Εγκαρτερήσατε ως Βλέποντες τον Αόρατον
«Δια πίστεως αφήκε την Αίγυπτον, μη φοβηθείς τον θυμόν του βασιλέως· διότι ως βλέπων τον αόρατον ενεκαρτέρησε.»—Εβρ. 11:27.
1. (α) Ποιες αποδείξεις μας βεβαιώνουν ότι ο Ιεχωβά υπάρχει; (β) Γιατί το γεγονός ότι δεν μπορούμε να δούμε τον Θεό με τα φυσικά μας μάτια δεν μας κάνει ν’ αμφιβάλλωμε για την ύπαρξί του;
ΚΑΝΕΝΑΣ που ζη στη γη σήμερα ή που έζησε στο παρελθόν δεν είδε ποτέ τον Θεό με τα φυσικά του μάτια. Ο Ιεχωβά είναι τόσο ένδοξος ώστε τα ευπαθή ανθρώπινα πλάσματα δεν μπορούν ν’ ανθέξουν στη θέα του. Εν τούτοις, το γεγονός ότι δεν τον βλέπομε με τα φυσικά μας μάτια δεν πρέπει να μας κάμη ν’ αμφιβάλλωμε για την ύπαρξί του, ούτε καθιστά αδύνατον για μας να τον «βλέπωμε» ως Πρόσωπο με τα μάτια της πίστεως. Οι ιδιότητες και η δύναμίς του μπορούν επίσης να γίνουν αντιληπτές. Ορισμένες πλευρές της προσωπικότητός του γίνονται φανερές από τα δημιουργικά του έργα, όπως αναφέρει ο απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς Ρωμαίους: «Τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα δια των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης.» (Ρωμ. 1:20) Το γεγονός ότι δεν τον βλέπομε με τα φυσικά μας μάτια δεν μας κάνει ν’ αμφιβάλλωμε για την ύπαρξί του, ούτε κάνει αδύνατον για μας να τον σεβώμεθα ως Πρόσωπο, ή να εκτιμούμε τις ιδιότητές του, τους τρόπους και την πολιτεία του με τους άλλους, και ιδιαίτερα με τον λαό του. Το αμετάβλητον των ιδιοτήτων και των αρχών του Θεού γίνεται επίσης φανερό. Αυτό επιβεβαιώνεται, και από τη δική του δήλωσι: «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά· δεν αλλοιούμαι.» (Μαλαχ. 3:6, ΜΝΚ) Το γεγονός ότι δεν μπορούμε να δούμε τον Ιεχωβά με τα φυσικά μας μάτια δεν πρέπει να εξασθενήση την πίστι μας στις προσωπικές του ιδιότητες, στον τρόπο της ενεργείας του, καθώς και στον τρόπο με τον οποίο φέρεται σ’ εκείνους που τον αγαπούν.
2, 3. Τι κατώρθωσε η πίστις στην αλλαγή της ζωής του λαού του Ιεχωβά;
2 Οι άνθρωποι που αποτελούν το λαό του Ιεχωβά, ακόμη και χωρίς να βλέπουν τον Θεό όπως είναι, έχουν τόσο ισχυρή πίστι σ’ αυτόν, ώστε ένοιωσαν την ανάγκη ν’ αλλάξουν τελείως τη ζωή τους για να κάμουν εκείνο που τον ευαρεστεί. Αυτό γίνεται φανερό από το γεγονός ότι πολλοί από τους μάρτυρες του Ιεχωβά, προτού γίνουν Μάρτυρες, ήσαν ανήθικοι, ανέντιμοι, βίαιοι, αγαπούσαν τις κοσμικές απολαύσεις, επεδίωκαν υλικά κέρδη και ήσαν πολυάσχολοι στο να γίνουν «διάσημοι.»—1 Κορ. 6:9-11.
3 Πολλοί ειλικρινείς άνθρωποι, όταν «είδαν» τον Θεό, άλλαξαν την πορεία της ζωής των και τον τρόπο που ζούσαν και τώρα ‘μετεστράφησαν’ για να ζουν σύμφωνα με τους κανόνες τούς οποίους έθεσε ο Θεός, με το να είναι έντιμοι, να δείχνουν εκτίμησι στα πνευματικά πράγματα και να έχουν ως πρώτιστο σκοπό στην καρδιά τους το να κάνουν το θέλημα του Ιεχωβά.—Πράξ. 3:19· 1 Πέτρ. 4:3, 4.
4. Τι υποκίνησε τον λαό του Θεού να βαδίζη στην οδό Του;
4 Αλλά γιατί έκαμαν αυτή την αλλαγή; Διότι είδαν με τα μάτια της αντιλήψεως πόσο στοργικός Θεός είναι ο Ιεχωβά και αυτό είναι εκείνο που τους υπεκίνησε ν’ αρχίσουν να βαδίζουν στην οδό που τον ευαρεστεί. Αυτή η βαθειά και διαρκής πίστις τούς υπεκίνησε να κηρύττουν «τα αγαθά νέα» όλα αυτά τα χρόνια χωρίς ανάπαυλα, μολονότι κατά καιρούς μπορεί να αισθάνονται κάποια αποθάρρυνσι λόγω των διωγμών και διότι η μεγάλη πλειονότης των ανθρώπων δεν θέλει να τους ακούση. Επειδή τον «είδαν» έχουν όλη την εμπιστοσύνη τους σ’ αυτόν και είναι ευτυχείς στην υπηρεσία του.—Εφεσ. 1:18· Πράξ. 5:42· Ματθ. 5:8, 10-12.
