Άγιοι Γίνεσθε Διότι ο Ιεχωβά Είναι Άγιος

«Και σεις γίνεσθε άγιοι εν πάση διαγωγή.»—1 Πέτρ. 1:15.

1. Ποιες σκέψεις έρχονται στο νου σας όταν ακούτε τη λέξι «άγιος»;

ΟΤΑΝ ακούτε κάποιον ν’ αναφέρη τη λέξι «άγιος,» τι έρχεται στο νου σας; Μήπως νομίζετε ότι η «αγιότης» είναι κάτι απρόσιτο για σας, μια απραγματοποίητη ιδιότης; Ή μήπως σκέπτεσθε ότι ποτέ δεν θα μπορούσατε να φθάσετε στο επίπεδο του «αγίου;» Εξ άλλου, μήπως, έρχεται στο νου σας ένας «άγιος» σαν αυτούς που απεικονίζει ο Χριστιανικός ή ο ειδωλολατρικός κόσμος—σαν ένα που έχει μια ευλαβική όψι, που είναι ντυμένος με κάποιο ειδικό ένδυμα κι έχει μια αγιοφανή στάσι, δηλαδή ένα άτομο αγιώτερο από σας; Αν, αυτό λοιπόν είναι εκείνο που άρχεται στο νου σας όταν ακούτε τη λέξι «άγιος,» πρέπει ακόμη να καταλάβετε τι εννοεί η Γραφή μ’ αυτή τη λέξι.

2. Ποια έννοια, μεταδίδουν οι Εβραϊκές και Ελληνικές λέξεις «άγιος» και «αγιότης»;

² Οι Ελληνικές λέξεις «άγιος» και «αγιότης» στην Αγία Γραφή μεταφράζονται από Εβραϊκές λέξεις που φαίνεται ότι η ρίζα των έχει την έννοια ότι κάτι «είναι καθαρό,» «είναι νέο ή δροσερό, διαυγές.» Αυτό θα μπορούσε να εφαρμοσθή με μια φυσική έννοια, αλλά κυρίως με πνευματική ή ηθική έννοια. Οι λέξεις λοιπόν σχετίζονται κυρίως με την ηθική καθαρότητα, την ιερότητα, την αγνότητα. Αυτές οι Εβραϊκές λέξεις μεταδίδουν επίσης την ιδέα του αποχωρισμένου για ένα σκοπό, του αποκλειστικού ή του αφιερωμένου στον Θεό. Στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές οι δύο λέξεις σημαίνουν επίσης αφιέρωσι στον Θεό και αναφέρονται σε αγνότητα ή τελειότητα στην προσωπική συμπεριφορά ενός ατόμου.

3. Ποια διπλή συμβουλή έδωσε ο Πέτρος στην 1 Πέτρου 1:14-16, και ποιο ελατήριο πρέπει να μας υποκινή για να προσέχωμε αυτά τα λόγια;

³ Αν λάβωμε υπ’ όψι τη σημασία αυτών των λέξεων, μπορούμε να κατανοήσωμε γιατί ο απόστολος Πέτρος έδωσε τη συμβουλή που αναγράφεται στην επιστολή 1 Πέτρου 1:14-16: «Ως τέκνα υπακοής μη συμμορφούμενοι με τας προτέρας επιθυμίας, τας οποίας είχετε εν αγνοία υμών, αλλά καθώς είναι άγιος εκείνος, όστις σας εκάλεσεν, ούτω και σεις γίνεσθε άγιοι εν πάση διαγωγή· διότι είναι γεγραμμένον, Άγιοι γίνεσθε, διότι εγώ είμαι άγιος.» Προσέξατε τη διπλή συμβουλή που έδωσε ο Πέτρος; Πρώτα, τονίζει, να ‘μη συμμορφώνωνται με τας προτέρας επιθυμίας,’ και δεύτερον, ο Πέτρος προχωρεί και λέγει ‘να γίνωνται άγιοι.’ Ποιο είναι το ελατήριο που πρέπει να μας υποκινήση ν’ ανταποκριθούμε σ’ αυτή τη διπλή εντολή; Ο κύριος λόγος για τον οποίο πρέπει ν’ αποκτήσωμε «αγιότητα» είναι ότι ο Ιεχωβά είναι «άγιος,» όπως είπε ο Πέτρος: «Άγιοι γίνεσθε, διότι εγώ είμαι άγιος.»

