Πότε Είναι Καλή η Συντροφιά

Πρέπει να συμβιβάζεται η αλήθεια για να διατηρήται η επιδοκιμασία των ανθρώπων; Πώς μπορείτε να ελέγχετε τις συναναστροφές σας;

ΚΑΘΕ κανονικό άτομο απολαύει τη συντροφιά. Μολονότι όλοι δεν αγαπούν το θόρυβο και την ενόχλησι του πλήθους, αισθάνονται χαρά να έχουν επικοινωνία με φιλόφρονας και χαρούμενους φίλους. Πόσο ευχάριστο είναι να βρίσκεται κανείς σε συντροφιά μ’ ένα όμιλο, με τον οποίο αισθάνεσθε άνετα, μ’ ένα κύκλο, μέσα στον οποίο μπορείτε ίσως να βρήτε χαλάρωσι από βαρύτερες ασχολίες και προβλήματα της καθημερινής ζωής!

Οπουδήποτε κι αν μεταβήτε, θα βρήτε αποδείξεις αυτής της ισχυρής ωθήσεως για συντροφιά. Οι άνθρωποι, όπως τα πρόβατα απ’ αυτή την άποψι, έχουν τάσι να συγκεντρώνονται. Σκεφθήτε όλες τις Εταιρίες και ενώσεις, λέσχες και σωματεία όπου συγκεντρώνονται άνθρωποι για κοινά συμφέροντα ή για αναζήτησι της θερμότητος της φιλίας!

Εκδρομές στην εξοχή ή στην ακτή, συζητήσεις γύρω από τη φωτιά στις μεγάλες φθινοπωρινές βραδιές, εορταστικά τραγούδια γύρω από ένα πιάνο, όλες αυτές είναι ιδιαιτέρως αξιομνημόνευτες ευκαιρίες, κυρίως λόγω της χαρούμενης φιλικής ατμοσφαίρας της συγκεντρώσεως. Ακόμη και όταν όμιλοι πηγαίνουν να παρακολουθήσουν αθλητικά θεάματα ή ν’ ακούσουν ένα μουσικό πρόγραμμα, μια πραγματική πηγή ευχαριστήσεως συνοδεύει τις διάνοιές των που συγγενεύουν. Παρακολουθήστε μια από αυτές τις εκδηλώσεις μόνος, και αμέσως θα διαπιστώσετε ότι δεν θα έχετε τον ίδιο βαθμό ευχαριστήσεως. Χρειαζόμεθα ο ένας τον άλλο και ζητούμε ο ένας τη συντροφιά του άλλου λόγω μιας επιθυμίας που μας είναι έμφυτη.

ΠΟΤΕ Η ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΗ

Παρά τις χαρές των συναναστροφών, εν τούτοις, είναι καλό να έχωμε υπ’ όψιν ότι το να συνέρχωνται μαζί οι άνθρωποι δεν φέρνει πάντα ωφέλεια. Υπάρχουν συντροφιές που μπορούν να υποβιβάσουν, και άλλες που μπορούν ν’ ανυψώσουν. Υπάρχουν εκείνοι, οι οποίοι ξεχωρίζουν από σας το χειρότερο, κι εκείνοι οι οποίοι παρατηρούν το καλύτερο. Πόσο ζωτικό, λοιπόν, είναι να έχη κανείς την ικανότητα να διακρίνη τον ένα από τον άλλο, και τη δύναμι που χρειάζεται ν’ αφήνη τον κακό και να προσκολλάται στον καλό!

Σκεφθήτε, ως ένα παράδειγμα, την κατάστασι της αρχικής ανθρωπίνης ιστορίας, όταν οι φυλές της γης συνήχθησαν στις πεδιάδες Σεναάρ. Ένα μεγαλειώδες σχέδιο είχε προταθή, το ελατήριό του ήταν τελείως ευλογοφανές. Θα οικοδομούσαν μια μεγάλη πόλι μ’ έναν υψηλό πύργο για να συγκρατήσουν τους ανθρώπους μαζί κάτω από μια κεντρική εξουσία. Αλλά το θέλημα του Θεού ήταν να διασκορπισθούν οι άνθρωποι έξω σε όλη τη γη. Η δυσαρέσκεια του Ιεχωβά για τη συναναστροφή τους έγινε καταφανής όταν τους εξανάγκασε να εγκαταλείψουν το σχέδιό τους με το να επιφέρη σύγχυσι στη γλώσσα τους.​—Γεν. 11:1-9.

