Να Επιτύχετε Τελειότητα στην Κοινωνία Νέου Κόσμου — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Να Επιτύχετε Τελειότητα στην Κοινωνία Νέου Κόσμου

«Έστε λοιπόν σεις τέλειοι, καθώς ο πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος.»—Ματθ. 5:48.

1. Σε τι εμμένουν οι δούλοι του Θεού, και τι αποφεύγουν;

ΣΚΟΤΟΣ καλύπτει τη γη, και οι δούλοι του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων εξακολουθούν να παραμένουν σ’ αυτό το σκότος. Εν τούτοις, εκείνοι που ελευθερώνονται για να πράξουν το θέλημα του Ιεχωβά χαίρουν στο φως. Προχωρούν για να φθάσουν στη Χριστιανική ‘τελειότητα’. Εκτιμώντας όλα όσα ο Ιεχωβά έκαμε γι’ αυτούς, εμμένουν στην ευλογημένη τους θέσι ως «υιοί του φωτός». (1 Θεσ. 5:5) Αποφεύγουν την πορεία αυτού του κόσμου, που θέλει το δικό του είδος ελευθερίας, ελευθερίας να ενεργή όπως του αρέσει χωρίς σεβασμό για τον Θεό ή τον πλησίον. Αυτή η λεγόμενη ελευθερία είναι πράγματι δουλεία του πιο ελεεινού είδους.

2. Πώς μπορεί κανείς να κρατή την Πηγή της ζωής;

² Η ελευθερία του ανθρώπου που αρνείται την εξάρτησί του από τον Θεό είναι η ελευθερία του πουλιού που φεύγει από το κλουβί του για να πεθάνη σε περιβάλλον, στο οποίο δεν είναι συνηθισμένο. Ο απειθής δεν μπορεί να εύρη ζωή φεύγοντας από την Πηγή της. Ο Παύλος λέγει: «Έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας. Μη γίνεσθε λοιπόν συμμέτοχοι αυτών. Διότι ήσθε ποτέ σκότος, τώρα όμως φως εν Κυρίω· περιπατείτε ως τέκνα φωτός (διότι ο καρπός του πνεύματος είναι εν πάση αγαθωσύνη, και δικαιοσύνη, και αληθεία·) εξετάζοντες τι είναι ευάρεστον εις τον Κύριον.»—Εφεσ. 5:6-10.

3, 4. (α) Ποια ανταπόδοσι έφερε η απείθεια στον Ισραήλ; (β) Ποια ανταπόδοσι φέρνει στον «Χριστιανικό κόσμο»; (γ) Πού και μόνο μπορούν να βρεθούν τώρα θεοσεβείς ιδιότητες υπακοής;

³ Η Γραφή δίνει προειδοποιητικά παραδείγματα απειθών ανθρώπων και απειθών εθνών. Ο Ισραήλ, μολονότι ειδικώς ευνοημένος από τον Ιεχωβά, έγινε ασεβώς απειθής, και επέφερε αισχύνη και όνειδος στο όνομα του Θεού. Εναντίον του ήλθε το οξύ μαστίγωμα της κρίσεως του Ιεχωβά από το στόμα του Ιερεμία: «Αλλά τον λόγον τούτον προσέταξα εις αυτούς, λέγων, Ακούσατε την φωνήν μου, και θέλω είσθαι Θεός σας, και σεις θέλετε είσθαι λαός μου· και περιπατείτε εν πάσαις ταις οδοίς, τας οποίας διώρισα εις εσάς, δια να ευημερήτε· πλην δεν ήκουσαν, ουδέ έκλιναν το ωτίον αυτών, αλλά περιεπάτησαν εν ταις βουλαίς, εν ταις ορέξεσι της πονηράς αυτών καρδίας, και υπήγον ες τα οπίσω, και ουχί εις τα εμπρός. Αφ’ ης ημέρας εξήλθον οι πατέρες σας εκ γης Αιγύπτου έως της ημέρας ταύτης . . . Θέλεις όμως ειπεί προς αυτούς, Τούτο είναι το έθνος, το οποίον δεν ακούει την φωνήν Ιεχωβά του Θεού αυτού, ουδέ δέχεται παιδείαν· η αλήθεια εξέλιπε, και εχάθη από του στόματος αυτών. Κούρευσον την κεφαλήν σου, και απόρριψον τας τρίχας, και ανάλαβε θρήνον επί τους υψηλούς τόπους· διότι ο Ιεχωβά απέρριψε και εγκατέλιπε την γενεάν, κατά της οποίας ωργίσθη.»—Ιερεμ. 7:23-29, ΜΝΚ.

⁴ Η απείθεια έφερε τον Ισραήλ σε ερήμωσι. Σήμερα οδηγεί γοργά τον «Χριστιανικό κόσμο» στην καταστροφή του Αρμαγεδδώνος. Εν τούτοις, μολονότι εθνικοί όμιλοι μπορεί να απέτυχαν, δούλοι του Ιεχωβά ως άτομα έφεραν δόξα στο όνομά του με την ασυμβίβαστη και θετική υπακοή των. «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους» ήταν η αποφασιστική στάσις των από την οποία τίποτε, ούτε ακόμη μαρτύριο και θάνατος, δεν μπόρεσε να τους κλονίση. (Πράξ. 5:29) Τώρα σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες, οι ίδιες θεοσεβείς ιδιότητες μπορούν να βρεθούν, όχι στον ψευδή «Χριστιανικό κόσμο», αλλά σ’ ένα σώμα ανθρώπων που υπήρξαν αρκετά ταπεινοί για να επιστρέψουν στην αρχέγονη Χριστιανοσύνη της Γραφής. Αυτοί ευπειθώς αποδίδουν εις τον Καίσαρα τα του Καίσαρος, αλλά είναι επίσης προσεκτικοί ν’ αποδίδουν εις τον Θεόν όλα όσα ανήκουν σ’ Αυτόν.—Ματθ. 22:21.