ΑΠΟΚΤΗΣΙΣ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

4. Πώς αποκτάται η αγιότης και τι ρόλο παίζει η αλήθεια σ’ αυτό το ζήτημα;

⁴ Εφόσον πρόκειται για μια ιδιότητα του Θεού, κι εμείς είμεθα ατελείς, πώς μπορούμε ν’ αποκτήσωμε αγιότητα; Το εδάφιο 1 Πέτρου 1:14, που παρετέθη προηγουμένως, εξηγεί ότι πρέπει να δείξωμε υπακοή σαν παιδιά και παρακάτω, το εδάφιο 22 λέγει: «Καθαρίσαντες λοιπόν τας ψυχάς σας με την υπακοήν της αληθείας.» Είναι λοιπόν φανερό ότι για ν’ αποκτήσωμε αγιότητα, πρέπει σαν παιδιά, να δείχνωμε υπακοή στην αλήθεια, που βρίσκεται στον Λόγο του Θεού. Ο Ιησούς ανεγνώρισε τον ρόλο που παίζει η «αλήθεια» στην απόκτησι αγίας στάσεως απέναντι του Θεού, διότι λέγει στο εδάφιο Ιωάν. 17:17: «Αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου· ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια.» Επομένως, ένα άτομο γίνεται νέο, καθαρό, διαυγές και αφιερώνεται στον Θεό με το να υπακούη στην αλήθεια και ν’ αφήνη την αλήθεια να ενεργή στη ζωή του.

5. (α) Τι θα εσήμαινε η παρακοή στην αλήθεια και ποια δυο παραδείγματα έχομε γι’ αυτό; (β) Πώς ορίζεται η αμαρτία και εξηγήστε πώς μπορούμε να μη αμαρτάνωμε στον Θεό;

⁵ Πρέπει να κατανοήσουμε το γεγονός ότι υπακοή στην αλήθεια σημαίνει υπακοή στον Δημιουργό μας. Παρακοή στην αλήθεια με επιστροφή στην προηγούμενη ακάθαρτη ζωή και στις επιθυμίες της θα εσήμαινε αμαρτία κατά του Θεού προσωπικά. Αυτό ένοιωσε κι ο Δαβίδ όταν σκέφθηκε τη μοιχεία που είχε διαπράξει με τη Βηθ-σαβεέ. Αφού μετενόησε, ανεφώνησε με συντριβή: «Εις σε, Ιεχωβά εις σε μόνον ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου έπραξα.» (Ψαλμ. 51:4, ΜΝΚ) Ο άσωτος γυιος έφθασε στο ίδιο συμπέρασμα όταν συνήλθε από την ακόλαστη, ασελγή και αμαρτωλή πορεία, στην οποία είχε κατρακυλήσει. Ωμολόγησε τα σφάλματά του λέγοντας: «Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου.» (Λουκ. 15:18) Επειδή η αμαρτία ορίζεται ως ένα ηθικό παράπτωμα, μια αστοχία στην επίτευξι τελειότητος, αυτό κάνει ένα Χριστιανό ανόσιο κηλιδωμένο, ακάθαρτο από πνευματική και ηθική άποψι. Επομένως, ένας Χριστιανός, εκτιμώντας όλα όσα έκαμε ο Ιεχωβά, πρέπει ν’ αγωνίζεται για να μείνη πιστός κι ευπειθής στην αλήθεια, αντί να παρακούη και ν’ αμαρτάνη στον Θεό.

6. Αφού οι Ισραηλίτες έπρεπε να γίνουν άγιοι, περιωρίζετο η αγιότης μόνον στις θρησκευτικές ενέργειες; Γιατί όχι;

⁶ Σ’ όλους τους αιώνες ο Ιεχωβά ήθελε να είναι ο λαός του άγιος, να γίνεται όλο και περισσότερο όμοιος μ’ αυτόν. Για να το καταλάβωμε αυτό καλύτερα, ας εξετάσωμε συνοπτικά την πολιτεία του Ιεχωβά με τον λαό του κάτω από τον Μωσαϊκό νόμο. Τα λόγια του σ’ αυτό το Ιουδαϊκό έθνος ήσαν τα εξής: «Άγιοι θέλετε είσθαι· διότι άγιος είμαι εγώ Ιεχωβά ο Θεός σας.» (Λευιτ. 19:2, ΜΝΚ) Ποιες όψεις της ανθρώπινης πείρας εξήταζε εδώ ο Ιεχωβά; Μήπως εννοούσε απλώς τις θρησκευτικές ενέργειες της ζωής; Όχι, δεν συνέβαινε αυτό. Τα συμφραζόμενα, τα υπόλοιπα τριάντα πέντε εδάφια του κεφαλαίου δείχνουν ότι ο Θεός μιλούσε για ενέργειες που χαρακτήριζαν κάθε μορφή της Ιουδαϊκής ζωής. Πράγματα όπως η κλοπή, η αμεροληψία της κρίσεως, η χρήσις μέτρων και σταθμών, η συμπεριφορά σε ανθρώπους με μειονεκτήματα όπως είναι η κωφότης και η τυφλότης, ακόμη και τα σεξουαλικά ζητήματα αναφέρονται ειδικά. Επομένως, έπρεπε να δείχνουν αγιότητα σε όλες τις δραστηριότητες της ζωής. Το έθνος εκείνο, αν ανταποκρινόταν τότε στους θείους κανόνες για την αγιότητα, θα μπορούσε ν’ αποτελέση έναν λαό «άγιον,» δηλαδή καθαρό και χωρισμένο από τα κοσμικά έθνη, έναν λαό αποκλειστικά αφωσιωμένον στον Ιεχωβά. Οι διαιτητικοί, οι υγειονομικοί και οι ηθικοί νόμοι που τους είχε δώσει ο Θεός αποτελούσαν μια συνεχή υπόμνησι ότι ήταν ένας λαός χωριστός και άγιος στον Ιεχωβά.—Λευιτ. 22:31, 32.

ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΙΣ ΤΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

7. Αφού οι Ισραηλίτες μπορούσαν να γίνουν «άγιοι» ως ένα σημείο μόνον, τι ήταν ανάγκη να κάμη ο Θεός; (β) Πώς το άγγελμα του Ιησού βοήθησε τους ανθρώπους της εποχής του;

⁷ Εν τούτοις, οι Ισραηλίται μπορούσαν να καθαρισθούν και ν’ αποχωρισθούν από τον αρχαίο κόσμο και να γίνουν ««άγιοι» έως ένα μόνο σημείο. Γι’ αυτό ήταν ανάγκη να στείλη ο Θεός τον Ιησού στη γη για ν’ αποκαλύψη στο ανθρώπινο γένος πρόσθετες πληροφορίες για τον Πατέρα του και τις θαυμάσιές Του ιδιότητες της δικαιοσύνης, της αγνότητας και της αγιότητος. Οι διδασκαλίες του Ιησού Χριστού μπορούσαν να κάμουν τους ειλικρινείς ανθρώπους ακόμη αγιώτερους απ’ εκείνους που ήσαν κάτω από τον Νόμο. Οι διδασκαλίες του θα έφθαναν στις καρδιές εκείνων που ήθελαν ν’ ανταποκριθούν στο θείο άγγελμα. Θα τους βοηθούσε να διαμορφωθούν έτσι ώστε να μοιάζουν περισσότερο με τον Ιεχωβά. Μπορούσαν να γνωρίσουν τον Θεό πάνω σε μια στενώτερη σχέσι απ’ εκείνους που ζούσαν πριν από την έλευσι του Ιησού στη γη.—Ιωάν. 1:18.

8. Πώς ο Ιησούς, αφού παρέθεσε από τον Νόμο, προχώρησε βαθύτερα, και ποια δύο παραδείγματα το δείχνουν αυτό;

⁸ Ο Ιησούς, εκτελώντας την υπηρεσία που του είχε αναθέσει ο Θεός, κατ’ επανάληψιν παρέθετε από τον Νόμο και κατόπιν προχωρούσε βαθύτερα. Πώς; Έφθανε στα αίτια και στους λόγους για τους οποίους έπρεπε τα πράγματα να γίνωνται έτσι. Ο Ιησούς ήθελε να μαθαίνη τι υπήρχε στην καρδιά ενός ατόμου. Το εξήγησε αυτό κάποτε όταν εξήταζε τον Νόμο και το ζήτημα του φόνου και της μοιχείας. Εξήγησε τα εξής: «Ηκούσατε ότι ερρέθη εις τους αρχαίους, Μη φονεύσης· όστις δε φονεύση θέλει είσθαι ένοχος εις την κρίσιν· και όστις είπη προς τον αδελφόν αυτού, Ρακά, θέλει είσθαι ένοχος εις το συνέδριον· όστις δε είπη, Μωρέ, θέλει είσθαι ένοχος εις την γέενναν του πυρός.» (Ματθ. 5:21, 22) Κατόπιν, ο Ιησούς, μιλώντας για τη μοιχεία, είπε τα εξής: «Ηκούσατε ότι ερρέθη εις τους αρχαίους, Μη μοιχεύσης. Εγώ όμως σας λέγω ότι πας ο βλέπων γυναίκα δια να επιθυμήση αυτήν ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού.»—Ματθ. 5:27, 28.