Μια άλλη συναναστροφή που απεδοκίμασε ο Θεός ήλθε υπ’ όψιν πολλά χρόνια αργότερα, όταν οι Ισραηλίται εισήλθαν στη γη που ήταν υποσχεμένη στους πατέρες των. Ο Θεός τους προειδοποίησε ν’ αποφύγουν κάθε είδος συναναστροφής με τους κατοίκους της γης εκείνης. Γιατί; Διότι είχε ήδη καταδικάσει τους Χαναναίους σε καταστροφή λόγω της ακαθάρτου διαφθοράς των, και κάθε συναναστροφή μαζί τους θα είχε ως αποτέλεσμα ν’ απομακρύνη τον Ισραήλ από τη λατρεία του αληθινού Θεού.​—Έξοδ. 34:12· Δευτ. 7:1-5.

Ποια στάσι όσον αφορά τη συναναστροφή των ανθρώπων, ακόμη και όταν αυτή προβάλλεται ως επιχείρημα για ενότητα και ειρηνική συνύπαρξη εξεδήλωσαν ο Ιησούς Χριστός και οι απόστολοί του; Ο απόστολος Παύλος είπε: «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους· διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος; Τίνα δε συμφωνίαν ο Χριστός με τον Βελίαλ; ή τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπιστον;» (2 Κορ. 6:14, 15) Ο απόστολος εγνώριζε καλά ότι ο Ιησούς απέφευγε πάντα τη συντροφιά των υποκριτών, και συνανεστρέφετο μάλλον με ταπεινούς ανθρώπους οι οποίοι ποθούσαν διακαώς τη δικαιοσύνη.

ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΗ

Όπως στο παρελθόν έτσι και σήμερα ακούεται η πάρα πολύ συχνή κραυγή για ενότητα δίχως να λαμβάνεται υπ’ όψιν το ελατήριο ή ο αντικειμενικός σκοπός​—ειρήνη, με κάθε θυσία. ‘Ελάτε και γίνετε ένας από μας, άσχετα με το τι πιστεύετε, εφ’ όσον κρατείτε αυτά που πιστεύετε για τον εαυτό σας’, είναι συχνά η δελεαστική πρόσκλησις. Αλλά είτε πρόκειται για θρησκευτική συναναστροφή ή απλώς για ένα μικρό κοινωνικό όμιλο, θα κάνετε καλά να εξακριβώσετε πρώτα τις σκέψεις και τους αντικειμενικούς των σκοπούς.

Πολύ συχνά αποκαλύπτεται ότι ένας όμιλος κυριαρχείται από ολίγους οι οποίοι δεν έχουν σεβασμό για τον Θεό και τον γραπτό του Λόγο. Στον κύκλο τους η εκδήλωσις των βασισμένων στη Γραφή πεποιθήσεών σας φέρνει συνοφρύωσι. Θα σας πουν ότι η θρησκευτική συζήτησις διαιρεί τους ανθρώπους αντί να τους ενώνη. Εν τούτοις, ίσως ν’ ακούσετε τον ίδιο αυτόν όμιλο να διεξάγη με έξαψι συζήτησι σ’ ένα αμφισβητούμενο πολιτικό σημείο. Μήπως ο πραγματικός των φόβος οφείλεται στο ότι η συζήτησις του Λόγου του Θεού μπορεί να φέρη σε κρίσι τις συνήθειες και τις πράξεις των;