ΣΤΑΘΕΡΟΙ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΙ ΤΟΥΣ
5. Ποια είναι η στάσις εκείνων που είναι πολύν καιρό στην υπηρεσία του Ιεχωβά;
5 Πολλοί που έχουν ανταποκριθή στην εντολή του Ιεχωβά να κηρύττουν τα αγαθά νέα σ’ όλον τον κόσμο το κάνουν αυτό επί είκοσι, τριάντα, σαράντα ή και περισσότερα χρόνια. Όσο περισσότερο χρόνο δαπανούν σ’ αυτή την υπηρεσία, τόσο βαθύτερη γίνεται η εκτίμησίς των για τα μεγαλειώδη και ένδοξα έργα του. Η άποψίς των γι’ αυτόν γίνεται λαμπρότερη. Εκείνοι που είναι πολύν καιρό στην υπηρεσία του Ιεχωβά ποτέ δεν διανοήθηκαν να εγκαταλείψουν ή να γίνουν χαλαροί στην εκτέλεσι αυτού του Θεόδοτου διορισμού. Είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν, ώσπου να λάβουν την υποσχεμένη αμοιβή.—Ιακ. 1:12.
6. Τι υπέμειναν οι πιστοί δούλοι του Θεού, και πώς έβλεπαν αυτές τις δοκιμασίες;
6 Μολονότι μπορεί να έχουν υποστή σοβαρούς διωγμούς, η πίστης των παραμένει ισχυρή. Έχουν υπομείνει και θα εξακολουθήσουν να υπομένουν εναντίωσι, κι εν τούτοις είναι αποφασισμένοι να διακρατήσουν την ακεραιότητα των στον Παντοδύναμο Θεό. Οι διωγμοί εμαίνοντο εναντίον των πιστών δούλων του Ιεχωβά σε πολλά μέρη του κόσμου, ιδιαίτερα στη Γερμανία στη διάρκεια του διαβολικού Ναζιστικού καθεστώτος, και πιο πρόσφατα ακόμη κάτω από τον σκληρό και απάνθρωπο δικτάτορα της Μαλάουι. Χριστιανοί άνδρες, γυναίκες και παιδιά, που πέρασαν τις πιο σκληρές δοκιμασίες, παρέμειναν πιστοί στον ουράνιο Πατέρα των και έχαιραν γι’ αυτό όπως και οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος. Εθεώρησαν προνόμιό τους ν’ αποδείξουν την πιστότητά τους στον Υπέρτατο Άρχοντα του σύμπαντος.—1 Πέτρ. 4:12, 13· Ψαλμ. 145:10.
7-9. (α) Πώς έδειξαν την πίστι τους οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Γερμανία και στη Μαλάουι; (β) Τι τους έκαμε να μπορέσουν να εγκαρτερήσουν;
7 Κάτω από το σκληρό καθεστώς του Χίτλερ χιλιάδες μάρτυρες του Ιεχωβά έχασαν τις εργασίες των, τις επιχειρήσεις των και τις κατοικίες των. Σε πολλούς απαγορεύθηκε να κάνουν τα συνηθισμένα των επαγγέλματα. Έγινε κατάσχεσις των περιουσιών τους, έγινε διακοπή των συντάξεων τους και έπαθαν πολλές άλλες προσωπικές ζημίες. 860 παιδιά τα πήραν βίαια από τους γονείς των· συνολικά συνελήφθησαν 6.019 άτομα και μερικοί απ’ αυτούς συνελήφθησαν δύο, τρεις, ή και περισσότερες φορές. Συνολικά έγιναν 8.917 συλλήψεις· και όλοι αυτοί καταδικάσθηκαν σε φυλακίσεις που έφθασαν συνολικά τα 13.924 έτη. Πολλοί απ’ αυτούς τους πιστούς άνδρες και γυναίκες ρίφθηκαν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως κι έτσι παρέμειναν συνολικά στη φυλακή 8.078 έτη, όπου υπέστησαν σκληρή κακομεταχείριση. Ένα σύνολο από 635 άτομα πέθαναν στις φυλακές, 253 κατεδικάσθηκαν σε θάνατο και 203 απ’ αυτούς εξετελέσθησαν.
8 Στα πιο πρόσφατα χρόνια ο λεγόμενος «Χριστιανός» δικτάτωρ της Αφρικανικής χώρας της Μαλάουι ακολούθησε τα ίχνη του Χίτλερ εγείροντας τον ένα διωγμό πίσω από τον άλλον εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά σ’ εκείνη τη χώρα. Το 1972, πάνω από 30.000 απ’ αυτούς τους Χριστιανούς και όσοι μελετούσαν τη Γραφή μαζί τους εξαναγκάσθηκαν να φύγουν στη γειτονική χώρα της Μοζαμβίκης για να γλυτώσουν τη ζωή τους. Αλλά τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο του 1975 μια αναβίωσις του εθνικισμού στη Μοζαμβίκη είχε ως αποτέλεσμα τον «επαναπατρισμό» τους στη Μαλάουι. Εδώ πάλι αντιμετώπισαν απάνθρωπους βασανισμούς, ξυλοδαρμούς και κλοπές χρημάτων, ιδιοκτησίας και ρουχισμού. Τους απεγύμνωσαν και εβίασαν πολλές γυναίκες. Τον Οκτώβριο του 1975 περικύκλωσαν ολόκληρες εκκλησίες ενηλίκων Μαρτύρων και τους μετέφεραν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως κατά το πρότυπο του Χίτλερ. Γονείς εξαναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν τα τέκνα τους, ακόμη και θηλάζοντα βρέφη, έξω από τα στρατόπεδα! Όταν οι αστυνομικοί ρωτήθηκαν γιατί ο πρόεδρος της Μαλάουι έδωσε αυτή την εντολή, απήντησαν: «Είσθε υπεύθυνοι διότι διδάσκετε στα τέκνα σας εσφαλμένα πράγματα. Γι’ αυτό θα τα κρατήση η Μαλάουι και θα τα κάμωμε να γίνουν πολίται της Μαλάουι.» Μπορείτε να φαντασθήτε τίποτε πιο δαιμονικό απ’ αυτό; Οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Μαλάουι έμειναν χωρίς πατρίδα, χωρίς σπίτια και χωρίς τέκνα. Μήπως η Μαλάουι ξαναγράφει τη σαδιστική ιστορία του Ναζισμού καταδιώκοντας εκείνους που το μόνο «έγκλημα» είναι ότι υπακούουν στον Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, παραμένοντας ουδέτεροι στην πολιτική «του κόσμου»;—Ιωάν. 17:16.
