Τι Είδους Θεός Είναι ο Ιεχωβά;
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αμφιβολία ότι υπάρχει ένας Θεός που ονομάζεται Ιεχωβά. Ενάμισυ εκατομμύριο και πλέον άτομα αποδίδουν σ’ αυτόν λατρεία. Και σε 207 τουλάχιστον χώρες μπορεί σχεδόν ο καθένας ν’ ακούση να μιλούν για το όνομα του Ιεχωβά αυτοί οι άνθρωποι καθώς και άλλοι. Οι λάτρεις του είναι προσκολλημένοι στους νόμους του που διαβάζουν στη Γραφή, το βιβλίο που διακηρύττει το όνομά του.
Μερικές φορές η πιστότης αυτού του ενός και μισού εκατομμυρίου λάτρεων στον Θεό τους Ιεχωβά φέρει το όνομα αυτό στη δημόσια προσοχή στη μια χώρα ή στην άλλη. Η προσκόλλησίς των σε αυστηρή ουδετερότητα όσον αφορά την πολιτική των εθνών, ο πλήρης αποχωρισμός των από τις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου, η επιμονή των να υπακούουν στην εντολή του Θεού σχετικά με την ιερότητα του αίματος, ακόμη και αν πρόκειται να πάθουν—όλ’ αυτά δείχνουν ότι ο Ιεχωβά είναι ένας Θεός του οποίου ο λόγος έχει ισχυρή επίδρασι στους λάτρεις του.
Μερικά έθνη, ιδιαιτέρως τα κομμουνιστικά, προσπαθούν να μη ακούουν το όνομα. Ψηφίζουν νόμους εναντίον του και απαγορεύουν τη διακήρυξί του. Αλλά δεν επιτυγχάνουν στο να κατορθώσουν να παύση να αναφέρεται. Τι είδους Θεός είναι Αυτός με το ανεπιθύμητο όνομα; Και τι υπάρχει σ’ αυτόν που μπορεί να παράγη τόσο νομιμόφρονας και δραστηρίους οπαδούς;
Δεν πρέπει να βρισκώμεθα στο σκότος όσον αφορά τις ιδιότητες αυτού του Θεού. Έχομε μια ιστορική αφήγησι στη Γραφή ως το εμπνευσμένο υπόμνημα του Θεού, γραμμένο από ανθρώπους οι οποίοι είχαν προσωπική πείρα της σχέσεώς των με τον Θεό. Η κοσμική ιστορία μάς δίνει επίσης μερικές ενισχυτικές λεπτομέρειες.
Πάρτε, παραδείγματος χάριν, τον λαό Ισραήλ που είχε ελευθερωθή από τη δουλεία της Αιγύπτου. Περίπου εξακόσιες χιλιάδες πολεμισταί, μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους άνδρες, μαζί με τα ποίμνιά των, εβάδισαν διά μέσου της ξηράς κοίτης θαλάσσης και είδαν τους Αιγυπτίους οι οποίοι τους κυνηγούσαν παγιδευμένους μέσα στη θάλασσα η οποία έκλεισε επάνω τους. Αυτό το γεγονός απεκορύφωσε μια περίοδο οφθαλμοφανούς πείρας των τρόπων ενεργείας του Ιεχωβά. Πριν από το επεισόδιο της Ερυθράς Θαλάσσης υπήρχαν δέκα πληγές στην Αίγυπτο, που την κάθε μια απ’ αυτές την ανήγγελλε προηγουμένως ο εκπρόσωπος του Ιεχωβά Μωυσής, και κάθε μια ερχόταν στον καιρό και με τον τρόπο που είχε προείπη ο Μωυσής.