5. Πώς πρέπει οι αληθινοί Χριστιανοί ν’ αντιμετωπίζουν τα σημερινά επίμαχα ζητήματα;

⁵ Αφού ο Καίσαρ είναι, και πάντοτε υπήρξε, θρασύς, χρειάζεται ακατάπαυστη αγρυπνία για να τον εμποδίση κανείς από το ν’ αρπάξη εκείνο που είναι του Θεού. Μερικά επίμαχα ζητήματα, όπως εκείνα που αφορούν τη Χριστιανική ουδετερότητα, την ελευθέρα έκφρασι της αληθείας και σε μερικές χώρες το δικαίωμα διακηρύξεως των αγαθών νέων από σπίτι σε σπίτι ακόμη και του συνέρχεσθαι, δοκιμάζουν την υπακοή των Χριστιανών σ’ ένα χωνευτήριο που φλέγεται από άγρια εχθρότητα. Εν τούτοις, σε όλες τις δοκιμασίες των, αυτοί έχουν μπροστά τους το παράδειγμα του ‘αρχηγού της σωτηρίας αυτών’, ο οποίος ‘έγεινε τέλειος δια των παθημάτων’ και ο οποίος «έμαθε την υπακοήν αφ’ όσων έπαθε». (Εβρ. 2:10· 5:8) Και αυτοί, επίσης, μαθαίνουν.

ΘΕΟΚΡΑΤΊΚΗ ΚΥΡΙΟΤΗΣ Ή ΑΡΧΗΓΙΑ

6. (α) Ποια δύο σπουδαία σημεία διευκρινίζονται στο 1 Κορινθίους 11:3; (β) Πώς εξασκεί ο Ιησούς την κυριότητα;

⁶ Μια από τις αρχές του Ιεχωβά, που εξηγείται και διευκρινίζεται σε όλες τις Γραφές, είναι η αρχή της κυριότητος. Η κυριότης ή αρχηγία περιλαμβάνει την υπακοή. Στην οικογένεια, ‘κεφαλή της γυναικός είναι ο ανήρ’. Οι άνδρες μπορεί ν’ αρέσκωνται να υπενθυμίζουν στις συζύγους των αυτό το σημείο, αλλά είναι μήπως όλοι οι άνδρες εξίσου ανήσυχοι να συλλάβουν το σημείο της προηγουμένης φράσεως, ότι «η κεφαλή παντός ανδρός είναι ο Χριστός»; Μερικοί μπορεί να φρονούν ότι η κυριότης του Χριστού είναι ολιγώτερο απτή από εκείνην του ανδρός. Εν τούτοις, δεν συμβαίνει αυτό. Ο Ιησούς, έχοντας λάβει εξουσία από τον Ιεχωβά, εξασκεί την κυριότητά του. Αλλά συγχρόνως ο Ιησούς αναγνωρίζει ότι κεφαλή του Χριστού είναι ο Θεός. (1 Κορ. 11:3) Αν πάρωμε την από τον Παύλο εξεικόνισι της οργανώσεως ως ενός ανθρωπίνου σώματος με τη μεγάλη ποικιλία των λειτουργιών του, μπορεί εύκολα να κατανοηθή ότι η κεφαλή δεν τα κάνει όλα, αλλά διευθύνει. Μεταχειρίζεται τα μέλη του σώματος για να εκτελούν τις διαταγές της. Ολόκληρο το σώμα υπό την διεύθυνσι της κεφαλής κινείται και ενεργεί σαν μια ωραία συνηρμοσμένη μονάς, τέλεια οργανωμένη. Με τον ίδιο τρόπο ο Χριστός, η Κεφαλή, μεταχειρίζεται την οργάνωσι που είναι το σώμα του για να εκτελή το απ’ αυτόν προσδιωρισμένο έργο. Οι διαταγές του φθάνουν σ’ ολόκληρη την οργάνωσι επάνω στη γη μέσω το κυβερνώντος σώματος, και κατά συνέχειαν μέσω των Τμημάτων στις εκκλησίες.—1 Κορ. 12:12-18· Ματθ. 24:45-47.

7. Πώς παραμένει κανείς στην κυριότητα του Χριστού;

⁷ Για να παραμείνωμε, λοιπόν, στην κυριότητα του Χριστού, είναι ανάγκη να υπακούωμε στην οργάνωσι που αυτός προσωπικώς διευθύνει. Το να πράττωμε ό,τι λέγει η οργάνωσις σημαίνει να πράττωμε ό,τι αυτός λέγει. Αντίστασις στην οργάνωσι είναι αντίστασις σ’ αυτόν. Επί πλέον, η τάξις των πραγμάτων απαιτεί να αναλαμβάνουν οι άνδρες την ηγεσία με το να είναι ευπειθείς στις οδηγίες του Χριστού μέσω του λόγου του Θεού και της οργανώσεώς του. Αλλιώς, η ομιλία των για κυριότητα θα φαίνεται σαν κενή και δίχως σημασία, και αυτοί θα είναι ασυνεπείς απαιτώντας αναγνώρισι της αρχηγίας των από τις συζύγους και αδελφές των στην εκκλησία.

