Στασιασμός Εναντίον του Θεού Έρχεται σε Φως

ΕΙΝΑΙ λογικό να αναμένωμε ότι, αν ο Θεός είχε έναν αντίδικο, αυτός θα προσπαθούσε ν’ ανατρέψη οποιαδήποτε διευθέτησι που θα έκανε ο Θεός για τον λαό του. Και ο πιο αποτελεσματικός τρόπος θα ήταν ν’ αρχίση μια αποστασία ακριβώς μέσα στην εκκλησία του Θεού και να δημιουργήση απ’ αυτήν μια ψευδή «εκκλησία του Θεού.» Αυτό ακριβώς το πράγμα έχει κάμει ο εχθρός Σατανάς ο Διάβολος. Αυτή η προσπάθεια άρχισε τον πρώτο αιώνα ενόσω ζούσαν ακόμη οι απόστολοι. Πότε χύθηκε πλήρες φως σ’ αυτή την αποστασία και την απεκάλυψε;

Η αποκάλυψις αυτής της αποστασίας, που ήταν σε πλήρη άνθησι, άρχισε αμέσως μετά τον θάνατο των αποστόλων. Εκείνον τον καιρό, εκείνοι που ήσαν αληθινοί Χριστιανοί μπορούσαν ν’ αντιληφθούν τι αντιπροσώπευε στην πραγματικότητα αυτή η αποστασία, μολονότι ιδιοτελείς καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί είχαν ελκυσθή σ’ αυτή και είχαν τυφλωθή πραγματικά στο να διακρίνουν την αληθινή φύσι της και το προειπωμένο τέλος της.

ΤΟ «ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ»

Ο απόστολος Παύλος είχε αποκαλέσει αυτή την κίνησι της εποχής του ως «το μυστήριον της ανομίας.» Αυτός ο χαρακτηρισμός ήταν κατάλληλος, διότι μολονότι αυτή η ανομία εναντίον του Θεού είχε αρχίσει να εκδηλώνεται από μερικά άτομα μέσα στην εκκλησία, εν τούτοις η αποστασία δεν θα μπορούσε να οργανωθή ούτε να επιβληθή τότε. Γιατί όχι;

Απαντώντας σ’ αυτό το ερώτημα, ο απόστολος Παύλος έγραψε στους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης: «Και τώρα γνωρίζετε εκείνο, το οποίον κωλύει αυτόν, ώστε να αποκαλυφθή εν τω εαυτού καιρώ· διότι το μυστήριον της ανομίας ήδη ενεργείται, μόνον έως να εκβληθή εκ μέσου ο κωλύων τώρα και τότε θέλει αποκαλυφθή ο άνομος.»—2 Θεσσ. 2:6-8.

Ο ΚΩΛΥΩΝ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ

Οι πρώτοι Χριστιανοί εγνώριζαν ότι «ο κωλύων» δεν ήταν ένας άνθρωπος, αλλ’ ήταν το σώμα των αληθινών αποστόλων του Κυρίου Ιησού Χριστού περιλαμβανομένου και του Παύλου. Ομοίως και ο «άνομος» ο «άνθρωπος της αμαρτίας,» δεν επρόκειτο να είναι ένας άνθρωπος, άλλα ένα σύνθετο στασιαστικό σώμα ανθρώπων. (2 Θεσσ. 2:3) Η δήλωσις του αποστόλου στη 2 Θεσσαλονικείς 2:8 δείχνει ότι αυτός ο «άνθρωπος» θα ζούσε μέχρι τον καιρό της παρουσίας του Χριστού. Μόνον μια τάξις η σώμα ανθρώπων, του οποίου το προσωπικό θα άλλαζε από γενεά σε γενεά, θα μπορούσε να το κάμη αυτό, διότι φυσικά ένας άνθρωπος δεν θα ήταν δυνατόν να ζήση τόσο πολύ.

