Πόσοι Ουρανοί Υπάρχουν;

Στις θεωρίες περί του σύμπαντος, που είχαν «οι αρχαίοι λαοί, υπήρχαν πολλαπλοί ουρανοί, που εκυμαίνοντο από τρεις έως επτά, οι δε ανώτεροι ουρανοί υπερείχαν των κατωτέρων σε δόξα.» Τι λέγει η Βίβλος;

ΚΑΤΑ τον πρύτανι του Κολλεγίου του Σαιν Τζων, Καίμπριτζ, Αγγλίας, ό,τι έχει να πη η Βίβλος περί ουρανών και περί άδου δεν πρέπει να λαμβάνεται και πολύ σοβαρά. Στο τέλος, λέγει, οι εκφράσεις της απηχούν μόνο τις «γνώμες που επικρατούσαν στις διάφορες χρονολογίες που ελέχθησαν.» Με το ίδιο πνεύμα μάς λέγει και το Λεξικό της Γραφής του Χάρπερ, ότι «η πίστις σ’ ένα πολλαπλούν ουρανό ήταν κοινή στον αρχαίο κόσμο (βλ. 2 Κορ. 12:2). Αυτή η άποψις υπεστηρίχθη στις θεωρίες του Αριστοτέλους και των Πυθαγορείων.»

Ως Χριστιανοί εμείς δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι εκείνο που λέγει η Βίβλος περί των ουρανών απηχεί απλώς τις γνώμες που επικρατούσαν στην εποχή εκείνη, ή ότι βασίζεται σε ανθρώπινες θεωρίες. Ούτε και θα ψέξωμε τη Βίβλο επειδή μερικοί την παρενόησαν ή την παρερμήνευσαν. Τουναντίον, πρέπει να παραδεχθούμε τις αξιώσεις της περί θεοπνευστίας και τη δήλωσι του Ιησού ότι ο λόγος του Θεού είναι αλήθεια. Γι’ αυτό, μ’ εμπιστοσύνη ανατρέχομε σ’ αυτή για να λάβωμε αξιόπιστες πληροφορίες περί των ουρανών.

Μολονότι οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέται οι γνωστοί ως ραββίνοι επίστευαν ότι υπήρχαν επτά διακεκριμένοι ουρανοί, και μολονότι ο ουρανός του Κορανίου έχει περίπου εκατό βαθμούς, η Βίβλος χρησιμοποιεί τον όρον «ουρανοί» με δέκα περίπου διάφορες έννοιες. Ομιλεί για δικαίους και αδίκους ουρανούς, ορατούς και αοράτους ουρανούς, για φυσικούς και πνευματικούς ουρανούς, για τους περασμένους, τους παρόντας και τους μέλλοντας ουρανούς. Τι το κοινόν έχουν όλοι αυτοί, για ν’ αξίζη να ορισθούν ως «ουρανοί»; Όλοι είναι εξυψωμένοι, ανυψωμένοι ή υψηλοί εν συγκρίσει με άλλα πράγματα ή πρόσωπα. Αυτό συμφωνεί με την Εβραϊκή λέξι σαμάγιμ, που ισχυρίζονται μερικοί σπουδασταί ότι ελήφθη από μια ρίζα η οποία σημαίνει «υψωμένος». Το ίδιο και με τον Ελληνικόν όρο ουρανός, που φαίνεται να προέρχεται από μια ρίζα που σημαίνει «υψωμένος».

ΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ

Οι Γραφές κατ’ επανάληψιν προσδιορίζουν τον θόλο ή ατμόσφαιρα στην οποία πετούν τα πουλιά ως «ουρανούς.» Έτσι, στη δημιουργία ο Θεός είπε: «Και πετεινά πετάμενα επάνωθεν της γης κατά το στερέωμα του ουρανού.» Το δε θείον Υπόμνημα λέγει ότι στον καιρό του Κατακλυσμού ο Θεός εξήλειψε παν το υπάρχον, από ανθρώπου «έως πτηνού του ουρανού.» Αυτοί είναι οι ουρανοί στους οποίους ανέβη ο Ηλίας και απεχωρίσθη από τον Ελισσαιέ, καθώς αναγινώσκομε: «Άμαξα πυρός, και ίπποι πυρός, και διεχώρισαν αυτούς αμφοτέρους· και ανέβη ο Ηλίας με ανεμοστρόβιλον εις τον ουρανόν.» Αυτός δεν μπορούσε να είναι ο ουρανός όπου είναι ο Θεός, διότι μετά από πολλούς αιώνες ο Ιησούς είπε ότι «ουδείς ανέβη εις τον ουρανόν, ειμή ο καταβάς εκ του ουρανού, ο Υιός του ανθρώπου.» Ο δε Παύλος εδήλωσε ότι όλοι οι πιστοί άνδρες της παλαιάς εποχής που απέθαναν, «δεν απήλαυσαν την επαγγελίαν,» διότι αυτή εδόθη σε μια ουράνια τάξι.—Γέν. 1:20· 7:23· 2 Βασ. 2:11· Ιωάν. 3:13· Εβρ. 11:39.