9 Τι διαβολικό σχέδιο είναι αυτό! Και τι έκαμε όλους αυτούς τους Χριστιανούς να εγκαρτερήσουν σε μια τόσο κακή μεταχείρισι; Αυτοί απέβλεπαν στην Αγία Γραφή, στο Λόγο του Θεού. Εκεί βρήκαν την περιγραφή ομοίων παραδειγμάτων πιστότητος και εγκαρτερήσεως, όπως είναι του Μωυσή, του Ιησού του Ναυή, των προφητών και των Χριστιανών του πρώτου αιώνος. Ιδιαίτερα είχαν υπ’ όψιν το παράδειγμα πιστότητος που δόθηκε από τον Κύριο και Σωτήρα μας, τον Ιησού Χριστό.—Εβρ. 12:1-3.
«ΒΛΕΠΟΝΤΕΣ» ΜΕ ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
10. (α) Ποια πλεονεκτήματα απελάμβανε ο Μωυσής στην νεανική του ζωή; (β) Τι πίστι έδειξε στον Ιεχωβά;
10 Από κοσμικής απόψεως ο Μωυσής ήταν σε μια εξόχως πλεονεκτική θέσι από υλική άποψι. Ήταν θετός υιός της θυγατρός του Φαραώ και σ’ αυτή τη θέσι που ήταν μπορούσε ν’ απολαμβάνη τα καλύτερα φαγητά και να έχη τα καλύτερα ενδύματα και να ζη σαν βασιλιάς στο πιο πολυτελές περιβάλλον. (Έξοδ. 2:1-10) Απελάμβανε επίσης πολύ μεγάλο γόητρο και τιμή και τελικά θα κληρονομούσε μια μεγάλη περιουσία. Έλαβε την πιο μεγάλη εκπαίδευσι και «εδιδάχθη πάσαν την σοφίαν των Αιγυπτίων» και ήταν «δυνατός εν λόγοις και εν έργοις.» Αναμφισβήτητα, λοιπόν, η θέσις του στον Αιγυπτιακό κόσμο ήταν ιδιαίτερα ευνοημένη. (Πράξ. 7:20-22) Εν τούτοις, ο Μωυσής ενδιαφερόταν περισσότερο για τη σχέσι του με τον Ιεχωβά. Μ’ αυτόν τον τρόπο έδωσε ένα κατάλληλο παράδειγμα για όλους τους Χριστιανούς που έζησαν πριν από 1.900 χρόνια και γι’ αυτούς που ζουν σήμερα. Η πιστότης στον Θεό και στο λαό του τον έκαμαν ν’ αποφασίση ν’ αρνηθή «να λέγηται υιός της θυγατρός του Φαραώ.» Η Βιβλική αφήγησις από τον απόστολο Παύλο δείχνει την όρασι και την κατανόησι που είχε ο Μωυσής. Διαβάζομε τα εξής: «Δια πίστεως αφήκε την Αίγυπτον, μη φοβηθείς τον θυμόν του βασιλέως· διότι ως βλέπων τον αόρατον ενεκαρτέρησε. Δια πίστεως έκαμε το Πάσχα και την πρόσχυσιν του αίματος, δια να μη εγγίση αυτούς ο εξολοθρεύων τα πρωτότοκα. Δια πίστεως διέβησαν την Ερυθράν θάλασσαν ως δια ξηράς, την οποίαν δοκιμάσαντες οι Αιγύπτιοι κατεποντίσθησαν.»—Εβρ. 11:23-29.
11. Πώς είχε προετοιμασθή ο Μωυσής για τον μελλοντικό του διορισμό;
11 Η μεγάλη επιθυμία του Μωυσέως ήταν να χρησιμοποιηθή από τον Ιεχωβά για ν’ απελευθερώση τον λαό Του. Σαράντα χρόνια έμεινε μακρυά στη γη Μαδιάμ εκπαιδευόμενος στην οδόν του Θεού. Έπρεπε ν’ αναπτύξη τις ιδιότητες της υπομονής, της πραότητος, της ταπεινότητος, της μακροθυμίας, της ηρεμίας, της αυτοκυριαρχίας, και να μάθη να περιμένη τον Ιεχωβά. Ως ποιμήν σ’ εκείνη την έρημη γη προετοιμάσθηκε για να υπομείνη τις απογοητεύσεις και τις δυσχέρειες που θα συναντούσε. Ταυτόχρονα έμαθε ότι ήταν ανάγκη να είναι ήρεμος και να δείχνη δύναμι, διότι αυτές οι ιδιότητες θα ήσαν αναγκαίες στον μελλοντικό του διορισμό, για να εξαγάγη τον λαό του Ιεχωβά από τη δουλεία.—Πράξ. 7:29, 30.