8. (α) Ποιο είναι ένα εμπόδιο στην υπακοή; (β) Δείξτε με παραδείγματα ποια εσφαλμένη λογίκευσις οδηγεί στην απείθεια.

⁸ Ένα εμπόδιο στην υπακοή και υποταγή είναι η τάσις ατελών ανθρώπων να εκφέρουν κρίσι για την καταλληλότητα ή ενδεικνυόμενη εφαρμογή των οδηγιών που έρχονται σ’ αυτούς. Αντί να τις δέχωνται σαν από τον Χριστό μέσω της οργανώσεως, συζητούν μέσα τους, ή με άλλους, τι πρέπει να κάμουν. Αυτή μπορεί να είναι η κανονική πορεία ενεργείας στον παρόντα πονηρό κόσμο, αλλά δεν έχει αξία στα όμματα του Ιεχωβά. Σε μια περίπτωσι ο Βασιλεύς Σαούλ εθεώρησε φρόνιμο να διασώση μερικά από τα υπάρχοντα του εχθρού. Η κοσμική λογίκευσις θα μπορούσε να έχη συμφωνήσει μαζί του. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά δεν εσυμφώνησε μαζί του. Είχε δώσει διαφορετικές οδηγίες. Με το στόμα του προφήτου του Σαμουήλ διεκήρυξε: «Μήπως ο Ιεχωβά αρέσκεται εις τα ολοκαυτώματα και εις τας θυσίας, καθώς εις το να υπακούωμεν της φωνής του Ιεχωβά; Ιδού, η υποταγή είναι καλητέρα παρά την θυσίαν· . . . διότι η απείθεια είναι καθώς το αμάρτημα της μαγείας· και το πείσμα, καθώς η ασέβεια και ειδωλολατρεία.» (1 Σαμ. 15:22, 23, ΜΝΚ) Η Εύα, ομοίως, ειλκύσθη από την ιδέα ν’ αποφασίση μόνη της τι ήταν καλό και τι ήταν κακό, μάλλον παρά ν’ αφήση τούτο στον Ιεχωβά. (Γέν. 3:1-6) Ο λαός του Θεού σήμερα πρέπει ν’ αποφύγη τα ίδια λάθη.

9. Πώς οδηγεί ο Ιεχωβά τον άνθρωπο, και ποιο είδος υπακοής απαιτεί;

⁹ Για να κάμωμε έναν ίππο ή έναν ημίονο να υπακούση, βάζομε χαλινόν στο στόμα του και χρησιμοποιούμε ηνία για να τον οδηγήσωμε. Εν τούτοις, ο άνθρωπος έχει τη δύναμι να λογικεύεται και να κατανοή. Ο Ιεχωβά οδηγεί τον άνθρωπο παρέχοντας την αναγκαία γνώσι μέσω του λόγου Του, τη δύναμι μέσω του πνεύματός Του και την κατεύθυνσι μέσω της οργανώσεώς Του. Απόκειται στον καθένα να υπακούση. Μέσω του Δαβίδ, ο Ιεχωβά έδωσε νουθεσία: «Εγώ θέλω σε συνετίσει, και θέλω σε διδάξει την οδόν εις την οποίαν πρέπει να περιπατής· θέλω σε συμβουλεύει· επί σε θέλει είσθαι ο οφθαλμός μου. Μη γίνεσθε ως ίππος, ως ημίονος, εις τα οποία δεν υπάρχει σύνεσις· των οποίων το στόμα πρέπει να κρατήται εν κημώ και χαλινώ, άλλως δεν ήθελον πλησιάζει εις σε.» (Ψαλμ. 32:8, 9) Ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος δεν θέλει αναγκαστική υπακοή, αλλά μάλλον την υπακοή που προέρχεται από καρδιά γεμάτη κατανόησι και αγάπη για τον Ιεχωβά.

ΝΑ ΕΙΣΘΕ ΤΑΧΕΙΣ ΣΤΟ ΝΑ ΥΠΑΚΟΥΕΤΕ

10, 11. Ποιο παράδειγμα υπακοής βλέπομε (α) στον Αβραάμ; (β) στη Ρεβέκκα;

¹⁰ Ο Ιεχωβά αγαπά εκείνους που είναι ταχείς στο να υπακούουν. Πολλά είναι τα παραδείγματα στις Γραφές που το αποδεικνύουν αυτό. Ο Αβραάμ είναι ένα από αυτά. Όταν ο Ιεχωβά του είπε να θυσιάση τον γυιό του, δεν υπήρξε υπεκφυγή ή συζήτησις γι’ αυτό. Ο Αβραάμ είχε πίστι στον Ιεχωβά και υπήκουσε, ακόμη και ως το σημείο να υψώση τη μάχαιρά του για να την βυθίση στο στήθος του γυιού του. Μέσω πίστεως και υπακοής ο Αβραάμ εκέρδισε τη διάκρισι να ονομάζεται «φίλος του Ιεχωβά», και η θέσις του ως άρχοντος στον νέο κόσμο του Θεού είναι εξασφαλισμένη.—Ιάκ. 2:23, ΜΝΚ.

