στο Μαϊάμι!» Εχαρήκαμε για την υπηρεσία της ομπρέλλας και είχαμε πολλά γέλια με τους αδελφούς που μας συνήντησαν για τη θαυμάσια υποδοχή της Καλιφορνίας. Ήταν ένα μακρινό ταξίδι και λίγη ευθυμία στο τέλος του εξετιμήθη.
Αφού εζητήσαμε τις αποσκευές μας, ταξιδέψαμε μακριά από το αεροδρόμιο με αυτοκίνητο. Παντού ήσαν νερά. Μάλλον απηλαύσαμε αστεϊσμούς για τον καιρό καθώς περνούσαμε μέσ’ από την πόλι. Η λεωφόρος Μάντσεστερ ήταν σαν ένα ποτάμι. Θα ήταν κατάλληλο να φέρη κανείς βάρκες εκεί, διότι τα κυματάκια πλατάγιζαν στο όχημα που έτρεχε. Ήμεθα πεινασμένοι, κι έτσι εσταματήσαμε λίγα λεπτά σ’ ένα μικρό καφενείο. Αλλά κι εκεί ακόμη δεν μπορούσαμε να ξεχάσωμε τη βροχή, διότι, καθώς καθήσαμε περιμένοντας την τροφή μας, έγινε μια σχισμή στη στέγη κι έσταξε νερό επάνω μας. Κατόπιν συνεχίσαμε το δρόμο μας κι όταν εφθάσαμε στα σύνορα της πόλεως δεν βρήκαμε βροχή και η πανσέληνος έλαμπε.
Εμείναμε στην Καλιφόρνια από τις 24 ως τις 27 Φεβρουαρίου. Στο διάστημα αυτό είχαμε χιόνι, χαλάζι, βροχή, ημέρες με δυνατόν αέρα και λιακάδα. Η Καλιφόρνια μας προσέφερε όλη την ποικιλία που θα μπορούσε κανείς να ζητήση. Βρήκαμε πολύ απολαυστική την επίσκεψί μας εκεί και την επικοινωνία μας με τους αδελφούς. Μας δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφθούμε το Αστεροσκοπείο του Πάλομαρ, όπου βρίσκεται το τηλεσκόπιο Χέιλ των 200 ιντσών, για το οποίο είχε κάποτε γράψει το περιοδικό Ξύπνα! Αν και είναι ένα θαυμάσιο πράγμα να βλέπη κανείς τους ουρανούς με γυμνό μάτι, το να ιδή κανείς μερικές από τις φωτογραφίες που έχουν ληφθή με το γιγάντειο αυτό τηλεσκόπιο τον κάνει να εκτιμήση την απεραντοσύνη του μεγάλου σύμπαντος του Ιεχωβά. Και με αυτό ακόμη το μεγάλο «μάτι» μπορεί κανείς να ιδή μόνο ένα μικρό μέρος της μεγαλοπρεπούς και ενδόξου δημιουργίας του Θεού. Γνώσις όπως αυτή πρέπει να βοηθήση όλο το ανθρώπινο γένος να εκτιμήση τον Δημιουργό, αλλά λέγεται ότι οι περισσότεροι από τους επιστήμονας που χρησιμοποιούν το θαυμάσιο αυτό τηλεσκόπιο δεν διακηρύττουν το μεγαλείο και την τιμή του ονόματος του Ιεχωβά. Πραγματικά, όσοι εζήτησαν να γνωρίσουν τον Ύψιστον κι εμελέτησαν τον λόγον Του γνωρίζουν περισσότερα για τη δόξα Του, την τιμή και τη δύναμι, παρά οι φημισμένοι επιστήμονες.
Η Εταιρία διατηρεί στο Λύνγουντ μια αποθήκη εφοδιασμού, που αποτελεί ένα πολυάσχολο μικρό μέρος όπου οι αδελφοί εργάζονται σκληρά για να παραγάγουν εκατομμύρια προγράμματα κάθε χρόνο για τη διαφήμισι των δημοσίων συναθροίσεων. Μέσω της αποθήκης αυτής γίνονται αποστολές εντύπων σε ομάδες και σκαπανείς στο δυτικό μέρος των Ηνωμένων Πολιτειών με σημαντική οικονομία για την Εταιρία. Ήταν ενδιαφέρον να ιδή κανείς ότι είχαν ληφθή παραγγελίες για πάνω από επτά χιλιάδες αντίτυπα της Μεταφράσεως Νέου Κόσμου των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, και δεν υπήρχαν αντίτυπα στην αποθήκη για την εκτέλεσι αυτών των παραγγελιών. Όχι ότι χάρηκα που δεν μπορούσαν να εκτελέσουν όλες τις παραγγελίες, αλλ’ αυτό δείχνει ότι η ζήτησις είναι μεγαλύτερη από την προμήθεια που γίνεται και ότι οι άνθρωποι παντού επιθυμούν να διαβάσουν αυτή την έξοχη μετάφρασι. (Διεπιστώσαμε αργότερα ότι η ζήτησις και στις άλλες χώρες που επισκεφθήκαμε υπερβαίνει επίσης την προμήθεια.) Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για την αλήθεια στο δυτικό τμήμα των Ηνωμένων Πολιτειών, και στην Καλιφόρνια ανεφέρθη ότι εκατοντάδες ακόμη πρόσωπα τάσσονται με το μέρος του Κυρίου και συμμετέχουν στο μεγάλο έργο της συνάξεως. Βρήκαμε ότι το πνεύμα και ο ζήλος των αδελφών στην Καλιφόρνια ήσαν έξοχα, και οι αδελφοί προχωρούν στο αγαθόν έργον.
(Συνέχεια στο επόμενο)