9. (α) Δείξτε την αντίθεσι μεταξύ του Νόμου και της Χριστιανοσύνης. (β) Τι ετόνιζε ο Ιησούς στη διδασκαλία του;

⁹ Και στις δύο περιπτώσεις μπορούμε να διακρίνωμε την ανωτερότητα των διδασκαλιών του Χριστού από τις διδασκαλίες του Νόμου προκειμένου να γίνη κανείς άγιος. Κάτω από τον Νόμο οι φυσικές πράξεις του φόνου και της μοιχείας θα προκαλούσαν καταδίκη θανάτου σ’ έναν Ισραηλίτη. Αλλά για τον Χριστιανό, ακόμη και οι σκέψεις και τα ελατήριά του μπορούσαν να τον κατακρίνουν στα όμματα του Ιεχωβά. Έπρεπε ο Χριστιανός να έχη καθαρή καρδιά. (Μάρκ. 7:18-23) Ένας Χριστιανός δεν θα μπορούσε να έχη ακάθαρτες σκέψεις κι επιθυμίες και ν’ αναμένη να ενδυθή «αγιότητα» που θ’ αντανακλούσε τη δόξα του Ιεχωβά. (Φιλιππ. 4:8· 2 Κορ. 3:18) Ο Ιησούς λοιπόν ετόνιζε τις αρχές που είναι πίσω από τον Νόμο. Ετόνιζε το πνεύμα του Νόμου που είχε αγνοηθή πάρα πολύ από εκείνους που εδίδασκαν τον Νόμο.

10. Πώς ωφελήθηκαν οι ακόλουθοι του Ιησού και τι είπε ο Πέτρος για εκείνους τους Χριστιανούς που είχαν χωρισθή από τον κόσμο;

¹⁰ Οι απόστολοι και οι άλλοι ακόλουθοι του Ιησού έλαβαν σοβαρά υπ’ όψι αυτή τη συμβουλή και προσπαθούσαν να εφαρμόζουν τις αρχές και το πνεύμα του Νόμου στη ζωή τους. Αυτό τους εβοήθησε ν’ αποκτήσουν την «αγιότητα» που ανεμένετο απ’ αυτούς. Απέκτησαν αυτή την «αγιότητα» μέσω πίστεως στην εξιλεωτική αξία της θυσίας του Ιησού Χριστού. Ο Πέτρος, περιγράφοντας την Χριστιανική εκκλησία υποκινήθηκε να τη χαρακτηρίση ως «έθνος άγιον,» ένα έθνος που ήταν τελείως χωρισμένο από τον κόσμο και προορισμένο να υπηρετή τον Θεό του. (1 Πέτρ. 2:9) Αυτοί, μολονότι ήσαν ατελείς, ήσαν «άγιοι,» δηλαδή καθαροί και λαμπροί στα όμματα του Ιεχωβά.

11. Τι είπε ο Μαλαχίας για το καθαριστικό έργο και πότε άρχισε να γίνεται αυτό το έργο;

¹¹ Προτού έλθη ο Ιησούς στη γη, ο Μαλαχίας, ένας άνθρωπος του Θεού, είχε προφητεύσει ότι ο Ιεχωβά θα έκαμνε επίσης ένα έργο καθαρισμού στη διάρκεια του τέλους αυτού του συστήματος πραγμάτων. Το περιέγραψε ως εξής: «Αλλά τις δύναται να υπομείνη την ημέραν της ελεύσεως αυτού; και τις δύναται να σταθή εις την παρουσίαν αυτού; διότι αυτός είναι ως πυρ χωνευτού και ως σμίγμα γναφέων. Και θέλει καθήσει ως ο χωνεύων και καθαρίζων.» (Μαλ. 3:2, 3) Η χρονολογία και τα φυσικά γεγονότα σε εκπλήρωσι της Βιβλικής προφητείας δείχνουν ότι αυτό το καθαριστικό έργο άρχισε να γίνεται λίγον καιρό μετά την εγκαθίδρυσι της βασιλείας του Θεού στο έτος 1914. Ακριβώς όπως ο Ιεχωβά είχε καθαρίσει τον λαό του στο παρελθόν, έτσι ήταν ανάγκη να καθαρίση και τον σύγχρονο λαό που φέρει το όνομά του, και να τον κάμη έναν άγιο λαό.

ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ

12-16. Όταν γινόταν το έργο καθαρισμού ποιο ήταν το αποτέλεσμα (α) σχετικά με τις εσφαλμένες δοξασίες, (β) την ηθική ακαθαρσία και (γ) τις συνήθειες των ναρκωτικών και του καπνού;

¹² Ποιες είναι μερικές από τις αλλαγές και βαθμιαίες μεταβολές που έπρεπε να γίνουν από τη σύγχρονη Χριστιανική εκκλησία σε όλο τον κόσμο και στα άτομα που την αποτελούν; Ποιο ήταν αυτό το έργο καθαρισμού που είχε προείπει ο Μαλαχίας; Ας αρχίσωμε να λαμβάνωμε την απάντησί μας ανατρέχοντας στις ημέρες του Κ. Τ. Ρώσσελ και του Ι. Φ. Ρόδερφορδ, που υπηρέτησαν διαδοχικά ως πρόεδροι της Εταιρίας Σκοπιά, από τη δεκαετία του 1800 ως τη δεκαετία του 1940. Εσφαλμένες δοξασίες, όπως είναι το πυρ του άδου (Εκκλ. 9:5, 10) και της Τριάδος (Ιωάν. 14:28· 1 Κορ. 11:3) έπρεπε να ξεκαθαρισθούν. Αργότερα, οι αληθινοί Χριστιανοί καθαρίσθηκαν περισσότερο με την κατάργησι του εορτασμού των γενεθλίων. (Εκκλ. 7:1) Ήλθε κατόπιν ο καιρός να κατανοήσουν οι αληθινοί Χριστιανοί ότι ήταν ανάγκη να τηρούνται χωρισμένοι από τον κόσμο και τις διαμάχες του, και αυτό ξεκαθαρίσθηκε.—Ιωάν. 15:19· 17:16.

¹³ Στη διάρκεια των ετών μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η ηθική διαφθορά του κόσμου άρχισε να λαμβάνη τρομερές διαστάσεις. Υπήρχε η δυνατότης να μολυνθή η καθαρή οργάνωσις του Θεού από τέτοιες διεφθαρμένες επιρροές. Αλλ’ ο Ιεχωβά ενδιαφερόταν, για τον λαό του, ακριβώς όπως και στο παρελθόν, και γι’ αυτό με το μέσον της επικοινωνίας του μετέδωσε στοργικά πληροφορίες για ν’ αντιδράσουν στην ηθική διαφθορά που θα μπορούσε να κηλιδώση ή να κάμη τον λαό του ανόσιο. (Ματθ. 24:45-47) Ιδιαίτερα από το έτος 1946, η προσωπική ηθική καθαρότης έγινε ζήτημα πολύ μεγαλυτέρου ενδιαφέροντος για τον λαό του Κυρίου. (2 Κορ. 7:1) Από το έτος 1952, θεσπίσθηκε η πιο επίσημη Γραφική διάταξις της αποκοπής των παραβατών. Εκείνοι που διέπραξαν χονδροειδή αμαρτήματα, όπως είναι η μοιχεία και η πορνεία, αποβλήθηκαν από την εκκλησία, εφόσον δεν μετανόησαν. (1 Κορ. 5:11-13) Η οργάνωσις του Θεού δεν μπορούσε ν’ ανεχθή άτομα που αρνήθηκαν να μείνουν αμόλυντα, καθαρά και αγνά ενώπιον του Ιεχωβά.

¹⁴ Στη δεκαετία του 1960 τα «ραντεβού» μεταξύ των δυο φύλων είχαν ενταθή και γενικευθή στον κόσμο. Οι βαρειές «θωπείες» και «αγκάλιασμα» ήταν της μόδας. Υπήρχε κίνδυνος να κηλιδωθούν και να μολυνθούν οι νεαροί μας από «έκλυτη διαγωγή» και ακάθαρτες πράξεις; (Εφεσ. 4:19) Ναι υπήρχε κίνδυνος! Γι’ αυτό ο Ιεχωβά πάλι, μέσω της οργανώσεώς του, ετόνισε ότι τέτοιες πράξεις ήσαν ανάρμοστες για έναν «άγιο» λαό. Η ερωτοτροπία κατεδείχθη ότι είναι για ενηλίκους που σκέπτονται να παντρευτούν. Το «ραντεβού» δεν είναι παιχνίδι, είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Για τους Χριστιανούς πρέπει να οδηγήση σ’ ένα έντιμο γάμο.—Εβρ. 13:4.