12. (α) Γιατί ο Μωυσής και ο Ααρών έπρεπε να έχουν θάρρος και να εμπιστεύωνται στον Ιεχωβά; (β) Πώς ο Ιεχωβά εβοήθησε τους Ισραηλίτας;
12 Μήπως δεν χρειαζόταν να δείξη ο Μωυσής θάρρος και γενναιότητα για να εμφανισθή εμπρός σ’ ένα τόσο μεγάλο βασιλέα όπως ήταν ο Φαραώ και να του δώση ένα τελεσίγραφο ότι έπρεπε ν’ αφήση το λαό του Θεού να φύγη από την Αίγυπτο; Ο Μωυσής και ο Ααρών, ο κατά σάρκα αδελφός του, το έκαμαν αυτό όχι μια φορά μόνο, αλλά πολλές φορές. Τελικά ο Φαραώ επέτρεψε στους Ισραηλίτας, να φύγουν, αλλά γρήγορα μετενόησε και ξεκίνησε να τους καταδιώξη. Φαινόταν σαν να μην υπήρχε ελπίδα να διαφύγουν από τις δυνάμεις του Φαραώ. Ο Αιγυπτιακός στρατός πλησίαζε πίσω τους, και μπροστά τους ήταν η μεγάλη Ερυθρά Θάλασσα. Αλλ’ ο Ιεχωβά είπε στον Μωυσή: «Έκτεινον την χείρα σου επί την θάλασσαν.» Κατόπιν έκαμε τη θάλασσα να συρθή μ’ ένα ισχυρό ανατολικό άνεμο όλη τη νύχτα, μετατρέποντας έτσι τον πυθμένα της θάλασσας σε μια πλατειά έκτασι ξηράς. Οι Ισραηλίτες άρχισαν να περνούν μέσα από ξηρό έδαφος. Όταν βγήκαν από τον πυθμένα της θάλασσας, οι Αιγύπτιοι συνέχιζαν την καταδίωξι. Ο Ιεχωβά τότε είπε στον Μωυσή: «Έκτεινον την χείρα σου επί την θάλασσαν, και ας επαναστρέψωσι τα ύδατα επί τους Αιγυπτίους, επί τας αμάξας αυτών και επί τους ιππείς.» Έτσι ο Ιεχωβά έσωσε τον Ισραήλ από τα χέρια των Αιγυπτίων! «Και είδεν ο Ισραήλ το μέγα εκείνο έργον, το οποίον έκαμεν ο Ιεχωβά επί τους Αιγυπτίους· και εφοβήθη ο λαός τον Ιεχωβά, και επίστευσεν εις τον Ιεχωβά και εις τον Μωυσήν τον θεράποντα αυτού.»—Έξοδ. 14:15-31, ΜΝΚ.
13. (α) Πώς ο Ιησούς του Ναυή και οι Ισραηλίτες «είδαν» τον Ιεχωβά; (β) Ποιος, μέσα στην Ιεριχώ, «είδε» τον Ιεχωβά, και γιατί;
13 Ο διάδοχος του Μωυσέως, ο Ιησούς του Ναυή, έδειξε επίσης πίστι. Και αυτός επίσης «είδε» τον Ιεχωβά. Όταν οι ιερείς που εβάσταζαν την κιβωτό της διαθήκης μπήκαν στον Ιορδάνη Ποταμό, τα νερά που κατέβαιναν από πάνω στάθηκαν και υψώθηκαν κάνοντας θαυματουργικά ένα φράγμα. Ενώ οι ιερείς έστεκαν πάνω στην ξηρά γη στο μέσον του Ιορδάνου, οι Ισραηλίτες διέβαιναν την αποξηραμένη κοίτη του ποταμού. Η παρουσία του Ιεχωβά ήταν πραγματική σ’ εκείνους τους Ισραηλίτες. Τώρα εμπρός προς την Ιεριχώ! Εκεί επί έξη συνεχείς μέρες εβάδιζαν γύρω από την πόλι μια φορά κάθε μέρα και την έβδομη μέρα έκαμαν επτά φορές τον γύρο της πόλεως. Όταν οι ιερείς εσάλπισαν και ο λαός εκραύγασε, τα φαινομενικά απόρθητα τείχη γύρω από την Ιεριχώ κατέρρευσαν. Πραγματικά οι Ισραηλίτες μπορούσαν σε όλα αυτά να ‘βλέπουν’ τον Ιεχωβά. (Ιησ. του Ναυή 3:15-17· 6:10-16) Αλλά κάποιο άτομο μέσα στην Ιεριχώ «είδε» επίσης τον Ιεχωβά σ’ εκείνη την περίπτωσι. Ήταν η Ραάβ. Εξ αιτίας της πίστεώς της στη μεγάλη δύναμι του Ιεχωβά, διαφυλάχθηκε τόσο αυτή όσο και η οικογένειά της. Έδειξε την πίστι της από τα έργα της όταν έκρυψε τους αγγελιοφόρους του Ιησού του Ναυή.—Ιησ. Ναυή 2:1-21· 6:25· Ιακ. 2:25· Εβρ. 11:30, 31.
14. Πώς μια χήρα στα Σαρεπτά «είδε» τον Ιεχωβά;
14 Σε μια μεταγενέστερη περίπτωσι ο προφήτης Ηλίας επεσκέφθη μια χήρα στα Σαρεπτά. Το παιδί αυτής της γυναίκας ασθένησε και πέθανε. Ο Ηλίας τής είπε: «Δος μοι τον υιόν σου.» Έπειτα «ανεβίβασεν αυτόν εις το υπερώον, όπου αυτός εκάθητο, και επλαγίασεν αυτόν επί την κλίνην αυτού.» Εκεί «εξηπλώθη τρις επί το παιδάριον και ανεβόησε προς τον Ιεχωβά και είπε, Ιεχωβά Θεέ μου, ας επανέλθη, δέομαι, η ψυχή του παιδαρίου τούτου εντός αυτού . . . και επανήλθεν η ψυχή του παιδαρίου εντός αυτού και ανέζησε.» «Είδε» αυτή η χήρα πραγματικά τον Ιεχωβά Θεό; Ναι, αλλ’ όχι με τους φυσικούς οφθαλμούς της. Τον είδε με τους οφθαλμούς της πίστεώς της, διότι η απάντησίς της στον Ηλία ήταν η εξής: «Τώρα γνωρίζω εκ τούτου ότι είσαι άνθρωπος του Θεού, και ο λόγος του Ιεχωβά εν τω στόματί σου είναι αλήθεια.»—1 Βασ. 17:7-24· Εβρ. 11:35, ΜΝΚ.
