Θεραπεία για Ζωή στο Νέο Κόσμο

«Και τα φύλλα του δένδρου είναι εις θεραπείαν των εθνών.»—Αποκάλυψις 22:2.

1, 2. Σε ποιο μελλοντικό πρόγραμμα υγείας πρόκειται να ενασχοληθή ο Ιεχωβά, και ποιος είναι ο κύριος αντικειμενικός σκοπός του παρόντος προγράμματος υγείας;

Ο ΙΕΧΩΒΑ Θεός προήγε ένα ασυνήθιστο πρόγραμμα υγείας κατά τα περασμένα χίλια εννιακόσια χρόνια. Τώρα πρόκειται να ενασχοληθή σ’ ένα έργον ιάσεως που θα θεραπεύση όλους τους ανθρώπους που θα ζήσουν στον αιώνιο νέο κόσμο. Το μελλοντικό πρόγραμμα υγείας θα καταστήση ικανούς όλους τους άνδρες και τις γυναίκες που ακολουθούν τη θεία οδηγία, να ζήσουν αιωνίως σε τελεία σωματική και διανοητική ευεξία επάνω σε μια γη απηλλαγμένη από όλα τα ίχνη της ασθενείας και του γήρατος.

² Τα θαύματα που θα επιτελεσθούν για την ανόρθωσι του ανθρωπίνου γένους σε τελεία υγεία, προεσκιάσθησαν από τις εκπληκτικές θεραπείες και ιάσεις που επετέλεσαν ο Ιησούς Χριστός και οι απόστολοί του κατά την έναρξι του προγράμματος υγείας που υπήρξε εν προόδω στους τελευταίους δεκαεννέα αιώνες. Όσον αφορά αυτό το παρόν πρόγραμμα, σκοπός του ήταν ιδιαίτερα να προετοιμάση μερικούς, έναν περιωρισμένον όμιλο μέσα από το ανθρώπινο γένος, για αιώνια ζωή στο πνευματικό βασίλειο. Δηλαδή, το πρόγραμμα αυτό ετέθη σε ενέργεια για το ειδικό όφελος της Χριστιανικής εκκλησίας των 144.000 πιστών νικητών αυτού του κόσμου, που πρόκειται να ενωθούν με τον Ιησού Χριστό στην ουρανία του βασιλεία. Αλλά αυτή η ίδια η βασιλεία θα είναι ένα μέσον θεραπείας. Μέσω αυτής όλες οι φυλές της γης θα ευλογηθούν με τελεία ζωή και ευτυχία.

3. Πώς ετονίσθηκε στην αρχή του το τρέχον πρόγραμμα υγείας;

³ Καθώς εξηγήθηκε στο αμέσως προηγούμενο τεύχος της Σκοπιάς, το τρέχον πρόγραμμα υγείας για τη Χριστιανική εκκλησία ετονίσθηκε στην αρχή του πριν από δεκαεννέα αιώνες με θαυματουργικές σωματικές θεραπείες. Με το λόγο ή με το άγγιγμα του Ιησού Χριστού ανοίγονταν τυφλά μάτια, ξεφράζονταν κωφά αυτιά, βωβά στόματα εγέμιζαν με έναρθρο λόγο· ο χωλός περιπατούσε χωρίς να κουτσαίνη ή χωρίς δεκανίκια, οι κατάκοιτοι γίνονταν αμέσως υγιείς, οι ατυχείς που εβασανίζοντο από τη λέπρα εκαθαρίζοντο από όλες τις πληγές της, οι νεκροί ηγείροντο από το νεκρικό τους κρεββάτι ή από το μνήμα τους. Ο Λουκάς, που ήταν ο ίδιος γιατρός, έγραψε ωραία γι’ αυτή την εκδήλωσι θείας θεραπείας και είπε: «Και δύναμις Κυρίου [Ιεχωβά, Μ.Ν.Κ.] ήτο εις το να ιατρεύη αυτούς.» (Λουκάς 5:17) Όχι με κάποια μυστηριώδη μέθοδο μεταφυσικής, μεσμερισμού (ζωικού μαγνητισμού) ή με κάποια άλλη υπνωτική δύναμι, αλλά με άμεση απονομή μετέδωσε ο Ιησούς στους ειδικά διαλεγμένους μαθητάς του την εξουσία να εκτελούν σωματικές θεραπείες. Με τη ρητή εντολή να το κάνουν αυτά χωρίς οικονομική επιβάρυνσι! Έπειτα απέθανε θάνατον μάρτυρος, ο άνθρωπος αυτός για τον οποίον είχε προφητευθή: «Αυτός τωόντι τας ασθενείας ημών εβάστασε, και τας θλίψεις ημών επεφορτίσθη· . . . η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην [ευεξίαν, Μ.Ι.Ρ.] ημών, ήτο επ’ αυτόν· και δια των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν.»—Ησαΐας 53:4, 5· 1 Πέτρου 2:24.

4. Γιατί δεν εσταμάτησε το πρόγραμμα υγείας κατά τον θάνατο του Ιησού;

⁴ Μήπως εσταμάτησε απότομα για πάντα το θείο πρόγραμμα υγείας κατά τον θάνατο του Ιησού; Όχι· ο Ιεχωβά Θεός το έσωσε από κατάρρευσι εγείροντας τον Ιησούν από τους νεκρούς για να καθήση στα δεξιά του στον ουρανό και εκεί να εξασκήση κάθε εξουσία για τον Θεό στον ουρανό και στη γη. Δέκα ημέρες μετά την ανάληψί του και επιστροφή στον ουρανό, δηλαδή, στην ημέρα της Πεντηκοστής, ο δοξασμένος αυτός Ιησούς εξέχυσε το άγιο πνεύμα επάνω στους πιστούς μαθητάς του στη γη, και μ’ αυτό απένειμε σε πολλούς απ’ αυτούς το χάρισμα θαυματουργικής δυνάμεως για σωματικές θεραπείες. Έτσι το πρόγραμμα υγείας που προήρχετο από τον ουρανό εσυνεχίσθηκε μεταξύ των ανθρώπων.