¹⁵ Τα τελευταία χρόνια, η ομοφυλοφιλία εσάρωσε τον κόσμο. Οι ομοφυλόφιλοι ισχυρίζονται ότι δεν το κρύβουν και καυχώνται λέγοντας, ‘Είμεθα υπερήφανοι που είμεθα τέτοιοι.’ Ήταν φανερό ότι αυτή η διάβρωσις των ηθικών κανόνων θα μπορούσε να θέση σε κίνδυνο ή απειλή τον άγιο λαό του Θεού και γι’ αυτό οι εκκλησίες ειδοποιήθηκαν ν’ απομακρύνουν τους παραβάτες. Ομοίως, ακάθαρτες συνήθειες, όπως είναι ο αυνανισμός, που μπορεί να γίνη ένα σκαλοπάτι προς την ομοφυλοφιλία, εξετάσθηκαν με σοβαρό, αλλά και κατανοητό τρόπο για να βοηθηθούν τα άτομα να μένουν, καθαρά και αγνά στα όμματα του Ιεχωβά. Αργότερα, ένα άλλο ζήτημα χρειάσθηκε να εξετασθή. Αφύσικες πράξεις εν σχέσει με τις γαμήλιες σεξουαλικές σχέσεις, όπως είναι η στοματική και η από τον πρωκτό συνουσία, έκαμαν μερικούς από τον λαόν του Θεού να γίνουν ακάθαρτοι στα όμματά του. Αλλ’ Η Σκοπιά κρατήθηκε υπεράνω αυτού του βούρκου της ακαθαρσίας ειδοποιώντας τα ανδρόγυνα πώς βλέπει ο Θεός αυτό το ζήτημα. Επίσης, η πορνεία, που είναι πολύ βδελυκτή στα όμματα του Θεού, κατεδείχθη ότι περιλαμβάνει όλες τις μορφές των ανηθίκων σεξουαλικών σχέσεων. (1 Κορ. 6:9, 10) Οι πληροφορίας αυτές εκτιμήθηκαν πολύ κι εκείνοι που εγκατέλειψαν αυτές τις ακάθαρτες πράξεις ήσαν σε πλήρη συμφωνία με τον Δαβίδ, ο οποίος με σύνεσι παρεκάλεσε τον ουράνιο Πατέρα του, λέγοντας: «Καθάρισόν με από των κρυφίων αμαρτημάτων.»—Ψαλμ. 19:12.

¹⁶ Και πιο πρόσφατα, ο Ιεχωβά έθεσε υπ’ όψιν του «αγίου» λαού του την ανάγκη να αποκόπτουν τους αφιερωμένους και βαπτισμένους Χριστιανούς που αρνούνται να παύσουν και να εγκαταλείψουν τις συνήθειες των ναρκωτικών, και του καπνού. Η ιδέα ότι ο καπνός ήταν μολυσμός «σαρκός και πνεύματος» δεν ήταν καινούργια. Όλα τα χρόνια εκατοντάδες φορές έχουν γίνει συζητήσεις στις εκδόσεις της Εταιρίας Σκοπιά που τονίζουν στον λαό του Θεού πόσο αντίθετο στις διδασκαλίες των Αγίων Γραφών είναι το κάπνισμα. Ήταν καιρός, επομένως, να απομακρύνη ο Θεός εκείνους που ηρνούντο να αντιληφθούν την ανάγκη να καθαρισθούν από κάθε μολυσμό σαρκός και πνεύματος. Από τον Μάιο του 1974, στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνο, πάνω από 2.000 άτομα απεκόπησαν επειδή δεν εγκατέλειψαν αυτή την ακάθαρτη συνήθεια. Αυτοί δεν ‘εκπληρούν αγιωσύνην εν φόβω Θεού,’ όπως είχε προτρέψει ο Παύλος.—2 Κορ. 7:1.

17. Πώς ο Θεός προστάτευσε τον λαό του ως σύνολο και ποιο σοβαρό ερώτημα πρέπει να κάμη ο καθένας μας;

¹⁷ Είναι φανερό απ’ αυτά, καθώς κι από άλλα παραδείγματα καθαρισμού, ότι ο Ιεχωβά αποβλέπει να ‘τελειοποιήση’ τον λαό του σε αγιότητα. Ακριβώς όπως ένας πατέρας που περνά από ένα δάσος, παίρνει απ’ το χέρι το μικρό παιδί του για να το βοηθήση να πηδήση λακούβες και εμπόδια, έτσι κι ο ουράνιος Πατέρας μας κατηύθυνε τον λαόν του όλα τα χρόνια. Κάθε βήμα που μας βοήθησε να κάμωμε ήταν αναγκαίο. Όταν προέκυπταν ζητήματα που θα μπορούσαν να μολύνουν ή να κηλιδώσουν τον λαό του, ο Ιεχωβά εφρόντισε να τον προστατεύση. Οι εκκλησίες ελάμβαναν προειδοποίησι και ο λαός του Θεού προετοιμαζόταν εγκαίρως για τις αλλαγές. Γι’ αυτό διαρκώς ‘καθαριζόμεθα’ και ‘εξαγνιζόμεθα’ για να μπορούμε να είμεθα σε καλύτερη θέσι να εκπροσωπούμε τον Θεό μ’ έναν αγιώτερο τρόπο. Εν τούτοις, το σοβαρό ερώτημα είναι, Τι κάνομε εμείς ως άτομα; Συμβαδίσαμε με όλες αυτές τις μεγάλες προοδευτικές αλλαγές; Ο καθένας μας πρέπει να εξετάση την καρδιά του για να βρη την απάντησι.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕ ΝΑ ΓΙΝΩΜΕΘΑ ΑΓΙΟΙ

