Εκτίμησις του Θησαυρού της Θείας Υπηρεσίας

«Ιεχωβά τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει και εις αυτόν μόνον θέλεις αποδώσει θείαν υπηρεσίαν.»—Ματθ. 4:10, ΜΝΚ.

1-4 (α) Για ποιες υπηρεσίες θεωρούν πολλοί τιμή τους να κάνουν προσωπικές θυσίες, και πώς βλέπει αυτά τα άτομα ο κόσμος; (β) Εν τούτοις, ποια κατάστασι αντιμετωπίζει ακόμη το ανθρώπινο γένος;

ΣΤΗ διάρκεια των αιώνων, άνδρες και γυναίκες το θεώρησαν μεγάλη τιμή να τεθούν στην υπηρεσία κάποιου αξιόλογου σκοπού, που τον θεωρούσαν ευγενικό.

² Εκατομμύρια άνθρωποι σήμερα θεωρούν την υπηρεσία στο πολιτικό κράτος όπου ζουν πολύ σπουδαία. Αυτοί που πεθαίνουν στον πόλεμο χάριν του έθνους των, λέγεται ότι έκαμαν «την υψίστη θυσία.»

³ Άλλα άτομα αποβλέπουν πέρα από τα όρια των εθνικών τους συνόρων και τίθενται στην υπηρεσία όλου του ανθρωπίνου γένους, άσχετα με την εθνικότητά τους ή τη φυλή τους. Χρησιμοποιούν τις ικανότητες και τους πόρους των και θυσιάζουν ακόμη και την υγεία τους και τη δύναμί τους, για να επιτελέσουν κάποιο καλό για το ανθρώπινο γένος, ίσως για να βρουν θεραπείες για τις ασθένειες, ή να φέρουν ανακούφισι στους φτωχούς και τους καταπιεζομένους. Οι άνθρωποι επαινούν αυτούς τους άνδρες και τις γυναίκες ως «ανθρωπιστάς» και «φιλανθρώπους.» Τιμούν τα κατορθώματα και τις θυσίες των πιο εξεχόντων ανθρώπων μεταξύ τους με το να εγείρουν μνημεία και με το να ονομάζουν δημόσια οικοδομήματα και οδούς με τα ονόματά τους.

⁴ Εν τούτοις, παρ’ όλες αυτές τις υπηρεσίες, δεν υπάρχει σήμερα στο πρόσωπο της γης έθνος που να μην αντιμετωπίζη σοβαρά προβλήματα. Πολλά έθνη μαστίζονται από το έγκλημα και τη διαφθορά και τα συστήματα των περισσοτέρων απ’ αυτά τα έθνη είναι σε γενική κατάστασι κρίσεως. Το ανθρώπινο γένος ως σύνολο παραμένει μια ασθενής, ταραγμένη και θνήσκουσα φυλή.—Ματθ. 9:36· Ρωμ. 8:22.

5. Ποια υπηρεσία ενδιαφέρει τους γνησίους μαθητάς του Ιησού Χριστού, και για ποιο πράγμα είναι αυτοί σταθερά πεπεισμένοι;

⁵ Οι αληθινοί Χριστιανοί ενδιαφέρονται βεβαίως για την υπηρεσία, διότι η υπηρεσία βρίσκεται στην καρδιά της Χριστιανοσύνης. Η υπηρεσία που ενδιαφέρει εμάς, ως Μάρτυρες του Ιεχωβά υπερβαίνει σε τιμή και αξία κάθε άλλη υπηρεσία στην οποία θα μπορούσαν να συμμετάσχουν οι άνθρωποι. Μπορεί να μας στοιχίζη πολύ—χρόνο, κόπο, θυσίες, ναι, θα μπορούσε να μας στοιχίση ακόμη και τη ζωή μας. Δεν θα μας φέρη έπαινο από τον κόσμο· ούτε θ’ ανεγερθούν μνημεία, ούτε θα ονομασθούν δρόμοι προς τιμήν μας. Αλλά παρ’ όλα αυτά, γνωρίζομε τούτο: ότι το αξίζει. Ναι, γνωρίζομε και είμεθα σταθερά πεπεισμένοι ότι μπορούμε να ενασχοληθούμε στην ευγενέστερη, την ωραιότερη υπηρεσία, αυτήν που θα φέρη το μεγαλύτερο και διαρκέστερο καλό, παγκόσμιο καλό. Αυτή η υπηρεσία είναι η υπηρεσία του μεγάλου μας Δημιουργού, του Ιεχωβά Θεού, μια αληθινά θεία υπηρεσία. Επειδή είναι ‘η γνώσις της δόξης του Θεού δια του προσώπου του Ιησού Χριστού’, αυτή η υπηρεσία αποτελεί ένα θαυμάσιο θησαυρό.—2 Κορ. 4:6-10, 16-18.

