Τα Νησιά του Ειρηνικού Ακούουν τα «Αγαθά Νέα»
«ΦΥΓΕΤΕ μακρυά απ όλ’ αυτά! Ελάτε στα Ηλιόλουστα Νησιά του Νοτίου Ειρηνικού» αυτά είναι συνθήματα σε διαφημίσεις ταξιδιών σε όλο τον κόσμο. Και πραγματικά ‘μακρυά από πολλά πράγματα’ είναι τα εννέα γραφικά συμπλέγματα νήσων του Νοτίου Ειρηνικού όπου η δράσις του Χριστιανικού κηρύγματος εποπτεύεται από το τμήμα της Εταιρίας Σκοπιά στις νήσους Φίτζι.
Το θερμό νησιώτικο κλίμα και το εύφορο παραγωγικό έδαφος βρίσκουν αντανάκλασι στον ξένοιαστο λαό. Η ζωή είναι ακόμη πολύ ήρεμη. Ο χρόνος και οι άλλοι παράγοντες που επικρατούν σε χώρες όπου οι άνθρωποι ζουν πιο ωργανωμένη ζωή δεν είναι τόσο ουσιώδεις για πολλούς ανθρώπους εδώ. Φαίνεται ότι αυτοί ζουν μόνο για τη χαρά της ζωής και είναι συνήθως πολύ φιλόξενοι και φιλικοί. Μεταξύ αυτών είναι και πολλοί Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά.
Σήμερα υπάρχουν δεκαπέντε φορές περισσότεροι διαγγελείς των «αγαθών νέων» της Βασιλείας του Θεού απ’ όσους υπήρχαν πριν από είκοσι μόλις χρόνια που υπηρετούν 1.200.000 κατοίκους σκορπισμένους σε περισσότερο από εκατό όμορφα νησιά. Θα θέλατε να κάμωμε μαζί ένα σύντομο γύρο για να γνωρίσετε μερικούς απ’ αυτούς; Θα χρειασθή να ταξιδέψωμε λίγο.
Αρχίζοντας από τα ανατολικά της Αυστραλίας, τα εννέα αυτά συμπλέγματα νήσων καλύπτουν προς ανατολάς περισσότερα από 3.000 μίλια του Νοτίου Ειρηνικού και φθάνουν προς βορράν έως τον Ισημερινό. Η Ταϊτή αποτελεί τον πρώτο σταθμό μας.
ΓΑΛΛΙΚΗ ΠΟΛΥΝΗΣΙΑ
Η Ταϊτή είναι η μεγαλύτερη και η πιο εξελιγμένη από τα 130 νησιά της Γαλλικής Πολυνησίας. Το να φθάσωμε στους 80.000 κατοίκους όλων αυτών των νησιών με τα αγαθά νέα είναι ένα πραγματικό κατόρθωμα, αλλά πάνω από 200 Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά ανταποκρίνονται πρόθυμα σ’ αυτή την πρόκληση.
Ένας πολύ θερμός και υγρός αέρας, μυρωμένος με το άρωμα του άνθους Τιάρα (γαρδένια), μας υποδέχεται καθώς φθάνομε στη νήσο Ταϊτή. Αλλά τα φιλήματα και οι γιρλάντες από λουλούδια που μας προσφέρουν ένα πλήθος εντόπιοι Μάρτυρες που έρχονται να μας συναντήσουν μας κάνουν να αισθανώμεθα αληθινά σαν στο σπίτι μας και ευπρόσδεκτοι. Ο ξεναγός μας, Ζακ Ινωντί, που ήλθε από τη Γαλλία για να εργασθή ανάμεσα σ’ αυτούς τους φιλικούς ανθρώπους, είναι ένας περιοδεύων επίσκοπος περιοχής των μαρτύρων του Ιεχωβά.