Ένας συγκεκριμένος κίνδυνος σε μια τέτοια, συναναστροφή είναι ότι μπορείτε να γίνετε ένοχος με τη σιωπή σας. Όταν έρχεται η ώρα για μια ανοιχτή συζήτησι και κάποια μέλη λέγουν ψέμματα για τον Θεό και τον Λόγο του και ομιλούν βλάσφημα, απαιτείται ισχυρή πίστις από ένα άτομο για να ομιλήση δίχως περιστροφές για να υπερασπίση την αλήθεια. Συνήθως ένας δειλός τύπος θα παραμείνη απλώς σιωπηλός για ν’ αποφύγη μια σύγκρουσι ιδεών και τον κίνδυνο να χάση την εκτιμήση της συντροφιάς. Φυσικά, υπάρχει «καιρός του σιγάν, και καιρός του λαλείν», αλλά δεν μπορούμε με συνέπεια να παραμείνωμε σιωπηλοί αν θέλωμε ν’ αποφύγομε να μας κατατάξουν μαζί με ψεύστας και βλασφήμους.​—Εκκλησ. 3:7.

Ο Βασιλεύς Δαβίδ από τη φυλή του Ιούδα, επειδή απέφευγε ιδιοτελείς και αθέους συντρόφους, μπορούσε να πλησιάση τον Θεό του μ’ εμπιστοσύνη σε προσευχή, λέγοντας: «Δεν εκάθισα μετά ανθρώπων ματαίων· και μετά υποκριτών δεν θέλω υπάγει. Εμίσησα την σύναξιν των πονηρευομένων, και μετά ασεβών δεν θέλω καθίσει.» (Ψαλμ. 26:4, 5) Η έκφρασις ‘υποκριταί’ (που κρύπτουν εκείνο που είναι, ΜΝΚ) περιλαμβάνει βεβαίως αυτούς που αποθαρρύνουν κάθε συζήτησι επί της Γραφής από φόβο μήπως, αν λάβουν σαφή στάσι για κάποια αρχή, αυτό τους στοιχίση «φίλους» ή φέρη επάνω τους ευθύνη να ενεργήσουν σε αρμονία με τα λόγια των.

Ακόμη και αν βρεθήτε σε συντροφιά με νομιμόφρονας ανθρώπους, αλλ’ οι οποίοι έχουν λίγη πίστι για τον Θεό και τον Λόγο του, η επιρροή τους μπορεί ν’ αποδειχθή επιβλαβής. Μπορεί να διαπιστώσετε ότι φθείρεσθε βαθμιαίως ως το σημείο που να ενδιαφέρεσθε περισσότερο για την επιδοκιμασία των ανθρώπων παρά του Θεού. Ούτε μπορείτε ν’ αναμένετε ότι θ’ αναμορφώσετε ένα τέτοιο όμιλο. Δεν είναι πιθανώτερο ότι η ασεβής στάσις των θα επιφέρη φθορά σε σας; Ο απόστολος Παύλος αντελήφθη αυτό τον κίνδυνο και ήχησε την προειδοποίησι: «Μη πλανάσθε· “Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί”.»​—1 Κορ. 15:33.

ΕΠΙΔΙΩΞΙΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΜΕ ΟΡΘΗ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΗ

Η θεία σοφία μας πληροφορεί ότι «Εν παντί καιρώ αγαπά ο φίλος, και ο αδελφός γεννάται δια καιρόν ανάγκης.» (Παροιμ. 17:17) Είναι πάντοτε ευχάριστο να βρίσκεσθε μαζί με συντροφιές αυτού του είδους, διότι θα τιμούν τις βασισμένες στη Γραφή πεποιθήσεις σας και, αν αντιμετωπίσετε διωγμό για την πίστι σας, θα είναι πάντα πρόθυμοι να σας υποστηρίξουν και να σας συντηρήσουν. Δεν αισχύνονται να σας αναγνωρίσουν ως αδελφό τους σε καιρό θλίψεως.