5. Γιατί δεν υπάρχει τώρα θεία σωματική θεραπεία, και αποτελεί αυτό μια πραγματική απώλεια για μας;

⁵ Καθώς εξηγήθηκε επίσης στο προηγούμενο τεύχος της Σκοπιάς, οι θαυματουργικές θεραπείες και ιάσεις ανθρωπίνων σωμάτων εσυνεχίσθηκαν ώσπου πέθανε και ο τελευταίος από τους αποστόλους και τους Χριστιανούς συντρόφους των. Μ’ αυτά τα θαύματα εθεμελιώθηκε στην πίστι της η Χριστιανική εκκλησία και προσδιορίσθηκε επίσης οριστικά ως ο αληθινός «Ισραήλ του Θεού», λαμβάνοντας τη θέσι του φυσικού οίκου Ισραήλ, ο οποίος είχε απορρίψει τον Ιησούν ως Μεσσία ή Χριστό. Στον δέοντα καιρό παρήλθε η νηπιακή ηλικία της Χριστιανικής εκκλησίας. Σήμερα, έπειτα από μια σταδιοδρομία δεκαεννέα αιώνων, η εκκλησία βρίσκεται στην ωριμότητά της ή στην πλήρη ανάπτυξι της Χριστιανικής ανδρικής ηλικίας. Ο Θεός απεμάκρυνε απ’ αυτήν μερικά πράγματα που ήσαν ιδιάζοντα στη νηπιακή της ηλικία, όπως λ. χ. το χάρισμα του πνεύματος για την επιτέλεσι ακαριαίων θεραπειών του ανθρωπίνου σώματος και της διανοίας. Συνεπώς, εκείνοι που αποτελούν το υπόλοιπο αυτής της Χριστιανικής εκκλησίας και που βρίσκονται ακόμη στη γη, δεν εξασκούν ένα τέτοιο χάρισμα του πνεύματος. Δεν έχουν Γραφική αιτία να περιμένουν από κάποια πηγή ή από κάποιον αγωγό ένα θαύμα θείας θεραπείας στην περίπτωσί τους. Αλλά αυτό δεν έχει ως αποτέλεσμα καμμιά πραγματική απώλεια ή στενοχωρία γι’ αυτούς, διότι η ελπίδα τους και ο αιώνιος προορισμός τους είναι πνευματικός, ουράνιος, και όχι φυσικός, επίγειος.

6. Υπήρξαν και είναι οι Χριστιανοί υποκείμενοι σε ασθένεια; Πώς ζητούν ανακούφισι;

⁶ Ακόμη και στον πρώτον αιώνα που ήσαν σε ενέργεια οι θαυματουργικές θεραπείες, οι πιο πιστοί από τους Χριστιανούς υπέκειντο σε σωματικές ασθένειες και νόσους κοινές σε όλους τους λοιπούς ανθρώπους, και πέθαιναν απ’ αυτές. Δεν πέθαναν όλοι βίαιο θάνατο μάρτυρος ούτε έζησαν ως το ακρότατο όριο του γήρατος όπως ο απόστολος Ιωάννης που έλαβε την Αποκάλυψι και που μπορεί να πέθανε από την παρακμή και την κατάρρευσι που οφείλεται στη μεγάλη ηλικία. Οι Χριστιανοί που επροικίζοντο με την εξουσία να θεραπεύουν, δεν εξουσιοδοτούντο να χρησιμοποιούν τη δύναμι αυτή επάνω στον εαυτό τους ή να ζητούν από τους αδελφούς των, που ήσαν όμοια προικισμένοι, να την χρησιμοποιήσουν επάνω τους και γενικώτερα για την ανακούφισι, την ευκολία και την άνεσι των Χριστιανών. Ούτε προσηύχοντο για μια τέτοια θαυματουργική θεραπεία των σωματικών τους οργανισμών. Εχρησιμοποιούσαν αξιόπιστα φάρμακα ή τις υπηρεσίες εκείνων που εξασκούσαν το ιατρικό επάγγελμα. Σήμερα, λοιπόν, πολύν καιρό έπειτα από την πάροδο του χαρίσματος του πνεύματος για θαυματουργική σωματική θεραπεία, πιστοί Χριστιανοί ασθενούν ή προσβάλλονται από τις μεγαλύτερες νόσους των καιρών αυτών. Και αυτοί, επίσης, ζητούν ανακούφισι με λογικούς τρόπους.

7. Πρέπει οι ασυνήθεις αναρρώσεις σήμερα να θεωρούνται ως θείες θεραπείες;

⁷ Μερικές φορές υποβάλλονται σε χειρουργικές επεμβάσεις ως την τελευταία προσφυγή. Η ζωή του πάσχοντος κρέμεται από μια λεπτή κλωστή. Η ανάρρωσις φαίνεται πολύ απίθανη. Υπάρχει σχεδόν κάθε αιτία για να είναι κανείς απελπισμένος για τη ζωή του. Αλλά τότε γίνεται μια στροφή, και ο ασθενής ή εκείνος που υπέστη την εγχείρησι αναρρωνύει και αναλαμβάνει την προηγούμενη δραστηριότητά του. Επειδή αυτό είναι τόσο θαυμαστό, πρέπει άραγε να το θεωρούμε ως μια περίπτωσι θείας θεραπείας στον εικοστόν αυτόν αιώνα; Εκείνος που ανέρρωσε μπορεί να το αισθάνεται έτσι. Θα χρησιμοποιήση εκφράσεις ευγνωμοσύνης προς τον Θεό και θα το περιγράψη με λόγια που το καθιστούν μια περίπτωσι θείας θεραπείας. Θα πη ότι ο Θεός ήταν ελεήμων προς αυτόν και εφείσθηκε τη ζωή του ιδιαίτερα για το περαιτέρω έργον που ο Θεός προώρισε γι’ αυτόν.