Όλο αυτό θα έπρεπε να είχε πείσει τον καθένα που περιλαμβανόταν στην υπόθεσι αυτή ότι ο Ιεχωβά είναι ο υπέρτατος Θεός και θα έπρεπε επίσης να ήταν πολύ καλά πληροφορημένος για τις ιδιότητές του. Πριν απ’ αυτό το γεγονός οι πατέρες του Ισραήλ εγνώριζαν το όνομα του Θεού. Απευθύνονταν κατά καιρούς σ’ αυτόν με το όνομά του Ιεχωβά και εγνώριζαν ότι αυτό τον προσδιώρισε ως εκείνον ο οποίος έχει σκοπούς για τον λαό του. Αλλά τώρα μπορούσαν να εκτιμήσουν το όνομα αυτό μ’ ένα τρόπο που δεν το είχαν εκτιμήσει ποτέ προηγουμένως. Αυτή η πλήρης κατανόησις και εκτίμησις της σημασίας του Ονόματος ήταν αυτό στο οποίο είχε αναφερθή προηγουμένως ο Θεός όταν είπε στον Μωυσή: «Εγώ είμαι ο Κύριος· και εφάνην εις τον Αβραάμ, εις τον Ισαάκ, και εις τον Ιακώβ, με το όνομα Θεός Παντοκράτωρ· δεν εγνωρίσθην όμως εις αυτούς με το όνομά μου Ιεχωβά.»—Έξοδ. 6:2, 3.
Τώρα ο Θεός έδωσε πρόσθετη λαμπρότητα σ’ αυτό το όνομα εκπληρώνοντας, ό,τι είχε αναγγείλει στον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ. Τώρα ολόκληρο το έθνος ήταν υποχρεωμένο να είναι μάρτυρες της δόξης αυτού του ονόματος. Σε ποιον; Πρώτα, στα τέκνα των. (Έξοδ. 10:1, 2) Επίσης επρόκειτο να είναι ένα έθνος μαρτύρων του Ιεχωβά στα άλλα έθνη τα οποία ελάτρευαν ψευδείς θεούς—θεούς που δεν μπορούσαν να κάνουν προφητικές υποσχέσεις και να τις εκπληρώσουν όπως μπορούσε να κάμη ο Ιεχωβά.—Ησ. 43:1-12.
Η ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥ
Αλλά εγνώρισε ο Ισραήλ άλλες ιδιότητες του Ιεχωβά; Ναι, διότι φεύγοντας από την Αίγυπτο είχαν μπροστά τους μια διαδρομή διά μέσου «της μεγάλης ταύτης και τρομεράς ερήμου, όπου ήσαν όφεις φλογεροί, και σκορπιοί, και ξηρασία όπου δεν ήτο ύδωρ.» (Δευτ. 8:15) Ο Ιεχωβά τούς είχε οδηγήσει σ’ αυτόν τον τόπο. Ως Θεός των θα ενδιαφερόταν αρκετά για να φροντίση γι’ αυτούς; Ναι, διότι τώρα περιελαμβάνοντο τόσο η ευημερία του λαού του όσο και το Όνομά του.
Το γεγονός ότι το έθνος του Ισραήλ επέζησε για να εισέλθη στην γη της Επαγγελίας με τον ίδιο σχεδόν πληθυσμό που είχαν στο ξεκίνημά τους, παρ’ όλες τις σκληρές συνθήκες και τις επανειλημμένες απομακρύνσεις των από τους νόμους του Θεού, απέδειξε ότι ο Ιεχωβά ήταν ο σπλαγχνικός Προμηθευτής και Υποστηρικτής των. Λίγον καιρό μετά την αναχώρησί τους από την Αίγυπτο ο Θεός καθησύχασε τις ανησυχίες των σχετικά με την ικανότητα και την προθυμία του να φροντίση γι’ αυτούς όταν τους προμήθευσε αφθονία ορτυκιών και όταν άρχισε να εμφανίζεται το θαυματουργό μάννα που συντηρούσε τη ζωή. (Έξοδ. 16:1-18) Όπως ετόνισε σ’ αυτούς κατόπιν ο Μωυσής: «[Ο Θεός] όστις ανέδωκεν εις σε ύδωρ εκ της σκληράς πέτρας· όστις σε έθρεψεν εν τη ερήμω με το μάννα.» Και όσον αφορά την προμήθεια του Θεού για τις ανάγκες ρουχισμού, τους υπενθύμισε: «Τα ιμάτιά σου δεν επαλαιώθησαν επάνω σου, ουδέ ο πους σου επρήσθη, τα τεσσαράκοντα ταύτα έτη.»—Δευτ. 8:4, 15, 16.