Ταξιδεύομε με λεωφορείο για να φθάσωμε στην Εκκλησία Πανααούια που βρίσκεται εκεί κοντά. Στο τέρμα μιας μικρής κοιλάδος, μας περιμένει μια μεγάλη Αίθουσα Βασιλείας που μπορεί να περιλάβη 400 άτομα. Οι Χριστιανοί αδελφοί μας συνωστίζονται ολόγυρά μας, θέλοντας να μας χαιρετίσουν με χειραψία και να μας αγκαλιάσουν. Ένας θόρυβος απ’ έξω ειδοποιεί ότι έφθασε με το λεωφορείο μια ομάδα αδελφών που εκτιμούν συναθροίσεις εδώ τόσο πολύ ώστε κάνουν τακτικά ένα ταξίδι ενενήντα μιλίων για να παρευρεθούν! Μετά τη συνάθροιση η εκκλησία προετοιμάζεται να επισκεφθή τα σπίτια των κατοίκων εκεί για να τους πη για τις επαγγελίες. Ο αδελφός Ινωντί περιγράφει μια χαρακτηριστική επίσκεψι:
«Συνήθως αρχίζαμε στις 8:30 π.μ. περίπου. Οι άνθρωποι ζουν σε ταπεινές κατοικίες με στέγες από άχυρο ή από αυλακωτή λαμαρίνα. Καθώς πλησιάζομε στο σπίτι, μας περικυκλώνει το συνηθισμένο κοπάδι σκύλων. Αφού χτυπήσωμε την πόρτα εμφανίζεται ένας άνδρας χωρίς πουκάμισο, ακολουθούμενος από τη σύζυγό του και μερικά παιδιά. Μόλις ακούση ότι είμεθα μάρτυρες του Ιεχωβά, ο άνδρας ζητεί συγγνώμη για λίγα λεπτά, πηγαίνει πίσω στο σπίτι και επιστρέφει φορώντας ένα πουκάμισο. Οι Ταϊτιανοί σέβονται πολύ τη Γραφή και δεν θέλουν να συζητούν πνευματικά ζητήματα όταν αισθάνωνται ότι είναι ατημέλητα ντυμένοι.»
Ένα παράδειγμα του πως η αλήθεια της Αγίας Γραφής αναπτύσσει εκτίμησι στον Θεό μεταξύ αυτών των ταπεινών ανθρώπων είναι μια μητέρα έξη παιδιών στη νήσο Ραϊατέα. Χριστιανικές συναθροίσεις γίνονται στην άλλη πλευρά του νησιού και το μοναδικό λεωφορείο περνάει από τον κεντρικό δρόμο μεταξύ της πρώτης και της τρίτης πρωινής ώρας! Γι’ αυτό στη μία η ώρα το πρωί η οικογένεια κατεβαίνει από την κοιλάδα όπου κατοικεί, περπατά περίπου δεκαπέντε λεπτά της ώρας και περνά δύο ποτάμια ώσπου να φθάση στο δρόμο. Κατόπιν σκεπάζονται και προσπαθούν να κοιμηθούν περιμένοντας το λεωφορείο. Θα καταβάλατε σεις τόση προσπάθεια για να παρευρεθήτε σε Χριστιανικές συναθροίσεις και να οικοδομήσετε τη γνώσι σας για τον Θεό και τις βουλές του;
Προτού τον αποχαιρετήσωμε, ρωτούμε τον Αδελφό Ινωντί για το πώς ταξιδεύει ανάμεσα στα νησιά. «Στα πέντε νησιά που υπηρετώ,» απαντά, «έχω ταξιδεύσει με οτιδήποτε μέσον, από τα σύγχρονα αεριωθούμενα αεροπλάνα έως τα μικρά κωπήλατα κανώ. Μερικά από τα νησιά, στα οποία τώρα προσπαθούμε να φθάσωμε, απέχουν εκατοντάδες μίλια από την Ταϊτή. Για να εξοικονομήσωμε λοιπόν χρόνο, ταξιδεύομε με μικρά αεροπλάνα. Αυτό είναι δαπανηρό, αλλά είναι ο μόνος τρόπος για να φθάσωμε σ’ αυτούς τους ανθρώπους γρήγορα με τα αγαθά νέα.»
Πετώντας περίπου 1.500 μίλια προς δυσμάς πάνω από τον γαλανό Ειρηνικό ωκεανό, φθάνομε στις κατάφυτες, τροπικές νήσους Σαμόα.
ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΣΑΜΟΑ
Αντίθετα από τη Γαλλική Πολυνησία με τα πολλά νησιά της, η Δυτική Σαμόα έχει μόνο δύο νησιά με αξιόλογο μέγεθος και σε συνολικό πληθυσμό 147.000 περίπου. Επειδή το κλίμα είναι θερμό, οι άνθρωποι συνήθως φορούν μόνον ένα κομμάτι ύφασμα γύρω από το σώμα των δεμένο στη μέση, και τα σπίτια των δεν έχουν τοίχους. Αντί τοίχων, κατεβάζουν παραπετάσματα πλεγμένα από φύλλα κοκκοκαρυδιάς όταν θέλουν να απομονωθούν τη νύχτα και άλλες ώρες.
Ο Πωλ Έβανς, ένας ιεραπόστολος από τις Ηνωμένες Πολιτείες που ήλθε με τη σύζυγο του στα νησιά Σαμόα το 1955, μας λέγει για τις επισκέψεις του σ’ αυτές τις ανοιχτές κατοικίες όταν εκτελή τη Χριστιανική διακονία του. Λέγει τα εξής:
«Είναι εύκολο να δούμε ποιος από τους κατοίκους του χωριού είναι στο σπίτι του καθώς πλησιάζομε στο χωριό. Προτού μπούμε σ’ ένα σπίτι το έθιμο της Σαμόα απαιτεί να βγάλωμε τα υποδήματά μας για να μη λερωθούν οι ψάθες από πάνδανο που καλύπτουν το δάπεδο. Ο οικοδεσπότης κατόπιν προφέρει ένα χαιρετισμό, που διαρκεί μερικές φορές αρκετά λεπτά της ώρας. Ο επισκέπτης απαντά, ευχόμενος να είναι όλοι καλά μέσα στο σπίτι και ανταποδίδοντας τις ευχές του οικοδεσπότου στις αρχικές του λέξεις. Μόνον όταν τελειώση ο τυπικός αυτός χαιρετισμός μπορεί ο επισκέπτης να προχωρήση στο άγγελμά του.»
Σε μια περίπτωσι μια γυναίκα από τη Σαμόα που εξετίμησε αυτό το άγγελμα δεν μπορούσε να μετέχη στη διάδοσί του στους άλλους επειδή δεν ήταν νομίμως νυμφευμένη με τον άνδρα με τον οποίο ζούσε. Με στοργικό ενδιαφέρον, ο Πωλ Έβανς και η σύζυγός του συγκέντρωσαν τις προσπάθειες των στην υποβοήθησι του οικοδεσπότου, τονίζοντας σ’ αυτόν τι λέγει η Αγία Γραφή για τον γάμο και τις καθαρές συνήθειες ζωής για να είναι η λατρεία του ευπρόσδεκτη στον Θεό. Σύντομα ενομιμοποίησαν τον γάμο τους και ο άνδρας εγκατέλειψε τη συνήθεια να πίνη πολύ, το κάπνισμα και άλλες μη Χριστιανικές συνήθειες. Το 1974 αυτός και η σύζυγος του βαπτίσθηκαν συμβολίζοντας την αφιέρωσί τους να πράττουν το θέλημα του Θεού.
Λίγα μόνο μίλια πιο πέρα, στα πιο εκσυγχρονισμένα νησιά της Αμερικανικής Σαμόα, εργάζονται περίπου 70 διαγγελείς των αγαθών νέων ανάμεσα σε 28.000 κατοίκους, και περίπου 130 άτομα συγκεντρώνονται στην τοπική Αίθουσα Βασιλείας.
ΓΑΛΛΙΚΗ ΜΕΛΑΝΗΣΙΑ
Ο επόμενος σταθμός μας μάς μεταφέρει άλλα 1.500 μίλια στο πιο δυτικό σύμπλεγμα νήσων που υπάγονται στο τμήμα Φίτζι, στη Γαλλική Μελανησία. Περίπου 125.000 άνθρωποι κατοικούν στο μεγάλο νησί της Νέας Καληδονίας και στα Νησιά Λόγιαλτυ γύρω από τις ακτές της.
«Η κήρυξις των αγαθών νέων άρχισε σ’ αυτή την περιοχή του Ειρηνικού περί τα μέσα της δεκαετίας του 1950,» λέγει ο Ζακ Σισεμάνιαν, ο οποίος συνδέεται πολύν καιρό με το έργο. «Επειδή η θερμοκρασία ανεβαίνει πολύ σ’ αυτή τη χώρα, προσπαθούμε να ταξιδεύωμε νωρίς το πρωί. Ύστερ’ από το έργο της πρώτης ημέρας κατασκηνώναμε κοντά σ’ ένα μικρό ποτάμι σ’ ένα καλό σκιερό μέρος. Είμαστε ένδεκα άτομα από τρεις οικογένειες και πρόκειται να κηρύξωμε σ’ αυτή την περιοχή μια ολόκληρη εβδομάδα.»