8. Ποια είναι τα λογικά επιχειρήματα εναντίον μιας τέτοιας απόψεως;

⁸ Αλλ’ αν ο Θεός επετέλεσε τη θεραπεία, δηλαδή, αν ήταν μια περίπτωσις θείας ιάσεως, γιατί, τότε, ήταν ανάγκη αυτός ο Χριστιανός να προσφύγη στους γιατρούς και στα φάρμακα που αυτοί ώρισαν; Ή γιατί έπρεπε να συναινέση για μια εγχείρησι και ίσως να παραβιάση τον νόμον του Θεού και να δεχθή μια μετάγγισι αίματος ή μια ένεσι πλάσματος (ορού) αίματος; Ήσαν αυτά τα πράγματα τα προκαταρκτικά της θείας θεραπείας στους αποστολικούς χρόνους, όταν η θεραπεία αυτή ήταν μια ενέργεια του πνεύματος του Θεού; Καθόλου! Εκείνο τον καιρό τα θαύματα του Θεού ήσαν άμεσα και ακαριαία, χωρίς τη βοήθεια ανθρωπίνων ιατρών και θεραπευτικών φαρμάκων, και εκεί που αυτά είχαν αποτύχει. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει σήμερα. Επομένως, όταν ένας Χριστιανός δοκιμάζη μια ασυνήθη ανάρρωσι και επιβίωσι, δεν πρέπει να πείθη τον εαυτό του ότι αυτό έγινε με ειδική παρέμβασι από τον ουρανό. Άτομα έξω από τη Χριστιανική εκκλησία έχουν επίσης απροσδόκητες, αξιοθαύμαστες αναρρώσεις. Εκτός τούτου, ενώ ένας Χριστιανός μπορεί να παρουσίασε μια σωστική επιστροφή από τις σιαγόνες του θανάτου, ένας άλλος Χριστιανός ή πολλοί άλλοι Χριστιανοί υπό όμοιες περιστάσεις δεν είχαν τόση επιτυχία αλλά υπέκυψαν στη μεγάλη φυσική πίεσι. Τι, λοιπόν; Μήπως η θεία εύνοια εμειδίασε σ’ εκείνον που είχε την αναζωογόνησι των σωματικών του δυνάμεων και που επέστρεψε στην κανονική του υγεία και δραστηριότητα; Μήπως όμως συνωφρυώθηκε σ’ εκείνους που δεν είχαν βελτίωσι της υγείας των και που έφθιναν, έγιναν χειρότερα και τέλος πέθαναν από το νόσημά τους ή την εγχείρησι; Αυτό δεν θα ήταν δίκαιο να το πούμε, ιδίως όταν εκείνοι που υπέκυψαν ήσαν εξίσου πιστοί και αφωσιωμένοι στον Θεό όπως και αυτός που είχε μια ασυνήθη ανάρρωσι.

9. Τι περαιτέρω δείχνει ότι η αποτυχία αναρρώσεως δεν είναι ένδειξις θείας δυσαρεσκείας ή ελλείψεως προσοχής:

⁹ Θυμηθήτε ότι λίγο μετά την εμφάνισι του Θεού στον Ιακώβ, κατά την οποία ανέφερε ότι το όνομά του θα ήταν στο εξής «Ισραήλ», η αγαπητή του σύζυγος Ραχήλ είχε σκληρόν αγώνα όταν γεννούσε τον δεύτερο γυιό της Βενιαμίν και πέθανε. Αυτό δεν ήταν ένδειξις θείας δυσαρεσκείας—μπορούμε να είμεθα βέβαιοι. (Γένεσις 35:9-20) Σε ηλικία 147 ετών ο Ιακώβ ο ίδιος έπεσε άρρωστος και πέθανε από την ασθένειά του. Αλλά όχι επειδή ήταν έξω από τη θεία εύνοια, διότι εξακολούθησε έως τα έσχατα να είναι προφήτης του Θεού. Ο Ιακώβ εβαλσαμώθηκε από τους γιατρούς της Αιγύπτου. (Γένεσις 47:28 έως 48:1· 49:33 έως 50:3) Ο Ελισσαιέ, επίσης, αρρώστησε από μια ασθένεια από την οποία πέθανε, αλλά επροφήτευσε ακόμη και στην κλίνη του θανάτου του ως ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. (2 Βασιλέων 13:1-20). Είναι πιθανόν, επίσης, ότι οι περιπτώσεις των στομαχικών διαταραχών του Τιμοθέου και οι συχνές του ασθένειες εξακολούθησαν έως τον θάνατό του, και ότι το κρασί που τον εσυμβούλευσε ο Παύλος να μεταχειρίζεται, εχρησίμευσε μόνο για να του δίνη κάποια ανακούφισι. (1 Τιμόθεον 5:23) Το να υποκύψη, λοιπόν, κανείς σε μια εγχείρησι ή σε μια ασθένεια δεν είναι ένδειξις της δυσαρεσκείας του Θεού ή της ελλείψεως από μέρους του ενδιαφέροντος και προσοχής. Καθώς επίσης μια φαινομενική ανάρρωσις δεν πρέπει να ερμηνευθή ως ειδική παρέμβασίς του και εύνοια. Πρέπει να είμεθα λογικοί και ισορροπημένοι στη διάνοια. Λάβετε υπ’ όψιν ότι υπάρχουν πολλοί σωματικοί παράγοντες και συναφείς περιστάσεις που συμβάλλουν στο να εξέλθη κανείς σώος από μια εγχείρησι ή μια πολιορκία σοβαράς ασθενείας, οι οποίοι όμως παράγοντες δεν υφίστανται για κείνους που υποκύπτουν.

10. Είναι η ασθένεια ένα κατάλληλο ζήτημα για προσευχή; Με ποιον περιορισμό;

¹⁰ Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να είμεθα ευγνώμονες στον Θεό και να εκφράσωμε ευχαριστίες σ’ αυτόν αν αναρρώσωμε. Ούτε αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να φέρωμε την υπόθεσι σ’ Αυτόν με προσευχή όταν είμεθα ασθενείς ή όταν οι αγαπητοί μας συγ-Χριστιανοί είναι ασθενείς. Κάθε περίστασις και υπόθεσις στη ζωή μας είναι ένα ζήτημα που μπορούμε να φέρωμε σ’ αυτόν με προσευχή. Εν τούτοις, δεν μπορούμε να παρακαλέσωμε για θεία θεραπεία και να την περιμένωμε, ακόμη και αν χρησιμοποιούμε ως βάσι τα λόγια του Ιησού: «Εάν μείνητε εν εμοί, και οι λόγοι μου μείνωσιν εν υμίν, θέλετε ζητεί ό,τι αν θέλητε, και θέλει γείνει εις εσάς.» (Ιωάννης 15:7) Ξέρομε ποια είναι τα λόγια του Ιησού που αφορούν τους ακολούθους του σήμερα, και δεν μιλούν για θαύματα επάνω στους φυσικούς οργανισμούς των ακολούθων του κατά τον καιρόν αυτόν.