¹¹ Ένα άλλο παράδειγμα υπακοής και των ευλογιών της είναι το παράδειγμα της Ρεβέκκας. Από την αφήγησι της Γενέσεως, κεφάλαιο 24, η πρόθυμη υπακοή της Ρεβέκκας λάμπει πιο ωραία ακόμη και από τα κοσμήματα που της προσέφερε ο Ελιέζερ. Όταν της εζήτησε λίγο νερό για να πιή, η απάντησίς της υπήρξε πρόθυμη: «Η δε έσπευσε και κατεβίβασε την υδρίαν αυτής επάνωθεν αυτής, και είπε, Πίε, και θέλω ποτίσει και τας καμήλους σου.» Κατόπιν, αφού ο Ελιέζερ εξήγησε ότι ο Ιεχωβά τον είχε οδηγήσει εκεί, «δραμούσα . . . η κόρη, ανήγγειλεν εις τον οίκον της μητρός αυτής τα πράγματα ταύτα.» Αργότερα, όταν ηγέρθη το ερώτημα αν η Ρεβέκκα θα ήταν πρόθυμη να μεταβή στον Ισαάκ και αν θα συμφωνούσε ν’ αναχωρήση αμέσως, η απάντησίς της ήταν, «Υπάγω.» (Γέν. 24:46, 28, 58) Η προθυμία της Ρεβέκκας να υπακούση την ωδήγησε στο να κερδίση το προνόμιο του να γεννήση τον Ιακώβ, τον πατέρα των φυλετικών αρχηγών του έθνους Ισραήλ και εξέχοντα στη Μεσσιανική γραμμή.

12, 13. (α) Ποια εκτίμησι έδειξαν οι απόστολοι του Ιησού, και πώς; (β) Ποιες ιδιότητες ευλογεί ο Ιεχωβά;

¹² Οι απόστολοι επίσης έδειξαν, από την πρώτη τους επαφή με τον Ιησούν, ότι εκτιμούσαν την ανάγκη πρόθυμης υπακοής. Για τον Πέτρο και τον Ανδρέα, το θείο υπόμνημα λέγει στο κατά Ματθαίον 4:19-22: «Και λέγει προς αυτούς, Έλθετε οπίσω μου, και θέλω σας κάμει αλιείς ανθρώπων. Οι δε, αφήσαντες ευθύς τα δίκτυα, ηκολούθησαν αυτόν.» Η ανταπόκρισις του Ιακώβου και του Ιωάννου, των υιών του Ζεβεδαίου, ήταν η ίδια: «Οι δε, αφήσαντες ευθύς το πλοίον και τον πατέρα αυτών, ηκολούθησαν αυτόν.» Κατ’ επανάληψιν ο απόστολος Παύλος, επίσης, κατέδειξε ότι είχε αυτή την επιθυμητή ιδιότητα της πρόθυμης υπακοής. Το θείο υπόμνημα στις Πράξεις 9:20 αναφέρει ότι μετά τη μεταστροφή του «ευθύς εκήρυττεν εν ταις συναγωγαίς τον Χριστόν». Αργότερα, όταν έλαβε σε όραμα την πρόσκλησι «διάβα εις Μακεδονίαν, και βοήθησον ημάς», αυτός και εκείνοι που ήσαν μαζί του υπήκουσαν γοργά. «Και ως είδε το όραμα, ευθύς εζητήσαμεν να υπάγωμεν εις την Μακεδονίαν, συμπεραίνοντες ότι ο Κύριος προσκαλεί ημάς δια να κηρύξωμεν το ευαγγέλιον προς αυτούς.» Ο Ιεχωβά ευλόγησε τη γοργή τους ανταπόκρισι με καρπό, διότι η Λυδία και η οικογένειά της εδέχθησαν γρήγορα την αλήθεια και εβαπτίσθησαν.—Πράξ. 16:9-15.

¹³ Σε όλα αυτά τα παραδείγματα, παρατηρήστε την ετοιμότητα υπακοής, την απουσία ισχυρογνωμοσύνης, αδιαφορίας ή απλής καλής προθέσεως. Οι ζηλωταί αυτοί μάρτυρες έδειξαν ζέσι, ζήλο, προθυμία, αγρυπνία, θέρμη, γοργότητα, αφοσίωσι και επιμέλεια. Γι’ αυτό ο Ιεχωβά τούς αγαπούσε.

14. Ποια προνόμια πρόκειται να έχουν εκείνοι που υπακούουν;

¹⁴ Οπουδήποτε υπηρετεί κανείς στην οργάνωσι του Ιεχωβά, βρίσκεται εκεί με παρ’ αξίαν αγαθότητα. Παραμένει μόνον αν υπακούη. Θα είναι αληθινά ευτυχής, μόνο αν είναι ταχύς στο να υπακούη. Σήμερα οι πρόθυμοι δούλοι όλοι έχουν το προνόμιο να είναι διαγγελείς των αγαθών νέων. Πράγματι, είναι εντεταλμένοι να τα κηρύττουν. (1 Κορ. 9:16) Επιπρόσθετα σ’ αυτή τη βασική τιμή και προνόμιο υπάρχουν πολλές θέσεις ευθύνης για κείνους που υπακούουν. Υπάρχουν οι ποικίλες κατηγορίες δράσεως σκαπανέως. Υπάρχουν οι θέσεις υπηρεσίας στις εκκλησίες. Υπάρχουν προνόμια να μεταβούν άτομα στο εξωτερικό ως ιεραπόστολοι, ή να περιοδεύουν ως υπηρέται περιοχής, περιφερείας ή ζώνης. Άλλοι μπορεί να υπηρετούν ως μέλη οικογενειών Μπέθελ. Σε όλες αυτές τις προσδιωρισμένες θέσεις απαιτούνται υπακοή και νομιμοφροσύνη. Η ανταμοιβή είναι χαρά!—Εβρ. 13:17.