Μια μέρα αυτός ο όμιλος μίλησε τυχαία σ’ ένα μηχανικό ο οποίος αντικατέστησε ένα σπασμένο τζάμι σ’ ένα από τα αυτοκίνητά τους. Του εξήγησαν τον λόγο για τον οποίο ευρίσκοντο σε μια τόσο απομονωμένη περιοχή, και είχαν μια ευχάριστη έκπληξι όταν αυτός είπε: «Αυτό μ’ ενδιαφέρει πάρα πολύ. Ελάτε μέσα!» Υποδέχθηκε τους Μάρτυρας στο ταπεινό του σπίτι και προσεκάλεσε την οικογένειά του να παρευρεθή στη συζήτησι. Αφού οι Μάρτυρες τελείωσαν τις εξηγήσεις των, τους είπε:
«Είμαι ένας από τους αρχηγούς της φυλής μας. Τελευταία ο ιερεύς μας μάς κάλεσε σε μια συγκέντρωσι και είπε ότι πρέπει να πάμε και να εργασθούμε γι’ αυτόν χωρίς πληρωμή για να μαζέψη λίγα χρήματα να επισκευάση την εκκλησία. Εγώ τότε σηκώθηκα και τον ερώτησα, ‘Γιατί ο εργολάβος που είναι Καθολικός πληρώνεται πάνω από $10.000 για να κτίση και να επισκευάση την εκκλησία, ενώ εμείς που είμεθα επίσης Καθολικοί πρέπει να εργασθούμε χωρίς αμοιβή; Μήπως υπάρχουν δύο θεοί, ένας για τον εργολάβο και ένας άλλος για μας; Αρνούμεθα να σε βοηθήσωμε!’» Και ο μηχανικός κατέληξε, «Πιστεύω ότι η θρησκεία μου δεν είναι η αληθινή θρησκεία και αναζητώ την αληθινή.»
«Δεν χρειάζεται να πούμε,» συνέχισε ο Αδελφός Σισεμάνιαν, «ότι εκείνο το βράδυ πήγαμε πίσω στην κατασκήνωσι κουρασμένοι αλλά ευτυχείς που εκάμαμε την προσπάθεια να έλθωμε σ’ αυτήν την απομονωμένη περιφέρεια.»
Στην γειτονική Νήσο Λιφού, ύστερ’ από μια ολόκληρη εβδομάδα διαφημίσεως της προβολής σλάιντς πάνω στο θέμα «Μια εκ του Πλησίον Ματιά στις Εκκλησίες,» φάνηκε ότι δεν υπήρχαν καθόλου νέα ενδιαφερόμενα άτομα παρόντα την ώρα της ενάρξεως. Αλλά τι έκπληξις! Μέσα από τις σκιές και πίσω από τα δένδρα άρχισαν να εμφανίζωνται άνθρωποι κατά ομάδες. Φαίνεται ότι παρακολουθούσαν ο ένας τον άλλο για να δουν ποιος θα έκανε την πρώτη κίνησι για να μπη μέσα στην αίθουσα. Στην τελική καταμέτρησι ήσαν 117 παρόντες και πολλοί αναγκάσθηκαν να φύγουν λόγω ελλείψεως χώρου!
ΝΕΕΣ ΕΒΡΙΔΕΣ
Πετώντας προς βορράν από τη Νέα Καληδονία ενώ το Γαλλικό «Μπον Βουαγιάζ» (Καλό Ταξίδι) ηχεί ακόμη σ’ αυτιά μας, φθάνομε σε λίγο στο Πορτ Βιλά, στο νησιώτικο σύμπλεγμα των Νέων Εβρίδων. Περίπου 85.000 άνθρωποι κατοικούν κυρίως στις δώδεκα μεγαλύτερες νήσους αυτού του συμπλέγματος. Η Αγγλική, η Γαλλική και πολλές ιθαγενείς διάλεκτοι ομιλούνται εδώ· πραγματικά, δεν είναι παράξενο να βρη κανείς φυλές που απέχουν λίγα μίλια η μία από την άλλη στο ίδιο νησί και που μιλούν διαφορετική γλώσσα!