18. Γιατί ο Θεός θέτει υπ’ όψι μας τους άγιους κανόνες του και πώς ενεργεί όταν σφάλλωμε;

¹⁸ Πρέπει ν’ αναγνωρίσωμε ότι οι άγιοι κανόνες του Θεού δεν αλλάσσουν. Υπήρχαν πάντοτε στην Αγία Γραφή. Όταν ο Θεός τους θέτη υπ’ όψι μας, θέλει απλώς να διακρίνωμε πιο καθαρά τις αρχές και τους νόμους του Λόγου του. Θέλει να μάθωμε περισσότερα για τις οδούς του, για να συμμορφωθούμε περισσότερο με την αγιότητά του. Όταν σφάλλωμε και υποπίπτωμε σε παραβάσεις, είναι υπομονητικός μαζί μας. Δείχνει συμπάθεια σ’ εμάς, διότι «Ενθυμείται ότι είμεθα χώμα.» (Ψαλμ. 103:14) Δεν μας απειλεί με αποβολή από την εκκλησία για την κάθε παράβασι αλλά μας δίνει την ευκαιρία να εκτιμήσωμε περισσότερο τις οδούς του και τις ιδιότητές του.

19. Πώς είναι δυνατόν να δεχθούμε την χάριν του Θεού και όμως να χάσωμε τον σκοπό της;

¹⁹ Δεν θέλομε να δεχθούμε την χάριν του Θεού και όμως να χάσωμε τον σκοπό ή τον λόγο για τον οποίο ήλθαμε στην καθαρή οργάνωσι του Θεού. (2 Κορ. 6:1) Δεν πρέπει να είμεθα αδιάφοροι. Δεν είναι φρόνιμο να μη προσέχωμε. Δεν μπορούμε να μένωμε στάσιμοι. Πρέπει να παίρνωμε στα σοβαρά ό,τι λέγει ο Λόγος του Θεού και ό,τι μας αποκαλύπτει η οργάνωσίς του. Όταν μας έρχωνται νέες πληροφορίες, πρέπει να τις προσέχωμε καλά και να προσπαθούμε ειλικρινά να τις εφαρμόζωμε στη ζωή μας. Είμεθα στην καθαρή οργάνωσι του Θεού για να δώσωμε τιμή και αίνο σ’ Αυτόν. Αν αποτύχωμε σ’ αυτό, τότε χάνομε τον σκοπό να γίνωμε καθαροί και «άγιοι.» Είναι βέβαιο ότι δεν μπορούμε τότε ν’ αναμένωμε τις ευλογίες και την υποστήριξι του Θεού.

20. (α) Με ποιον τρόπο κυβερνά ο Θεός; (β) Τι θα έδειχνε η μη ανταπόκρισις στην καθοδηγία Του;

²⁰ Ο Θεός κυβερνά με αγάπη. (1 Ιωάν. 4:16) Ο Θεός θέλει να ενεργούμε έτσι, διότι αυτό είναι ορθό. Κάποτε στο μέλλον μπορεί να υποστούμε μια δοκιμασία να συμμορφωθούμε με κάποια συμβουλή που θέτει ο Θεός υπ’ όψι μας. Μπορεί αυτή να θίγη κάτι που το αγαπούμε υπερβολικά. Τι θα κάμωμε τότε; Θα διστάσωμε να εφαρμόσωμε τη συμβουλή και θ’ αρχίσωμε ίσως να σκεπτώμεθα τι θέλομε εμείς να κάμωμε σ’ αυτή την περίστασι; Αν επρόκειτο να συμβή αυτό, δεν θα έπρεπε να κάνωμε το ερώτημα, ‘θέλομε πράγματι εμείς την εξουσία του Θεού;’ Δεν θα έδειχνε η μη ανταπόκρισις στην καθοδηγία του Θεού μέσω της οργανώσεώς του ότι απορρίπτομε τη θεία εξουσία;

21. Με ποιο μέσον ο Ιεχωβά κάνει σήμερα τον λαό του να γίνεται πιο άγιος;

²¹ Όταν λαμβάνωμε κάθε νέο έντυπο που εκδίδει η τάξις του πιστού ‘δούλου’ του Ιεχωβά, είτε είμεθα από τους ‘κεχρισμένους’ είτε από τον ‘πολύν όχλον,’ βλέπομε νέες απόψεις των αγίων κανόνων του Ιεχωβά που πρέπει να προσέξωμε. Με αυτό το μέσον καθαριζόμεθα, και όχι με το να αυξάνη ο κατάλογος των λόγων για την αποκοπή ατόμων στο μέλλον. Καθαριζόμεθα με την υπακοή μας στην αλήθεια, ακριβώς όπως είπε ο Πέτρος: «Καθαρίσαντες λοιπόν τας ψυχάς σας με την υπακοήν της αληθείας.» (1 Πέτρ. 1:22) Είναι φανερό ότι ο λαός του Ιεχωβά ως σύνολο το πράττει αυτό, αλλ’ είναι ζωτικό ν’ ανταποκρινώμεθα ατομικά σε ό,τι ο Ιεχωβά κάνει για μας τώρα. Μας κάνει «αγίους» καθώς Αυτός είναι «άγιος.»