15. Τι μπορούμε να μάθωμε από το παράδειγμα του «τοσούτου νέφους μαρτύρων;»
15 Πιστοί άνδρες της αρχαιότητος—ο Άβελ, ο Ενώχ, ο Νώε, ο Αβραάμ και άλλοι ως τον καιρό του Μωυσέως, όλοι εκείνοι που μνημονεύονται στο ενδέκατο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής και αναρίθμητοι άλλοι—πιστοποιούν ότι «είδαν» τον Θεό. Γι’ αυτούς, το εδάφιο Εβραίους 12:1 λέγει τα εξής: «Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, και ας τρέχουμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα.» Αυτοί οι άνδρες, εκδηλώνοντας πίστι, έδωσαν αδιάψευστη μαρτυρία για τον Θεό και για τους αναλλοίωτους σκοπούς του. Αυτοί πραγματικά «είδαν» τον Θεό, όχι με τα φυσικά μάτια τους, αλλά με τα μάτια της πίστεως. Έχετε και σεις ισχυρή πίστι σαν τη δική τους;
Η ΠΙΣΤΙΣ ΥΠΟΚΙΝΕΙ ΣΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑ
16. Πώς «βλέπομε» με τα μάτια της πίστεως;
16 Όταν δεν έχωμε δει κάτι στην πραγματικότητα με τα φυσικά μάτια μας, αλλά το έχομε αντιληφθή από τις πείρες ή τα έργα των άλλων, τότε δείχνομε αυτή την ιδιότητα της πίστεως. Μπορούμε να πούμε ότι αντιλαμβανόμεθα ή «βλέπομε» μια νέα τάξι, που πλησιάζει. Όχι διότι μας έχει δοθή μια κατά γράμμα όρασις, μολονότι μπορεί στην πραγματικότητα ν’ απολαμβάνωμε μια πρόγευσι αυτής της νέας τάξεως στον παρόντα πνευματικό παράδεισο, αλλ’ αυτό πραγματικά σημαίνει ότι την έχομε δει με τα μάτια της πίστεως. Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο εφιστούν την προσοχή μας τα λόγια του Παύλου στην προς Ρωμαίους επιστολή 1:19, 20: «Ο Θεός εφανέρωσε . . . επειδή τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα δια των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης, ώστε αυτοί [οι άπιστοι] είναι αναπολόγητοι.» Η πίστις αναπτύσσεται επάνω σε συγκεκριμένες αποδείξεις. Η εμπιστοσύνη στον λόγο του Θεού και η ακριβής εκπλήρωσις των προφητειών του εμπνέουν σταθερή πίστι στην καρδιά μας.
17. Πώς μπορούμε να ‘εγκαρτερήσωμε ως βλέποντες τον αόρατον’;
17 Η επιθυμία του Ιεχωβά είναι όλοι «να έλθωσιν εις μετάνοιαν.» (2 Πέτρ. 3:9) Επομένως πρέπει να εγκαρτερούμε και να κηρύττωμε στους άλλους. Μπορεί να αισθανώμεθα περιορισμούς στις ικανότητές μας να κηρύττωμε, αλλ’ αυτό δεν είναι λόγος ν’ αποσυρθούμε απ’ αυτό το έργο που οικοδομεί την πίστι. Ο Ιεχωβά θέλει όλοι όσοι λαμβάνουν το «ύδωρ της ζωής» να το προσφέρουν και στους άλλους. Όπως ο Μωυσής, ας συνεχίσωμε να ‘εγκαρτερούμε ως βλέποντες τον αόρατον,’ και ας βοηθήσωμε και τους άλλους να τον «ιδούν.» Στην Αποκάλυψι 22:17 διαβάζομε τα εξής: «Και το πνεύμα, και η νύμφη λέγουσιν· Ελθέ. Και όστις ακούει, ας είπη· Ελθέ. Και όστις διψά, ας έλθη, και όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής.» Αν έχωμε ισχυρή πίστι, πρέπει να μετέχωμε με όλη μας την καρδιά στην επέκτασι αυτής της προσκλήσεως.
18. Με τι τρόπο μπορούμε να υπερνικήσωμε τους ατομικούς περιορισμούς μας;
18 Ο Μωυσής αισθανόταν ότι δεν ήταν ικανός να εκπληρώση την αποστολή του. Δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι δεν ήταν εύγλωττος ως ομιλητής, (Έξοδ. 4:10) Εν τούτοις, με την υποστήριξι του Ιεχωβά, επέτυχε. Μπορούμε κι εμείς να έχωμε εμπιστοσύνη ότι ο Ιεχωβά θα μας ενισχύση να εκπληρώσωμε την αποστολή μας, ανεξάρτητα από τους τυχόν ατομικούς περιορισμούς μας. Μήπως δεν έχουν δοκιμάσει αυτό το αίσθημα πολλά άτομα, και ίσως σε πολλές περιπτώσεις; Όταν αρχίσατε να παρακολουθήτε τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά, μήπως είπατε: «Μα εγώ ποτέ δεν θα μπορέσω να μιλήσω όπως όλοι οι άλλοι»; Μήπως εκάματε επίσης αυτή την σκέψι: «Εγώ ποτέ δεν θα μπορούσα να μιλήσω ενώπιον ακροατηρίου, είτε μεγάλου είτε μικρού»; Αλλά στην πραγματικότητα, δεν κάνετε τώρα όλα όσα άλλοτε θεωρούσατε αδύνατα; Αυτό οφείλεται στο ότι μελετήσατε τον Λόγο του Θεού και τώρα γνωρίζετε ότι το πνεύμα του είναι μαζί σας και ότι σας δίνει δύναμι.—2 Κορ. 12:10.