ΓΙΑΤΙ ΑΝΩΤΕΡΗ;

6. Ποιος είναι ένας λόγος για τον οποίο αυτή η ‘θεία υπηρεσία’ είναι τόσο ανώτερη από οποιαδήποτε άλλη που θα μπορούσαμε ν’ ασχοληθούμε;

⁶ Γιατί πρέπει να θεωρούμε αυτή τη ‘θεία υπηρεσία’ τόσο ανώτερη από οποιαδήποτε άλλη στην οποία θα μπορούσαμε ν’ ασχοληθούμε; Κατ’ αρχήν, θα συμβάλη στο να δουν άνθρωποι απ’ όλες τις φυλές και τα έθνη την πραγματοποίησι όλων εκείνων που το ανθρώπινο γένος επιθυμούσε σ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας και δεν πραγματοποίησε ποτέ—μια ειρηνική γη και απαλλαγή από την πείνα, την φτώχεια, τις ασθένειες και την καταπίεσι. Αλλά πολύ περισσότερο συμβάλλει στο ν’ αντιληφθούν κάτι που οι περισσότεροι θα δίσταζαν ακόμη και να το ελπίσουν—απαλλαγή από τον ίδιο τον θάνατο.—Ρωμ. 8:18-21· Εβρ. 2:15.

7-9. (α) Πώς έδειξε ο Υιός του Θεού ότι εκτιμούσε πολύ περισσότερο τη θεία υπηρεσία από οποιαδήποτε άλλη κοσμική υπηρεσία; (β) Πώς αυτή η στάσις του Ιησού μάς υποδεικνύει τον πιο ισχυρό λόγο για τον οποίο πρέπει να εκτιμούμε τη θεία υπηρεσία περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη;

⁷ Καμμιά ανθρωποποίητη κυβέρνησι, καμμιά φιλανθρωπική ή ανθρωπιστική προσπάθεια δεν μπορεί να φέρη αυτά τα πράγματα. Δεν μπορούν ποτέ να έλθουν, χωριστά απ’ τον Θεό και τον σκοπό του. Γι’ αυτό τον λόγο ο Υιός του, ο Ιησούς Χριστός, αρνήθηκε να διορισθή βασιλεύς στη χώρα του από τα ενθουσιώδη πλήθη που εκτιμούσαν τις δυνάμεις που είχε να κάνη τεράστιο καλό μ’ έναν ανθρωπιστικό τρόπο. (Ιωάν. 6:15, 25-27) Γι’ αυτό τον λόγο, επίσης, απέρριψε μια προσφορά να έχη τον έλεγχο όλων των κυβερνήσεων αυτής της γης, διότι εκείνος που έκαμε την προσφορά ήθελε να κάμη τον Χριστό ν’ αψηφίση εντελώς τον Θεό. Το τίμημα της αποδοχής πράγματι ήταν μια πράξις λατρείας όχι στον Θεό, αλλά σ’ αυτόν που έκαμε την προσφορά. Η απάντησις του Ιησού ήταν: «Ύπαγε, Σατανά· διότι είναι γεγραμμένον, Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει.»—Ματθ. 4:8-10.