22. Αντί να δικαιολογούμεθα για αδυναμίες, τι πρέπει να κάμωμε;

²² Εκείνο που πρέπει να κάμωμε είναι να αντικατοπτρίζωμε τον ουράνιο Πατέρα μας. Επομένως, πρέπει να προσπαθούμε να μείνωμε καθαροί, ιδιαίτερα όσο αυτός ο κόσμος γίνεται όλο και πιο ρυπαρός και ακάθαρτος. Τώρα δεν είναι καιρός για δικαιολογίες λόγω αδυναμιών και ατελειών μας. Πρέπει να αγωνιζώμεθα να βελτιωθούμε. Πρέπει να καταβάλλωμε συνεχείς προσπάθειες να γίνωμε πιο όμοιοι με τον Ιεχωβά. Αν το φορτίο κατά καιρούς μας φαίνεται πολύ μεγάλο και δεν μπορούμε να το βαστάσωμε, τότε γιατί να μη δεχθούμε τη Θεία πρόσκλησι: «Επίρριψον επί τον Ιεχωβά το φορτίον σου, και αυτός θέλει σε ανακουφίσει.»—Ψαλμ. 55:22· 68:19.

23. Τι πρέπει να κάνωμε τώρα για ν’ απολαύσωμε τις ευλογίες στο άγιο νέο σύστημα;

²³ Ουσιώδης, επίσης, είναι η ανάγκη να τηρούμε τη διάνοιά μας συγκεντρωμένη στο άγιο Νέο Σύστημα που θα είναι γεμάτο από άγιο λαό. Να σκέπτεσθε συνεχώς τον καιρό στον οποίον θα είσθε για πάντα καθαροί και άγιοι σωματικώς διανοητικώς, ηθικώς και πνευματικώς. Εν τούτοις, για να απολαύσετε αυτές τις ευλογίες είναι τώρα ζωτικό να συναναστρέφεσθε τον καθαρό λαό που αποτελεί τις εκκλησίες του Θεού. Αυτό θα σας υποκινήση να θέλετε να μιμηθήτε το καλό τους παράδειγμα καθώς προσπαθούν να είναι άγιοι. (Εβρ. 10:24, 25) Ας εξακολουθήσωμε τώρα να καθαρίζωμε τους εαυτούς μας υπακούοντας στον θείο λόγο της αληθείας. Επιθυμούμε ν’ ακολουθούμε την ηγεσία της Χριστιανικής εκκλησίας και ν’ ανταποκρινώμεθα στην καθοδηγία του αγίου πνεύματος που δίνει ο Ιεχωβά για να μας βοηθήση ν’ αποκτήσωμε την αγιότητά του. Ας δείχνωμε τη γνήσια αγιότητά μας με την ανυπόκριτη αγάπη μας στους άλλους και με το ν’ ανταποκρινώμεθα με μια ολοένα βαθύτερη αγάπη για τον άγιο Θεό μας, τον Ιεχωβά.—Ματθ. 22:37-40.

24. Ποια μεγαλειώδη προσδοκία μπορούμε να πραγματοποιήσωμε και σε ποιον ανήκει η τιμή γι’ αυτό;

²⁴ Τι μεγαλειώδη προσδοκία έχομε όλοι μας σήμερα! Αυτή η «αγιότης» που ενόμιζαν πολλοί ότι ποτέ δεν μπορεί να πραγματοποιηθή, μπορεί να είναι δική μας. Τι θαυμάσιο πράγμα θα είναι, σαν αληθινά «άγιοι» άνθρωποι να αντανακλούμε τις πολλές εξαίρετες ιδιότητες του Θεού σε όλη την αιωνιότητα! Κάθε αίνος και τιμή ανήκει σ’ Αυτόν! Πόσο αιώνια ευγνώμονες θα είμεθα στον Ιεχωβά για την ευκαιρία που μας δόθηκε ν’ ανταποκριθούμε στην εντολή του: «Άγιοι γίνεσθε, διότι εγώ είμαι άγιος»!—1 Πέτρ. 1:16.