19. (α) Σε τίνος το έργο μετέχομε; (β) Ποιο καλό παράδειγμα το επιβεβαιώνει αυτό;
19 Πρέπει να ενθυμούμεθα ότι το έργο που ανέθεσε ο Ιεχωβά στους δούλους του για να κάμουν δεν είναι δικό τους. Είναι δικό του, και αυτός είναι εκείνος που ανοίγει τις καρδιές των ανθρώπων για ν’ ανταποκριθούν. Αυτό εξηγείται καλά από την πείρα του αποστόλου Παύλου όταν εκήρυττε στους Φιλίππους: «Και γυνή τις Λυδία το όνομα, πωλήτρια πορφύρας εκ πόλεως Θυατείρων σεβόμενη τον Θεόν, ήκουε, της οποίας ο Ιεχωβά διήνοιξε την καρδίαν δια να προσέχη εις τα λαλούμενα υπό του Παύλου.» Ο Ιεχωβά ήταν εκείνος που άνοιξε την καρδιά της Λυδίας και το αποτέλεσμα ήταν ότι «εβαπτίσθη αυτή και ο οίκος αυτής.»—Πράξ. 16:14, 15, ΜΝΚ.
20, 21. (α) Πώς μπορούμε ν’ αντιμετωπίσωμε το πρόβλημα της αδιαφορίας στον τομέα; (β) Πώς το έργο έχει σχέσι με το όνομα του Ιεχωβά;
20 Οποιεσδήποτε ικανότητες και ιδιότητες έχομε πρέπει να τις χρησιμοποιούμε όταν πλησιάζωμε ειλικρινή άτομα, άσχετα με την κοινωνική τους θέσι. Σε ποια πηγή πρέπει ν’ αποβλέπωμε για ενίσχυσι; Ο Ιεχωβά είναι εκείνος που θα μας ενισχύση, όπως ακριβώς ενίσχυσε τον Μωυσή και τον Ααρών, ως το σημείο που να μπορούμε να ενεργήσωμε με θάρρος και με παρρησία, άσχετα με τις περιπτώσεις που μπορεί ν’ αντιμετωπίσωμε. Αν έχωμε συνεχώς τον Ιεχωβά ‘εμπρός στα μάτια’ μας, θα μπορέσωμε να συνεχίσωμε τις προσπάθειές μας και να κηρύττωμε τα «αγαθά νέα,» ακόμη και αν οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ανταποκρίνωνται. (1 Τιμ. 4:10) Οσοδήποτε αδιάφοροι κι αν είναι οι άνθρωποι, δεν μπορούμε να προβλέψωμε τι θα κάμουν στο μέλλον. Μπορεί ν’ αλλάξουν. Ο Ιεχωβά, δείχνοντας υπομονή, τους παρέχει αρκετή ευκαιρία ν’ αλλάξουν. (2 Πέτρ. 3:9) Όπως ακριβώς ο Μωυσής παρουσιάσθηκε μπροστά στον Φαραώ πολλές φορές, έτσι κι εμείς πρέπει να επισκεπτώμεθα κατ’ επανάληψιν εκείνους που αδιαφορούν. Θα το κάμωμε αυτό αν έχωμε πάντοτε τον Ιεχωβά ενώπιόν μας και αν ενθυμούμεθα ότι το έργο έχει σχέσι με το όνομά του.—Ψαλμ. 16:8.
21 Ακόμη κι όταν οι άνθρωποι αρνούνται ν’ αλλάξουν, το όνομα του Θεού γίνεται γνωστό. Δίδεται αρκετή προειδοποίησις προτού εκδηλωθή η κρίσις του. Τότε, στο τέλος, όλα τα έθνη ‘θέλουσι γνωρίσει’ ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός.—Ιεζ. 39:7, ΜΝΚ.
22. Τι συμβαίνει σε πολλά μέρη της γης, και πώς αυτό πρέπει να μας ενθαρρύνη;
22 Σε πολλά μέρη της γης σήμερα, οι άνθρωποι ανταποκρίνονται στον Λόγο του Θεού ολοένα περισσότερο από πριν. (Ησ. 60:8, 22) Σε μερικά μέρη οι άνθρωποι πλησιάζουν τους μάρτυρας του Ιεχωβά και ζητούν να έχουν οικιακές Γραφικές μελέτες. Αν συμβαίνη αυτό στον τόπο σας, δεν σας υποκινεί να διευθετήσετε τις υποθέσεις σας έτσι, ώστε να βοηθήσετε περισσοτέρους ανθρώπους; Δεν σας ενθαρρύνει να δαπανήσετε περισσότερο χρόνο για να επισκεφθήτε τους ανθρώπους στα σπίτια τους και να τους βοηθήσετε σε μεγαλύτερο βαθμό μελετώντας μαζί τους; Μ’ αυτόν τον τρόπο μπορείτε να επεκτείνετε το κήρυγμα και τη μαθήτευσι. Ίσως η επόμενη ενέργεια που μπορείτε να κάμετε είναι ν’ αναλάβετε έργο προσωρινού ή τακτικού σκαπανέως (ολοχρόνια υπηρεσία), βοηθώντας έτσι πολύ περισσότερους ανθρώπους να «ιδούν» τον Θεό με τα μάτια της πίστεως. Η ανάγκη για περισσοτέρους εργάτες και ζήλο για το έργο του θερισμού ποτέ δεν ήταν μεγαλύτερη.—Λουκ. 10:2, 3.