11. Στη διάρκεια της ασθενείας τι μπορούμε κατάλληλα να ζητήσωμε; Και αν πεθάνωμε, σε ποιον ανήκομε ακόμη;

¹¹ Το κατάλληλο πράγμα που μπορούμε να ζητήσωμε από τον ουράνιο Πατέρα μας είναι να μας βοηθήση να υπομείνωμε με Χριστιανική εγκαρτέρησι στη διάρκεια της νόσου ή της σωματικής εξασθενίσεως. Μπορούμε να τον παρακαλέσωμε να μας βοηθήση να ενεργήσωμε σαν πιστοί μάρτυρες σε όλη της τη διάρκεια, να μη χάσωμε την πίστι μας σ’ αυτόν, να μην υποστούμε καμμιά πνευματική βλάβη εξαιτίας της. Μπορούμε να προσευχηθούμε για να οδηγηθούμε στη χρήσι καταλλήλων φαρμάκων που είναι ωφέλιμα ή για να έχωμε την κατάλληλη ιατρική περίθαλψι. Ακόμη και μέσα στην ασθένειά μας μπορούμε ν’ αφήνωμε το φως μας να λάμπη. Η υποχρέωσίς μας είναι να συμμορφωνώμεθα με την εντολή «κήρυξον τον λόγον· επίμενε εγκαίρως, ακαίρως.» (2 Τιμόθεον 4:2) Υπήρξαν περιπτώσεις που άτομα σωματικώς ασθενή είδαν βελτίωσι της υγείας των με το ν’ αποδείξουν τον ζήλον των για τη Βασιλεία του Θεού βγαίνοντας με δραστηριότητα στην υπηρεσία του αγρού, μολονότι η πτωχή τους υγεία υπηγόρευε το αντίθετο. Ας ενθυμούμεθα ότι—για να παραθέσωμε τα λόγια του αποστόλου—«εάν τε ζώμεν, δια τον Κύριον [Ιεχωβά, Μ.Ν.Κ.] ζώμεν· εάν τε αποθνήσκωμεν, δια τον Κύριον [Ιεχωβά, Μ.Ν.Κ.] αποθνήσκομεν. Εάν τε λοιπόν ζώμεν, εάν τε αποθνήσκομεν, του Κυρίου [Ιεχωβά, Μ.Ν.Κ.] είμεθα. Επειδή δια τούτο ο Χριστός και απέθανε και ανέστη και ανέζησε, δια να ήναι Κύριος και νεκρών και ζώντων.» (Ρωμαίους 14:8, 9) Ο πιστός, λοιπόν, Χριστιανός που αποτυγχάνει να αναρρώση και πεθαίνει, εξακολουθεί ακόμη να ανήκη στον Κύριον Ιησούν.

ΑΠΟΔΟΣΙΣ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ

12. Σε τίνος την περίπτωσι αναφέρονται μερικοί για να υποστηρίξουν ότι ο Σατανάς προκαλεί τις ασθένειες και τα δυστυχήματα;

¹² Μερικοί θα υποβάλουν τώρα την ερώτησι, Δεν είναι τάχα ο Σατανάς, ο Διάβολος, εκείνος που μας κάνει να ασθενήσωμε και έτσι μας θέτει έξω από την αποστολή μας; Δεν είναι αυτός εκείνος που προξενεί μοιραία δυστυχήματα στους πιστούς του Ιεχωβά ή δυστυχήματα που κολοβώνουν την περαιτέρω χρησιμότητά τους στην υπηρεσία του; Προς υποστήριξιν μιας καταφατικής απαντήσεως, αυτοί θα αναφερθούν στην περίπτωσι του Ιώβ. Εκεί ο Σατανάς έκαμε να πέση φωτιά από τον ουρανό και να κατακαύση τα μεγάλα ποίμνια προβάτων του Ιώβ και τους φύλακάς των, και έκαμε επίσης να προσβάλη μια βίαιη θύελλα το σπίτι όπου εσυμποσίαζαν τα δέκα παιδιά του και να καταρρίψη το σπίτι επάνω τους και να τα θανατώση. Επιπρόσθετα ο πονηρός αυτός εκτύπησε τον Ιώβ με μια τρομερή ασθένεια που τον εκάλυψε από την κεφαλή ως τα δάκτυλα των ποδιών μ’ ένα διαβρωτικό έλκος που του προξενούσε κνησμό.

13, 14. Γιατί η περίπτωσις του Ιώβ δεν παρέχει τον κανόνα για να μετρήσωμε όλες τις περιπτώσεις;