Υπάρχουν άφθονες αποδείξεις που πιστοποιούν ότι το «μυστήριον της ανομίας» ήδη ενεργείτο στη Χριστιανική εκκλησία του πρώτοι» αιώνος και ότι παρεμποδίζετο ή εκωλύετο από την ισχυρή πνευματική καθοδήγησι και την άγρυπνη ενέργεια των αποστόλων, Ένα παράδειγμα βρίσκεται στα λόγια που έγραψε ο απόστολος Ιωάννης:

«Έγραψα προς την εκκλησίαν· αλλ’ ο φιλοπρωτεύων αυτών Διοτρεφής δεν δέχεται ημάς. Δια τούτο, εάν έλθω, θέλω υπενθυμίσει τα έργα αυτού. τα οποία κάμνει, φλυαρών εναντίον ημών με λόγους πονηρούς· και μη αρκούμενος εις τούτους, ούτε αυτός δέχεται τους αδελφούς, αλλά και τους θέλοντας να δεχθώσιν εμποδίζει και από της εκκλησίας εκβάλλει.»—3 Ιωάν. 9, 10.

Επί πλέον, η ‘μυστηριώδης’ απατηλότης αυτής της στασιαστικής ενέργειας, καθώς επίσης και το γεγονός ότι θα περιελάμβανε θρησκευτικούς ηγέτας, γίνονται φανερά στην επιστολή του Παύλου προς την εκκλησία της Κορίνθου, στην οποία είπε τα εξής σχετικά με τους υπερήφανους που επιζητούσαν διακρίσεις και εξουσία;

«Διότι οι τοιούτοι είναι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού. Και ουδέν θαυμαστόν διότι αυτός ο Σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός. Δεν είναι λοιπόν μέγα αν και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζωνται εις διακόνους δικαιοσύνης, των οποίων το τέλος θέλει είσθαι κατά τα έργα αυτών.»—2 Κορ. 11:12-15.

Ο Παύλος αντιμετώπισε δυσκολίες με μερικά άτομα που προωθούσαν τις ιδέες των αποστατών, αλλ’ αυτούς τους εξέθεσε, εκβάλλοντάς τους από την εκκλησία. Δύο άνδρες, ο Υμέναιος και ο Αλέξανδρος, είχαν αποβάλει την καλή συνείδησι και «εναυάγησαν εις την πίστιν.» Ο Παύλος ‘παρέδωκε αυτούς εις τον Σατανάν, δια να μάθωσι να μη βλασφημώσι.’ (1 Τιμ. 1:19-20) Αργότερα ο Παύλος έγραψε στον Τιμόθεο: «Ο Υμέναιος και ο Φιλητός,. . . απεπλανήθησαν από της αληθείας, λέγοντες ότι έγεινεν ήδη η ανάστασις, και ανατρέπουν την πίστιν τινών.»—2 Τιμ. 2:17, 18.

Η στασιαστική θρησκευτική οργάνωσις διακρατούσε την ίδια στάσι και στο τέλος του πρώτου αιώνος. Το 96 μ.Χ. ο ενδοξασμένος Ιησούς Χριστός είπε, μέσω του αποστόλου Ιωάννου, στο σώμα των πρεσβυτέρων της εκκλησίας της Εφέσου: «Εξεύρω τα έργα σου και τον κόπον σου και την υπομονήν σου, και ότι δεν δύνασαι να υποφέρης τους κακούς, και εδοκίμασας τους λέγοντας ότι είναι απόστολοι, και δεν είναι, και εύρες αυτούς ψευδείς.»—Αποκάλ. 2:1, 2.

Επίσης, ο Ιωάννης έγραψε για να δώση συγκεκριμένες αποδείξεις για τον τρόπο ενεργείας του «μυστηρίου της ανομίας» και την εγγύτητα της αποκαλύψεώς του:

«Παιδία, εσχάτη ώρα είναι, και καθώς ηχούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται, και τώρα πολλοί αντίχριστοι υπάρχουσιν· όθεν γνωρίζομεν ότι είναι έσχατη ώρα. Εξ ημών εξήλθον, αλλά δεν ήσαν εξ ημών· διότι εάν ήσαν εξ ημών, ήθελον μένει μεθ’ ημών· αλλά εξήλθον δια να φανερωθώσιν ότι δεν είναι πάντες εξ ημών.»—1 Ιωάν. 2:18, 19.