15. Ποια εκτίμησι πρέπει να δείξουν όλοι οι δούλοι του Ιεχωβά, και ποιες ελλείψεις πρέπει να θεραπευθούν;

¹⁵ Όλοι οι δούλοι του Ιεχωβά πρέπει να είναι γεμάτοι από εκτίμησι του ενδόξου θησαυρού της υπηρεσίας. (2 Κορ. 4:7) Εν τούτοις, μερικοί εκτελούν τόσο λίγη μόνο υπηρεσία όση είναι αναγκαία για να τους κρατή στα αρχεία της εκκλησίας. Δεν είναι αυτό σαν ασφάλιστρα που πληρώνονται απρόθυμα στον Ιεχωβά για απόκρουσι συμφοράς; Ένας που υπηρετεί απρόθυμα πρέπει γρήγορα να το διορθώση αυτό. (2 Κορ. 9:6, 7) Το να έρχεται κανείς διαρκώς αργά στις συναθροίσεις, το να αρνήται καθήκοντα που του ανατίθενται ή να τα θεωρή ως μη ευπρόσδεκτα βάρη, το ν’ αποθαρρύνεται εύκολα, το να μην έχη επιθυμία ν’ αναλάβη ευθύνη, το να είναι βραδύς στο ν’ ακολουθήση οδηγίες—αυτά είναι συμπτώματα μιας κακής πνευματικής καταστάσεως, η οποία απαιτεί άμεση θεραπεία. Αν υπάρχη η ανάγκη, να είσθε ταχείς στο να αναζητήσετε το φάρμακο. Πρόθυμη υπακοή θα φέρη την ευλογία του Ιεχωβά, η οποία πλουτίζει.—Παροιμ. 10:22

16. Πώς πρέπει να θεωρήται η παιδεία του Ιεχωβά;

¹⁶ Λόγω των ανθρωπίνων ατελειών, ακόμη και η πιο ένθερμη επιθυμία να είναι κανείς ευπειθής στον Ιεχωβά, δεν θα εμποδίση το να υστερή το πλάσμα από καιρό σε καιρό. Επομένως είναι ανάγκη να έχωμε την ορθή διάθεσι απέναντι της παιδείας. Η παιδεία διορθώνει τις απρόσεκτες τάσεις και τις εμποδίζει από το να σκληρυνθούν σε ανταρσία και πρόκλησι. «“Υιέ μου, μη καταφρονής την παιδείαν του Ιεχωβά· μηδέ αθυμής ελεγχόμενος υπ’ αυτού. Διότι όντινα αγαπά ο Ιεχωβά, παιδεύει και μαστιγώνει πάντα υιόν τον οποίον παραδέχεται.” . . . Πάσα δε παιδεία προς μεν το παρόν δεν φαίνεται ότι είναι πρόξενος χαράς, αλλά λύπης· ύστερον όμως αποδίδει εις τους γυμνασθέντας δι’ αυτής καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης.» (Εβρ. 12:5-11, ΜΝΚ) Όταν η παιδεία έρχεται μέσω του λόγου του Θεού ή μέσω της οργανώσεώς του, δεχθήτε την ταπεινά, ως να έρχεται από τον Ιεχωβά τον ίδιο. Να ενθυμήσθε ότι, «οι έλεγχοι της παιδείας οδός ζωής.»—Παροιμ. 6:23.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΤΕΛΕΙΟΤΗΣ

17. Πώς εφαρμόζεται σήμερα το Ματθαίος 5:48;

¹⁷ Στο κατά Ματθαίον 5:48, ο Ιησούς νουθετεί «Έστε λοιπόν σεις τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος.» Πώς θα μπορούσε αυτό να εφαρμοσθή σε ατελείς ανθρώπους σ’ αυτό το τέλος του κόσμου; Εφαρμόζεται κατά το ότι κάθε άτομο που έρχεται στην κοινωνία Νέου Κόσμου πρέπει να αναπτυχθή για να φθάση στην πλήρη άνδρωσι ενός Χριστιανού. Όχι αρνητικός δισταγμός! Ο καθένας πρέπει ν’ αγωνισθή να μιμηθή τον ουράνιο Πατέρα στην τελειότητά Του. Να γίνωμε τέλειοι σημαίνει να προχωρήσωμε από μια μη ισορροπημένη, όμοια με παιδιού κατάστασι, στη Χριστιανική ωριμότητα.