¹³ Αλλά η περίπτωσις του Ιώβ δεν μας παρέχει τον κανόνα με τον οποίον πρέπει να μετρήσωμε όλες τις περιπτώσεις ασθενείας και δυστυχημάτων. Εκείνη ήταν μια ειδική περίπτωσις δοκιμασίας. Πρώτα ο Ιεχωβά επέστησε την προσοχή του Σατανά στην ακεραιότητα του Ιώβ, και έπειτα ο αντίδικος κατηγόρησε τον Ιώβ ότι υπηρετούσε τον Θεό για το ιδιοτελές του όφελος, διότι ο Θεός είχε περιφράξει αυτόν και τα υπάρχοντά του με θεία προστασία, έτσι ώστε να είναι συντελεστικό της ευημερίας του Ιώβ το να υπηρετή τον Θεό. Αλλ’ αν τώρα ο Θεός αφαιρούσε την προστασία του και άφηνε τον Σατανά να τον εγγίση στην υπόθεσι όλων αυτών των ιδιοτελών ωφελημάτων, ο Ιώβ θα ηρνείτο τον Θεόν, θα τον κατηράτο κατά πρόσωπον. Όταν ο Ιώβ αρνήθηκε να πιεσθή σ’ αυτή την απιστία από την απώλεια της περιουσίας του και των παιδιών του, τότε ο Σατανάς έλαβε την άδεια να εγγίση το δέρμα και τη σάρκα του Ιώβ και να απειλήση τη ζωή του μ’ ένα ανίατο νόσημα. Επιπρόσθετα, η γυναίκα του Ιώβ εστράφη εναντίον του και τρεις από τους εξέχοντας φίλους του τον κατεδίκασαν ως υποκριτήν που κατεθλίβετο από το δίκαιο χέρι του Ιεχωβά Θεού. Αλλά οι δριμείες αυτές δοκιμασίες που προήρχοντο από τον Διάβολο απέτυχαν να μετακινήσουν τον Ιώβ από την ακεραιότητά του. Έτσι ηττήθηκε η πρόκλησις του Σατανά προς τον Θεό σχετικά με τον ευσεβή αυτόν άνθρωπο, και ο Παντοδύναμος Θεός εθεράπευσε θαυματουργικά τον Ιώβ και του έδωσε περισσότερα από όλα όσα είχε χάσει προηγουμένως ο Ιώβ στη διάρκεια της κρίσιμης δοκιμασίας του.

¹⁴ Είναι αληθές, ότι εμείς οι Χριστιανοί είμεθα ο καθένας μας κάτω από μια δοκιμή της ακεραιότητός μας μέσα σ’ αυτόν τον εχθρικό κόσμο. Αλλά κανείς μας δεν πρέπει να νομίζη ότι είναι τόσο σπουδαίος ώστε ξεχωρίζεται και του γίνεται μια ειδική δοκιμασία σαν εκείνη που έγινε στον Ιώβ. Αν συνέβαινε αυτό, τότε θα έπρεπε να μεταφέρωμε ολόκληρη την εικόνα του Ιώβ και να την εφαρμόσωμε σε κάθε Χριστιανό ατομικώς. Στην περίπτωσι αυτή θα έπρεπε να έχουν αποδοθή σε κάθε Χριστιανό σ’ αυτή τη ζωή διπλάσια από όσα έχασε λόγω δυστυχημάτων που μηχανεύθηκε ο Σατανάς. Θα έπρεπε κάθε Χριστιανός να δοκιμάση θαυματουργική θεία θεραπεία και έπειτα να ζήση μια μακρά ζωή καλής υγείας, που ν’ αντιστοιχή με τα 140 χρόνια του Ιώβ αφού έγινε υγιής.—Ιώβ, κεφάλαια 1, 2, 42.

15. Ποιον εξεικόνιζε ο Ιώβ, και τι, επομένως προεσκίαζε η δοκιμασία του;

¹⁵ Επί πλέον, η δοκιμασία του Ιώβ επετράπη από τον Θεό και ανεγράφη για να χρησιμεύση προφητεία. Προεσκίαζε πώς η τάξις του Ιώβ, αρχίζοντας από τον Ιησού τον ίδιο (που ποτέ δεν αρρώστησε), θα ήταν εκτεθειμένη στη δοκιμή της ακεραιότητός της προς τον Θεό από τον Σατανά. Εν τούτοις, η δοκιμή αυτή δεν επρόκειτο να γίνη με κατά γράμμα δυστυχήματα, απώλειες και τρομερές ασθένειες που θα ωφείλοντο στον Σατανά. Όχι· αλλά με διωγμούς και εναντίωσι απ’ αυτόν τον κόσμο που θα επέφερε απώλεια στενών συντρόφων, και θα μας έφερνε μια επαίσχυντη, κακοπαραστημένη εμφάνισι στα μάτια του κόσμου, κάνοντάς μας να φαινόμαστε αηδείς σ’ αυτόν, έτσι ώστε να μας κατηγορήσουν ότι είμεθα θρησκευόμενοι υποκριταί και κάτω από την κατάρα του Θεού. Όπως, παραδείγματος χάριν, όταν τα κοινώς γνωστά θρησκευτικά συστήματα μάς κατηγορούν ότι είμεθα βλάσφημοι, ότι μισούμε τους πάντας, και ότι είμεθα Ναζισταί, Φασισταί και ιμπεριαλισταί εδώ, και κομμουνισταί εκεί. Συνεπώς, η θαυματουργική αποκατάστασις του Ιώβ προεσκίαζε, όχι τη θεία θεραπεία των σωματικών μας ασθενειών και το ότι θα εγινόμεθα απρόσβλητοι από περαιτέρω δυστυχήματα, αλλά το πώς ο Παντοδύναμος Θεός θα αποκαθιστούσε στην εύνοιά του το πιστό υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του και θα εξουδετέρωνε όλες τις ψευδείς κατηγορίες και κακοπαραστάσεις εις βάρος των δούλων του ενώπιον όλων των καλής θελήσεως ανθρώπων.

16. Γιατί η περίπτωσις της γυναικός με το πνεύμα της ασθενείας και η περίπτωσις του σκόλοπος εις την σάρκα του Παύλου, δεν υποστηρίζουν ότι ο Σατανάς προκαλεί όλες τις ασθένειες:

¹⁶ Ας πάρωμε, λοιπόν, τη συνετή άποψι της ασθενείας και των δυστυχημάτων. Υπάρχουν πολλά πράγματα εκτός από την ασθένεια και τα δυστυχήματα που ο Σατανάς μπορεί να χρησιμοποιήση για να θέση την ακεραιότητά μας σε δοκιμασία. Είναι αληθές, ότι ο Ιησούς είπε για τη γυναίκα που «ήτο συγκύπτουσα» και που την εθεράπευσε: «Αύτη δε, ούσα θυγάτηρ του Αβραάμ, την οποίαν ο Σατανάς έδεσεν ιδού δεκαοκτώ έτη, δεν έπρεπε να λυθή από του δεσμού τούτου τη ημέρα του σαββάτου;» Αλλά παρατηρούμε ότι η αφήγησις λέγει πώς η γυναίκα είχε «πνεύμα ασθενείας» και ήταν προφανώς υπό την εξουσία ενός δαίμονος που δεν ήθελε να την αφήση να ανορθωθή. (Λουκάς 13:10-16) Είναι αληθές επίσης ότι ο Παύλος είπε για τον δικό του «σκόλοπα εις την σάρκα» ότι ήταν «άγγελος Σατάν, δια να με ραπίζη»· αλλά αυτό δεν ήταν μια ασθένεια ή δυστύχημα, όπως εξηγήσαμε στο προηγούμενο μας τεύχος της Σκοπιάς. Οτιδήποτε κι αν ήταν ο σκόλοψ, ήταν κάτι που ο Σατανάς ο εχθρός το μετεχειρίζετο για να δυσκολεύη τα πράγματα για τον Παύλο και να τον στενοχωρή. Έτσι μπορεί να συμβαίνη και με τις ασθένειες και τα δυστυχήματα στη δική μας περίπτωσι. Ενώ αυτά είναι δυνατόν να μην οφείλονται στο Σατανά, εν τούτοις, μπορεί αυτός να τα χρησιμοποιήση αφού συμβούν σ’ εμάς, για να μας στενοχωρήση, να εξασθενίση την πίστι μας στον Θεό, να συντρίψη τον ζήλο μας στην υπηρεσία του Θεού, να μας κάνη να χάσωμε το πνεύμα του Θεού και να εγκαταλείψωμε το δρόμο της αφιερώσεως.

17. Οι φυσικές αιτίες παράγουν τα ίδια κακά αποτελέσματα στους Χριστιανούς καθώς και στους άλλους; Το να γίνη κανείς Χριστιανός μεταβάλλει οπωσδήποτε το σώμα του;

¹⁷ Οι ασθένειες, τα νοσήματα και τα δυστυχήματα έχουν τις φυσικές τους αιτίες. Οι αιτίες αυτές παράγουν τα ίδια αποτελέσματα στη ζωή των αφοσιωμένων Χριστιανών όπως και στη ζωή των μη αφιερωμένων κοσμικών. Στα Λύστρα της Μικράς Ασίας, όταν οι ειδωλολάτρες ήθελαν να λατρεύσουν ως θεούς τον Παύλο και τον Βαρνάβα που έκαναν θαύματα, αυτοί επήδησαν μέσα στο πλήθος και αντέτειναν λέγοντας: «Άνδρες, τι κάμνετε ταύτα; και ημείς είμεθα άνθρωποι ομοιοπαθείς με σας.» (Πράξεις 14:8-15) Και μπορούμε όλοι να συμφωνήσωμε με τον ψαλμωδό Δαβίδ όταν λέγη: «Ιδού, συνελήφθην εν ανομία, και εν αμαρτία με εγέννησεν η μήτηρ μου.» (Ψαλμός 51:5) Επειδή, λοιπόν, απλώς ένα άτομο πιστεύει στα καλά νέα της βασιλείας του Θεού και αφιερώνεται ν’ ακολουθήση τα ίχνη του Ιησού, ο Θεός δεν κάνει ένα θαύμα για ν’ αλλάξη οπωσδήποτε τον σωματικό του οργανισμό. Βέβαια, θα μπορούσε αυτό το άτομο να παρατείνη τη ζωή του με το να ζη καλύτερα από τότε και έπειτα ως Χριστιανός, τόσον από ηθική όσο και από φυσική άποψι, διότι μανθάνει ολοένα περισσότερα για την αλήθεια και μεταχειρίζεται το σώμα του με σωφροσύνη και δεν το υποβάλλει σε καταχρήσεις όπως εκείνοι που βρίσκονται στον κόσμο. Ανιδιοτελής δραστηριότης στην υπηρεσία του Θεού μάς κάνει καλό και στη διάνοια και στο σώμα. Η μελέτη του λόγου του Θεού και η εφαρμογή του σε λόγο, σκέψι και πράξι έχει ένα υγιεινό αποτέλεσμα επάνω μας από κάθε άποψι. Όπως αναφέρει ο Σολομών: «Φοβού τον Ιεχωβά, και έκκλινον από κακού. Τούτο θέλει είσθαι ίασις εις τα νεύρα σου, και μυέλωσις εις τα οστά σου.»—Παροιμίαι 3:7, 8, Α.Σ.Μ.

18. Αντί να υπάρχη απ’ ευθείας επίδρασις του Σατανά, τι ενεργεί μάλλον για την εκδήλωσι της ασθενείας σε όλους αδιακρίτως;

¹⁸ Όλες οι ασθένειες που εισέβαλαν στη γη προέκυψαν από την αρχική παραβίασι του νόμου του Θεού. Ομοίως σήμερα, η ασθένεια και η νόσος οφείλονται σε κάποια παραβίασι των νόμων του Θεού των σχετικών με τη σωματική ευεξία. Δεν οφείλονται στην άμεση επίδρασι του Σατανά. Πολλοί από μας μπορεί να εκληρονόμησαν τάσεις προς ωρισμένες σωματικές ασθένειες, και αυτές μπορεί να εμφανισθούν αφού ορισμένες αιτίες τις κάμουν να αναπτυχθούν και να εκδηλωθούν. Λόγου χάριν, μια επιδημική νόσος σαρώνει τη γη. Ένας κοσμικός με μια υγιά κράσι μπορεί να περάση μέσα από την επιδημία αυτή χωρίς να προσβληθή, ενώ ένας πιστός Χριστιανός μπορεί να πέση κατάκοιτος απ’ αυτήν και να πεθάνη ή να περάση μια δύσκολη περίοδο αναρρώσεως. Αυτό μπορεί να οφείλεται εντελώς στην ασθενέστερη συγκρότησι του οργανισμού του και στην άγνοια των προφυλάξεων που έπρεπε να ληφθούν για να μην προσβληθή κανείς. Οι ασθένειες, λοιπόν, έχουν φυσική προέλευσι και πορεία μέσα στον οργανισμό όλων των ανθρώπων άσχετα με την πίστι τους. Θα ήταν παράλογο να τις αποδώσωμε απ’ ευθείας στον Σατανά.