23, 24. (α) Τι επιτυγχάνεται με την επανειλημμένη κάλυψι του τομέως; (β) Ποια στάσις συνιστάται εδώ σ’ εμάς;
23 Άσχετα με την ανταπόκρισι που δείχνει τώρα η περιοχή σας, όσο συχνότερα οι άνθρωποι ακούουν την αλήθεια τόσο μεγαλύτερη είναι η ευκαιρία τους ν’ αποκτήσουν γνώσι που σημαίνει αιώνια ζωή. (Ιωάν. 17:3) Δεν πρέπει η χαλαρότης από μέρους μας να γίνη αιτία ώστε να μη δοθή σε κάποιον η ευκαιρία να μελετήση και να μάθη περισσότερα για τον Μεγάλο Ζωοδότη.—Ιεζ. 33:8, 9.
24 Εκτιμώντας τη σοβαρότητα της καταστάσεως των ανθρώπων, δεν πρέπει να δείχνωμε οίκτο και συμπάθεια γι’ αυτούς; (Ματθ. 9:35-38) Δεν πρέπει αυτό να μας εμπνέη την προθυμία να θυσιάζωμε τον χρόνο μας και τις ικανότητές μας για να τους βοηθήσωμε να μάθουν την αλήθεια για τον Ιεχωβά, ακόμη και αν αυτό δεν είναι τόσο εύκολο για μας;—Εφεσ. 5:15-17.
ΣΤΑΘΕΡΟΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΕΝΑΝΤΙΩΣΙ
25. (α) Ποια ήταν η πείρα πολλών Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά σε διάφορα μέρη της γης; (β) Πώς εμείς πρέπει να επηρεασθούμε από τη στάσι τους;
25 Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε διάφορα μέρη του κόσμου υφίστανται σοβαρές δοκιμασίες, σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα μέχρι του σημείου να χάσουν τη ζωή τους. Έχομε ήδη αφηγηθή πώς στις τελευταίες λίγες δεκαετίες πολλοί Γερμανοί Μάρτυρες έχασαν τη ζωή τους. Και τώρα ακόμη ο διωγμός είναι εξαιρετικά σοβαρός στη Μαλάουι και σε άλλες Αφρικανικές χώρες, καθώς και σε μερικές Κομμουνιστικές χώρες. Όταν ένα άτομο αντιμετωπίζη εναντίωσι, μπορεί να λάβη μεγάλη ενθάρρυνσι από τα παραδείγματα αυτών των πιστών. Πόσο ακλόνητοι παρέμειναν χάριν της αληθείας και των δικαίων αρχών της! Έχουν τη βεβαιότητα ότι ο Θεός είναι μαζί τους.—Ιερ. 1:19· 15:20, 21.
26, 27. (α) Τι συνέβη σε πιστούς δούλους του Ιεχωβά στο παρελθόν; (β) Τι πρέπει ν’ αναμένωμε και πώς πρέπει ν’ αντιδράσωμε;
26 Αδικαιολόγητο εμπαιγμό υπέστησαν στο παρελθόν πολλοί πιστοί δούλοι του Ιεχωβά. Θυμηθήτε πώς ο Ιώβ περιγελάστηκε και περιπαίχθηκε και έγινε αντικείμενο χλευασμού επειδή διεκράτησε την ακεραιότητά του. (Ιώβ 12:4· 17:2) Ομοίως, ο Δαβίδ περιπαίχθηκε και περιγελάσθηκε.—Ψαλμ. 22:7· 35:16.
27 Ο Ιερεμίας χλευάσθηκε και έγινε αντικείμενο εμπαιγμού και ειρωνείας σε τέτοιο βαθμό, ώστε έφθασε στο σημείο να πη ότι θα έπαυε να ομιλή για τον Ιεχωβά. (Ιερ. 20:8, 9) Αλλά δεν έπαυσε. Γιατί; Διότι εξετίμησε το μεγαλείο και την αγαθότητα του Ιεχωβά και κατενόησε ότι ο Ιεχωβά ήταν πάντοτε μαζί του, ελευθερώνοντας αυτόν από τον θάνατο και από τα χέρια εκείνων που ζητούσαν ν’ αφαιρέσουν τη ζωή του. Δεν πρέπει, λοιπόν, κι εμείς ν’ αναμένωμε παρόμοιες ευλογίες αν εγκαρτερήσωμε όπως ο Ιερεμίας; Ως σύγχρονοι Μάρτυρες του Ιεχωβά, δεν μισούμεθα κι εμείς από τον κόσμο ακριβώς όπως κι’ εκείνος εμισείτο στη διάρκεια της ζωής του; Αληθινά, μπορούμε να λάβωμε παρηγοριά, διότι ως λαός έχομε υπομείνει επιτυχώς διωγμούς και περιφρόνησι. Μπορούμε πλήρως να εκτιμήσωμε το γεγονός ότι ο Ιεχωβά ενίσχυσε τον λαό του σ’ όλες αυτές τις δοκιμασίες. (Ιερ. 20:11, 13) Τι ανοησία και απιστία θα δείχναμε αν δεν αναγνωρίζαμε το μεγαλείον του Ιεχωβά ή αν χαλαρώναμε την προώθησι των συμφερόντων της αληθείας!