Επί πλέον ο Ιεχωβά απεδείχθη ότι ήταν ο Προστάτης των. Στις αρχές του ταξιδιού στην έρημο, με την θαυματουργό υποστήριξί του ο Ισραήλ ενίκησε τους Αμαληκίτας. Την εποχή εκείνη ο Μωυσής οικοδόμησε ένα θυσιαστήριο και το ωνόμασε Ιεχωβά-νισσί, που σημαίνει «ο Ιεχωβά είναι ο Σηματοδότης Στύλος μου.» (ΜΝΚ) Είναι Θεός γύρω από τον οποίο ο λαός του μπορεί να συναχθή για προστασία και βοήθεια.—Έξοδ. 17:8-16.
ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ
Έτσι, η σαραντάχρονη προσωρινή πείρα του Ισραήλ τους βοήθησε να γνωρίσουν τον Ιεχωβά. Στο Όρος Σινά, όπου είχε γίνει η διαθήκη του νόμου με το έθνος, ο Μωυσής παρεκάλεσε να δη την δόξα του Θεού. Κατόπιν στο όρος, μέσω του αντιπροσωπευτικού αγγέλου του, «κατέβη ο ΚΥΡΙΟΣ εν νεφέλη και εστάθη μετ’ αυτού εκεί και εκήρυξε το όνομα ΙΕΧΩΒΑ. Και πέρασε ο ΚΥΡΙΟΣ έμπροσθεν αυτού, και εκήρυξε, ΙΕΧΩΒΑ, ο ΚΥΡΙΟΣ, Θεός οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, πιστός και αληθινός, φυλαχτών πιστότητα εις χιλιάδας, συγχωρών ανομίαν, παράβασιν και αμαρτίαν, και ουδόλως αθωώνων τον ένοχον· ανταποδίδων την ανομίαν των πατέρων επί τα τέκνα, και επί τα τέκνα των τέκνων έως τρίτης και τετάρτης γενεάς!»—Έξοδ. 33:18-34:7, Νέα Αγγλική Βίβλος.
Ο Θεός είχε ήδη αποδείξει αυτές τις έξοχες ιδιότητες όταν ο λαός, λιγώτερο από τέσσερες μήνες ύστερ’ από την απελευθέρωσί τους στην Ερυθρά Θάλασσα, έκαμε ένα χρυσό μόσχο και είπε: «Ούτοι είναι οι θεοί σου Ισραήλ οίτινες σε ανεβίβασαν εκ γης Αιγύπτου.» (Έξοδ. 32:4) Τι αχαριστία, κακοπιστία και απιστία! Αλλ’ ο Ιεχωβά δεν τους απέρριψε. Πράγματι, αυτή η ίδια η γενεά θα μπορούσε να μπη στη γη της Επαγγελίας, με τη βοήθεια του Ιεχωβά.
Εν τούτοις, όταν επρόκειτο να μπουν στη γη Χαναάν, εξεδήλωσαν φόβο και στασιασμό και σκέφθηκαν να διορίσουν μεταξύ των ένα αρχηγό για να τους οδηγήση πίσω στην Αίγυπτο. (Αριθμ. 14:1-4) Ακόμη και τότε ο Ιεχωβά τούς συγχώρησε και τους άφησε να ζήσουν, αλλ’ ανέβαλε την είσοδό τους σ’ εκείνη τη γη ωσότου όλοι οι στασιαστικοί άνδρες της γενεάς εκείνης πέθαναν.—Αριθμ. 14:18-20, 29, 34.
Επί πλέον, ο Θεός ανέχθηκε τα πολλά παράπονα και τους στασιασμούς των στη διάρκεια των σαράντα ετών της περιπλανήσεως στην έρημο, συγχωρώντας, προστατεύοντας, προμηθεύοντας γι’ αυτούς.