Από αυτά τα συγγράμματα των αποστόλων που εκθέτουν τις κακές καταστάσεις που είχαν εμφανισθή εδώ κι εκεί μέσα στην εκκλησία, μπορούμε να διακρίνωμε ότι οι απόστολοι, ακόμη και την «τελευταία ώρα» της αποστολικής φροντίδος των ενόσω ήσαν στη γη, στάθηκαν σαν ένας φραγμός, εμποδίζοντας την οργάνωσι του «μυστηρίου της ανομίας» σ’ ένα συγκροτημένο σώμα, τον ‘άνθρωπο της αμαρτίας.’

Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΦΘΑΝΕΙ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΑΝΘΗΣΙ

Ομιλώντας για την αποκάλυψι αυτής της αποστασίας του συνθέτου ανθρώπου της αμαρτίας ο Παύλος είπε: «Θέλει ελθεί κατ’ ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους και εν πάση απάτη της αδικίας μεταξύ των απολλυμένων, διότι δεν εδέχθησαν την αγάπην της αληθείας δια να σωθώσι.»—2 Θεσσ. 2:9, 10.

Ο «άνθρωπος της αμαρτίας» απεκαλύφθη πλήρως μετά τον θάνατο των αποστόλων. Μερικοί υπεύθυνοι μέσα στις εκκλησίες άρχισαν να κατακυριεύουν τους αδελφούς των και να συνεργάζωνται με τους πολιτικούς άρχοντας του κόσμου. Η αποστασία εκδηλώθηκε μ’έναν εντελώς απροκάλυπτον τρόπο στις ημέρες του Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου, ο οποίος επέβαλε τον Χριστιανισμό ως θρησκεία του Κράτους. Σχετικά μ’ αυτό, η Εγκυκλοπαιδεία Μακ-Κλίντογκ και Στρόνγκ αναφέρει:

«Η απλότης του Ευαγγελίου διεφθάρη· εισήχθησαν πομπώδεις τελετές και εορτές· τιμές και αμοιβές απενέμοντο στους διδασκάλους της Χριστιανοσύνης και η βασιλεία του Χριστού μετετράπη κυρίως σε βασιλεία αυτού του κόσμου.»—Τόμ. 2, σελ. 488.

Επί αιώνες η αποστατημένη εκκλησία είχε μεγάλη ισχύ επάνω στις κυβερνήσεις, και έγινε η αιτία που προκάλεσε τους «Σκοτεινούς Αιώνες» και πολλούς θρησκευτικούς διωγμούς. Αργότερα ήλθε η Μεταρρύθμισις, αλλά δεν ήταν μια αποκατάστασις της αγνής λατρείας. Ήταν απλώς μια απόσχισις από την εξουσία της Καθολικής Εκκλησίας και τους πάπες της. Οι Βασικές ψευδείς διδασκαλίες μεταφέρθηκαν στις Προτεσταντικές εκκλησίες και οι κληρικοί αυτών των εκκλησιών επιδεικνύουν ακόμη και σήμερα μια στάσι όμοια με τη στάσι που έδειχναν εκείνοι που άρχισαν την αποστασία, ισχυριζόμενοι ότι έχουν ξεχωρισθή και διορισθή αποκλειστικώς ως διάκονοι του Λόγου του Θεού και έχουν ειδικές εξουσίες, προνόμια, δικαιώματα, εξαιρέσεις από φόρους, θέσεις και τίτλους, που δεν έχουν οι κατώτεροι «λαϊκοί!»

Σύμφωνα με τον απόστολο [Παύλο], ο «άνομος . . . θέλει ελθεί κατ’ ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους και εν πάση απάτη της αδικίας.» Το βλέπομε αυτό σήμερα στον κλήρο του Χριστιανικού κόσμου. (2 θεσσ. 2:9, 10) Απαιτούν μεγάλη εκτίμησι και σεβασμό. Συχνά φορούν μεγαλόπρεπα και εκθαμβωτικά εμβλήματα, επονομάζονται με πομπώδεις τίτλους, χρησιμοποιούν επιβλητικά εκκλησιαστικά κτίρια και καθεδρικούς ναούς και κάνουν εντυπωσιακές λειτουργίες λέγοντας, επί παραδείγματι, ότι στην «Λειτουργία» γίνεται μετουσίωσις του άρτου και του οίνου. Καυχώνται για την ανωτέρα μόρφωσί των, τη θέσι τους και την επιρροή τους στο πολιτικό Κράτος και στους στρατιωτικούς.