Ο όρος «ουρανοί» χρησιμοποιείται επίσης στις Γραφές για να παραστήση τα ουράνια σώματα, το σύμπαν των αστέρων, όλα όσα μπορούν να γίνουν ορατά από τα ισχυρότερα τηλεσκόπια. Έτσι, αναγινώσκομε ότι «εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην.» Επίσης ότι ο Θεός υπεσχέθη στον Αβραάμ: «Πληθύνων θέλω πληθύνει το σπέρμα σου ως τα άστρα του ουρανού.» Αυτοί οι γαλαξίαι, οι έναστροι γαλαξίαι, πιστοποιούν εύγλωττα το μεγαλείον του μεγάλου Δημιουργού και γι’ αυτό ο ψαλμωδός εύλογα ανεφώνησε: «Οι ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού.»—Γέν. 1:1· 22:17· Ψαλμ. 19:1.

ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΙ ΑΟΡΑΤΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ

Οι Γραφές επίσης χαρακτηρίζουν την αόρατη δημιουργία του Θεού, τη στρατιά των πνευματικών του πλασμάτων, καθώς και τον τόπο της κατοικίας των εκεί επάνω, ως «ουρανούς». Παρεμπιπτόντως, δεν φαίνεται να γίνεται καμμιά διάκρισις μεταξύ του ενικού και του πληθυντικού αριθμού «ουραν(ός)οι». Μερικοί θεωριολογούν περί του αν αυτοί οι ουρανοί είναι απλώς μια κατάστασις διανοητική ή έχουν ένα τόπον, αλλ’ οι Γραφές δείχνουν σαφώς ότι πρέπει να συνδέσωμε ένα ειδικό τόπο με τους πνευματικούς ουρανούς. Έτσι, αναγινώσκομε για έναν αγγελικόν αγγελιαφόρο που εστάλη από τον Ιεχωβά στον Δανιήλ, ο οποίος πηγαίνοντας αντιμετώπισε αντίστασι από έναν δαιμονικόν άρχοντα επί είκοσι μία ημέρες, ώσπου ο άρχων Μιχαήλ απελευθέρωσε αυτόν τον αγγελιαφόρο για να μπορέση να μεταβή στον Δανιήλ, στη γη. Επίσης αναγινώσκομε ότι ο Ιεχωβά συνεκάλεσε συνέλευσι κάποτε και ερώτησε τον Σατανάν πού ήταν, και ο Σατανάς απήντησε ότι ήταν επάνω στη γη. Πρέπει, λοιπόν, να υπάρχη τόπος ως ουρανός όπου κατοικούν πνευματικά πλάσματα.

Οι ουρανοί αυτοί είναι η «οικία» στην οποίαν ανεφέρθη ο Ιησούς όταν είπε: «Εν τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά οικήματα· . . . υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον.» Στην ουράνια αυτή οικία βρίσκονται ο Υιός του Ιεχωβά Θεού, ο αναστημένος ένδοξος Ιησούς Χριστός, που είναι τώρα απαύγασμα του Πατρός του, τα σεραφείμ, τα χερουβείμ και άλλα αγγελικά πλάσματα, πνευματικοί αγγελιαφόροι, καθώς και όσοι ακολούθησαν τα ίχνη του Χριστού και υπήρξαν πιστοί μέχρι θανάτου και στους οποίους ο Θεός ευηρεστήθη να δώση τον στέφανον της ζωής, αυτοί δε ενεδύθησαν αφθαρσίαν και αθανασίαν στην «πρώτη ανάστασι». Ο Δανιήλ είχε λάβει μια άποψι των ουρανών αυτών σε ένα όραμα στο οποίον είδε χιλιάδες χιλιάδων πλάσματα να διακονούν τον Ιεχωβά και δέκα μυριάδες μυριάδων να στέκουν ενώπιόν του. Αυτοί επίσης είναι οι ουρανοί στους οποίους είχε λεχθή να αγάλλωνται όταν ο Σατανάς εξεβλήθη απ’ αυτούς και κατερρίφθη στη γη, όπως αναγράφεται στην Αποκάλυψι, κεφάλαιο δωδέκατο.—Ιωάν. 14:2· Δαν. 7:10.