Οι ιδιότητες που εξεδήλωσε ο Ιεχωβά τον διακρίνουν απ’ όλους τους λεγόμενους θεούς τους οποίους τα έθνη έχουν λατρεύσει. Ποιος λογικός άνθρωπος, με κατάλληλη εκτίμησι, δεν θα ήθελε να λατρεύη έναν τέτοιο Θεό όπως είναι ο Ιεχωβά; Αξίζει να λατρεύεται. Αυτός έχει το αποκλειστικό και πλήρες δικαίωμα να διατάσση να τον λατρεύουν όλα τα πλάσματά του στον ουρανό και στη γη.
ΠΡΟΜΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ
Στην περίπτωσι του Ισραήλ ο Ιεχωβά προμήθευσε στο έθνος κάθε τι που ήταν αναγκαίο για να διεξάγη τη λατρεία του σ’ αυτόν. Είχαν τους νόμους του οι οποίοι ήσαν πνευματικοί, άγιοι και καλοί. (Ρωμ. 7:12, 14) Όταν υπήκουαν σ’ αυτούς, αυτοί οι νόμοι έκαναν καλό στον Ισραήλ, τόσο από πνευματική όσο και από σωματική άποψι. Είχε κάμει διευθετήσεις για ένα ιερατείο να υπηρετή τον Ισραήλ, από την οικογένεια του Ααρών του αδελφού του Μωυσέως. Έδωσε ένα κατάλογο θυσιών που μπορούσαν να προσφέρουν σ’ αυτόν σ’ ωρισμένες περιπτώσεις και για ωρισμένους λόγους. Μ’ αυτά τα μέσα κάθε άτομο στο έθνος μπορούσε να χαίρεται πλησιάζοντας τον Θεό του. Αυτές οι θυσίες είχαν επίσης και μια ειδική σημασία, επειδή υποδείκνυαν τη μεγάλη θυσία που θα επρομήθευε ο Ιεχωβά στον ωρισμένο καιρό για ν’ αφαιρέση τις αμαρτίες ολοκλήρου του κόσμου του ανθρωπίνου γένους.
Τα αρχιτεκτονικά σχέδια για τη φορητή σκηνή του μαρτυρίου και για τον ναό που είχε οικοδομηθή αργότερα στην Ιερουσαλήμ είχαν δοθή από τον Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά έθεσε το όνομά του εκεί. Επομένως, ό,τι συνέβαινε εκεί είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον Ιεχωβά, διότι αντανακλούσε στο άγιο όνομά του.
Δεν ήταν ελαφρά παράβασις το να μολύνη οποιοσδήποτε τον ναό του. Εκείνοι που το έκαναν θα γνώριζαν ότι δεν μπορούσαν να το κάνουν ατιμώρητοι. Θα εγνώριζαν ότι ο Ιεχωβά μολονότι είναι ελεήμων και συγχωρητικός Θεός σ’ εκείνους οι οποίοι στρέφονται σ’ αυτόν, είναι επίσης Θεός δικαιοσύνης, ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος ο οποίος επιμένει στις δίκαιες πράξεις. Μ’ αυτό όχι μόνον μεγαλύνει το όνομά του ως αληθινός Θεός, αλλά προστατεύει επίσης και τα πλάσματά του, ώστε να μπορούν να ζουν με ειρήνη, ασφάλεια και ευτυχία.
ΤΟ ΔΩΔΕΚΑΦΥΛΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΑΝΑΓΚΑΣΘΗΚΕ ΝΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΗ
Αιώνες ύστερ’ από την είσοδό του στη Γη της Επαγγελίας, δέκα από τις φυλές αποσπάσθηκαν από την διορισμένη από τον Θεό δυναστεία του οίκου του Δαβίδ και εγκαθίδρυσαν δικό τους βασίλειο, κάνοντας επίσης εικόνες μόσχου για λατρεία. Αυτό το βασίλειο με την πρωτεύουσά του την πόλι Σαμάρεια, ωνομαζόταν Ισραήλ, για να διακρίνεται από τον Ιούδα, που είχε την πρωτεύουσά του στην Ιερουσαλήμ. Ακόμη και τότε ο Θεός έδωσε στον ειδωλολατρικό Ισραήλ ευκαιρία να τον γνωρίση με το να νικήση την εχθρική των Συρία. Αλλά οι Ισραηλίται, μολονότι είχαν γνωρίσει τον Ιεχωβά στο παρελθόν ως Θεό τους, δεν έδειξαν εκτίμησι στη Θεότητά του.
Ο Ισραήλ συνέχισε την ειδωλολατρία του. Το έθνος εκείνο απέτυχε να επωφεληθή από θρησκευτική άποψι με το να έχη μάθει ότι ο Θεός της σωτηρίας είναι ο Ιεχωβά. Ύστερ’ από την ύπαρξι 257 ετών, η πρωτεύουσά του Σαμάρεια κατεστράφη από τους Ασσυρίους το 740 π.Χ. και ο λαός ωδηγήθηκε σ’ αιχμαλωσία. Ο προφήτης Ιερεμίας εξηγεί την αιτία, λέγοντας: «Διότι δεν υπήκουσαν της φωνής του Ιεχωβά του Θεού αυτών, αλλά παρέβησαν την διαθήκην αυτού, πάντα όσα προσέταξε Μωυσής ο δούλος του Ιεχωβά, και δεν υπήκουσαν, ουδέ έκαμον αυτά.»—2 Βασ. 18:11, 12, ΜΝΚ.
Σημαίνουν τίποτε για την εποχή μας αυτά τα παραδείγματα; Σημαίνουν! Χρησιμεύουν ως μια ισχυρή προειδοποίησις για τα λεγόμενα «Χριστιανικά» έθνη. Είχαν κάθε ευκαιρία να μάθουν για τον Ιεχωβά. Είναι υπόλογα, διότι ισχυρίζονται ότι υπηρετούν τον Θεό της Γραφής, ο οποίος λέγει ότι Ιεχωβά είναι το μνημειώδες όνομά του.—Έξοδ. 3:13-15.
Αλλά και τα άλλα έθνη, τα οποία δεν ισχυρίζονται ότι υπηρετούν τον Θεό της Γραφής, τον Ιεχωβά, δεν πρέπει να νομίζουν ότι και αυτά επίσης δεν θ’ αναγκασθούν να γνωρίσουν ποιος είναι ο Ιεχωβά. Αυτό είχε προσκιασθή μ’ αυτό που συνέβη στα έθνη που περιέβαλαν το αρχαίο βασίλειο του Θεού στον Ιούδα. Το 607 π.Χ. ο Θεός επέτρεψε στη Βαβυλώνα ν’ ανατρέψη τον Ιούδα λόγω απιστίας σ’ αυτόν. Την εποχή εκείνη η Βαβυλών και οι εχθροί του Ιούδα έχαιραν.
Ομιλώντας μέσω του προφήτου του Ιεζεκιήλ στους Ιουδαίους εξόριστους στη Βαβυλώνα, ο Ιεχωβά τούς παρηγόρησε, προλέγοντας την αποκατάστασί τους, και λέγοντας; «Θέλω αγιάσει το όνομά μου το μέγα, το βεβηλωθέν μεταξύ των εθνών, το οποίον εβεβηλώσατε εν μέσω αυτών· και θέλουσι γνωρίσει τα έθνη ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά, λέγει ο Θεός, όταν αγιασθώ εν υμίν έμπροσθεν των οφθαλμών αυτών.»—Ιεζ. 36:23, ΜΝΚ.