19, 20. Αν δεν είναι ο Σατανάς, ποια είναι η αιτία των δυστυχημάτων, χωρίς μεροληψία;

¹⁹ Το ίδιο συμβαίνει με τα δυστυχήματα: Αυτά οφείλονται γενικώς σε απροσεξία. Υπό τις ίδιες περιστάσεις η απροσεξία ενός θα έχη ως αποτέλεσμα το ίδιο δυστύχημα. Ένα λεωφορείο γεμάτο από αδελφούς που παρευρέθησαν σε μια συνέλευσι, τους επαναφέρει στα σπίτια τους και ο οδηγός του λεωφορείου αποκοιμιέται επάνω στο τιμόνι. Το λεωφορείο συντρίβεται, πολλοί σκοτώνονται και σχεδόν όλοι οι άλλοι πληγώνονται. Α-χα, ο Διάβολος φταίει! Όχι· μάλλον η απροσεξία και απερισκεψία του οδηγού. Πάλι, ένα αυτοκίνητο γεμάτο από μάρτυρας που ήσαν στην υπηρεσία του αγρού διαδίδοντας τα νέα της Βασιλείας, οδηγείται προς τα έξω για μια μικρή εκδρομή και σταματά σε μια καμπή του δρόμου. Ένα άλλο αυτοκίνητο διέρχεται την καμπή και, λόγω της μεγάλης ταχύτητος, κάνει μια απότομη στροφή και συντρίβεται επάνω στο σταματημένο αυτοκίνητο και σκοτώνει όλους όσοι είναι μέσα. Έργον του Σατανά; Όχι! Έλλειψις περισκέψεως και προσοχής σε μια καμπή.

²⁰ Ένας Χριστιανός βαδίζει επάνω σ’ ένα αστερέωτο χαλί που είναι στρωμένο σ’ ένα παρκεταρισμένο πάτωμα, γλιστράει, πέφτει και σπάζει τη μέση του. Φταίει ο Διάβολος; Όχι· οποιοσδήποτε άλλος που θα εβάδιζε βιαστικά επάνω στο χαλί το στρωμένο στο ολισθηρό πάτωμα θα είχε την ίδια πείρα, ακόμη και ο ευνοούμενος του Διαβόλου. Δύο Χριστιανοί νυμφεύονται και θέλουν να μείνουν άτεκνοι για να δρουν πιο ελεύθερα χωρίς στενοχώριες και βάρη. Ξαφνικά, προς αποθάρρυνσίν τους και παρ’ όλη την προσοχή τους, έρχεται ένα ανεπιθύμητο μωρό! Ισχυρίζονται ότι ο Κύριος ήταν εκείνος που τους ωδήγησε να συναντήσουν ο ένας τον άλλον και να νυμφευθούν, αλλά όσο γι’ αυτό το μωρό, μ’ αυτό ακριβώς ο Σατανάς επωφελήθηκε της ευκαιρίας για να παρεμποδίση την υπηρεσία τους στον Θεό. Αλλ’ αν δεν ήθελαν να έχουν παιδιά, γιατί εν πρώτοις παντρεύτηκαν; Δεν είναι η πρωταρχική λειτουργία του γάμου το να φερθούν τέκνα σ’ αυτή τη γη; Με το να νυμφευθούν, διεκινδύνευσαν την ελευθερία τους για υπηρεσία και εξέθεσαν τον εαυτό τους στα βάρη και τις ευθύνες παιδιών. Όχι, δεν ενεφύτευσε ο Σατανάς τη δύναμι της αναπαραγωγής στους άνδρες και στις γυναίκες. Δεν έδωσε αυτός αρχή στη ζωή αυτού του βρέφους, μια ζωή που οι Χριστιανοί γονείς πρέπει να τη θεωρούν ως «αγία» στα όμματα του Θεού. (1 Κορινθίους 7:14) Όχι, αυτό το μωρό δεν ήταν «δυστύχημα». Μην απατάτε τον εαυτό σας όσον αφορά τη λειτουργία του φυσικού νόμου που ο Θεός ο Δημιουργός προσήλωσε αναλλοίωτα στον ανθρώπινο οργανισμό. Ο νόμος αυτός λειτουργεί στην περίπτωσί που όλη σας η προσοχή δεν είναι αρκετά οξεία για ν’ αποκλείση τη λειτουργία του.

21. Πρέπει οι Χριστιανοί να περιμένουν ότι μερικές κοινές φυσικές συνθήκες θα έχουν διαφορετικό αποτέλεσμα στην περίπτωσί τους από ό,τι έχουν στους άλλους; Γιατί απαντάτε έτσι;

²¹ Ασθένειες, λοιπόν, κακοήθη νοσήματα, δυστυχήματα και γήρας μπορεί να αναμένεται ότι θα λάβουν τη συνήθη πορεία τους μεταξύ των αφοσιωμένων Χριστιανών όπως ακριβώς και μεταξύ των λοιπών ανθρώπων. Όταν το σώμα γηράση και δεν έχη πια τη δύναμι της νεότητος για να επανορθωθή ή να δημιουργήση νέους ιστούς, μπορεί ν’ αναμένεται ότι θα καταρρεύση είτε είναι Χριστιανικό είτε όχι. Ο Ισαάκ, ο υιός του Αβραάμ, έγινε τυφλός στο γήρας του και δεν έβλεπε επί 50 περίπου χρόνια, αν και ήταν τύπος του Ιησού Χριστού. (Γένεσις 27:1, 21-23· 35:28, 29) Μπορούμε να προσπαθήσωμε να επιδιορθώσωμε το φθαρμένο σώμα, αλλ’ αν τα φάρμακα, η μέθοδος θεραπείας ενός ειδικού ή μια χειρουργική επέμβασις αποτύχουν να προσθέσουν «πήχυν ένα» στο μάκρος της ζωής του γέροντος Χριστιανού, αυτό δεν είναι απ’ ευθείας δικό του σφάλμα. Εν τούτοις, όταν αυτά τα μέτρα αποτύχουν, δεν πρέπει τότε ν’ αποβλέπη κανείς ή να προσεύχεται για θεία θεραπεία. Από πολύν καιρό αυτή η λειτουργία του αγίου πνεύματος έχει διακοπή για τους Χριστιανούς. Μπορεί να ενθυμήσθε πώς ο Θεός έστρεψε πίσω την ώρα στο ηλιακό ωρολόγιο χαρίζοντας δεκαπέντε χρόνια στον Βασιλέα Εζεκία, και ο προφήτης Ησαΐας έθεσε μια παλάθη σύκων επάνω στο κακό έλκος του Εζεκία ως σύμβολο της θεραπευτικής δυνάμεως του Θεού. (Ησαΐας 38:1-22) Αλλά δεν ζούμε πια στις ημέρες των προφητών και των αποστόλων που ήσαν προικισμένοι με τη δύναμι υπερφυσικών θεραπειών. Δεν πρέπει, λοιπόν, να περιμένουμε εκείνο που είναι έξω από τη φυσική τάξι ή να προσευχώμεθα γι’ αυτό επειδή απλώς είμεθα πιστοί Χριστιανοί.