Σχετικά με το γεγονός ότι θα ερχόταν «εν πάση δυνάμει,» γίνεται φανερό από το ότι έχουν «μεταστρέψει» με τη βία ολόκληρους πληθυσμούς. Έχουν κτίσει νοσοκομεία και εκκλησιαστικά ιδρύματα κι έχουν στείλει ιεραποστόλους με γνώσεις ιατρικής στις «ειδωλολατρικές» χώρες. «Έχουν ‘μετασχηματισθή εις διακόνους δικαιοσύνης.’ (2 Κορ. 11:15) Ταυτόχρονα επιτρέπουν σ’ εκείνους που έχουν ‘μεταστραφή’ να συνεχίζουν να τηρούν πολλές από τις ειδωλολατρικές των συνήθειες και να τις συνδυάζουν με τη λεγόμενη «Χριστιανοσύνη.» Στην πραγματικότητα, η Εκκλησία έχει βοηθήσει τις κυβερνήσεις του Χριστιανικού κόσμου να ασκήσουν την κυριαρχία τους σ’ αυτές τις χώρες, μια κυριαρχία πιο καταπιεστική λόγω της εξουσίας που οι θρησκευτικοί ηγέται ασκούν στο λαό. Σ’ αυτό το σημείο παρατηρήστε τη δήλωσι του Μεθοδιστού ιερέως Γκαμπριέλ Σετιλοάνε στο Παναφρικανικό Συνέδριο Εκκλησιών που έγινε στην Ουγκάντα το 1963:

«Η επέκτασις της Εκκλησίας στην Αφρική συμβαδίζει χέρι-χέρι με τον Τυχοδιώκτη, τον Εξερευνητή, τον Αποικιστή, ακόμη και τον Ιμπεριαλιστή. Το χέρι που εφύτευσε τον Σταυρό. . . σ’ αυτή την ήπειρο δεν ήταν χέρι ούτε ιερέων ούτε αποστόλων. Ήταν το αιματοβαμμένο χέρι του στρατιώτου. . .. Ακόμη και σ’ αυτόν τον αιώνα, η εκκλησία σ’ αυτήν την ήπειρο, παρά τις διαμαρτυρίες της για το αντίθετο, δεν κατώρθωσε ν’ αποχωρισθή από τον Καίσαρα.»

Μέχρι ποίου βαθμού έχει αναπτυχθή ο κληρικός «άνθρωπος της αμαρτίας.» Στο έτος 1971 μ.Χ. οι αριθμοί που δημοσιεύθηκαν για την Καθολική εκκλησία μόνον έδειξαν ότι υπάρχουν 419.611 κληρικοί για 566.771.000 Καθολικούς σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Με όλους αυτούς, έχει γίνει ο κόσμος καλύτερος από ηθική και πνευματική άποψι; Υπάρχει περισσότερη αγάπη, ειρήνη, ενότης κι ευτυχία σήμερα στον κόσμο και, πολύ περισσότερο, μέσα στον ίδιο τον Χριστιανικό κόσμο;

Εκείνοι που διαβάζουν με ειλικρίνεια την Αγία Γραφή μπορούν εύκολα να διαπιστώσουν, ότι η τάξις του ‘ανθρώπου της αμαρτίας’ ανεπτύχθη πραγματικά σύμφωνα με τα προφητικά λόγια του αποστόλου Παύλου. Προσδιορίζουν με σαφήνεια ότι αυτός ο σύνθετος «άνθρωπος» είναι ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου. Εκείνοι που αντιλαμβάνονται ότι έχουν δεσμούς μ’ αυτήν την τάξι είτε ως λαϊκοί είτε ίσως ως ειλικρινή μέλη του κλήρου, προειδοποιούνται από τη Γραφή ν’ απομακρυνθούν από αυτή την απατηλή προσπάθεια του Διαβόλου με την οποία επιδιώκει να ανατρέψη την αληθινή Χριστιανκή εκκλησία του Θεού και να συσκοτίση την αλήθεια. (2 Τιμ. 3:1-5· Αποκάλ. 18:4) Το σχέδιο του Σατανά δεν θα επιτύχη όπως δείχνουν τα λόγια του αποστόλου στην επιστολή 2 Θεσσαλονικείς 2:8, τα οποία θα εξετασθούν στο επόμενο τεύχος της Σκοπιάς.