⁸ Εδώ βρίσκεται η ακόμη μεγαλύτερη αιτία για την οποία θάπρεπε να θεωρούμε τόσο υψηλή αυτή την θεία υπηρεσία—λόγω Εκείνου εις τον οποίον την αποδίδομε. Οι άνθρωποι που ζουν κάτω από μοναρχίες θεωρούν μεγάλο πράγμα και τιμή αν διορισθούν σε θέσι όπου μπορούν να πουν υπερήφανα, «Είμαι στην υπηρεσία της αυτού Μεγαλειότητος.» Πόσο πιο μεγαλειώδες και πιο ένδοξο είναι να μπορούμε να πούμε, «Είμαι στην υπηρεσία του Δημιουργού του ουρανού και της γης, του Υπερτάτου Όντος, του Κυριάρχου όλου του σύμπαντος»!

⁹ Ναι, πέρα από κάθε ικανοποίησι που μπορούμε να έχωμε με το να γνωρίζωμε πόσο η θεία υπηρεσία μας ωφελεί και θα ωφελήση το ανθρώπινο γένος, υπάρχει η ικανοποίησις να γνωρίζωμε ότι φέρνει τιμή στο όνομα του Υψίστου Θεού. Έχοντας υπ’ όψιν όλες τις στοργικές ενέργειες που επετέλεσε στο παρελθόν κι εκείνες που θα επιτελέση ακόμη στο μέλλον, αυτός περισσότερο από κάθε άλλον, αξίζει την αφοσιωμένη και γεμάτη εκτίμησι υπηρεσία μας. Του οφείλομε τη ζωή και κάθετι που έχομε και απολαμβάνομε.—Ψαλμ. 104:1, 14, 15, 24.

10. Ποια μεγάλη ανταμοιβή πρέπει να μας υποκινή ν’ αποδίδωμε θεία υπηρεσία;

¹⁰ Εκτιμώντας την υπηρεσία μας ο Θεός υπόσχεται—όχι μνημεία που τελικά καταστρέφονται—αλλά ζωή σε μια δίκαιη νέα τάξι ειρήνης, υγείας και ευτυχίας. Υπόσχεται να χαρίση επιβίωσι σ’ ένα αναρίθμητο πολύ όχλο ατόμων από όλα τα έθνη και τους λαούς της γης, μέσα από την γοργά πλησιάζουσα μεγάλη θλίψι και ύστερα να τους εισαγάγη σε μια νέα τάξι που ο ίδιος θα δημιουργήση. Ο απόστολος Ιωάννης είχε το προνόμιο να δη σε προφητική όρασι εκείνους που θα επιζήσουν κι έγραψε γι’ αυτούς στην Αποκάλυψι 7:14, 15: «Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου. Δια τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού.»

11, 12. (α) Ποιοι σήμερα ισχυρίζονται ότι αποδίδουν θεία υπηρεσία; (β) Ποιες καταστάσεις θέτουν αυτό τον ισχυρισμό κάτω από αμφιβολία;

¹¹ Πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι αποδίδομε αληθινή θεία υπηρεσία που έχει την επιδοκιμασία του Θεού; Σχεδόν ένα δισεκατομμύριο άτομα είναι τώρα συνδεδεμένα με τις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου. Πιστεύουν ότι υπηρετούν τον Θεό της Αγίας Γραφής. Εκατομμύρια φυσικών περιτετμημένων Ιουδαίων υποστηρίζουν τις συναγωγές τους και τους ραββίνους τους και πιστεύουν ότι ακολουθούν τον ορθό δρόμο στη λατρεία του Θεού. Άλλα εκατομμύρια άνθρωποι υπηρετούν τους θεούς των μη Χριστιανικών θρησκειών ανά τον κόσμο.