22, 23. Είναι δυνατόν κατά τον Αρμαγεδδώνα να υποκύψουν μερικοί στο θάνατο για φυσικές αιτίες; Και θα εσήμαινε αυτό εκτέλεσι κρίσεως εναντίον των;

²² Όταν η ερχόμενη μάχη του Αρμαγεδδώνος θα ξεσπάση μέσα στη μανία της και με τις ερημώσεις της, πολλοί αφωσιωμένοι Χριστιανοί θα βρίσκονται στη γεροντική τους ηλικία ή σε μια ασθενική κατάστασι. Επομένως μπορεί να συμβή, καθώς θα προχωρή αυτή η μάχη με όλες τις συνθήκες που θα παραγάγη επάνω στη γη και γύρω αυτήν, πολλοί Χριστιανοί ηλικιωμένοι, ασθενούς οργανισμού ή με αδύνατες καρδιές, να πεθάνουν από καθαρώς φυσικές αιτίες. Όταν διαβάζωμε τις προφητικές αφηγήσεις αυτής της μάχης, όπως, λόγου χάριν, τον Ψαλμό 46, που λέγει πώς η γη θα σαλευθή, τα όρη θα μετατοπισθούν στο μέσον των θαλασσών, τα νερά θα ηχούν και θα κάνουν μεγάλη ταραχή, ώστε και τα όρη ακόμη να σείωνται από το ανύψωμά τους, μπορούμε ν’ αντιληφθούμε ότι θα είναι ένας καιρός σκληρός για τις καρδιές και τους οργανισμούς ακόμη και των πιο σκληρών προσώπων. Μπορεί να χρειασθή να υποστούμε πολλές στερήσεις από κοινού με τους ανθρώπους του κόσμου, όπως το να έχωμε ελάττωσι της τροφής, το να εκτεθούμε στα ανελεήμονα στοιχεία κλπ., έτσι ώστε θα είναι ένας τεταμένος καιρός που θα επιβαρύνη τις φυσικές μας δυνάμεις. Μερικοί, λόγω της φυσικής καταστάσεως, της ηλικίας ή άλλων περιστάσεων, μπορεί να μην αποδειχθούν ικανώτεροι από άλλους να υπομείνουν τις κακουχίες του Αρμαγεδδώνος.

²³ Αλλά ο θάνατος πιστών μαρτύρων του Ιεχωβά τότε, επειδή απλώς τα σώματά τους δεν θα μπορούν να ανθέξουν, δεν θα είναι καταδίκη εναντίον τους και ένδειξις της εκτελέσεώς των από τις ουράνιες δυνάμεις του Ιεχωβά. Θα αποθάνουν μέσα στην πιστότητά τους, προς διεκδίκησιν του Θεού, και ο θάνατος των δεν θα σημαίνη την εξάλειψί τους για πάντα, αλλά θα επιτρέπη μια ανάστασι στο νέο κόσμο που ακολουθεί τον Αρμαγεδδώνα. Αλλά ο Θεός μπορεί, αν ευαρεστήται, να ενισχύση ακόμη και τους ασθενεστέρους από τον πιστό του λαό μ’ έναν όχι φυσικό τρόπο, να υποστούν όλες τις κακουχίες του καιρού εκείνου της πρωτοφανούς θλίψεως και να επιζήσουν. Η επιβίωσις μερικών από το λαό του θα συμβή διότι αυτός θα τους διαφυλάξη καθώς θα επιφέρη την καταστροφή επάνω σ’ όλους τους εχθρούς του.

24. Ποια, λοιπόν, πρέπει να είναι η πορεία μας ως προς την υγεία και την ασφάλεια;

²⁴ Ενώ είμεθα δραστήριοι στην υπηρεσία του Θεού, πρέπει να προσπαθούμε να λαμβάνωμε την πιο επιμελή φροντίδα για την υγεία μας και τη φυσική μας ζωτικότητα και να προφυλασσώμεθα από υπερβολικές εντρυφήσεις, κινδύνους και δυστυχήματα όσο το δυνατόν περισσότερο. Όπως ακριβώς όταν κλειδώνωμε τις πόρτες, κλείνωμε και μανταλώνωμε τα παράθυρα, στερεώνωμε την πόρτα του υπογείου, και λαμβάνωμε άλλα μέτρα για να εξασφαλίσωμε τα σπίτια μας από την είσοδο κλεπτών. Και τότε μπορούμε να εμπιστευώμεθα στον ουράνιο Πατέρα και Προστάτη μας για τα υπόλοιπα. Αν, ωστόσο, μπαίνωμε σε κινδύνους λόγω πιστότητος στην υπηρεσία του, πρέπει να δεχώμεθα οτιδήποτε αυτός επιτρέπη να έλθη σύμφωνα με το θέλημά του, και μπορούμε να τον ευχαριστούμε όταν μας απελευθερώνη από ανεγνωρισμένους κινδύνους. Μη ριψοκινδυνεύετε χωρίς αιτία. Μη δοκιμάζετε τον Ιεχωβά μ’ έναν παράλογο τρόπο. «Είτε λοιπόν τρώγετε, είτε πίνετε, είτε πράττετε τι, πάντα πράττετε εις δόξαν Θεού.» «Παν ό,τι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Κύριον [Ιεχωβά, Μ.Ν.Κ.], και ουχί εις ανθρώπους.»—1 Κορινθίους 10:31 και Κολοσσαείς 3:23.