«Ακολούθει Μοι»

ΑΥΤΑ ήσαν τα επιτακτικά λόγια, που έφθασαν στ’ αυτιά δύο αδελφών καθώς ήσαν δραστηρίως απησχολημένοι στην καθημερινή τους εργασία. Και υπήκουσαν, εγκαταλείποντας αμέσως την εργασία των ως αλιέων για ν’ ακολουθήσουν τον ομιλητή.

Ποιος μπορούσε να δώση αυτή την επιτακτική πρόσκλησι με τόση πεποίθησι; Ποιος μπορούσε να εμπνεύση στους ακροατάς του την απόφασι να εγκαταλείψουν κάθε τι, στο οποίον είχαν αφοσιωθή, για κάτι νέο; Ο ομιλητής ήταν ήδη πολύ γνωστός σ’ αυτούς, διότι τους είχε πει ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ότι αυτός ήταν «ο Αμνός του Θεού.» Πληροφορίες για καταπληκτικά θαύματά του είχαν διαδοθή σε όλη τη Γαλιλαία. Ναι, ήταν η φωνή του Ιησού από τη Ναζαρέτ, και αυτοί οι άνθρωποι εγνώριζαν ήδη στην καρδιά τους ότι αυτός ήταν ο υποσχεμένος Μεσαίας.​—Ιωάν. 1:36.

Μακριά από το να υπακούουν σε μια παρόμοια εντολή σήμερα, η πλειονότης των ανθρώπων δεν έχουν καμμιά διάθεσι ν’ ακολουθήσουν οποιονδήποτε. Προτιμούν να οδηγούνται από τις δικές τους φαντασιοπληξίες και επιθυμίες, είτε αυτές είναι επιβλαβείς σ’ αυτούς τους ιδίους και σε άλλους είτε όχι. Επιθυμούν να αισθάνωνται ότι είναι τελείως ανεξάρτητοι, ότι δεν έχουν ανάγκη της καθοδηγήσεως από κανένα. Ισχυρίζονται ότι θέλουν ν’ απολαύσουν από τη ζωή όσο το δυνατόν περισσότερα, και ο μόνος τρόπος που γνωρίζουν είναι να τροφοδοτούν τις ιδιοτελείς των παρορμήσεις. Εν τούτοις, αποτυγχάνουν να εξασφαλίσουν διαρκή ευτυχία και ειρήνη διανοίας. Διαπιστώνουν ότι έχουν κυνηγήσει τον άνεμο.

Φυσικά, υπάρχουν πλήθη σήμερα, που ισχυρίζονται ότι έχουν συμμορφωθή με την ανωτέρω εντολή. Αποκαλούν τους εαυτούς των «ακολούθους» του Χριστού, αλλά, όταν συμπαραβάλωμε την πορεία των ενεργείας με την πορεία του Πέτρου και του Ανδρέα, οι οποίοι ανταπεκρίθησαν στην ίδια εντολή πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια, διαπιστώνομε μια μεγάλη αντίφασι.​—Ματθ. 4:19.

Ο Πέτρος και ο Ανδρέας, όχι μόνο ακολούθησαν τον Ιησού εφ’ όσον ήταν εν σαρκί, αλλά και μετά τον θάνατό του συνέχισαν να τον ακολουθούν. Πώς; Με το να διάγουν το είδος της ζωής που διήγε εκείνος· με το να συνεχίζουν το μεγάλο έργο κηρύγματος, που εκείνος είχε αρχίσει, όταν ήταν ακόμη μαζί τους· με το να υιοθετήσουν την ίδια άποψι απέναντι κοσμικών ανθρώπων και ιδρυμάτων που τηρούσε εκείνος· με το ‘ν’ ακολουθήσουν τα ίχνη αυτού.’​—1 Πέτρ. 2:21.