Ως προς το τι μοιάζουν αυτοί οι ουρανοί, που είναι τόσο ειδικού ενδιαφέροντος στους ακολούθους του Χριστού, φαίνεται ότι δεν θα ήταν δυνατόν να περιγραφούν σε ανθρώπινα πλάσματα. Η Γραφή δεν αναφέρει τίποτε γι’ αυτό, και θα ήταν ανόητο να εκθέσωμε θεωρίες. Εφόσον μας λέγεται ότι «σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν,» πρέπει να συμπεραίνεται ότι οι ουρανοί δεν θα μπορούσε ν’ αποτελούνται από κατά γράμμα χρυσόν και πολυτίμους λίθους. Μάλλον, τέτοιες εκφράσεις, όπως αυτές που βρίσκονται, λόγου χάριν, στην Αποκάλυψι 21 και στον Ιεζεκιήλ 28, πρέπει να θεωρούνται ως μεταφορικές εκφράσεις. Αυτές οι μεταφορικές εκφράσεις, όμως, μας βοηθούν να κατανοήσωμε το γεγονός ότι αυτοί οι ουρανοί είναι ωραίοι, πραγματικά, υπερεξόχως ένδοξοι.—1 Κορ. 15:50.

Τώρα, όπως οι έναστροι ουρανοί είναι πολύ υψηλότερα από τους ατμοσφαιρικούς ουρανούς της γης, έτσι και οι ουρανοί του Θείου θρόνου είναι πολύ πιο ψηλά από τους ουρανούς όπου κατοικούν οι πνευματικοί υιοί του Θεού. Αναμφιβόλως, ο θρόνος του Θεού είναι εξυψωμένος πολύ πιο πάνω απ’ όλα τα πλάσματά Του. Έτσι, ο Ιησούς είπε ότι μερικοί «άγγελοι . . . εν τοις ουρανοίς διαπαντός βλέπουσι το πρόσωπον του Πατρός μου του εν ουρανοίς,» υπονοώντας ότι όλοι οι άγγελοι δεν μπορούν πάντοτε να εισέρχωνται στην παρουσία του Ιεχωβά Θεού. Γι’ αυτόν ιδιαίτερα τον ουρανό αναγινώσκομε: «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά· Ο ουρανός είναι θρόνος μου.» Όταν ο Χριστός άφησε τους μαθητάς του σαράντα μέρες μετά την ανάστασί του, εισήλθε «εις αυτόν τον ουρανόν, δια να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών.»—Ματθ. 18:10· Ησ. 66:1, ΑΣ· Εβρ. 9:24.

ΟΙ «ΟΥΡΑΝΟΙ» ΩΣ ΜΕΡΟΣ ΕΝΟΣ «ΚΟΣΜΟΥ»

Οι Γραφές επίσης χαρακτηρίζουν τους «ουρανούς» ως το εξυψωμένο ή υψηλό μέρος ενός «κόσμου». Ο διάσημος Έλλην φιλόσοφος Αριστοτέλης ορίζει ως εξής τη λέξι κόσμος: «Σύστημα που αποτελείται από τον ουρανό και τη γη και τα εν αυτοίς πλάσματα· άλλως πως, η εύτακτη και ωραία διάταξις του σύμπαντος καλείται κόσμος.» Σύμφωνα μ’ αυτό το νόημα περί «κόσμου» είναι τα λόγια του Ιεχωβά: «Και θέλω παιδεύσει τον κόσμον δια την κακίαν αυτού, . . . θέλω ταράξει τους ουρανούς, και η γη θέλει σεισθή από του τόπου αυτής.»—Ησ. 13:11, 13.