¹² Αυτό είναι αλήθεια, αλλ’ όταν δούμε τις σημερινές θρησκευτικές συνθήκες και την ηθική κατάστασι που επικρατεί στη μια χώρα μετά την άλλη, πρέπει ν’ αναρωτηθούμε μήπως οι απόψεις τους είναι λανθασμένες. Πού είναι η απόδειξις ότι καθαρίσθηκαν δια της πίστεως στο «αίμα του Αρνίου» και ανέλαβαν τη μαθήτευσι που συνοδεύει αναπόσπαστα την πίστι; Ξεχώρισαν τους εαυτούς των από το ν’ αποτελούν μέρος του κόσμου και να είναι αμόλυντοι από τη σεξουαλική ανηθικότητα, το ψεύδος, την κλοπή και βοηθούν προσωπικά άλλους να κατανοήσουν τον Λόγο του Θεού, βοηθώντας τους νέους μαθητάς ν’ αποδίδουν θεία υπηρεσία στον Ιεχωβά, τον Παντοδύναμο Θεό;—Ιωάν. 15:27-16:3· Πράξ. 24:13, 14.

13, 14. Γιατί είναι τόσο ζωτικό να γνωρίζωμε τι περιλαμβάνει η θεία υπηρεσία; και τι δεν περιλαμβάνει;

¹³ Είναι ανάγκη όλοι εμείς να γνωρίζωμε την ορθή απάντησι, διότι, αν αυτοί οι θρησκευόμενοι σφάλλουν, το αποτέλεσμα της πορείας τους μπορεί να είναι συγκλονιστικά απογοητευτικό. Οι ενδείξεις δείχνουν ότι αυτό το αποτέλεσμα θα γίνη σύντομα φανερό.

¹⁴ Στον επικείμενο ταραχώδη καιρό ο Ιησούς Χριστός δεν θα δώση εύνοια και προστασία σ’ εκείνους που δεν αποδίδουν αληθινή θεία υπηρεσία στο Θεό όπως έκαμε κι εκείνος. Είπε: «Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν.» (Ματθ. 7:22, 23) Η εσφαλμένη υπηρεσία δεν είναι πραγματική ‘θεία υπηρεσία’ και δεν είναι ο τρόπος για επιβίωσι από την πλησιάζουσα μεγάλη θλίψι, που προηγείται της νέας τάξεως δικαιοσύνης του Θεού.

ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ

15, 16. Πώς η λέξις λατρεύω, διαφέρει από την λέξι διακονώ;

¹⁵ Η Βίβλος μάς παρέχει τον τρόπο να καθορίσωμε τι περιλαμβάνει η ‘θεία υπηρεσία’ που θα φέρη την επιδοκιμασία και την προστασία του Θεού. Η λέξις που χρησιμοποίησε ο Ιησούς όταν απέφυγε τον πειρασμό είναι το ρήμα λατρεύω. Αυτή η λέξις είναι διαφορετική από τον όρο διακονώ, που αποδίδεται σε πολλές μεταφράσεις ως «υπηρετώ». Ποια είναι η διαφορά;

¹⁶ Ενώ, και οι δύο λέξεις αναφέρονται σε υπηρεσία, το διακονώ δίδει έμφασι στη προσωπική φύσι της υπηρεσίας που αποδίδεται από έναν άνθρωπο σε άλλους ανθρώπους. Αλλά το λατρεύω, όπως χρησιμοποιείται στις Γραφές, περιορίζεται αυστηρά σε υπηρεσία που αποδίδεται στον Θεό, ή σε μερικές περιπτώσεις, σε υπηρεσία που αποδίδεται σ’ εκείνους που θεωρούνται θεοί, δηλαδή στους ψευδείς θεούς.—Πράξ. 7:42· Ρωμ. 1:25.

17, 18. (α) Ποια μνεία κάνει ο Παύλος για ‘θεία υπηρεσία’ που απεδίδετο στους προχριστιανικούς χρόνους; (β) Περιορίζεται η ‘θεία υπηρεσία’ για Χριστιανούς σε ωρισμένους τόπους ή σε μια ειδική τάξι ανθρώπων μέσα στην εκκλησία;

¹⁷ Η Αγία Γραφή αποκαλύπτει ότι η ‘θεία υπηρεσία’ που προσφέρεται στον αληθινό Θεό στη γη δεν πρωτοάρχισε με τον Χριστό Ιησού και την ίδρυσι της Χριστιανοσύνης. Ο απόστολος Παύλος το δείχνει αυτό όταν γράφη στους Εβραίους 8:5 για τους Ισραηλίτας ιερείς ως εκείνους «οίτινες λειτουργούσιν εις υπόδειγμα και σκιά των επουρανίων,» όταν υπηρετούσαν στη σκηνή του μαρτυρίου, προσφέροντας θυσίες στον Θεό.—Εβρ. 9:1, 6· 10:2· 13:10.