Το 539 π.Χ. η Βαβυλών ανετράπη από τους Μήδους και Πέρσας και το 537 π.Χ., ύστερ’ από εβδομήντα ετών εξορία, επετράπη στους Ιουδαίους να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ για να ανοικοδομήσουν και πάλι τον ναό της. Οι εχθροί της Ιερουσαλήμ αναγκάσθηκαν να μάθουν και να ιδούν τι είχε κάμει ο Θεός γι’ αυτούς.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΗ ΓΝΩΣΤΟΣ ΣΗΜΕΡΑ
Σήμερα, είναι σπουδαίο να διαδοθή παντού αυτή η γνώσις ότι αυτός είναι ο Ιεχωβά; Ναι! Σ’ ολόκληρη την προφητεία του Ιεζεκιήλ και μόνο ο Κυρίαρχος δείχνει τη σπουδαιότητα τούτου με το να επαναλαμβάνη τη δήλωσι ότι τα έθνη και οι λαοί και τα άτομα πρέπει να ‘γνωρίσουν ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά,’ και κάνει αυτή τη δήλωσι εξήντα δύο φορές. Στην προφητεία του Ιεζεκιήλ η έκφρασις «Κύριος Ιεχωβά» υπάρχει 215 φορές.
Σ’ αυτό το τελευταίο τρίτο του εικοστού αιώνος ένα πράγμα δεν πρέπει να παραβλεφθή σχετικά με τη διακήρυξι, στην προφητεία του Ιεζεκιήλ, του σκοπού του Θεού ότι «τα έθνη θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά.» Τι σημαίνει αυτό; Το εξής: η προφητεία πρέπει να επαληθεύση «εν τοις εσχάτοις χρόνοις,» «εν ταις εσχάταις ημέραις.» (Ιεζ. 39:7· 38:8, 16) Όταν λάβωμε υπ’ όψιν τα πράγματα τα οποία συνέβησαν από τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος εξερράγη το 1914 μ.Χ., πριν από πενήντα επτά και πλέον χρόνια οι έσχατοι χρόνοι και οι ημέρες που έχουν προλεχθή, το τελευταίο μέρος των ετών και ημερών, πρέπει να επέλθη σε μας σύντομα! Όλα τα έθνη σήμερα βρίσκονται στις παραμονές που θα γνωρίσουν αυτόν τον ζώντα και αληθινό Θεό, Ιεχωβά, με τρόπο που δεν τον έχουν γνωρίσει ποτέ πριν. Κανείς μας δεν μπορεί να το αποφύγη. Όλοι αποτελούμε μέρος αυτών των εθνών. Θα κερδίσουμε ή θα χάσωμε, όταν παρέχεται σ’ εμάς αυτή η πάρα πολύ σπουδαία γνώσις του Ιεχωβά;
Στην προφητεία του Ιεζεκιήλ ο Θεός έχει κάμει πολλές δηλώσεις σχετικά με τι θ’ αναγκασθούν να γνωρίσουν τα έθνη και οι λαοί. Συνεπώς, είτε τώρα αγαπούμε τον Ιεχωβά και το όνομά του είτε όχι, αξίζει πράγματι τον κόπο να εγκύψωμε σ’ αυτό το προφητικό βιβλίο. Αν το κάμωμε, θα παρατηρήσωμε πώς εξέχοντα σημεία του είχαν σύγχρονη εκπλήρωσι. Πολλά άτομα με έντιμη καρδιά σήμερα εξακολουθούν να βρίσκωνται σε σύγχυσι σχετικά με το Υπέρτατο Ον, τον Παντοκράτορα Θεό. Ασφαλώς θα ωφεληθούν ανακαλύπτοντας τη σοφή και επίκαιρη συμβουλή του για την εποχή μας. Γιατί ν’ αναγκασθούμε να γνωρίσωμε ότι αυτός είναι ο Ιεχωβά με τον τρόπο που ο Φαραώ, ο αρχαίος άρχων της Αιγύπτου, το εγνώρισε; Είναι πολύ καλύτερα για μας που αγαπούμε ζωή και ευτυχία να δεχθούμε την ευγενή πρόσκλησί του να τον γνωρίσωμε τώρα μ’ ένα ειρηνικό και φιλικό τρόπο.