Οι Γραφές ομιλούν για τέσσερες τέτοιους ουρανούς ως τα εξυψωμένα μέρη τεσσάρων ξεχωριστών κόσμων. Ο πρώτος απ’ αυτούς ήταν ο δίκαιος ουρανός που ήλθε σε ύπαρξι στον καιρό της δημιουργίας του Αδάμ και της Εύας, οπότε ο Θεός διώρισε ένα επισκιάζον χερούβ ως φύλακά των: «Εστάθης εν Εδέμ τω παραδείσω του Θεού· . . . Ήσο χερούβ κεχρισμένον, δια να επισκιάζης.» Αυτό το επισκιάζον χερούβ αποτελούσε τους αοράτους ουρανούς, ο δε Αδάμ και η Εύα αποτελούσαν την ορατή γη του πρώτου εκείνου κόσμου, ο οποίος ήταν δίκαιος.—Ιεζ. 28:13, 14.

Αυτοί, όμως, οι δίκαιοι ουρανοί ήσαν πολύ βραχύβιοι. Ετελείωσαν με το στασιασμό τού επισκιάζοντος χερούβ, το οποίον έτσι μετεβλήθη σε Σατανά ή Διάβολο. Τότε και η δίκαιη γη επίσης ετελείωσε με την παρακοή του Αδάμ και της Εύας. Εκείνος ο κόσμος διεφθάρη και άρχισε ένας πονηρός κόσμος, ο δε Σατανάς ο ίδιος αποτελούσε τους πονηρούς ουρανούς. Αλλ’ οι ουρανοί εκείνοι ηύξαναν σε αριθμό διότι πολλοί πνευματικοί υιοί του Θεού παρεκινήθησαν να εγκαταλείψουν την ουράνια κατοικία των και υπηρεσία και να έλθουν στη γη για ν’ απολαύσουν τις σεξουαλικές ηδονές ως σύζυγοι ανθρωπίνων γυναικών. Αυτοί οι πονηροί «ουρανοί» έκαμαν τη «γη» της εποχής εκείνης να διαφθαρή τόσο ώστε ο Ιεχωβά επέφερε το τέλος της με τον Κατακλυσμό: «Ο τότε κόσμος απωλέσθη κατακλυσθείς υπό του ύδατος.»—2 Πέτρ. 3:6.

Μολονότι ο Κατακλυσμός κατέστρεψε όλα τα από σάρκα και αίμα πονηρά πλάσματα, τη «γη» του καιρού εκείνου, δεν κατέστρεψε τα ουράνια άτομα, τον Σατανά και τους άλλους πονηρούς υιούς του Θεού, αλλ’ απλώς διέκοψε τη δράσι τους ή οργάνωσι. Κάποιον καιρό μετά τον κατακλυσμό οι ουράνιες αυτές δυνάμεις εξηπάτησαν τους ανθρώπους και ο μετά τον κατακλυσμό κόσμος έγινε πονηρός και είχε πονηρούς ουρανούς και γη. Ο πονηρός αυτός κόσμος συνεχίσθη ως τον παρόντα καιρόν και προσδιορίζεται επίσης ως «το παρόν πονηρόν σύστημα πραγμάτων». Οι πονηροί ουρανοί του είναι οι εχθροί εναντίον των οποίων οι Χριστιανοί έχουν ν’ αγωνισθούν: «Διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ’ εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.»—Γαλ. 1:4, ΜΝΚ· Εφεσ. 6:12.

Ο παρών κόσμος, με τους πονηρούς του ουρανούς και τις πονηρές του ορατές δυνάμεις που κυβερνούν επάνω στη γη, μαζί με τους υποστηρικτάς του, θα τερματισθή στον Αρμαγεδδώνα: «Οι δε σημερινοί ουρανοί και η γη, δια του αυτού λόγου είναι αποτεταμιευμένοι, φυλαττόμενοι δια το πυρ εις την ημέραν της κρίσεως και της απωλείας των ασεβών ανθρώπων.»—2 Πέτρ. 3:7.