28. (α) Περιγράψτε τη δοκιμασία των τριών πιστών Εβραίων. (β) Τι μάθημα μπορούμε ν’ αποκομίσωμε από την πείρα τους και από τα λόγια του Παύλου;
28 Ακόμη και κάτω από σοβαρές δοκιμασίες, η θέσις μας δεν είναι τόσο δύσκολη όσο ήταν η θέσις του Σεδράχ, του Μισάχ και του Αβδέ-νεγώ. Αυτοί ακόμη κι όταν απειλήθηκαν ότι θα ριφθούν μέσα στην καιομένη κάμινο, εδήλωσαν: «Εάν ήναι ούτως, ο Θεός ημών, τον οποίον ημείς λατρεύομεν, είναι δυνατός να μας ελευθερώση εκ της καμίνου του πυρός της καιομένης· και εκ της χειρός σου, βασιλεύ, θέλει μας ελευθερώσει.» (Δαν. 3:17) Και δεν εσταμάτησαν εκεί. Συνέχισαν και είπαν: «Αλλά και αν ουχί, ας ήναι γνωστόν εις σε, βασιλεύ, ότι τους θεούς σου δεν λατρεύομεν και την εικόνα την χρυσήν, την οποίαν έστησας, δεν προσκυνούμεν.» (Δαν. 3:18) Μεγάλη παρηγοριά μπορούμε ν’ αντλήσωμε αν αναγνωρίσωμε ότι ο Ιεχωβά μπορεί να ματαιώση τελείως κάθε κακό που μπορεί να προκαλέση ο Σατανάς σ’ εμάς. Τι είναι λοιπόν μια προσωρινή κακουχία σε σύγκρισι με την αιώνιο ζωή κάτω από τέλειες συνθήκες; Τα λόγια του Παύλου προς τους Κορινθίους είναι πολύ παρηγορητικά και δείχνουν πώς πρέπει να βλέπωμε αυτό το ζήτημα: «Διότι η προσωρινή ελαφρά θλίψις ημών εργάζεται εις ημάς καθ’ υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης, επειδή ημείς δεν ενατενίζομεν εις τα βλεπόμενα, αλλ’ εις τα μη βλεπόμενα· διότι τα βλεπόμενα είναι πρόσκαιρα, τα δε μη βλεπόμενα αιώνια.»—2 Κορ. 4:17, 18.
29, 30. (α) Ποιο παράδειγμα υπομονής μπορούμε ν’ ακολουθήσωμε; (β) Σε ποιο ζήτημα ήταν παράδειγμα η πιστότης του Ιώβ;
29 Η καταπίεσις και ο διωγμός των αδελφών μπορεί να μας θλίβη. Και ο Μωυσής εθλίβη όταν είδε τη σκληρή μεταχείρισι των Ισραηλιτών από τον Φαραώ. (Έξοδ. 5:22, 23) Τα παθήματα που συμβαίνουν στους αδελφούς μας δεν πρέπει να μας φοβίζουν, μολονότι πραγματικά κι εμείς συμπάσχομε. (1 Κορ. 12:26) Αν έλθουν και σ’ εμάς όμοια παθήματα, θ’ ακολουθήσωμε το παράδειγμα της εγκαρτερήσεώς των με εμπιστοσύνη ότι η πίστις μας θα νικήση, όπως αναγράφεται στην επιστολή 1 Πέτρ. 1:6, 7: «Δια το οποίον αγαλλιάσθε αν και τώρα ολίγον, εάν χρειασθή, λυπηθήτε εν διαφόροις πειρασμοίς, ίνα η δοκιμή της πίστεώς σας, πολύ τιμιωτέρα ούσα παρά το χρυσίον το φθειρόμενον δια πυρός δε δοκιμαζόμενον, ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν όταν φανερωθή ο Ιησούς Χριστός.»
30 Είναι ουσιώδες να έχωμε υπ’ όψιν ότι αν διατηρήσωμε την πίστι κάτω από δοκιμασία θα μας βοηθήση ν’ αποδείξωμε ότι ο Διάβολος είναι ψεύστης. Ο Ιώβ ήταν ένα θαυμάσιο παράδειγμα σ’ αυτό το ζήτημα. Ο Σατανάς είχε κάμει την πρόκλησι ότι θα μπορούσε να κάμη τον Ιώβ ‘να βλασφημήση τον Θεό κατά πρόσωπον, αλλά παρ’ όλες τις δοκιμασίες του ο Ιώβ διεκράτησε την ακεραιότητά του. Εξακολούθησε να τιμά τον αληθινό Θεό.—Ιώβ 2:4, 5, 9, 10· βλέπε επίσης Παροιμίαι 27:11.
31. Σε τι μπορούμε ν’ αποβλέπωμε με πίστι;
31 Με τα μάτια της πίστεώς μας μπορούμε ν’ αποβλέπωμε στο μέλλον με βεβαιότητα. Μπορούμε να οραματισθούμε τον Ιεχωβά να θριαμβεύη εναντίον των εχθρών του και να ελευθερώνη το λαό του από τις θλίψεις. Ο Παύλος, γράφοντας στους Θεσσαλονικείς αναφέρει τι θα υποστούν οι κακοποιοί και οι διώκται: «Θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον από προσώπου του Κυρίου και από της δόξης της δυνάμεως αυτού.»—2 Θεσσ. 1:9.
32. Τι είναι σπουδαίο να κατανοήσωμε άσχετα με το τι ο εχθρός μπορεί να προκαλέση εναντίον μας;
32 Μεγάλη παρηγορία μπορούμε να λάβωμε από τα παραδείγματα πίστεως που έχουν καταγραφή για μας στον Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή. Οτιδήποτε λοιπόν κι αν συμβή εναντίον μας λόγω του μίσους των ανθρώπων ή των κρατών, μπορούμε να κατανοήσωμε πόσο σπουδαίο είναι να έχωμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην ικανότητα του Ιεχωβά να μας ενισχύση. Σ’ αυτό περιλαμβάνεται και η προστασία που θα μας παρέχη όταν τον υπηρετούμε πιστά. Ας προχωρήσωμε, λοιπόν, εξακολουθώντας να είμεθα αποφασιστικοί, ‘ως βλέποντες τον αόρατον Θεόν.’ Εκείνον που μπορεί να μας κάμη συμμετόχους των ευλογιών της μεγαλειώδους νίκης του.
[Εικόνα στη σελίδα 271]
Ο Μωυσής εξέτεινε το χέρι του πάνω από την Ερυθρά Θάλασσα και τα νερά χωρίσθηκαν και οι Ισραηλίτες πέρασαν μέσα από ξηρό έδαφος