¹⁸ Τότε, λοιπόν, μήπως η θεία υπηρεσία των Χριστιανών περιορίζεται σε κάποιον ειδικό τόπο ή τόπους, ή έχει ανατεθή σε μια ειδική τάξι ή όμιλο όπως το αρχαίο ιερατείο του Ισραήλ; Όχι, διότι ακόμη και μεταξύ των Ισραηλιτών δεν ήσαν μόνο οι διωρισμένοι στην υπηρεσία του ναού που μπορούσαν να ενασχολούνται στη θεία υπηρεσία. Ήταν προνόμιο και καθήκον όλου του λαού Ισραήλ ν’ ασχολήται σ’ αυτήν.

19, 20. Γιατί ο Παύλος μπορούσε να λέγη ότι στην εποχή του, οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ ‘ελάτρευον εκτενώς τον Θεόν νύκτα και ημέραν’;

¹⁹ Όταν απελογείτο ενώπιον του Βασιλέως Αγρίππα, ο απόστολος Παύλος είπε ότι εκείνη ακριβώς την εποχή, όχι μόνον η φυλή του Λευί με το Ααρωνικό ιερατείο της, αλλά όλο το «δωδεκάφυλον . . . γένος» του Ισραήλ ήλπιζε να συμμετάσχη στην εκπλήρωσι της υποσχέσεως του Θεού στους προπάτορές του. Και πώς εξεδήλωναν αυτή την ελπίδα; Στις Πράξεις 26:7, ο Παύλος είπε ότι την εξεδήλωναν ‘λατρεύοντας εκτενώς τον Θεόν νύκτα και ημέραν.’ Πώς το έκαναν αυτό;

²⁰ Η Άννα η προφήτις ήταν μια από εκείνους που σύμφωνα με το εδάφιο Λουκάς 2:37 «δεν απεμακρύνετο [από πού;] από του ιερού, νύκτα και ημέραν λατρεύουσα τον Θεόν [πώς;] εν νηστείαις και προσευχαίς.» Ήταν σταθερή και τακτική σ’ όλες τις δημόσιες υπηρεσίες του ναού. Επειδή όλοι οι Ιουδαίοι δεν ζούσαν στην Ιερουσαλήμ, δεν μπορούσαν να πηγαίνουν τόσο συχνά στον ναό. Αλλά οι Ιουδαίοι σ’ όλο τον Ισραήλ μπορούσαν και πολλοί απ’ αυτούς όπως είπε ο Παύλος ‘υπηρετούσαν ημέραν και νύκτα’ με το να δείχνουν ζήλο για τη διαθήκη του Νόμου και τις εντολές του, να δίδουν το δέκατο από τα προϊόντα τους για την υπηρεσία του ναού, με θυσίες και με πρωινή και απογευματινή προσευχή κι επίσης με τακτική παρακολούθησι στις συναγωγές όπου εξετάζονταν ο Λόγος του Θεού.a

21, 22. Γιατί σήμερα η θεία υπηρεσία δεν περιστρέφεται γύρω από τη διαθήκη του Νόμου και τις θυσίες της;

²¹ Μήπως η ‘θεία υπηρεσία’ στον Θεό σήμερα περιστρέφεται γύρω από τη διαθήκη του Νόμου και τις θυσίες της; Όχι, διότι όπως είπε ο απόστολος όλα αυτά δεν ήσαν παρά ‘τύπος και σκιά’ των μεγαλυτέρων πραγμάτων που επρόκειτο να έλθουν. (Εβρ. 8:5) Και στα εδάφια Εβραίους 9:9, 10 είπε ότι εκείνες οι θυσίες στον ναό ήσαν ‘διατάξεις σαρκικές μέχρι καιρού διορθώσεως.’—Παράβαλε με Φιλιππησίους 3:3.