Το τέλος αυτών των πονηρών ουρανών και της γης θα ακολουθηθή από τον υποσχεμένο δίκαιο νέο κόσμο: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.» Οι νέοι αυτοί ουρανοί θα συνίστανται από τον Χριστό και τη νύμφη του, «την πόλιν την αγίαν, την Νέαν Ιερουσαλήμ.» Ο Ιωάννης είχε λάβει όρασιν αυτών: «Και είδον, και ιδού Αρνίον ιστάμενον επί το όρος Σιών, και μετ’ αυτού εκατόν τεσσαρακοντατέσσαρες χιλιάδες . . . οι ηγορασμένοι από της γης.» Αυτοί, ως το πνευματικό Σπέρμα του Αβραάμ, θα βασιλεύσουν χίλια έτη στο ανθρώπινο γένος, ευλογώντας και αποκαθιστώντας αυτό σε τελειότητα ως «νέαν γην.»—2 Πέτρ. 3:13· Αποκάλ. 14:1, 3· 20:5, 6.

ΔΙΑΚΟΝΟΙ ΩΣ «ΟΥΡΑΝΟΙ»

Υπάρχουν ακόμη δύο χρήσεις της λέξεως «ουρανοί» που αναφέρονται στις Γραφές, οι τόποι των διακόνων του Θεού και των διακόνων του Σατανά. Έτσι, ο Παύλος γράφει για τους Χριστιανούς οι οποίοι έχουν ουράνιες ελπίδες: «Και συνανέστησε, και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις δια Ιησού Χριστού.» Αυτοί οι διάκονοι του Θεού, γεννημένοι από το πνεύμα και γενόμενοι μέλη του σώματος του Χριστού, μπορεί κατάλληλα να λεχθή ότι κατέχουν μια εξυψωμένη η ουράνια θέσι.—Εφεσ. 2:6.

Κατά όμοιον τρόπον, οι εκπρόσωποι της θρησκείας του Σατανά ή Διαβόλου, οι διάκονοί του, είναι σαν στους ουρανούς του, διότι κατέχουν μια εξυψωμένη θέσι και παρουσιάζονται ως φώτα του κόσμου. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται και οι αποστάται «αστέρες πλανήται». (Ιούδ. 13) Οι διάκονοι αυτοί του Σατανά αποτελούν το πνευματικό ή θρησκευτικό αντίστοιχο των αστέρων που ανέφερε ο Ιησούς στην Αποκάλυψι 1:20· 2:1· 3:1.

Όσο για τον «τρίτον ουρανόν» που μνημονεύεται στην επιστολή 2 Κορινθίους 12:2 και αναγράφεται στο Λεξικό της Γραφής του Χάρπερ, και στον οποίον ανηρπάγη ο απόστολος Παύλος: Δεν αναφέρεται σε πολλαπλούν ουρανό, αλλά μάλλον στον μεγάλο βαθμό της αγαλλιάσεως που εδοκίμασε ο Παύλος. Ομοίως, χάριν εμφάσεως ή επιτάσεως, η λέξις «ανατρέψει» μνημονεύεται τρεις φορές στον Ιεζεκιήλ 21:27. Ο Ιησούς είπε στον Πέτρο τρεις φορές να βόσκη τα πρόβατά του, όπως παρατίθεται στα Ιωάν. 21:15-17 και στην Αποκάλυψι 4:8 η λέξις «άγιος» μνημονεύεται τρεις φορές χάριν εμφάσεως.

Βλέπομε, λοιπόν, ότι στις Γραφές η λέξις «ουρανοί» χρησιμοποιείται για ν’ αναφερθή τόσο στην ατμόσφαιρα της γης όσο και στους ενάστρους ουρανούς. Επίσης χρησιμοποιείται για να προσδιορίση και αυτή την παρουσία του Ιεχωβά, καθώς και τον τόπο των μυριάδων των πνευματικών του πλασμάτων. Επίσης, οι «ουρανοί» σημαίνουν και το υψηλό, αόρατο μέρος ενός κόσμου ή «συστήματος πραγμάτων». Τέλος δε, η λέξις «ουρανοί» εφαρμόζεται επίσης και σ’ εκείνους τους διακόνους του Χριστού επάνω στη γη, οι οποίοι έχουν ουράνιες ελπίδες, και στους διακόνους του Σατανά, οι οποίοι κατέχουν εξυψωμένες θέσεις και οι οποίοι επαγγέλλονται τους φωστήρας του κόσμου.