18. Γιατί η Χριστιανική τελειότης τώρα είναι τόσο σπουδαία;

¹⁸ Στον καιρό των πρώτων Χριστιανών, αυτό το ζήτημα της ωριμότητος έλαβε μεγάλη έμφασι. (Εφεσ. 4:11-16· Εβρ. 5:12-6:3) Αλλά πόσο σπουδαίο γίνεται για όλους τους δούλους του Θεού σ’ αυτή την εποχή, που ο Διάβολος έχει κατέλθει στη γη και ζητεί να καταβροχθίση όλους όσοι υπακούουν στον Ιεχωβά! (Αποκάλ. 12:12, 17) Ενώ σε πολλές χώρες της Δύσεως και της Ανατολής ο υλισμός και η δεισιδαιμονία έχουν στηθή ως ύπουλες παγίδες, οι δούλοι του Ιεχωβά πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα έχουν ένα διαφορετικό είδος δοκιμασίας, διότι πρέπει να υπομείνουν πύρινο διωγμό. Και εδώ, επίσης, χρειάζεται η Χριστιανική τελειότης. Πρέπει αποφασιστικά να παραμείνουν στη Χριστιανική των ελευθερία. Πρέπει να είναι πάντοτε έτοιμοι να υπακούσουν, ακόμη και με κίνδυνο της ίδιας της ζωής των. Πρέπει να εξακολουθήσουν να δίνουν μαρτυρία ακόμη και «μέχρι θανάτου».—Αποκάλ. 12:11.

19. Ποιες είναι μερικές από τις δοκιμασίες που υπέμειναν οι μάρτυρες του Ιεχωβά πίσω από το δοκιμασίες Σιδηρούν Παραπέτασμα;

¹⁹ Κυττάξτε πέρα από το Σιδηρούν Παραπέτασμα και παρατηρήστε, παραδείγματος χάριν, τη δράσι των μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ανατολική Γερμανία. Τι θα νοιώθατε αν επρόκειτο να πάτε απόψε στην υπηρεσία της Βασιλείας, μη γνωρίζοντας αν θα επεστρέφατε στο σπίτι σας μετά, ή αν θα τελειώνατε με μια καταδίκη τεσσάρων ετών σ’ ένα Κομμουνιστικό σωφρονιστήριο; Πώς θα θεωρούσατε αυτή την προοπτική, γνωρίζοντας ότι στη φυλακή η έλλειψις τροφής και οι ελεεινές υγιεινές συνθήκες θα εκλόνιζαν πιθανώς την υγεία σας; Πώς θα σας εφαίνετο αν έπρεπε να ταξιδέψετε μυστικά σ’ ένα πολύ μακρινό μέρος για να πάρετε το αντίτυπό σας της Σκοπιάς, και με κίνδυνο να φυλακισθήτε αρκετά χρόνια αν το εύρισκαν επάνω σας; Πώς θα σας εφαίνετο, επίσης, αν είχατε μια μόνο ημέρα για να μελετήσετε τη Σκοπιά, την ημέρα που θα μπορούσατε να λάβετε ένα αντίτυπο, και αν έπρεπε κατόπιν να το διαβιβάσετε σε άλλους πεινασμένους αναγνώστας; Πώς θα θεωρούσατε το να διορισθήτε να υπηρετήτε έναν όμιλο ευαγγελιζομένων, γνωρίζοντας ότι δύο ή τρεις φορές ήδη οι υπηρέται που προηγήθηκαν από σας συνελήφθησαν και εφυλακίσθησαν επί τέσσερα ή πέντε χρόνια; Πώς θα σας εφαίνετο το ν’ αναλάβετε τη διακονία πάλι αφού επιστρέψετε στο σπίτι σας μ’ ένα είδος αστυνομικής επιτηρήσεως, έπειτα από πέντε ετών φυλάκισι που σας επεβλήθη για τη διακήρυξι των αγαθών νέων; Τι θα νοιώθατε αν σας ανέκριναν κατ’ επανάληψιν τα όργανα της Κομμουνιστικής αστυνομικής υπηρεσίας ασφαλείας, καθώς προσπαθούν να σας συλλάβουν επειδή συμμετέχετε στην ωργανωμένη δράσι της Βασιλείας; Ποια θα ήταν η αντίδρασίς σας σε διαρκείς πιέσεις που εξασκούνται επάνω σας από γείτονας, συναδέλφους στην εργασία, μέλη του κόμματος, ή στα παιδιά σας στο σχολείο, για να σας κάμουν, εσάς ή αυτά, να ευθυγραμμισθήτε προς τις πολιτικές και στρατιωτικές των οργανώσεις με κάποιον τρόπο; Τι θα νοιώθατε αν σας απέλυαν από την εργασία ή σας αφαιρούσαν την περιουσία σας ή σας εξεδίωκαν από το σπίτι σας, απλώς επειδή είσθε ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά;

20, 21. Πώς οι δούλοι του Ιεχωβά δείχνουν Χριστιανική τελειότητα κάτω από τέτοιες δοκιμασίες;

²⁰ Τα προβλήματα αυτά και άλλα όμοια αποτελούν σήμερα την καθημερινή τροχιά της ζωής για πολλούς από τους μάρτυρας του Ιεχωβά στις Κομμουνιστικές χώρες. Στην Ανατολική Γερμανία μόνο, πάνω από τρεις χιλιάδες μάρτυρες έχουν φυλακισθή από το 1950. Απ’ αυτούς, περίπου χίλιοι ήσαν γυναίκες. Οι καταδικαστικές αποφάσεις ήσαν κατά μέσον όρον τέσσερα χρόνια περίπου η καθεμιά. Εν τούτοις, αυτοί εξακολουθούν να πράττουν χωρίς παρεκκλίσεις το θείο θέλημα, όπως κατεδείχθη από το ακόλουθο μήνυμα που έστειλαν μερικοί απ’ αυτούς από τη φυλακή στη Διεθνή Συνέλευσι των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Το Θείον Θέλημα» τον Ιούλιο του 1958: «Περιπατώντας με ακεραιότητα δεκαέξη αδελφοί αισθάνονται στενά ενωμένοι μαζί σας. Ησαΐας 12:3, 4.» Η Γραφική περικοπή λέγει: «Και εν ευφροσύνη θέλετε αντλήσει ύδωρ εκ των πηγών της σωτηρίας. Και εν εκείνη τη ημέρα θέλετε ειπεί, Δοξολογείτε τον Ιεχωβά, επικαλείσθε το όνομα αυτού, κάμετε γνωστά εις τα έθνη τα έργα αυτού, μνημονεύετε ότι υψώθη το όνομα αυτού.»