Ο Άλλαν Ταίηλορ, ένας Αυστραλός Μάρτυς, μας είπε ότι τελευταία έκαμαν μια προσπάθεια να φθάσουν σε μερικές από τις πλησιέστερες νήσους της περιοχής τους. Δεκαπέντε Μάρτυρες έκαμαν ένα δεκαπενθήμερο ταξίδι σε πέντε νησιά γύρω από το κεντρικό νησί των. Μολονότι τους εστοίχισε $400 για να ναυλώσουν το πλοίο, και μερικές φορές το ταξίδι ήταν πολύ δύσκολο, μπόρεσαν να φέρουν το άγγελμα της Βασιλείας σε πολλούς ανθρώπους που αλλιώς δεν θα το είχαν ακούσει.
Στο νησί Πελέ, ένας δημοδιδάσκαλος ιθαγενής των Εβρίδων όταν έμαθε ότι ήσαν μάρτυρες του Ιεχωβά, απήντησε: «Ω, είναι αλήθεια αυτό; Και εγώ είμαι ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Κάποιος μου έφερε το βιβλίο Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή. Εδιάβασα όλο το βιβλίο και κατάλαβα ότι ήταν η αλήθεια, και γι’ αυτό άρχισα να το εφαρμόζω στη ζωή μου. Ευχαριστώ τον Ιεχωβά που σας έφερε στο δρόμο μου.»
Έτσι λοιπόν τα αγαθά νέα της Βασιλείας φθάνουν στους πιο μακρυνούς τόπους. Υποβοηθητική σ’ αυτή την επέκτασι υπήρξε η καλή προσπάθεια των Μαρτύρων που επώλησαν τα σπίτια τους και πήγαν να υπηρετήσουν εκεί όπου υπήρχε μεγάλη ανάγκη διαγγελέων των αγαθών νέων. Με παρόμοιο τρόπο το άγγελμα φθάνει στις κοραλλιογενείς νήσους Γκίλμπερτ και Έλλις προς βορράν, όπως και στα άλλα νησιωτικά εδάφη που επισκοπούνται από το τμήμα της Εταιρίας Σκοπιά στη νήσο Φίτζι. Προτού αναχωρήσωμε από το Νότιο Ειρηνικό, ελάτε μαζί μας για μια επίσκεψι στο κέντρον αυτής της δράσεως, στην ίδια τη Φίτζι.
ΦΙΤΖΙ
Ο από πολλές φυλές πληθυσμός της Νήσου Φίτζι που υπερβαίνει το μισό εκατομμύριο είδε την έναρξι αυτής της κινήσεως για τη διάδοσι της αληθείας στις μακρυνές περιοχές του Νοτίου Ειρηνικού. Από το έτος 1947 το έργο της Βασιλείας επεκτάθηκε σε είκοσι εκκλησίες που βρίσκονται σε έξη από τις γειτονικές 105 κατοικημένες νήσους και 524 μάρτυρες μετείχαν στην κήρυξι των αγαθών νέων.
Ο Ντόναλντ Κλαιρ, ο οποίος τώρα επιβλέπει τη δράσι σε όλ’ αυτά τα νησιά, εκφράζει τα εξής: «Ήταν χαρά μου να βλέπω το έργο ν’ αυξάνη από τότε που είχαμε μόνο 35 διαγγελείς των αγαθών νέων στη Σούβα, την πρωτεύουσα του Φίτζι, και που το έργο γινόταν μόνο στη νήσο Φίτζι, ως το σημείο να έχη τώρα εξαπλωθή σε εννέα περιοχές και να έχη φθάσει στον εξαιρετικό αριθμό των 1.214 κηρύκων που μετέχουν ενεργώς στο έργο. Με τη βοήθεια του Ιεχωβά υπερνικήσαμε τα προβλήματα της αποστάσεως, της απομονώσεως και των πολλών γλωσσικών φραγμών. Ως αποτέλεσμα τούτου, ακριβώς όπως προσέταξε ο Ιησούς, τα αγαθά νέα κηρύττονται σ’ αυτά τα μακρυνά νησιά του Νοτίου Ειρηνικού.»