Εκείνοι οι μαθηταί εγνώριζαν ότι η εντολή του Ιησού δεν εσήμαινε ότι επρόκειτο να είναι απλώς παρατηρηταί εκείνων, που αυτός είπε και έκαμε. Έπρεπε να γίνουν μιμηταί του, διότι εξήγησε ότι θα τους έκανε «αλιείς ανθρώπων.» Ότι κατενόησαν έτσι το ζήτημα, αποδεικνύεται από την αφήγησι της Γραφής για το πώς εδιδάχθησαν από αυτόν, τον αντέγραψαν και μετεμόρφωσαν τη ζωή τους σύμφωνα με το υπόδειγμα που αυτός παρουσίασε.

Τον πρώτον εκείνον αιώνα, αυτοί που ακολουθούσαν τον Ιησού επιθυμούσαν ζωηρά να εκπαιδευθούν και να συμμετάσχουν μαζί του στην εκστρατεία του κηρύγματος. Ακόμη και νυμφευμένοι άνθρωποι, όπως ο Πέτρος, και οικογενειάρχαι, όπως ο Φίλιππος ο ευαγγελιστής, ανταπεκρίθησαν ολοκάρδια και ακολούθησαν το παράδειγμα του Ιησού. (1 Κορ. 9:5· Πράξ. 21:8, 9) Εκείνοι που είχαν οικογενειακές υποχρεώσεις δεν παραμελούσαν τις οικογένειές των, όταν μετέβαιναν για κήρυγμα. Όχι, εκτελούσαν τα καθήκοντά τους προς τις οικογένειές των, αλλά διέθεταν, επίσης, χρόνο για να μελετούν το παράδειγμα του Ιησού και κατόπιν να συμμετέχουν όπως μπορούσαν σ’ αυτή την εκστρατεία του κηρύγματος. Πραγματικά «ακολούθησαν» τον Κύριο τους.

Οι πρώτοι εκείνοι Χριστιανοί παρέμειναν άφοβοι από την προειδοποίησι του Ιησού ότι αυτοί που τον ακολουθούσαν θα έπρεπε να είναι πρόθυμοι να στερήσουν τον εαυτό τους από πολλά πράγματα που προξενούν ευχαρίστησι, θα έπρεπε να χρησιμοποιούν το ενεργητικό τους για την προώθησι του έργου της Βασιλείας, θα έπρεπε να είναι έτοιμοι να υπομείνουν κακουχίες. (Ματθ. 16:24-26· 19:16-21· Λουκ. 9:58) Είχαν ένθερμη επιθυμία να γίνουν ακόλουθοί του. Και όταν ακόμη τους έγινε η υπενθύμισις ότι δεν έπρεπε να επιτρέψουν να τεθούν ο πατέρας και η μητέρα πριν από τη νομιμοφροσύνη τους στον Χριστό, αυτοί εξακολούθησαν να είναι πιστοί. Μήπως δεν ήταν αυτός ο Υιός του Θεού, και δεν τον είχε διορίσει ο Θεός Βασιλέα όλων των ανθρώπων, οι οποίοι θα λάβουν αιώνια ζωή; Ασφαλώς δεν θα μπορούσε ποτέ να προκύψη οποιαδήποτε πραγματική απώλεια από την υπακοή στην εντολή του, με το ν’ ανταποκριθούν στη θαυμασία ευκαιρία ν’ ακολουθήσουν αυτόν!

Το σκληρό γεγονός είναι ότι σ’ αυτόν τον εικοστόν αιώνα οι άνθρωποι, που αισθάνονται ότι δεν μπορούν να στερήσουν τον εαυτό τους από μερικές ανέσεις, προσφιλείς ενασχολήσεις, προσωπικά συμφέροντα στη ζωή, την ελευθερία να κάνουν ό,τι επιθυμούν, δεν θα μπορέσουν ποτέ να γίνουν πραγματικά, εφ’ όσον παραμένουν σ’ αυτή τη στάσι, ακόλουθοι του Χριστού. Το ν’ αφήση ένα άτομο οποιαδήποτε άλλη επιδίωξι στη ζωή να συναγωνισθή ή να επισκιάση τον αντικειμενικό σκοπό, που έθεσε μπροστά του ο Ιησούς, σημαίνει ότι κάνει τον εαυτό του ακατάλληλο για ακόλουθο του Υιού του Θεού, Αυτού του τόσο εξυψωμένου, ο οποίος είπε: «Εγώ είμαι η οδός, και η αλήθεια, και η ζωή.»​—Ιωάν. 14:6.