²¹ Θα μπορούσατε να ευφραίνεσθε κάτω από τέτοιες συνθήκες; Θα είσαστε αρκετά ώριμοι να υπομείνετε την έντασι, μέσα και έξω από τη φυλακή, επί έτη, και να εξακολουθήσετε να κηρύττετε με αγάπη και αγαθότητα; Μια τέτοια Χριστιανική τελειότητα μαρτυρεί μια έκθεσις από έναν αδελφό της Ανατολικής Γερμανίας, ο οποίος έγραψε για τη σύλληψι του γυιού του: «Συνελήφθη από τα SSD και έπειτα από επτά εβδομάδες φυλακίσεως, παρεπέμφθη και κατεδικάσθη σε τέσσερα χρόνια εγκλείσεως στο σωφρονιστήριο. Η κατηγορία ήταν ότι είχε πωλήσει έντυπα στην Ανατολική Γερμανία από το Δυτικό Βερολίνο. Εγώ ο ίδιος εφυλακίσθηκα από το 1950 έως το 1956 και ένα άλλο από τα παιδιά μου από το 1951 έως το 1954, εξ αιτίας της αληθείας. Και οι δυο μας, που είμεθα πάλι στο σπίτι, είμεθα αποφασισμένοι εδώ στην Ανατολική Γερμανία να εξακολουθήσωμε να υπηρετούμε τον Κύριο με την ταπεινή μας δύναμι, και είθε να μας δώση περαιτέρω, από την παρ’ αξίαν αγαθότητά Του.»

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΕΥΞΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΟΣ

22. Ποια βασική ιδιότης χρειάζεται για την απόκτησι τελειότητος;

²² Όπως αυτοί οι πιστοί δούλοι, έτσι και όλοι όσοι ευαρεστούν τον Ιεχωβά χρειάζεται να είναι καλά ωλοκληρωμένοι στη Χριστιανική τους τελειότητα. Η βάσις όλων των προσπαθειών των πρέπει να είναι η αγάπη. Αυτό γίνεται σαφές από τα συμφραζόμενα των λόγων του Ιησού για τη Χριστιανική τελειότητα. «Ηκούσατε ότι ερρέθη, “Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου,” και μίσει τον εχθρόν σου. Εγώ όμως σας λέγω, Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους οίτινες σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους οίτινες σας μισούσι, και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι· δια να γείνητε υιοί του Πατρός σας του εν τοις ουρανοίς, διότι αυτός ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς, και βρέχει επί δικαίους και αδίκους. Διότι εάν αγαπήσητε τους αγαπώντάς σας, ποίον μισθόν έχετε; και οι τελώναι δεν κάμνουσι το αυτό; και εάν ασπασθήτε τους αδελφούς σας μόνον, τι περισσότερον κάμνετε; και οι τελώναι δεν κάμνουσιν ούτως; έστε λοιπόν σεις τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος.»—Ματθ. 5:43-48.

23. Ποιες άλλες ιδιότητες είναι αναγκαίες για τελειότητα;

²³ Ο Χριστιανός, για να γίνη τέλειος, πρέπει ν’ αναπτύξη ωριμότητα, που να περιλαμβάνη τις ιδιότητες της ακεραιότητος. Πρέπει ειλικρινώς να παρατηρή τις αδυναμίες του και να εργάζεται σκληρά για να τις εξαλείψη. Πρέπει να εφαρμόζη καθημερινά τη συμβουλή του Ιησού: «Εάν θέλης να ήσαι τέλειος, ύπαγε, πώλησον τα υπάρχοντά σου, και δος εις πτωχούς· και θέλεις έχει θησαυρόν εν ουρανώ· και ελθέ ακολούθει μοι.» Οι πνευματικές αξίες πρέπει να τεθούν ψηλότερα από τις υλικές, και η τελειότης να επιτευχθή με το ν’ ακολουθούμε ευπειθώς τα ίχνη του Ιησού.—Ματθ. 19:21.