Μόνο ένας τόπος υπάρχει για ν’ αποκτήσετε τέτοια ισχυρή και αδιάρρηκτη φιλία, και αυτός είναι η εκκλησία των αληθινών μαρτύρων του Θεού. Μεταξύ των δεν υπάρχει αποστροφή όταν ομιλήται η αλήθεια και συζητήται ο Λόγος του Θεού και οι αρχές του. Όταν αντιμετωπίσετε αντιξοότητες λόγω του ότι εμμένετε σε ό,τι είναι ορθό, προσέρχονται σ’ ενίσχυσι κι ενθάρρυνσί σας. Η τακτική συναναστροφή μαζί τους σε μια ή περισσότερες από τις εβδομαδιαίες συναθροίσεις των στην Αίθουσα της Βασιλείας σάς προμηθεύει την ευκαιρία να οικοδομήσετε ισχυρούς δεσμούς φιλίας με ανθρώπους, οι οποίοι αγαπούν και τιμούν τον Δημιουργό.

Φυσικά, υπάρχουν ευθύνες που βαρύνουν τους ανθρώπους, οι οποίοι συναθροίζονται μαζί με αγάπη για τον Θεό και τη δικαιοσύνη. Δεν μπορούν να είναι όπως οι απρόσεκτοι, ασεβείς άνθρωποι, οι οποίοι εκζητούν συνεχώς κάποια νέα συγκίνησι ή τρόπο να περάσουν την ώρα τους. Όχι, μάλλον, μια ανταξία συναναστροφή οδηγεί σε αντάξιες ενέργειες. Και σε μια Χριστιανική κοινωνία, όπου πραγματικά ο ένας βαστάζει το φορτίον του άλλου, γρήγορα φθάνετε να εκτιμήσετε ότι το να υπηρετήτε τον Θεό μ’ ένα υπεύθυνο τρόπο δεν αποτελεί βάρος. Αποτελεί, πραγματικά, ευχαρίστησι.

ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΕΦΕΣΘΕ;

Φυσικά ο καθένας πρέπει ν’ αποφασίση μόνος για τις φιλίες του. Αλλά ο σοφός άνθρωπος θα προσέξη τη στοργική συμβουλή που Θεού, όταν Αυτός προειδοποιή για τους ασεβείς και ισχυρογνώμονας: «Μη περιπατήσης εν οδώ μετ’ αυτών.» Και πάλι μας υπενθυμίζει ότι ο «σύντροφος των αφρόνων θέλει απολεσθή.» (Παροιμ. 1:15· 13:20) Μέσω του Μωυσέως, επίσης, ο Θεός εξέφρασε τη σκέψι του σ’ αυτό το ζήτημα όταν διέταξε: «Δεν θέλεις ακολουθήσει τους πολλούς επί κακώ· ουδέ θέλεις ομιλήσει εν κρισολογία, ώστε να κλίνης κατόπιν πολλών δια να διαστρέψης κρίσιν.» (Έξοδ. 23:2) Ο Ιεχωβά βλέπει με απέχθεια εκείνους, οι οποίοι χωρίς διαμαρτυρία συμβαδίζουν μ’ ένα πλήθος, που οι σκέψεις και οι πράξεις του βρίσκονται σε διαφωνία με τις δικές του αρχές.

Προφητεύοντας γι’ αυτές ακριβώς τις ημέρες, στις οποίες ζούμε, τους κακούς καιρούς, στους οποίους ιδιοτελή, άνομα στοιχεία θα επηρέαζαν το σύνολον της ανθρωπίνης κοινωνίας προς βλάβην της, ο απόστολος Παύλος περιέλαβε στον κατάλογο των παραβατών και αυτούς, οι οποίοι είναι «βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι», αυτούς που είναι «αφιλάγαθοι», αυτούς που είναι «προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι», και κατόπιν με σοβαρότητα προτρέπει: «Τούτους φεύγε.» (2 Τιμ. 3:1-5) Σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες’ αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων είναι επείγον για κάθε Χριστιανό να προσέξη αυτή τη συμβουλή και να περιορίση τη συναναστροφή του σ’ αυτούς που αγαπούν τον Θεό και αγαπούν ό,τι είναι δίκαιο. Εκείνοι που ακολουθούν αυτή την πορεία δεν θ’ απογοητευθούν ποτέ από τις φιλίες των. Θα είναι σε θέσι να λέγουν από την καρδιά τους, ‘Είναι καλή η συντροφιά’.