²² Ο ‘καιρός διορθώσεως’ ήλθε με τον Χριστό Ιησού. Αυτός εξεπλήρωσε τις σκιές του Νόμου. (Εβρ. 10:1-4) Ως το Αρνίον του Θεού «προσέφερεν εαυτόν άμωμον εις τον Θεόν,» κι έδωσε τη ζωή του ως την τελεία θυσία που δεν χρειάζεται να επαναληφθή. Και όπως λέγει ο απόστολος στην προς Εβραίους επιστολή 9:14, το χυθέν αίμα του Χριστού λόγω της πίστεώς μας, μπορεί ‘να καθαρίση την συνείδησίν μας από νεκρών έργων εις το να λατρεύωμεν τον ζώντα Θεόν.’

ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΘΕΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ

23. Γιατί η θεία υπηρεσία ημέρα και νύκτα πολλών Ιουδαίων δεν τους εξασφάλισε την προστασία του Θεού όταν έπεσε η Ιερουσαλήμ;

²³ Η υπηρεσία ημέρα και νύκτα που τόσο πολλοί Ιουδαίοι απέδιδαν την εποχή του Παύλου δεν τους έφερε τη θεία προστασία και την επιβίωσι στη διάρκεια της έντονης θλίψεως που επήλθε στην Ιερουσαλήμ τον πρώτο αιώνα, μιας θλίψεως που είχε προείπει ο Υιός του Θεού. Γιατί όχι; Ο Παύλος είπε γι’ αυτούς: «Έχουσι ζήλον Θεού, αλλ’ ουχί κατ’ επίγνωσιν.» (Ρωμ. 10:2) Απέτυχαν να δουν στον Ιησού Χριστό την εκπλήρωσι των Βιβλικών προφητειών και ν’ αντιληφθούν ότι μέσω αυτού ο Θεός έθετε τη βάσι για κάθε μελλοντική θεία υπηρεσία σ’ Αυτόν. Έχασαν την όρασι του γεγονότος ότι η καρδιά είναι το κλειδί για να ευαρεστούμε τον Θεό και άφησαν τις καρδιές τους να γίνουν ψυχρές στην κατεύθυνσι και την καθοδήγησι του Θεού. (Δευτ. 10:12-14, 16· Ματθ. 15:8) Αν θέλωμε ν’ αποφύγωμε τις σοβαρές συνέπειες που επέφερε αυτό επάνω τους, είναι ανάγκη να μάθωμε τώρα όσα μπορούμε για τον Υιόν του Θεού ώστε να είναι δεκτή από τον Θεό η υπηρεσία μας.

24, 25. (α) Με ποιους διαφορετικούς τρόπους έθεσε ο Ιησούς Χριστός το υπόδειγμα για τη ‘θεία υπηρεσία’; (β) Με ποιους τρόπους έδειξε την σπλαχνικότητά του για τους ανθρώπους;

²⁴ Ο Ιησούς Χριστός είπε για την έλευσί του στη γη: «Εγώ δια τούτο εγεννήθην και δια τούτο ήλθον εις τον κόσμον, δια να μαρτυρήσω εις την αλήθειαν.» (Ιωάν. 18:37) Έδωσε μαρτυρία για την αλήθεια ομιλώντας γι’ αυτήν με θάρρος και τα τελευταία τριάμισυ χρόνια της ζωής του ήταν απασχολημένος να διακηρύττη τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού σ’ όλο το μήκος και πλάτος του Ισραήλ. Αλλά το να ομιλή για την αλήθεια δεν ήταν αρκετό γι’ αυτόν. Έπρεπε και να την ζη. Έπρεπε ν’ αποδείξη τον Λόγο του Θεού αληθινό με το να κάμη όλα όσα αυτός ο Λόγος προείπε γι’ αυτόν και να ζη μια ζωή που θα έδινε την ευκαιρία στους ανθρώπους να κατανοήσουν τον Πατέρα του καθώς και τις οδούς και τις αρχές του Πατρός του. (Ιωάν. 1:14, 18) Επρόσεχε όλη την πορεία της διαγωγής του ώστε να μη δοθή μομφή στο όνομα του Θεού, το οποίον αυτός πάντοτε αγίαζε περισσότερο από καθετί.—Ματθ. 6:9.

²⁵ Όπως ο Πατήρ του, ο Ιησούς είχε βαθειά, εγκάρδια συμπάθεια για τους ανθρώπους της εποχής του. Η Βίβλος λέγει ότι «Ιδών δε τους όχλους, εσπλαγχνίσθη δι’ αυτούς, διότι ήσαν εκλελυμένοι και εσκορπισμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα.» (Ματθ. 9:36) Τους ανακούφισε με τα αγαθά νέα της Βασιλείας. Και δεν ήταν απλώς ένας που μιλούσε ή έκανε διαλέξεις, αλλά έκανε πράγματα για τους ανθρώπους όπως ήσαν οι πράξεις ανθρώπινης καλωσύνης. Αφού μίλησε σ’ ένα μεγάλο πλήθος που είχε έλθει να τον ακούση, είπε: «Σπλαγχνίζομαι δια τον όχλον, ότι τρεις ήδη ημέρας μένουσι πλησίον μου και δεν έχουσι τι να φάγωσι· και εάν απολύσω αυτούς νήστεις εις τους οίκους αυτών, θέλουσιν αποκάμει καθ’ οδόν.» Τότε τους έθρεψε θαυματουργικά. (Μάρκ. 8:2, 3) Όταν ένας λεπρός είπε με πίστι ότι ο Ιησούς μπορούσε να τον θεραπεύση αν μόνο το ήθελε, ο Ιησούς είπε: «Θέλω» και τον θεράπευσε αμέσως.—Μάρκ. 1:40, 41.

26. Τι ήταν εκείνο που κυρίως υποκινούσε τις ανθρωπιστικές πράξεις του Ιησού;

²⁶ Γιατί ο Ιησούς έκανε αυτά τα έργα για ν’ ανακουφίση τα παθήματα των ανθρώπων; Απλώς επειδή ήταν ανθρωπιστής ή φιλάνθρωπος; Όχι, έκανε αυτά τα σωματικά και υλικώς καλά πράγματα ώστε να υπάρχη σοβαρός λόγος για τους ανθρώπους να πιστεύσουν ότι τ’ αγαθά νέα προέρχονται πράγματι από τον Θεό. Στηριζόταν όχι μόνο στα λόγια του, αλλά και στα έργα του ως απόδειξι ότι ήταν πραγματικά αντιπρόσωπος του Θεού. Γιατί θα έπρεπε να τον δεχθούν οι άνθρωποι ως Μεσσία αν δεν έδειχνε με τα έργα του ότι είχε τις ιδιότητες του Θεού τον οποίο προσπαθούσε να κάμη γνωστό στους ανθρώπους;—Ιωάν. 10:37, 38.

27. Ποια πρέπει τώρα να είναι η απόφασίς μας αν εκτιμούμε το προνόμιο της ‘θείας υπηρεσίας’;

²⁷ Εμείς σήμερα πρέπει ν’ ακολουθήσωμε το υπόδειγμα του Ιησού Χριστού αν θέλωμε η υπηρεσία μας να είναι ευπρόσδεκτη στον Θεό. Κατανοώντας το μεγάλο όφελος που μπορεί να προκύψη όταν χρησιμοποιούμε τη ζωή μας μ’ αυτό τον τρόπο, είθε να εξακολουθήσωμε να προχωρούμε σταθερά ώστε να δούμε την υποστήριξι του Θεού σε οτιδήποτε μπορεί να συμβή σε μας με τη μορφή δυσχερειών ή εναντιώσεως. Και είθε ο Θεός ν’ ακούση την προσευχή μας όπως εισήκουσε την προσευχή του Ζαχαρία ώστε «να ελευθερωθώμεν εκ της χειρός των εχθρών ημών και να λατρεύωμεν αυτόν αφόβως εν οσιότητι και δικαιοσύνη ενώπιον αυτού πάσας τας ημέρας της ζωής ημών.»—Λουκάς 1:74, 75.

[Υποσημειώσεις]