Το να τον ακολουθήσωμε σημαίνει ν’ ακούσωμε και να κατανοήσωμε τη διδασκαλία του, αγωνιζόμενοι να μεταδώσωμε αυτή τη διδασκαλία σε άλλους, ενώ θα δείχνωμε πάντοτε στην καθημερινή μας ζωή την ίδια καλή διαγωγή όπως αυτός έδωσε το παράδειγμα. Αυτό είναι εκείνο που εχαρακτήριζε τους πρώτους Χριστιανούς. Ειργάζοντο με τα χέρια των για να προμηθεύωνται για τις καθημερινές των ανάγκες, αλλά ηρνούντο ν’ αφήσουν άλλες ασχολίες να γίνουν στη ζωή τους σπουδαιότερες από τη συμμετοχή τους στο κήρυγμα του αγγέλματος της Βασιλείας και τη φροντίδα για τους ομοίους των Χριστιανούς.

Σήμερα υπάρχουν ακόμη μεγαλύτερες ευκαιρίες για άνδρες, γυναίκες και άτομα εφηβικής ηλικίας να προσέξουν στην εντολή του Ιησού και να γίνουν πραγματικά ακόλουθοί του. Στα συναρπαστικά λόγια «Ακολούθει μοι» μπορεί να υπάρξη και σήμερα ανταπόκρισις με την ίδια προθυμία και τον ίδιο ζήλο που επεδείχθη από τους αποστόλους, και με τα ίδια ευλογητά αποτελέσματα. Με την εκτίμησι αυτού του γεγονότος, ο Μαξ Λάρσον, ένας διευθυντής της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά Νέας Υόρκης, απευθυνόμενος σε μια σειρά αποφοίτων ιεραποστόλων της Βιβλικής Σχολής Σκοπιάς Γαλαάδ στις 27 Φεβρουαρίου 1966, χρησιμοποίησε την εντολή του Ιησού, «Ακολούθει μοι», ως θέμα του. Μεταξύ άλλων, είπε: «Θέλετε να είσθε πιστοί ιεραπόστολοι στο διορισμό σας και να λάβετε το βραβείο της αιωνίου ζωής. Αυτός είναι ο αντικειμενικός σας σκοπός. Μπορείτε να τον επιτύχετε με το ν’ ακολουθήτε τον Οδηγό σας, Χριστόν Ιησού, και με το να παραμείνετε πιστοί στον Λόγο του Θεού και την οργάνωσί του.»

Αυτά τα λόγια εφαρμόζονται εξίσου σε όλους τους ακολούθους του Χριστού σήμερα, διότι, οπουδήποτε κατοικεί ένας Χριστιανός, υπάρχει γι’ αυτόν ένας διορισμός, για τον οποίον πρέπει να εξαρτισθή για να κηρύξη και να διδάξη άλλους. Ο Χριστιανός θα διαπιστώση ότι είναι υποβοηθητικό ν’ αρχίζη κάθε ημέρα με μια κατόπιν προσευχής εξέτασι του βάθους της σημασίας που ενυπάρχει σ’ αυτή την εντολή, «Ακολούθει μοι.» Συνεχώς θα βρίσκη επιπροσθέτους τρόπους για να εφαρμόζη στη ζωή του το θαυμάσιο παράδειγμα Εκείνου ο οποίος απηύθυνε αυτή την εντολή. Κανένα προνόμιο δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο από το ν’ ακολουθήση ένας πιστά στα ίχνη αυτού του ιδίου αγαπητού Υιού του Θεού.