Χριστούγεννα—Η Προέλευσίς Των
Η ονομασία «Χριστούγεννα,» που σημαίνει «Γέννησις του Χριστού,» υπονοεί ότι αυτή η εορτή είναι Χριστιανική. Θεωρείται γενικά ως η ανάμνησις της γεννήσεως του Ιησού Χριστού που έγινε στις 25 Δεκεμβρίου.
Εν τούτοις, οι Γραφικές αποδείξεις αποκλείουν την περίπτωσι να γεννήθηκε ο Ιησούς στη διάρκεια τον χειμώνα. Τον καιρό που γεννήθηκε ο Ιησούς, οι ποιμένες ήσαν ακόμη στο ύπαιθρο και φύλαγαν σκοπιά τη νύχτα για τα ποίμνιά τους. (Λουκ. 2:8) Αυτή η εικόνα δεν ανταποκρίνεται στις νύχτες του μηνός Δεκεμβρίου, όπου υπάρχει συχνά παγωνιά στην περιοχή της Βηθλεέμ. Με την έναρξι της περιόδου των βροχών στο δεύτερο ήμισυ του Οκτωβρίου οι ποιμένες έχουν ήδη εγκαταλείψει το ύπαιθρο.
Πώς, επομένως, έφθασε να εορτάζεται η 25η Δεκεμβρίου ως η «ημέρα της γεννήσεως του Χριστού;» Τι μπορεί να λεχθή για τις διάφορες συνήθειες που συνδέονται με τα Χριστούγεννα; Είναι Χριστιανικής προελεύσεως; Παρατηρήστε τι λέγουν ωρισμένες εκδόσεις σχετικά μ’ αυτό.
Γιατί η Ημερομηνία 25 Δεκεμβρίου;
«Τα μέλη της πρώτης εκκλησίας είχαν προέλθει από τους ειδωλολάτρες και με την καθιέρωσι μιας εορτής εκείνο τον καιρό, δηλαδή στις 25 Δεκεμβρίου, η ενέργεια και η προσοχή των προσηλύτων εστρέφετο σε μια Χριστιανική εορτή.» Πρότυπον Λεξικόν Μυθολογίας και Λαϊκών Παραδόσεων υπό Φανκ & Γουάγκναλς, Τομ. 1, σελ. 229, (στην Αγγλική).
Είναι μια Πραγματικά Χριστιανική Εορτή;
«Ο εορτασμός αυτός δεν παρατηρείται στους πρώτους αιώνες της Χριστιανικής εκκλησίας . . . Τον 5ον αιώνα η Δυτική εκκλησία έδωσε εντολή να εορτασθή αυτή η εορτή την ημέρα των Μυθραϊκών ιεροτελεστιών για τη γέννησι του ηλίου και στο τέλος των Σατουρναλίων, επειδή δεν υπήρχε κάποια βάσιμη πληροφορία για την ημέρα της γεννήσεως του Χριστού. Στις Γερμανικές και στις Κελτικές φυλές το χειμερινό ηλιοστάσιο εθεωρείτο ως ένα σημαντικό μέρος του έτους και αυτοί, για να εορτάσουν την επιστροφή του ηλίου, έκαμαν διάφορες μεγάλες εορτές οι οποίες, όπως ο κάθε άλλος ειδωλολατρικός εορτασμός, προσαρμόσθηκαν για ν’ αποτελέσουν τα Χριστούγεννα.»—Η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία, έκδοσις 1959, Τόμ. 6, σελ. 622.
«Οι περισσότερες συνήθειες οι οποίες τώρα συνδέονται με τα Χριστούγεννα δεν είχαν Χριστιανική προέλευσι, αλλά ήσαν προ-Χριστιανικές και μη Χριστιανικές συνήθειες που είχαν υιοθετηθή από τη Χριστιανική εκκλησία. Τα Σατουρνάλια, μια Ρωμαϊκή εορτή που εωρταζόταν στα μέσα του Δεκεμβρίου, έδωσε το πρότυπο για πολλές από τις ευχετήριες συνήθειες των Χριστουγέννων. Επί παραδείγματι, από αυτόν τον εορτασμό προήλθε η ανταλλαγή των δώρων και το άναμμα των κεριών.»—Η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία, έκδοσις 1959, Τόμ. 6, σελ. 622.
«Η συνήθεια της διακοσμήσεως των σπιτιών και των εκκλησιών με δένδρα Χριστουγεννιάτικα είχε αρχίσει από τους αρχαίους χρόνους. Οι Ρωμαίοι αντήλασσαν κλάδους από πράσινα δένδρα για καλή τύχη στην κάλεντς (την πρώτη ημέρα) του Ιανουαρίου.» (Η Παγκόσμια Εγκυκλοπαιδεία του Βιβλίου, έκδοσις 1973, Τόμ. 3, σελ. 415) Σχετικά με τα κάλαντα που έχουν τον τίτλο «Χόλλυ εντ δη Άιβυ» (Το Γκυ κι ο Κισσός), το Πρότυπον Λεξικόν Μυθολογίας και Λαϊκών Παραδόσεων υπό Φανκ & Γουάγκναλς λέγει: «Αυτό είναι ένα από τα πολλά κάλαντα στα οποία το γκυ κι ο κισσός σχηματίζουν ένα προ-Χριστιανικό συμβολισμό της ενώσεως άρρενος και θήλεος.»
Είναι τα Χριστούγεννα Κατάλληλα για τους Χριστιανούς
«Η Εκκλησία μας κατέκρινε την παρακολούθησι των Χριστουγέννων λόγω του ότι έμοιαζαν με ειδωλολατρικές τελετές και με τη λατρεία του ηλίου (οι Αρμένιοι αποκαλούσαν τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ειδωλολατρική, διότι εταύτιζαν την ημέρα των Χριστουγέννων με την ημέρα της γεννήσεως του ηλίου), και, αργότερα, το 1644, στη διάρκεια της Πουριτανικής επιρροής, το Αγγλικό Κοινοβούλιο απαγόρευσε την παρακολούθησι της εορτής των Χριστουγέννων.»—Πρότυπον Λεξικόν Μυθολογίας και Λαϊκών Παραδόσεων υπό Φανκ & Γουάγκναλς, Τόμ. 1, σελ. 229.
Η Αγία Γραφή εγείρει τα εξής ερωτήματα: «Τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος;» (2 Κορ. 6:14) Αναμφισβήτητα, καμμιά ‘μετοχή’! Αλλ’ ο εορτασμός τον Χριστουγέννων δεν αποτελεί προσπάθεια ν’ αναμίξουν την αρχαία ειδωλολατρία με τον Χριστό;