Μια Ματιά στις Ειδήσεις

Θρησκεία και Βία

● Σύμφωνα με υπολογισμούς, 18 ως 20 χιλιάδες άτομα έχουν πεθάνει στη διάρκεια των 14 μηνών του εμφυλίου πολέμου στο Λίβανο. «Οι δολοφονίες επί τόπου και οι απαγωγές με βάσι το θρήσκευμα, είναι καθημερινά συμβάντα,» γράψει ο Χένρυ Τάννερ σ’ ένα ειδικό άρθρο στους «Τάιμς» της Νέας Υόρκης. Εν τούτοις, αυτός ο δημοσιογράφος αναφέρει ότι έχει συναντήσει «το ίδιο θάρρος, ανθρωπιά, χαρακτήρα και τρόπο σκέψεως [στο Λίβανο] όπως σε οποιοδήποτε άλλο μέρος.» Γιατί τότε υπάρχει τόσο πολλή μαζική βία;

Ο ανταποκριτής Τάννερ λέγει: «Κατά την άποψι ικανών ατόμων που αναλύουν τον χαρακτήρα των Λιβανέζων, είναι φανερό ότι η θρησκεία έχει παύσει να συγκρατή τη βία σ’ αυτή τη μάλλον πτωχή χώρα που βρίσκεται ανάμεσα στον Αραβικό κόσμο και στη Δύσι, αλλ’ η οποία δεν ανήκει πουθενά και η οποία έχει γίνει αρένα για μια άλλη σύγκρουσι—μεταξύ των φθειρομένων παραδοσιακών αξιών και του υπερβολικά συγχρόνου υλισμού.»

Η θρησκεία γενικά έχει αποτύχει να ενσταλλάξη ιδέες οι οποίες δημιουργούν εκτίμησι για τα πνευματικά πράγματα και οι οποίες θα μπορούσαν να συγκρατήσουν τους ανθρώπους από το να καταφύγουν στη βία. Βεβαίως ο κατ’ όνομα Χριστιανικός κόσμος έχει αποτύχει να το κάμη αυτό στο Λίβανο και οπουδήποτε αλλού. Εν τούτοις οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ αυτή τη χώρα που φλέγεται από τον πόλεμο και σ’ ολόκληρο τον κόσμο έχουν μεγάλο ενδιαφέρον για τα πνευματικά πράγματα κι ενεργούν μ’ ένα τρόπο που καταλήγει στο να ‘θησαυρίζουν θησαυρούς εν ουρανώ.’—Ματθ. 6:19-21.

Επίσης οι μάρτυρες του Ιεχωβά αποστρέφονται τη βία διότι ακολουθούν τη Γραφική συμβουλή να ζητούν ‘ειρήνη μετά πάντων.’ (Εβρ. 12:14) Αυτοί έχουν σφυρηλατήσει ‘τας μαχαίρας των δια υνία και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα και δεν μαθαίνουν πλέον τον πόλεμο.’ (Ησ. 2:3, 4) Πραγματικά η αληθινή θρησκεία ενσταλλάζει εκτίμησι για τις πνευματικές αξίες και συγκρατεί εκείνους που την ασκούν από το να καταφύγουν σε βία.—2 Κορ. 10:3, 4.

Απαιτείται μια Παγκόσμια Κυβέρνησις

● Τα προβλήματα των εθνών έχουν λάβει παγκόσμιο χαρακτήρα. Οι αυξανόμενοι πληθυσμοί, η επεκτεινόμενη βιομηχανοποίησις και η σύγχρονη τεχνολογία δημιουργούν διαρκώς αυξανόμενες απαιτήσεις από τα φυσικά αποθέματα της γης. Η μόλυνσις του αέρος και του ύδατος περνά πολλά σύνορα. Ένας ατομικός πόλεμος με διηπειρωτικά βλήματα μπορεί να επηρεάση κάθε χώρα.

Σχετικά μ’ αυτό, ο επιστήμων Ισαάκ Ασήμωφ εδήλωσε πρόσφατα: «Τα παγκόσμια προβλήματα μπορούν να λυθούν μόνο με παγκόσμιες λύσεις. Τέτοια προβλήματα δεν είναι δυνατόν να λυθούν με κατά τόπους διευθετήσεις. Ούτε μπορούν να λυθούν με παγκόσμιες λύσεις, αν κάθε έθνος εργάζεται μόνο του.» Για την επιβίωσι του ανθρωπίνου γένους, είπε, «πρέπει να ληφθούν—εν σχέσει με τα παγκόσμια προβλήματα—παγκόσμιες λύσεις και να θεσπισθούν παγκόσμιοι νόμοι με παγκόσμια εφαρμογή. Όλα αυτά είναι ένας τρόπος για να πούμε ότι αν πρόκειται ο πολιτισμός μας να εισέλθη άθικτος στον εικοστό πρώτο αιώνα, απαιτείται να γίνουν ενέργειες κάτω από την αιγίδα μιας κυβερνήσεως παγκοσμίου τύπου.»

Αλλά μια τέτοια συνεργασία μεταξύ των εθνών δεν πρόκειται να βρεθή πουθενά. Μόνο η βασιλεία του Θεού, η μία κυβέρνησις για ολόκληρη τη γη για την οποία προσεύχονται οι Χριστιανοί, θα λαμβάνη «παγκόσμιες αποφάσεις και θα θεσπίση παγκόσμιους νόμους με παγκόσμια εφαρμογή» για να ενοποιήση ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.—Ματθ. 6:9, 10.