24, 25. (α) Τι πρέπει να λεχθή για τις συναναστροφές του Νέου Κόσμου και του παλαιού κόσμου; (β) Ποιος είναι ο «καρπός του πνεύματος», και πώς μπορεί να καλλιεργηθή;

²⁴ Πρέπει να προσέχωμε τις συναναστροφές μας. Συχνά συγγενείς ή πρώην κοσμικοί φίλοι θα ήθελαν να μας πάρουν τον καιρό που θέτομε κατά μέρος για συναναστροφές του Νέου Κόσμου. Μην τους αφήνετε να το πράξουν! Να είσθε σταθεροί σ’ αυτό! Οι ώρες εκείνες που τίθενται κατά μέρος κάθε εβδομάδα για την παρακολούθησι των συναθροίσεων και για την υπηρεσία της Βασιλείας είναι οι πιο πολύτιμες ώρες της εβδομάδος. Είναι ώρες που ανήκουν στη Χριστιανική μας λατρεία, και κανείς από τον παλαιό κόσμο δεν έχει το δικαίωμα να παρέμβη σ’ αυτές. Σε κείνους που θα ήταν δυνατόν να περιπλακούν σε τέτοιες σχέσεις, ο Ιησούς λέγει: «Ακολούθει μοι.» Αν συγγενείς και φίλοι του παλαιού κόσμου θέλουν ν’ ακολουθήσουν επίσης μαζί μας, μπορεί να τους δοθή κάθε στοργική βοήθεια. Εν τούτοις, ποτέ μην τους αφήνετε να σας αποσπάσουν την προσοχή από το ν’ αυξήσετε σε ωριμότητα και να επιτύχετε Χριστιανική τελειότητα.—Ματθ. 8:21, 22.

²⁵ Η ανάγκη ορθών συναναστροφών είναι κάτι που το νεοενδιαφερόμενο άτομο, το επί πολύν καιρό αφιερωμένο άτομο και όλοι όσοι είναι ενδιάμεσα, πρέπει να το εγχαράξουν στην καρδιά τους. Οι συναναστροφές του παλαιού κόσμου θα πεθάνουν μαζί με τον παλαιό κόσμο. Γιατί ν’ αντιμετωπίσωμε τον κίνδυνο να πεθάνωμε μαζί του; Η συναναστροφή με τους αδελφούς μας στην κοινωνία Νέου Κόσμου φέρνει χαρά, ειρήνη, ικανοποίησι και, στο τέλος, αιώνια ζωή. Αυτές είναι οι συναναστροφές που πρέπει να καλλιεργούμε, συναναστροφές μ’ εκείνους που επιδεικνύουν τον «καρπόν του πνεύματος». Μέσω αυτών των συναναστροφών, όλοι φθάνουν να παραμένουν στην ίδια αγάπη, στην ίδια χαρά και ειρήνη, στην ίδια μακροθυμία, στην ίδια χρηστότητα και αγαθωσύνη, στην ίδια πίστι, στην ίδια πραότητα και εγκράτεια. Εκεί είναι η θέσις για να επιτύχωμε Χριστιανική τελειότητα! Ακριβώς εκεί στην στοργική συναναστροφή της κοινωνίας του Νέου Κόσμου!—Γαλ. 5:22, 23· Εβρ. 10:24, 25.

26. Πώς θα συμβάλουν καλές συνήθειες μελέτης στην επίτευξι τελειότητος;

²⁶ Ένας άλλος παράγων για την επίτευξι τελειότητος είναι η επιμελής και συστηματική μελέτη του λόγου του Ιεχωβά. Δεν είναι μήπως μισή ώρα προσωπικής μελέτης καθημερινά περισσοτέρας αξίας από μια καλά κερδισμένη μισή ώρα αναπαύσεως ή ύπνου; Αποκτήστε τη συνήθεια της μελέτης. Με τη συνήθεια της εγέρσεως κάθε πρωί συνδυάστε τη συνήθεια της εξετάσεως του πρωινού εδαφίου. Με τη συνήθεια του μεσημβρινού γεύματος συνδυάστε τη συνήθεια κάποιας, θεοκρατικής αναγνώσεως. Με τη συνήθεια της κατακλίσεως κάθε νύχτα συνδυάστε τη συνήθεια της περαιτέρω σκέψεως επί του λόγου του Θεού. Διαβάζετε τη Γραφή καθημερινά. Καλές συνήθειες μελέτης θα συμβάλουν στην ‘ανακαίνισι της διανοίας’ για μια χαρούμενη, γεμάτη ζήλο συμμετοχή σας στη δράσι του Νέου Κόσμου, ως τελείου διακόνου του Θεού. Πόσο θαυμαστά αξιόλογο είναι αυτό για την επίτευξι της Χριστιανικής ωριμότητος!—Ιησ. Ναυή 1:6-8.

27. Ποιοι είναι οι πιο προνομιούχοι από όλους τους ανθρώπους της γης σήμερα, και τι πρέπει να κάμουν αυτοί;

²⁷ Ποιος θα είναι ικανοποιημένος μ’ ένα ελάχιστο όριο υπηρεσίας ή συναναστροφής; Έχοντας διασπάσει τα δεσμά μας για ελευθερία, ας εμμείνωμε όλοι στην ελευθερία αυτή. (Γαλ. 5:1) Προχωρείτε για να επιτύχετε τελειότητα στην κοινωνία του Νέου Κόσμου. Οι πιο προνομιούχοι από όλους είναι εκείνοι που, με τελεία αφιέρωσι στον Ιεχωβά, εξακολουθούν να ‘παριστάνουν τα σώματά των θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Ιεχωβά, ήτις είναι η λογική των λατρεία’. Ας είναι η ελευθέρωσις από αυτόν τον ‘παρόντα πονηρόν κόσμον’ τελεία, διαρκής, αμετάκλητη! Με διάνοιες τελείως ανακαινισμένες στη σκέψι του Νέου Κόσμου, και ζωές τελείως δοσμένες στη διαβίωσι του Νέου Κόσμου, αγωνίζεσθε όλοι να είσθε «τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος».